Welkom op mijn website : mijn gedicht-blogberichten voortaan hier! Voor 2014 nrs. 204-277 hier onder de informatie van mijn boek, verder volgens de knoppen boven of

en zie tab>> 2016... 370-473

en zie tab>> 2017... 474-573

Hier informatie over mijn boek!

Contact:

Mail zenden: "mail to" ( r.boven)

tel/sms: 0641780946

Uitgever: Uitgeverij Aspekt, Soesterberg

www.uitgeverijaspekt.nl

info@uitgeverijaspekt.nl

tel: 0346 35 38 95

ISBN: 978-94-6153-020-2

Prijs: € 11,95

auteur: Leo Besouw

Veel leesplezier!

Leo Besouw

Achterflap:

In deze historisch semi-biografische roman, spelend in de kop van Noord-Holland, plaatst de auteur zijn hoofdpersoon, Leo, terug in de tijd. Het verhaal is de beschrijving van een jong gezin in de oorlogsjaren en de tien jaar erna, met de weeën en naweeën van de oorlog, armoede en ontbering, doordrenkt met de spanning tussen de getrouwe gelovigheid van de moeder, Margreet, en de teleurstelling en verbittering om de godverlatenheid van de vader, Jacob. Leo, eerstgeborene in de oorlog, maakt deze spanningen en situaties mee en groeit op met vele vragen in het bij uitstek Rooms-Katholieke dorp in de kop van Noord-Holland.

Het is mei 1940. Op de afsluitdijk klinkt kanongebulder. De Tweede Wereldoorlog is begonnen, ook voor Noorderdorp, in de kop van Noord-Holland. Karel is een van de soldaten in de kazematten van Kornwerderzand, op de Afsluitdijk. Jacob hoort in de verte het tegenvuur van de Johan Maurits van Nassau. Het worden donkere tijden...

Leo Besouw (pseudoniem) is in de kop van Noord-Holland geboren en studeerde onder meer sociale wetenschappen. Het historische kader is bij benadering weergegeven, de personen (deels) gefingeerd.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Leeservaringen:

Natuurlijk ben je als schrijver benieuwd naar de leeservaringen van de lezers van je boek. Wie wil kan naar mijn e-mail-adres zijn lees-ervaring ermee (beknopt) melden:  "mail to" Mogelijk wordt die ervaring dan t.z.t. op mijn website opgenomen, onder subtab “Boek Noorderdorp”, met vermelding van de naam van de inzender (als die dat wil). Het e-mail adres van de zender wordt aan geen enkele derde verstrekt en ook niet op de website vermeld. Reacties/ recensies:

19 augustus 2013: Margreet T. :Het is een mooi boek en ik heb van de vele verhalen die ik gehoord heb, veel van herkenning in gevonden. Noord Holland ken ik ook een beetje, dus zag ik er veel dingen voor mij die zeer bekend voor kwamen.

15 juli 2013: Jelle Immen ("Noorderdorper") zei me van het boekje genoten te hebben.

26 april 2013: George las het boek en vond het prachtig. Zijn recensie staat op www.boeklezers.nl onder de link: http://www.boeklezers.nl/boeken/Noorderdorp/9789461530202/recensie/6592#data

9 mei 2012: Op zoekmachine Google vond ik een link van MoM-Biblion, waar op de eerste 11 pagina's en het achterblad zijn te lezen:[PDF] NOORDERDORP - MoM, Meer over Media mom.biblion.nl/frspdf/frsiimg_nbd_pdf.dll/hires?frsid=1141350 Bestandsformaat: PDF/Adobe Acrobat - Snelle weergave

6 februari 2012: Op de zoekmachine Bing vond ik het volgende : Boeken - Nederlands Dagblad: Een katholieke tuinder uit Noorderdorp vloekt. Hij kan na WO II nog steeds niets met een rechtvaardige God.Leven in oorlog, of het leven daaromheen, het raakt hoe dan ook je geloof … www.nd.nl/artikelen/2011/november/18/driemaal-oorlog-liefde-en-geloof

januari/ 6  februari 2012: Loket Aangepast Lezen: voor blinden is het boek Noorderdorp ingelezen en opgenomen in de collectie van de Anders Lezen Bibliotheek. Dit is gebeurd na de positieve recensie in november. Door hun klanten kan het er worden opgevraagd: Loket Aangepast Lezen, telefoon 070-3381500. 

Op de zoekmachine Bing vond ik het volgende: Romans volwassenen Besouw, Leo / Noorderdorp De wederwaardigheden van een katholiek gezin in de kop van Noord-Holland tussen 1940 en 1956. Soesterberg, Aspekt, 2011 t264946 strk - V - 5br _____ www.aangepast-lezen.nl/media/47525/braille%20op%20verzoek%20december%202011.doc · DOC bestand : Op hun lijst staat: Besouw, Leo / Noorderdorp De wederwaardigheden van een katholiek gezin in de kop van Noord-Holland tussen 1940 en 1956. Soesterberg, Aspekt, 2011 t264946 strk - V - 5br

december 2011: Op de site van het Westfries Genootschap ( http://www.westfriesgenootschap.nl/genootschap/vierkant/2011/vierkant_2011_03_16_17.php ) staat het boek ook vermeld: "Noorderdorp Een familiegeschiedenis uit de periode 1940-1956. In deze historisch semibiografische roman, spelend in de Kop van Noord-Holland beschrijft Leo Besouw (een pseudoniem) een jong gezin in de oorlogsjaren en de tien jaar daarna. Het historisch kader van ‘Noorderdorp’ is bij benadering weergegeven. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg. ISBN 978 94 61530 20 2. Prijs 11,95 euro (nu), 94 pagina's."

12 oktober 2011: "Heb het boekje snel uitgelezen: het leest vlot, leuk." Jenny B., oudere "Noorderdorper".

14 september 2011: "Heb het boek in één keer uitgelezen. Zoals jij de omgeving waar de oorlog zich afspeelde kwam het mij heel bekend voor. Ik had het idee dat het over jou ging, je persooonlijke belevenis." Marian D.-V. ( mede-verstrekker van historische gegevens in "Noorderdorp")

8 september 2011: "Wel, het was een feest van herkenning. Niet zozeer wat de thuissituatie betreft; ik kom uit een gezin van zes kinderen, en de sfeer was warm en harmonieus, maar wel de sociaal maatschappelijke situatie. Kleine zelfstandige tuinder, hard werken, beperkte middelen, afhankelijkheid van het weer en de opbrengst. Kerkelijke volgzaamheid en acceptatie. De oorlog heb ik niet zo akelig ervaren, maar meer als het gangbare leefpatroon. We wisten niet zo veel beter na de dertiger crisisjaren. De gespannen situatie tussen de ouders die heb ik niet zo ervaren en daarom was mijn jeugd minder somber als in het boekje beschreven." Piet K. (oudere "Noorderdorper")

Op 7 juli 2011 ontving ik van een belangstellende lezer het volgende bericht: "Ik heb een groot stuk van het boek gelezen. Ik vind het duidelijk geschreven. Ik zie het huisje voor me, ook het gezinnetje, verdriet en de angst. Het is voor mij een verhaal waar ik gelijk vanaf het begin goed in kom en waarvan ik het leuk vind om het telkens weer op te pakken.  DS"

18 augustus 2011 ontving ik het volgende commentaar: "We hebben het boek NOORDERDORP met veel plezier gelezen. Het was interessant om over de Kop van Noord-Holland in oorlogstijd te lezen."  J & D van V. (oud inwoners van die streek).

In het aug-sept no. 2011 van het tijdschrift "Schrijven Magazine" is op de pagina "Debutenoogst" het boek "Noorderdorp" vermeld met een korte beschrijving.

Het boek "Noorderdorp" is te bestellen/te koop in de boekhandel, voor € 11,95,

Maar ook ik heb nog een aantal exemplaren beschikbaar: mail mij "mail to" (r.boven) vermeld uw naam, adres en telefoonnummer, en ik neem contact met u op.

In Wervershoof bij boekhandel Kagerban, Dorpststraat 84, tel. 0228-581080 (op voorraad);In Ede bij Primera, Winkelcentrum Bellestein (op voorraad);

Verder is het soms nog op voorraad bij boekhandels of er is een levertijd ( van circa 7 werkdagen bij www.bruna.nl (gratis verzending bij hen)) of bij www.bol.com ( 4-8 werkdagen)

Je kunt het bestellen bij de boekhandel met opgave van de titel "Noorderdorp" en eventueel het ISBN nummer: 978-94-6153-020-2 ; het kost je dan geen portokosten.

- het boek is ook bij de uitgever te bestellen via hun website, en onder titel of auteursnaam te vinden: www.uitgeverijaspekt.nl ; er worden dan enige portokosten in rekening gebracht;

- ook via internet is het boek te vinden bij veel andere winkels en daar bestelbaar : type in zoekmachine Google of in  zoekmachine Bing de titel "Noorderdorp" of "LeoBesouw".

- voor Europa via www.amazon.fr en ook: .es en .co.uk en .it en .de

Versie 25-02-2018

Blog 277 Veronderstel... (gedicht)

Veronderstel

dat ik je vertel

dat de hel bestaat,

van wie pleeg ik dan plagiaat?

Veronderstel

dat ik je vertel

van de hemel,

is dat dan plagiaat

of misschien gezemel?

Veronderstel

dat ik je vertel

van een heldendaad,

is dat dan van 't zaad

van de duivel of van de hemel,

berust het op waarheid

of is het (toch) weer (pijnlijk) gezemel?

Leo Besouw

geplaatst 2015-01-09

Blog 276 Luistert niet... (gedicht)

Luister niet... (gedicht)

Luistert niet

naar sommige profeten;

zoek ze in jezelf,

die anderen zijn jou heel snel vergeten,

eens hun gage opgestreken.

Wat waar is voor later

ligt in jezelf ingebed

en in je eigen ogen,

mits je ze open zet

en anderen je niet bedrogen.

Luister naar je eigen zin

en intuïtie, die per definitie

de kortste lijnen vormen

naar wat je tegemoet komt

en die conclusies kunnen trekken

naar jouw eigen aard

en kwaliteit die reikt

naar 't beste voor

jouw plaatsje in de tijd!

Leo Besouw

Blog 275 Met steun van boven (boekbespreking)

Met steun van boven (boekbespreking)

Het boek “Met steun van boven” van Ina Braas (uitgeverij Amor Vincit Omnia, 2014, 260 bladzijden) las ik in de donkere dagen voorafgaande aan de jaarwisseling. Met genoegen! Behalve dat het in de buurt speelt (wat zuidelijker) van waar ik mijn roman “Noorderdorp” heb gesitueerd, greep het ook terug op een mij welbekende tuindersomgeving.

Maar totaal anders: in dit geval vormt een feitenrelaas, gecombineerd met foto's en prints van archiefstukken een uitgebreid familieverhaal in de omgeving De Goorn/Avenhorn, van 1924-2012.

Vooral voor de hoofdpersoon, Jaap Braas, vormt “met steun van boven” een aangepast “Luctor et emergo”, een “ik worstel en kom boven” met de hulp van God. De West-Friese tuindersomgeving in deze twee kleine dorpen vormt het speelveld, ingebed in een gelovige parochie, maar met power en doorzettingvermogen en principes.

Het karakter van een doorzetter, en zijn familie, tot op hoge leeftijd (87) en gezegend met een goede gezondheid, vormt de leidraad. Een top-story ook over ouder worden, verliesverwerking en dóórzetten en meegaan met je tijd. Prachtig en duidelijk, een successtory, consciëntieus en uitvoerig gedocumenteerd, met foto's, en “tijdlijn van historische gebeurtenissen” en een “lijst met gebruikte literatuur en inspiratiebronnen”. Voor degenen die hem kennen is het ook een fraai “thuis-boek” over die familie.

Goed en makkelijk te lezen voor wie een beeld van die West-Friese omgeving van toen wil smaken!

Leo Besouw

Blog 274 Droom (-gedicht)

Droom: (-gedicht)

Zing en speel de lof

tot God en wat Hij schiep,

want wondermooi is

wat de mens vermag in Zijn genaâ:

voor treurnis nu geen plaats

want juist het goede kaatst

wat kan en mag en mooi is:

zang, muziek en dans,

lijven waarin we eindeloos

zouden willen blijven:

zonder dood, geweld om geld

of olie, zonder ziekte

of wat naar minder riekte,

zonder duivels met valse oren,

zonder zuchtende dageraad

met te hongerige magen,

of kwalen die ons mishagen:

laat de hemel openscheuren

met de mooiste kleuren!

Leo Besouw

geplaatst 2014-12-28

Blog 273 Sterren... (gedicht)

Sterren... (gedicht)

Sterren stralen overal

in Bethlehem

en in de stal,

maar ook op het wereldtoneel

spelen ze hun rol mee:

vijfsterren-generaals

media-sterren in hun sjaals,

vallend soms met hun streken

in ongena' en afgezeken

na ontnuchterend' details

van “liefdeszaken” om hun hals.

Sterrenpracht is als

bij feetje Rinkelbel:

eeuwig stralen is

misschien als hel

als ik je alles vertel

wat de goede God zou weten.

Genadig is Hij eerder

voor wie 't niet zo weten:

sterren blijven een mysterie

ver voorbij ieder

menselijk' hysterie:

sta er maar

gewoon bij stil,

dat is wellicht

wat de Heere

van ieder van ons wil...

Leo Besouw

(geplaatst 2014-12-22)

Blog 272 Al zijn er duizend... (gedicht)

Al zijn er duizend... (gedicht)

Al zijn er duizend dichters:

zij zullen vergaan

als schijngestalten van de maan,

maar steeds weer boven komen

om toch weer iets

toe te voegen aan de dromen

die de mens van node heeft

zolang de mensheid

waardig leeft

en niet doorzeefd

van sombere gedachten

droevig op verlossing

werkeloos blijft wachten.

Leo Besouw

(o.m. n.a.l.v. de Volkskrant 17-12-2014, pagina 14 -15,

P.C. Hooftprijs Anneke Brassinga)

Blog 271 't Slechte pad (gedicht)

't Slechte pad... (gedicht)

Wie definieert 't slechte pad

was 't Adam in zijn blote gat

die de eerste aanwijzing kreeg

bij de appelboom

en Eva, toen hun droom

vervangen werd door hoon

van de Allerhoogste,

en 't vijgeblad de status kreeg

van wat Adam niet beoogde,

maar zijns ondanks toch verkreeg

door het overtreden

van 't gebod van 't rechte pad?

Zo kwam de klad

in wat eerst hemels leek:

het stel moest zich wassen

in een beek van troebel water

veel ellende kwam toen later,

ook hun zonen lieten

hun geluk onttronen

en dwaalden af

naar 't donker graf

waar de engelen

niet meer konden komen.

Leo Besouw

Blog 270 Intergalactisch (gedicht)

Intergalactisch (gedicht)

Intergalactisch

wat betekent dat praktisch,

nou dat zal ik vertellen:

tussen de sterrenstelsels

bevinden zich lellebellen

die vrij blijven zweven,

zich niet binden aan stellen,

dus vrij bewegen,

los van de stelsels,

en dat zijn er zoveel

dat ze als meel

tussen de stelsels

de oerknal relativeren

volgens de heren

die het hebben gemeten:

zij kunnen het weten!

(N.a.l.v. De Volkskrant 10-11-2014, p. 17)

Leo Besouw

Blog 269 Oorlog en terpentijn (boekbespreking deel 2)

Oorlog en terpentijn (boekbespreking, deel 2)

In vervolg op mijn blog 267 hier de bespreking van de rest van het boek: deel II (p. 163-262) en deel III ( p. 263-334). Stefan Hertmans, de schrijver (uitgever De Bezige Bij, 2014) verhaalt in deel II uit het schrift van zijn grootvader (Urbain) diens verslag van de door hem meegemaakte inval van de Duitsers in België in de Eerste Wereldoorlog en het verzet met zijn soldaat-kameraden in hoofdzakelijk Vlaanderen, in de Vlaamse loopgraven, in de klei.

Vanuit de vertelstem van die Urbain worden gebeurtenissen verteld, waarvan ik dacht dat ze niet of nauwelijks te beschrijven waren. Maar Urbain houdt stand tussen alle gruwelen die de Duitsers aanrichten onder mensen, vee en bebouwing, wordt drie keer zwaargewond achter de frontlinie gebracht en opgelapt in Engeland (Liverpool, Swansea en het Lake District) en ook die gebeurtenissen beschrijft hij consciëntieus, ook naar menselijke kanten, zoals het weerzien van zijn stiefbroer Joris in Londen.

Maar telkens moet de sergeant majoor terug naar het front. En naar de loopgraven, naar het slachtveld, letterlijk. Bij het lezen van dit deel vliegt de beschreven ellende je door het hoofd: mosterd- en chloorgas, rond vliegende lichaamsdelen van mensen en paarden, kruipen over lijken: “Kannitverstan” las ik toen plots de achterdeur naast me werd opengetrokken. “Godverju, ik schrik me dood, ik zit in de oorlog” zei ik tegen mijn binnenstappende vrouw. Mijn hart werd kalm en ik las enkele regels verder tot de volgende *, rustpunt.

In deel III vertelt Stefan Hertmans met zijn eigen stem het verdere verhaal van zijn grootvader: hoe die ondanks de oorlog en daarna toch bleef schilderen en schetsen, voor zover mogelijk, in het voetspoor proberen te komen van diens vader Franciscus. Maar dat blijft toch amateurwerk op (betrekkelijk) hoog niveau, want hij vindt werk bij de Belgische spoorwegen, maar raakt later met vervroegd pensioen. Onderwijl verliest hij zijn eerste geliefde op dramatische wijze door de Spaanse griep. Hij gaat trouwen met de zus daarvan, grootdeels uit gevoelde plicht. Daaruit komt de moeder van de schrijver voort. De manier waarop Stefan Hertmans dit beschrijft is ook super-consciëntieus, gegrond op brieven, foto's en ontdekkingen op de zolder van zijn vader, waar nog spullen en zelfs schilderijen van zijn grootvader lagen.

De schrijver zoekt naar de geschiedenis van toen, in het Vlaanderen van 2012, maar de waarneembare realiteit slaat hem als het ware om de oren, hij vindt: “Niets. Absoluut niets. Betekenisloos, godzijdank dan maar.” Ondanks enkele (wat vervallen) gedenkstenen. Het verhaal is niet te vatten, dan uit het ooggetuigeverslag van zijn grootvader, Urbain, in een schriftje, wat de schrijver eerst 30 jaar liet liggen, maar nu heeft uitgedaagd dit buitengewoon interessante, hartverscheurende en liefdevol beschreven familieverhaal te vertellen.

Oorlog en terpentijn: En uit de Vlaamse klei kwam de echo, de echo van een – diepgelovige – familiegeschiedenis, een geschiedenis van moraal, toewijding, heldenmoed en een noodlottige periode uit de Belgische geschiedenis van zo'n honderd jaar geleden. Nog één aanhaling: (p. 298) “Dus schilderde hij... , om het huilen van de wereld te bedaren...” En ik huilde even bij dit boek, evenals bij het boek “En uit de bergen kwam de echo” waarover ik op mijn blog van 6 februari 2014 schreef ( www.blog.leobesouw.nl ): verpletterend goed be- en geschreven!

Leo Besouw

Blog 268 De woede (gedicht in 't Westfries)

De woede (gedicht in 't Westfries)

De woede van vader

stroômt deur moin ader

de bloidschap van moeder

was deurgaans moin hoeder:

't onrecht wat 'm was andein

bleef lang 'n venoin;

de liefde van moeder

kwam deêls van de kerk as hoeder

van 't onwrikbaar gelouf,

dat wie Hem anroept

voor die bloift ie niet douf,

allien hoe 't ofloupt

ken je niet zegge,

want onoindig is Zoin woishoid

die ôos maar arm'tierig bekloift.

Leo Besouw

Blog 267 Oorlog en terpentijn (boekbespreking)

Oorlog en terpentijn (boekbespreking, deel 1)

“Oorlog en Terpentijn” door Stefan Hertmans (De Bezige Bij, 2014, 334 blz.) valt in twee delen uiteen: van het eerste deel, t.e.m. Pagina 159, volgt mijn bespreking, van het tweede deel later, op mijn blog.

Het einde van het eerste deel trof mij: “Nooit is de vluchtigheid van een mensenleven dieper tot mij doorgedrongen (p.158). Het gaat dan om de grootvader van de schrijver, Urbain (1891) . Maar ook om de geschiedenis van diens familie, die van diens vader, Franciscus, en moeder, Celine, eind 19 e eeuw in het Belgische Gent, diens armoedige jeugd, opgetekend door Urbain zelf, in een schrift in 1963.

In een tweede geschrift verhaalt hij over de Eerste Wereldoorlog, zijn dienst als soldaat daarin. Maar eraan vooraf krijgen we een realistisch en boeiend beeld van de ervaringen met zijn vader, schilder van kerken en kapellen, en van zijn moeder Celine, een door en door dappere vrouw. En ook zijn eigen jeugd als knecht in een smederij en later als arbeider in een ijzergieterij tot zijn 17 e, komen op hard-realistische maar ook gevoelige wijze, in die ons nu bar lijkende tijd, aan bod. Daarbij probeert hij met vallen en opstaan iets van het ambacht van zijn vader op te pakken, in de avonden, wat hem dan nog niet erg lukt.

De vroege dood van zijn vader, het weer opkrabbelen van zijn moeder, zijn keuze voor òf priesterschap òf opleiding in het leger (vier jaar): alles zeer pakkend beschreven, meestal in de “tegenwoordige tijd” , zodat het voelt alsof je er bij aanwezig bent, met soms aanhalingen uit het nagelaten schrift, wat de schrijver eerst 30 jaar liet liggen: een prachtige verwoording van een historische familiegeschiedenis, die zeker veel belooft ook voor het tweede deel! Volgt!

Leo Besouw

Blog 266 De man met de zeis (gedicht)

De man met de zeis (gedicht)

De man met de zeis

slaat niemand over,

schrijver of staatsman,

bakker of rover

dominee of luitenant ter zee,

ieder moet mee

naar 'n ondoorgrondelijk

hiernamaals en vergeten,

met licht of zwaar geweten,

van goeden of van slechten doen:

ieder past die onmogelijke schoen,

met of zonder afscheidszoen,

alleen en eenzaam

of tegelijk met velen:

de man met de zeis

zal ieder – vroeg of laat -

komen kelen.

Leo Besouw

Blog 265 "Emancipatoire kennismaking" Br. o. nr. (gedicht)

“Emancipatoire kennismaking”, Br. o. nr. (gedicht)

“Innerlijk en uiterlijk beschaafde heer

houdt van leer en academisch gevoel,

eruditie en traditie

en literatuur aan de muur.

U, dame, reageert met foto

van uw gehele toko,

onder erewoord retour.”

Dame reageert:

“Onder erewoord retour

scheelt me geen mallemoer,

'k wil allenig weten of

u 'm nog omhoog kan krijgen,

anders zal ik u de

eerste de beste keer

aan mijn degen rijgen

en krijgt u van mij 't zoer.”

Leo Besouw

Blog 264 Als het verleden reëler wordt dan het heden (gedicht)

Als het verleden reëler wordt dan het heden (gedicht)

Als het verleden

reëler wordt dan het heden,

als de vragen

blijven knagen,

als “wie schoot als laatste”

ons steeds opnieuw

voor vragen plaatste,

als “wie loog het hardst”

nog steeds de tanden knarst,

als “wie gaf de laatste gil”

nog steeds opkomt tegen wil

en dank en de stank

van 't onopgelost verleden

de gedachten blijven smeden

tot 'n grondeloos moeras

waarin 't heden niet meer past,

dan zijn we mateloos verloren,

totdat het heden doorbreekt in ons horen

van wat vandaag ons wèl bepaalt

en niet meer met ons smaalt.

Leo Besouw

Blog 263 Geachte heer M. (boekbespreking)

Geachte heer M. (boekbespreking)

Ik las het boek “Geachte heer M.” van Herman Koch , Ambo/Athos, 2014, 430 bladzijden, en was verrast. Je wordt meegetrokken in een verhaal van de schrijver over een schrijver die een (oude) schrijver, heer M. volgt en gaat ondervragen. Daar komt een heel stuk geschiedenis bij van 40 jaar geleden, maar ook bespiegelingen waarvoor een schrijver kan komen te staan en wat die soms min of meer gedwongen door zijn succes, moet ondergaan.

De oude heer M. word door de heer H. geconfronteerd met het ontstaan en de vormgeving van diens boek “Afrekening”. Gaande weg blijkt M. getroebleerd, ook met getroebleerde ouders, een moeder die... en vroeg overleed, in de oorlog, een vader die … aan de verkeerde kant (het Oostfront) actief was … een geschiedenis van leerlingen van het Spinoza Lyceum, 40 jaar geleden en de verdwenen leraar Jan Landzaat waar zij bij betrokken waren, 40 jaar terug en wat in het boek van M. ”Afrekening” al of niet juist werd weergegeven.

Bij pagina 152 schreef ik: “Is het een verslag, een bespiegeling over “des schrijvers lot” in dit en mogelijk andere gevallen?” Hoofdpersonen zijn aldus heer M., heer H., die hem ondervraagt, de (verdwenen) leraar Jan Landzaat, de leerlingen Laura en Herman van het Spinoza Lyceum in Amsterdam en nog een stel vrienden/ vriendinnen van die leerlingen die vooral in het vakantiehuisje van Laura's ouders in Zeeuws Vlaanderen, het dorpje Terhofstede, bij Retranchment, Sluis en natuurgebied het Zwin liefdesperikelen en drama meemaken.

Maar “Afrekening” is meer dan een mogelijk onjuiste roman, iets wat ontbreekt wordt via omwegen als een vechtpartij na afloop van het Boekenbal, in de Schouwburg uitgevochten of ontdekt. Het thema van het bal was “Verzet toen en nu” . De oorlog van toen, waarbij de vader van M. een dubieuze rol speelde vormt er het smeulende lontje. Zo worden zowel “des schrijvers wereld” als “het verzet” zowel van sarcasme als van emotie en woede voorzien.

Aan het slot lijkt alles op zijn plaats te gaan vallen, niet minder sarcastisch als her en der eerder in het boek, maar het komt als een verrassing van de plot van een detective. Mooi en soepel geschreven, vermakelijk af en toe, aandoenlijk, op enkele delen wellicht wat te breedvoerig. Al met al een forse “amuse” met een wat wrange nasmaak, maar goed verteerbaar.

Leo Besouw

Blog 262 Wat je allemaal niet deed (gedicht)

Wat je allemaal niet deed (gedicht)

Wat je allemaal niet deed

is niet te vertellen,

vooral leugenaars hebben

het er moeilijk mee:

uit de zee van wat

werkelijk is, was, wordt

en zou zijn gedaan,

indien de omstandigheden

net iets anders

zouden zijn geweest,

of mogelijk zouden

zijn geworden,

schept het een oneindig

aantal mogelijkheden

zodat je er zelfs

als leugenaar

maar beter

niet aan

kunt beginnen,

of niet soms?

Leo Besouw

geplaatst 17-11-2014

Blog 261 Lichtgevende planten (gedicht)

Lichtgevende planten (gedicht)

Lichtgevende planten

in Ede weten ze van wanten

zo meldden de kranten

die het niet verzonnen:

in Wageningen begonnen,

werden waterplanten stroombronnen:

door de uitscheiding

van hun wortels

en bacteriën als mini-tortels

zweten zij hun stroom uit,

en opgevangen door

een elektrode

zorgt Plant-e

voor een ode

aan techniek

zoals je die alleen

in Ede-Wageningen ziet!

Leo Besouw

geplaatst 14-11-2014

Blog 260 "Haargroei" (gedicht)

“Haargroei”

“Haargroei”

woei mij toe,

want kaal zoals een koe

wil niemand zijn

en zelfs de wolligheid

van een konijn

kan meestens niet

voldoende zijn

voor ons gevoel

zoals het hoort,

al zijn er ook

die het tòch niet stoort

een kop zo kaal

als een glimmende bokaal:

de meesten laten 't

liever wuiven,

of ietsje strakker

zoals de vetkuiven.

Wat is nu de moraal

van dit verhaal:

haargroei òf kaal?

'k zou zeggen:

laat het in het midden:

geen koppie ook forbidden!

Leo Besouw

Blog 259 Wegduiken? (gedicht)

Wegduiken?

Wegduiken in een boek

is dat wat ik zoek

of duik ik liever weg

voor lastige vragen

die mijn ziel niet behagen,

duik ik weg voor geluk

of mijd ik de druk

van een bezwarende liefde

die de fundamenten

van mijn ziel doorkliefde

zonder te willen

wat me overkwam,

zonder drank uit de kan,

zonder te weten

hoe het te meten

op waarde voor mijn

bestaan op deez' aarde?

Leo Besouw

Blog 258 Bed, bad en brood (gedicht)

Bed, bad en brood (gedicht)

Bed, bad en brood

voor ieder op deez' aardkloot

zo sprak de Sint

die ieder kind

verwent, maar soms teveel,

want in mijn keel

krijg ik 't benauwd,

lezend: “illegaal wordt uitgekauwd“

en doorgehaald zijn recht

op bed en bad en brood

volgens 't internationale recht,

door 's lands autoriteiten niet,

die deze dan liever op straat ziet,

onder de eiken, die nog niet

zijn verzaagd tot bedden

die levens kunnen redden.

Bed, bad en brood:

dump ons humane erfgoed

niet in de sloot:

Europese kerken werken

aan deze humaniteit:

nu nog de overheid,

als zij zich niet vervreemdt

van 't bindend lot

voor mens en God

in riet en beemd...

Leo Besouw

Geplaatst 2014-10-30

Blog 257 Participatiesamenleving (gedicht)

Participatiesamenleving (gedicht)

Er beving mij een koorts:

hij gaat met de buurvrouw

eten en wat meer

wil je weten:

doet ze zijn was,

strikt hij zijn das

voor 't gevlei of hoort het

er gewoon bij:

hij loopt ook al met haar tas

en onkruid te wieden in haar gras,

zaait haar de boontjes in

en snijdt de kroppen sla;

wat hebben ze in de zin,

is het liefde of participatie,

ik ben totaal uit concentratie!

Wat is hulp en wat is love,

ik prakkiseer me suf,

want van 't kabinet

is participatie het gevolg

van een goede-buur-relatie;

wie lost dit voor me op

want het beleid heeft staart noch kop

en daar zit ik nou mee,

met m'n koortsige kop!

Leo Besouw

geplaatst 2014-10-24

Blog 256 Kakelende kip (gedicht)

Kakelende kip (gedicht)

Een kakelende kip

begon ooit als kuiken

voordat zijn/haar talenten

konden ontluiken:

eerst zachtjes in het koor

van beginnelingen

leren zingen, of wat erop lijkt,

daarna het geëigende pad:

van ieder leer je wat

en met de jaren kun je

kennis vergaren

van hoe te bespelen

de eerste viool,

hoe op te klimmen

in 't presteren

van 't kakelen

als grote heren

of ook wel dames.

Maar uiteindelijk komt

't mes,

of je valt van je stok

om half zes

of iets later,

de kater is voor wie

je 't meest na stond:

einde aan je gekakel:

het wàs een mirakel,

alleen de dood

die ieder verdroot

kwam alzo wat later:

zij/hij ruste in vrede

en wordt vroeger of later

als velen vergeten...

Leo Besouw

Blog 255 Zwaard (gedicht)

Zwaard (gedicht)

Steek het zwaard in uw schede

zegt de rede

en misschien de bijbel,

maar wat als ik twijfel,

als ik me voel bedreigd

en – van nature – geneigd

ben om 't kwaad af te weren

met vuisten of speren,

spijt wat filosofen

mij misschien leren?

Gebruik het zwaard

onder ede,

maar voor welke god

of gevaar, was het

maar klaar

wat we ermee zouden

bereiken in godsnaam

of andere (hemelse?) rijken.

Wie geeft ons raad

vóór de daad,

vóór 't “te laat”

en 't kwaad is geschied?

Leo Besouw

Blog 254 Eindelijk oorlog (boekbespreking)

Eindelijk oorlog (boekbespreking)

Het boek van Herman Koch “Eindelijk oorlog” sprak me aan door de titel en de achterflap. Ik ben zelf een kind in die oorlog geboren. En dan zoek je, en blijf je zoeken, soms. Zijn boekje van 172 bladzijden is zo'n soort zoektocht, maar ook een teruggaan in de familiegeschiedenis, al is het een roman (2014 uitgeverij Ambo/Anthos, eerder uitgegeven in 1996 bij uitgeverij Meulenhof).

De ik-figuur in dit boek, Herman, geboren in 1953 bevindt zich in 1980-1981 in een crisis-verhouding met zijn vriendin A. De gebeurtenissen, problemen daarmee worden beschreven in Polen, in Londen en terug in zijn jeugd in Amsterdam, de Apollolaan en het huis van zijn grootouders in Arnhem, Oranjestraat. In die Oranjestraat woont dan nog zijn ongehuwde tante Mies, die hij als enige familielid nog regelmatig bezoekt.

De vraag of de kennelijke blokkade psychisch of fysiek is, is het spoor door het boek, aan de hand van de geschiedenis van zijn jeugd en de liefde van zijn grootouders in die wijk Lombok, vlakbij de Utrechtse straat en niet ver van Hartenstein. Bij de bezoeken aan zijn tante komt regelmatig het verhaal boven van een noodlottige vluchtpoging met twintig doden en een dood paard dat er twee weken bleef liggen door de oorlogsomstandigheden.

In het huis van zijn tante is Herman ook geboren en in een wieg gelegd bestaande uit een mand die bij een dropping door de geallieerden was gebruikt. Zijn moeder was de zus van Mies en het was grootouders huis. Maar Mies vertelt niet alles, blijkt later, terwijl de aftakeling van Mies mooi wordt beschreven, en ook de benauwdheid van de wijk voor een “buitenstaander”. Net voor de dood van Mies vraagt die aan Herman of hij tijdelijk voor de teckel wil zorgen. Het hondje blijkt later een hoofdrol te spelen bij de ontknoping.

Het geheim van de ontknoping ga ik niet verklappen, maar de spanning blijft er tot het eind in. Het is een mooi beschreven familieverhaal, waar een verborgen waarheid uiteindelijk helder wordt en een verklaring biedt. Maar voor vriendin A. is het dan inmiddels te laat, en Herman deelt haar niet alles mee, maar slechts de schijn. Zo gaat dat soms in families, denk ik, ook echt. Bij elkaar een mooi en vlot beschreven verhaal, je voelt je er bijna bij aanwezig (denk ik, zeker als je dat stukje Arnhem kent). De titel lijkt je aanvankelijk op het “verkeerde spoor” te zetten, maar zeker voor wie Arnhem (en de oorlog) een beetje kent: aanbevolen!

Leo Besouw

Blog 253 Mindful? (gedicht)

Mindful? (gedicht)

Hoe fool is mindful

als je voor wandelen

in mindfulness evenveel betaalt

als een pondje amandelen,

als je mindful gaat mediteren

welke heren je 't best

kunt dienen en de rest

vult dan de Heere

mogelijk zelf wel in?

Is dit nieuwe ambacht

dat waarop de wereld wacht,

wetenschappelijk al bewezen

dat 't verdoolden kan genezen,

zeker prettig voor 't gevoel,

beter dan 't radeloos gewoel

van doorgedraaide dromen

en gedachten die aanzetten

tot verkrachten van je eigen

blije ziel?

Mindfulness als de nieuwe mis,

waarin wat mis is wordt hersteld,

wat klemt dan minder knelt,

en dat door de nieuwe

“priester”-held die ons

dat allemaal vertelt?

Leo Besouw

Blog 252 Het puttertje, rest deel IV en deel V (boekbespreking)

Het puttertje, rest deel IV en deel V, pagina's 656-925. (boekbespreking)

Vervolg van de bespreking van “Het puttertje” , door Donna Tartt, De Bezige Bij 2013, Amsterdam. (Voor de bladzijden ervoor: zie eerdere blogs in deze rij).

Vermakelijke ontwikkelingen, in de liefde, in de zaken, in de vriendschap met Boris, de vriend van Theo. De Boris die hem de weg naar “Het puttertje” helpt vinden, dwars door het verlovingsfeest van Theo heen. Vlot en amusant geschreven, met fraaie en spannende dialogen en ontwikkelingen.

Op naar deel V, de ontknoping!? Spannend! (pagina 775-925): Inmiddels is het bijna het einde van het verlovingsfeest, en Boris smeekt/ sleept zijn vriend Theo bijna in het vliegtuig naar Amsterdam. Daar vinden zeer tumultueuze ontwikkelingen plaats: Theo en Boris raken in een beknellend spoor van louche en misdadige kunsthandelaren. Het boek wordt even een ware detective met vuurwapengeweld en spanning in hartje Amsterdam. Er is ook spanning tussen Theo en Boris over de aanpak (slim en doordacht, of ook improviserend) zowel als de passende moraal: wat is zelfverdediging?

Na een bizarre ontknoping met zelfs een fraaie uitkomst, blijken zowel Theo als Boris eenzelfde “donkere zijde” te hebben. Wat doe je ermee als oorspronkelijke hartsvrienden? Wederom spannende dialogen en ontwikkelingen. Tegen het einde worden zowel de waarde van kunst en van waarheid en levenslot uitvoerig en zelfs huiveringwekkend weergegeven. Hier komt, naar mijn mening, de schrijfster in de hoofdpersoon van Theo tot een (voorlopig) waarde-standpunt over het mens-zijn in de (soms erg) korte tijd die ons op deze aarde is vergund.

Het totaal overziend: een zeer veelzijdig boek, met sterke karakters, zeer goede dialogen, spannend èn diepgaand, zeer goed in de beschrijving van ontwikkelingsfasen van jonge tiener naar volwassen Amerikaan, in een wereld met (nood)lot, drank, drugs, misdaad, liefde en vriendschap. Dubbel en dwars de lange leesweg waard!

Leo Besouw

Blog 251 Doorgeslagen Appel (gedicht)

Doorgeslagen Appel (gedicht)

Heb jij ook al de Appel-watch

zeg weet je dat ik er bijna van kots,

want ook de I-Phone

hoort erbij – de nieuwste versie –

zonder dat geen conversie

en dan altijd met dat stel op pad,

in de trein, je car, en in bad:

ik ben het zat

me te laten ringeloren,

zonder dat er niet bij

te mogen horen:

m'n pacemaker begeeft

het bijna van de stress,

zo gaat heel m'n leven

op de fles en blijven

slechts die klonen

die alleen van Appel

kunnen dromen!

Leo Besouw

Blog 250 Zonder Piet? (gedicht)

Zonder Piet?

Zonder roe of tak

geen Zwarte Piet-gesmack

ie ie zwart of is ie blauw:

ik hou van jou;

met die veer op je pet

heeft ieder kind pret.

Dan het dragen van de zak

van Sinterklaas

wie doet nou zoiets dwaas,

maar Piet die denkt:

de Sint die wenkt

en wil graag uit doen pakken

voor braverikken, zowel

als lastpakken.

De Sint die zegt:

die laat ik niet stikken

in ijdel gepraat

over 't soort zaad

waaruit mijn Piet

is ontsproten,

houdt op met twisten,

anders gaan we naar

de kloten

en kom ik nooit meer

terug, over mijn rug!

Leo Besouw

Blog 249 Het puttertje, deel III en deel deel IV (boekbespreking)

Het puttertje, deel III en deel van deel IV (boekbespreking)

Verder lezend in het boek Het puttertje, van Donna Tartt, De Bezige Bij, 2013, zal ik nu kort leesverslag doen van de delen III en een deel van deel IV, pag. 451-656 (van de totaal 925 pagina's van het boek). (Zie eerdere en een volgende blog van mij over het boek).

Theo is in deel III terug bij Hobie, 18 jaar en werkt af en toe in diens antiek-werkplaats. Pipa, het meisje dat ook de aanslag heeft overleefd was er even op bezoek, maar vertrekt weer snel naar een gezondheidsinternaat in Zwitserland, maar ze blijft in zijn hoofd zweven. Theo doet Pre-University-University College in New York en brengt zijn verborgen schilderij “Het puttertje” in een opslaggebouw. Wel mooie beschrijvingen, maar meubeltechnisch wat veel van het goede, naar mijn idee.

Deel IV krijgt wat meer vaart en is omvangrijk. Theo, inmiddels afgestudeerd en acht jaar later, loopt Platt (oudste zoon van de familie Barbour, waar hij het eerst na de aanslag werd opgevangen) tegen het lijf. Hij herneemt het contact met de familie. Intussen probeert hij af te kicken van diverse drugs/ stimulerende middelen. Hij probeert Platt te betrekken bij het afweren van een klant van de antiekzaak van Hobie, Lucius Reeve, die hem wantrouwt wegens een bedrieglijke verkoop. Theo werkt als compagnon in de winkel van zijn vriend Hobie.

In de winkel komt o.a. als vaste klant mevrouw Vogel. Als Pipa eens is langs geweest vraagt zij aan Theo of die het leuk vond dat Pipa weer eens langskwam. Een pijnlijke vraag, want de emotionele liefdes- vriendschaps- en lots-herinneringen doen pijn, want nu “heeft” Pipa vriend Everett ( in Londen)... Mooi en vlot beschreven gevoelens!

Theo heeft zich laten inviteren voor een etentje bij de Barbours. Oude herinneringen worden opgehaald, op een mooie manier. Maar ook raken hij een Kitsey (de dochter van familie) verliefd. Moeder Barbour ziet het helemaal zitten en is voor het eerst weer eens echt blij na de dood van haar man en zoon. Maar de voorbereidingen voor het huwelijk maken Theo nerveus en hij gaat in z'n eentje, met een smoes voor Kitsey, wandelen (in New York). Daar loopt hij bij toeval zijn oude vriend Boris (uit Vegas) tegen het lijf. In een kroeg vertelt Boris over de toestand van hem en de vriendin van zijn (verongelukte) vader, na Theo's vertrek naar New York. Veel ellende en vooral drugshandel, voor Boris met veel “succes”.

Theo krijgt, terwijl hij genoeg krijgt van Boris' verhalen, een lumineus idee en vraagt Boris mee te gaan naar “een verrassing”. Theo laat zich op voorstel van Boris, met diens auto met chauffeur naar de bestemming brengen...

Voor de rest van het verhaal, en mijn bevindingen, zie een volgende blog!

Leo Besouw

Blog 248 Been? (gedicht)

Been? (gedicht)

Nu de kanonnen zwijgen

rijgen de vragen zich aaneen:

wie zette wie op 't verkeerde been,

wie begon met 'n valselijk verhaal

wie ging met de waarheid aan de haal,

wie beweerde 't gelijk aan z'n zijde,

wie legde de waarheid 'n tikkie om

en legde zo de eerste bom

onder mogelijk begrip

voor gerechtvaardigde verlangens,

voor gerechtigheid,

of voor iets nog heel veel bangers?

Nu telt men de doden,

verbindt men de wonden,

die wellicht met meer liefde,

voor de waarheid,

voorkomen hadden

kunnen worden?

Leo Besouw

Blog 247 De knop omzetten (gedicht)

De knop omzetten (gedicht)

De knop omzetten

sprak hij luid

dat is als je je uit

in plaats van maar te zwijgen,

waaraan geen kop of staart

noch kennis valt te rijgen.

De knop moet omgezet

alleen dan wordt het

 - mogelijk – pret of

begrip en vind ik je

weer hip, zoals je was

voordat die plas van ellende

jou – zo leek het –

voorgoed ontstemde.

Leo Besouw

Blog 246 Het puttertje, deel II (boekbespreking)

Het puttertje, deel II (boekbespreking)

Eerder besprak ik mijn leeservaring met het boek “Het puttertje” (van Donna Tartt, 2013, De Bezige Bij, Amsterdam) over deel I (index in het boek is niet aanwezig, dus even bladeren, wat kennelijk de bedoeling is). Nu dan over deel II, de hoofdstukken 5 en 6, de bladzijden 253-446, (van de in totaal 925).

Meeslepend, spannend, zo heb ik het beleefd! Theo (de hoofdpersoon) vertelt verder over zijn reis van New York naar Vegas en terug, “iets” waarvan hij op het eind van deel I al wat laat doorschemeren. Theo, 14 jaar oud, krijgt van Goldie, de portier van z'n ouderlijk huis, de koffer – met erin het schilderijtje Het puttertje – terug en vertrekt van de familie Barbour, waar hij opgevangen was na de dood van zijn moeder, met zijn inmiddels opgedoken pa en diens vriendin Xandra naar Vegas.

Daar raakt Theo bevriend met Boris, klasgenoot voor sommige uren, 15 jaar, en ze maken beiden een stormachtig jaar mee in Vegas. Boris is ook zonder moeder, van een Poolse, en van een Oekraïense vader, wereldwijs, ex-moslim – was ie voor even – en drinkt vooral bier. Taal, moraal en achtergrond: multi-complex en boeiend. Maar dat geldt bijna evenzeer voor hun vaders: drank, drugs en gokken zijn standaard-ingrediënten in hun levens.

Maar dat gaat niet goed: Theo en Boris raken beiden klem en als goede vrienden, die doorheen lief en leed en harde fysieke klappen, tot mishandeling toe, verbonden zijn, komen ze tot: “Ik wil weg... Wil je mee?” Na heel mooi beschreven bindingen door hun vriendschap, komt er toch een splitsing in hun wegen en vertrekt Theo met de Greyhound-bus naar New York (hij is inmiddels 15). Zijn hondje Poptsjik neemt hij mee in de ene tas, Het puttertje in de andere.

Zo zoekt Theo zijn weg, wegvluchtend van de vriendin van zijn vader, Xandra, na het dodelijk ongeluk van zijn vader. Uiteindelijk vindt hij in New York Hobie en Pippa terug waar hij eerder een warme relatie beleefde, vóór zijn gedwongen vertrek. Zo is hij daar in de winter, bijna 2 jaar na de dood van zijn moeder, terug bij af, maar met een twee jaar oudere en herstelde Pippa van zijn leeftijd... Wat gaat er gebeuren na deze enerverende en prachtig beschreven periode in zijn leven? In een volgende blog zal ik verder verslag doen van mijn reis door het boek!

Leo Besouw

Blog 245 Nostalgie (gedicht)

Nostalgie (gedicht)

Nostalgie is als een relikwie,

we houden het vast,

een deel van ons

en het geïdealiseerde

verleden, het heden is

te vluchtig, gaat te snel

voorbij en in de rij willen

we staan van vaste waarden

waarin we aardden.

Nostalgie: het voorbijgaan

van de karavaan waarin

we leefden, waarin we

omlijsten onze voorbije tijd

opdat niet de eeuwigheid

ze opvreet of door worm

verteerd niets overlaat

van al wat werd geëerd.

Nostalgie als relikwie:

we houden stand

in 't veranderende land,

waarvan we dachten

dat geen krachten

zouden bestaan

die het ooit zouden

kunnen doen vergaan.

Leo Besouw

Blog 244 Zeer (gedicht)

Zeer (gedicht)

Woorden doen soms zeer

vooral als het gaat om eer

van moeder of dochter,

van echtgenoot of bedgenoot,

of om betoonde moed

die er ineens niet meer toe doet.

Woorden breken meer

dan gedacht of verwacht,

woorden kunnen hartzeer vermoorden,

woorden kunnen leiden

tot iets ellendigs als scheiden,

woorden kunnen gaten slaan

in vertrouwen waarop

we dachten te kunnen bouwen.

Woorden en zeer,

delicaat kunnen ze zijn

als ze harten kraken

waar ze nimmer

mochten raken.

Leo Besouw

Blog 243 Creatief lef (gedicht)

Creatief lef (gedicht)

Is er creatief lef in zicht

als er – in zand – een draak

voor je huis ligt,

is er een geest die de draak

steekt met werkelijkheden,

vandaag of in 't verleden,

is er een doek dat bloedt

of lijkt het slechts verf,

is 't creatief versterf

of een mislukt boerenerf,

is de zoom los van de rand

of heeft het hoofd geen enkele tand,

maar slechts grijzig haar,

heeft de viool wel de juiste snaar,

of lijkt ie vals,

lijkt boter slechts room

of is 't dat ik slechts droom

en dans ik een wals?

Leo Besouw

Blog 242 Het puttertje (boekbespreking)

Het puttertje (boekbespreking)

“Een geel vogeltje”, een schilderij “verrassend zwaar voor iets dat zo klein was”. “Hij” wees erop: “haal het daar weg...” De oude man die samen met het meisje Pippa ook in het museum was op het moment van de aanslag, en van wie Theo aanvankelijk dacht dat het misschien haar grootvader was (p. 36). Het gebeurde op 10 april, 14 jaar geleden, Theo zat toen in de tweede klas (V.O.).

“Ik droomde over mijn moeder” (p.11) en de ik-figuur gaat terug in de tijd en vertelt over toen, haar dood als een scheidslijn. Dat is het begin van het boek “Het puttertje” van Donna Tartt, 2013, uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam, 925 pagina's. Op dit moment heb ik er deel I van gelezen , dat zijn de hoofdstukken 1 t.e.m. 5, en tot en met pagina 247.

Het is de geschiedenis met het museumbezoek, samen met zijn moeder, de ontmoeting met Pippa, het meisje samen met “de oude man”, dan de verschrikkelijke aanslag, echt horror, daarna de voorlopige opname in het gezin Barbour, van schoolvriend Andy, de nieuw ontmoeting met de zwaargewonde Pippa en haar verzorger Hobie, en later met ook zijn pa, Larry en diens nieuwe vriendin, Xandra.

Het is nog maar de start van het verhaal: goed en gevoelvol geschreven, tot pagina 247 spelend in New York. Verpozend en modern, knap in elkaar gezet en vlot lezend. Wat volgt nog? Ik zal er in een latere blog mee verder gaan!

Leo Besouw

Blog 241 Web van waarheid (gedicht)

Web van waarheid (gedicht)

Ieder verzint

zijn eigen web

van waarheid, glamour,

eer en moed,

ieder denkend mens

verstout zich tot dit goed,

waarbij 't fout zo ver

als 't kan verdwijnt

in 't opgepoetste zelf

en d'eigen burgermoed.

Vanwaar dan toch dit weven,

dit geven van een beeld

aan 't zelf en eigen kring

aan eigen grond en ziel

alsof het die van god verving?

Leo Besouw

Blog 240 Sommige lijken (gedicht)

Sommige lijken (gedicht)

Sommige lijken zijn niet om aan te zien.

Sommige lijken liggen er vredig bij.

Sommige lijken zijn doden na een goed leven.

Sommige lijken hebben een bezwaard verleden.

Sommigen waren strijders.

Sommigen waren lijders.

Sommigen verdienden het niet.

Sommigen duidden op eeuwig verdriet.

Sommigen zijn snel vergeten.

Sommigen blijven knagen aan ons geweten,

zonder gekend eind.

voor eeuwig weggekwijnd.

Leo Besouw

Blog 239 Dertig seconden (gedicht)

Dertig seconden (gedicht)

Dertig seconden

volstonden om 298

monden voorgoed te doen zwijgen

het bewustzijn en leven te doen verliezen

in een eindeloze vlucht

naar een onbekend zwart

als door een moorddadige dief getart

in een onverklaarbare nacht

die hun dromen vernielde

en nabestaanden slechts geknield

achterliet voor een onbestaanbaar

geacht lot, oneindig verwijderd

van wet en gebod,

onbegrijpelijk dieper

dan 't besef van een God.

Leo Besouw

Blog 238 Al wat schittert (boekbespreking)

Al wat schittert (boekbespreking)

“Al wat schittert” van Eleanor Catton, 2014, Ambo/Anthos uitgevers, Amsterdam, 832 bladzijden. Over de eerste 295 pagina's schreef ik in blog 231. Nu volgt de rest van mijn indrukken:

De liefde van een hoer, de doortraptheid van een dame, de schurkachtigheid van een beminde, de belangeloze liefde van een intelligente en naïeve minnaar: zie daar enkele kern-karakters in het boek. Dit alles in een ruig landschap van goudzoekers in het Nieuw-Zeeland van 1865-1866. Intriges, kameraadschap, verwevenheden van belangen en geschiedenissen, in een uitgebreid palet van personages ( voorin het boek staan er 20 genoemd, met hun “verwante huizen”en “verwante invloeden”) vormen de ingrediënten.

Het is een complex en boeiend verhaal dat aan het eind, als was het een detective, teruggrijpend van 1866 naar 1865, wordt opgelost als in een uiteen gelegde en passende puzzel. Bovenaan op de laatste pagina in een schitterende metafoor weergegeven: “de oude maan in de armen van de jonge maan”.

Nog enkele opvallend fraaie uitsneden: van pagina 475 tot 486: de verstopte brieven uit de hutkoffer, van Crosby Wells aan zijn halfbroer Alistair Lauderback, gelezen door Moody: een buitengewoon relaas van diepe gevoelens en bijzondere afhankelijkheid in ongelijke posities! En op de pagina's 576 – 579 het gesprek tussen de gevangenispredikant Devlin en Anna: adembenemend mooi!

Derhalve een boek voor de doorzetter, die niet opziet tegen complexe verwevenheden, die uiteindelijk als in een detective en gevoelvol worden opgelost.

Leo Besouw

Blog 237 Geheim (gedicht)

Geheim (gedicht)

De zin van het leven is geheim.

Onze banksaldo's zijn geheim.

De wapenindustrie is geheim.

Rosoboron-export (op de Zuidas

in Amsterdam) is geheim.

Luchtdoelraketten zijn geheim.

De hersens van Poetin zijn geheim.

Geheime diensten zijn geheim.

Lijken zijn niet geheim.

Lijken kun je tellen.

Lijken roepen om verdriet.

Lijken vergeet je niet.

Lijken vormen geen geheim.

Wie ze veroorzaakt blijft

(vaak wel) geheim.

Leo Besouw

P.S. Lees de Volkskrant van vandaag, 21 juli 2014, pagina 6.

Blog 236 Gevoelige snaar (gedicht)

Gevoelige snaar (gedicht)

Wat raakt de gevoelige snaar

in jezelf

als je stil bent om elf

uur of later,

was het de onvergeeflijke flater,

was het een vergeten verdriet,

was het ken je me niet

meer of niet langer,

of is het de stem van een zanger

die je doet voelen dat nu

is niet later,

maar vroeger,

toen je als eenzame zwoeger

je weg probeerde te vinden

met nieuwe vrinden,

die je later weer verlieten

als stromend water

van je levensberg

waarop je leerde te praten?

De gevoelige snaar

is als een instrument

dat verraadt wie je werkelijk

bent, niet alleen nu,

maar ook vroeger en later.

Leo Besouw

Blog 235 Voetbal WK (gedicht)

Voetbal WK (gedicht)

Weet u er ook de ballen van,

van het voetballen dan:

de links buiten

bleek niet te stuiten,

z'n energie van knie

tot kuiten dreef hem voort

en niet gestoord

door een doortrapte

tegenstander vond hij

het doel – heel schrander –

en dreef de bal

met luide knal

in d'rechterbovenhoek:

die ging erin als koek

en kloek hernam hij

steeds erna dezelfde list

uit d'linkerla van zijn

geoefend brein en been

en haalde zo des mensen

eer aan 't eed'le spel der

bal op 't grote veld

weer binnen voor 't team,

en land en volk en voor TV

genoten wij weer weltevree!

Leo Besouw

Blog 234 Lekker moorden en bombarderen (gedicht)

Lekker moorden en bombarderen (gedicht)

Lekker moorden en bombarderen

dat is wat de grote heren

graag doen

gemaskeerd door fatsoen:

zo kwam Robert Mc Namara

pas tot inkeer in d'Sahara

waar hij tussen de Bedoeïenen

een potje stond te grienen

om wat z'n bommen

met zoveel gewicht

onder mensen hadden aangericht.

Hitler poogde ons te bevrijden

van de communisten,

maar dat was bezijden

de waarheid en met

Rotterdam als doel

viel hij jaren later

op zijn smoel,

nadat het kwaad door hem gesticht

zich als echo tegen hem gericht

beroofde van zijn waanzin-kop.

Leo Besouw

Blog 233 Als de duivel één oog had... (gedicht)

Als de duivel één oog had... (gedicht)

Als de duivel één oog had,

dan zouden wij hem herkennen

aan zijn éénzijdige kijk

op de dingen en waarden

die ons omringen,

dan zouden wij hem zien

als een cycloop met één oog,

gelijk Homerus hem zag

als menseneter die ons uitzoog,

dan zouden wij wel twéé keer denken

voor we hem vertrouwen zouden schenken,

dan zouden wij zijn gealarmeerd

vóór de zonde ons had geleerd

dat na die daad komt de val

in een griezelig en bovenmatig

onaards verhit heelal.

Leo Besouw

Blog 232 Gebeten... (gedicht)

Gebeten... (gedicht)

Ik bad dat hij niet weer zou bijten,

maar driemaal is scheepsrecht

en hij voetbalt niet slecht;

zijn inzet is als haar op de tanden,

heel Uruguay draagt hem op handen

dus stop je kop maar in het zand,

hemd erover: niets aan de hand.

Maar zo liep 't niet af:

dankzij 't alziend oog

kwam er toch straf:

negen interlands niet van

zich af mogen bijten:

geen tanden erin mogen zetten:

de FIFA kent andere wetten.

Liverpool bezint zich nu

op mogelijk andere zetten:

een paardenbit zien ze

niet zitten,

een muilkorf als bij een hond

staat ook niet gezond;

wellicht de sportpsycholoog

of houdt ie zichzelf

daarvoor uitnodigend doof?

Leo Besouw

Blog 231 Al wat schittert (boekbespreking)

Al wat schittert (boekbespreking)

Ik heb het gewaagd, het boek van Eleanor Catton te kopen en ben aan het lezen begonnen en nu tot bladzijde 295 gekomen, van de in totaal 832. Uitgegeven door Anthos/Amsterdam, 2014. Het is dus een gewicht, maar toch met prettig omslaanbare bladzijden in een mooie druk.

Het begint met “Bericht aan de lezer” waarin wordt uitgelegd hoe de stellaire en planetaire posities in het boek astronomisch zijn bepaald, waardoor ze “ons vertrouwen in de grenzeloze, wetende invloed van de oneindige hemel” hoopt te bestendigen of op te roepen. Maar laat je daar niet door afschrikken.

Het is een merkwaardig boek. Geen gemakkelijk boek. Geniaal is het (?). Niet over goud en wat het met mensen doet of deed en toch wel (het speelt in Nieuw Zeeland in 1866). De gedachte aan wat geld (groot geld) tegenwoordig met mensen doet drong zich aan mij op, al speelt het verhaal zich bijna anderhalve eeuw geleden af. Mooi weergegeven karakters, inclusief hun gedachtengangen, hun overwegingen. Ook hun twijfels, hun (mogelijke) complotten, overwegingen wat een eed waard is, wat waarheid (pagina 293), hoe vooroordeel het aflegt tegen empirische feiten, of niet.

Een mooie beschrijving van een persoon op bladzijde 45 bijvoorbeeld: “Hij was toegeeflijk waar het de open ruimtes in de toekomst van anderen betrof, maar ongeduldig met betrekking tot de afgesloten vertrekken van hun verleden.” Mooi en intelligent taalgebruik, getuigend van (psychologisch) inzicht en genuanceerde feeling.

Een weliswaar complex, maar ook boeiende boek, waar je gaandeweg wordt ingezogen, de personen leert kennen en verder puzzelt als was het een detective. Ik ga ermee verder: nog 537 pagina's te gaan! Wordt te zijner tijd vervolgd!

Leo Besouw

Blog 230 Moorden zoals het hoort, (gedicht)

Moorden zoals het hoort, (gedicht)

Moorden zoals het hoort

dat is wat ons stoort;

het ging niet om een appel

of een ei in 't paradijs,

het ging om gebondenheid of

vrij te zijn

van opgelegd geloof

en inzicht in 't licht

van Gods gebod:

gij zult niet doden

voor om 't even welke noden

of welk gewin.

De zin van alle kwaad zit in 't valse

zaad van totalitaire aard,

waar brokken van tentoongesteld

geweld de mens

bestelen van geldig

menselijke waarden

waarin de duivel

steeds maar niet wil aarden,

wat telkens weer tot

ondergang zal leiden

en kermen in de hel,

zoals profeten steeds al zeiden.

Leo Besouw

Blog 229 Een senangerende sport... (gedicht)

Een senangerende sport... (gedicht)

Een senangerende sport:

polsstokhoogspringen:

je wrijft je handen in

je pakt hem op – de stok –

je start met rennen,

plaats de punt,

en klimt omhoog,

los van de grond

de stok gekromd

alsof die knapt,

maar wervelend beweegt

je lijf alsof je niets meer weegt,

een laatste spier,

en op een kwart

van 'n millimeter

zweef je, heel even,

en dan weet je 't zeker:

ik heb het gehaald of niet:

het is vreugde of verdriet

en die komt na de val

uit 'n kwart seconde

mateloos en weerbarstig heelal!

“Stilte” van Erwin Steyaert: uniek van beeld- en betekenisgebruik, je ervaart een ruimte die je vol maakt, prachtig!

“Leiezicht”van Eddy Vaernewyck: mooi omfloerst beeldgebruik, ruimte scheppend met met diepte naar “het geraas van een werkweek”.

“Babel Nu” van Aad van der Waal: mooie en scherpe contrastwerking in een ritmisch en melodisch geheel. Geëngageerd en hulpeloos doorvoelend. Een nagenoeg perfect sonnet.

“The beginner's guide to irrational behavior” van Jan-Paul Rosenberg: een zeer cryptische triptiek van drie delen met rake beelden, maar vooral bij het derde deel prachtig en symbolisch eindigend: “..., dartelend van bron/ tot bron spant onze huid doorzichtig om/ het ijle oog van onze gastheer, onze zon.“ Buitengewoon!