Welkom op mijn website : mijn gedicht-blogberichten voortaan hier! Voor 2014 nrs. 204-277 hier onder de informatie van mijn boek, verder volgens de knoppen boven of

zie tab>> 2015 en 2016...    473- 278

                     en zie tab>> 2017...      474-573

en zie tab>> 2018...     574-675.

en zie tab>> 2019...     676-...

Hier informatie over mijn boek!

Contact:

Mail zenden: "mail to" ( r.boven)

tel/sms: 0641780946

Uitgever: Uitgeverij Aspekt, Soesterberg

www.uitgeverijaspekt.nl

info@uitgeverijaspekt.nl

tel: 0346 35 38 95

ISBN: 978-94-6153-020-2

Prijs: € 11,95

auteur: Leo Besouw

Veel leesplezier!

Leo Besouw

Achterflap:

In deze historisch semi-biografische roman, spelend in de kop van Noord-Holland, plaatst de auteur zijn hoofdpersoon, Leo, terug in de tijd. Het verhaal is de beschrijving van een jong gezin in de oorlogsjaren en de tien jaar erna, met de weeën en naweeën van de oorlog, armoede en ontbering, doordrenkt met de spanning tussen de getrouwe gelovigheid van de moeder, Margreet, en de teleurstelling en verbittering om de godverlatenheid van de vader, Jacob. Leo, eerstgeborene in de oorlog, maakt deze spanningen en situaties mee en groeit op met vele vragen in het bij uitstek Rooms-Katholieke dorp in de kop van Noord-Holland.

Het is mei 1940. Op de afsluitdijk klinkt kanongebulder. De Tweede Wereldoorlog is begonnen, ook voor Noorderdorp, in de kop van Noord-Holland. Karel is een van de soldaten in de kazematten van Kornwerderzand, op de Afsluitdijk. Jacob hoort in de verte het tegenvuur van de Johan Maurits van Nassau. Het worden donkere tijden...

Leo Besouw (pseudoniem) is in de kop van Noord-Holland geboren en studeerde onder meer sociale wetenschappen. Het historische kader is bij benadering weergegeven, de personen (deels) gefingeerd.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Leeservaringen:

 Natuurlijk ben je als schrijver benieuwd naar de leeservaringen van de lezers van je boek. Wie wil kan naar mijn e-mail-adres zijn lees-ervaring ermee (beknopt) melden:  "mail to" Mogelijk wordt die ervaring dan t.z.t. op mijn website opgenomen, onder subtab “Boek Noorderdorp”, met vermelding van de naam van de inzender (als die dat wil). Het e-mail adres van de zender wordt aan geen enkele derde verstrekt en ook niet op de website vermeld. Reacties/ recensies:

19 augustus 2013: Margreet T. :Het is een mooi boek en ik heb van de vele verhalen die ik gehoord heb, veel van herkenning in gevonden. Noord Holland ken ik ook een beetje, dus zag ik er veel dingen voor mij die zeer bekend voor kwamen.

15 juli 2013: Jelle Immen ("Noorderdorper") zei me van het boekje genoten te hebben.

26 april 2013: George las het boek en vond het prachtig. Zijn recensie staat op www.boeklezers.nl onder de link: http://www.boeklezers.nl/boeken/Noorderdorp/9789461530202/recensie/6592#data

9 mei 2012: Op zoekmachine Google vond ik een link van MoM-Biblion, waar op de eerste 11 pagina's en het achterblad zijn te lezen:[PDF] NOORDERDORP - MoM, Meer over Media mom.biblion.nl/frspdf/frsiimg_nbd_pdf.dll/hires?frsid=1141350 Bestandsformaat: PDF/Adobe Acrobat - Snelle weergave

6 februari 2012: Op de zoekmachine Bing vond ik het volgende : Boeken - Nederlands Dagblad: Een katholieke tuinder uit Noorderdorp vloekt. Hij kan na WO II nog steeds niets met een rechtvaardige God.Leven in oorlog, of het leven daaromheen, het raakt hoe dan ook je geloof … www.nd.nl/artikelen/2011/november/18/driemaal-oorlog-liefde-en-geloof

januari/ 6  februari 2012: Loket Aangepast Lezen: voor blinden is het boek Noorderdorp ingelezen en opgenomen in de collectie van de Anders Lezen Bibliotheek. Dit is gebeurd na de positieve recensie in november. Door hun klanten kan het er worden opgevraagd: Loket Aangepast Lezen, telefoon 070-3381500. 

Op de zoekmachine Bing vond ik het volgende: Romans volwassenen Besouw, Leo / Noorderdorp De wederwaardigheden van een katholiek gezin in de kop van Noord-Holland tussen 1940 en 1956. Soesterberg, Aspekt, 2011 t264946 strk - V - 5br _____ www.aangepast-lezen.nl/media/47525/braille%20op%20verzoek%20december%202011.doc · DOC bestand : Op hun lijst staat: Besouw, Leo / Noorderdorp De wederwaardigheden van een katholiek gezin in de kop van Noord-Holland tussen 1940 en 1956. Soesterberg, Aspekt, 2011 t264946 strk - V - 5br

december 2011: Op de site van het Westfries Genootschap ( http://www.westfriesgenootschap.nl/genootschap/vierkant/2011/vierkant_2011_03_16_17.php ) staat het boek ook vermeld: "Noorderdorp Een familiegeschiedenis uit de periode 1940-1956. In deze historisch semibiografische roman, spelend in de Kop van Noord-Holland beschrijft Leo Besouw (een pseudoniem) een jong gezin in de oorlogsjaren en de tien jaar daarna. Het historisch kader van ‘Noorderdorp’ is bij benadering weergegeven. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg. ISBN 978 94 61530 20 2. Prijs 11,95 euro (nu), 94 pagina's."

12 oktober 2011: "Heb het boekje snel uitgelezen: het leest vlot, leuk." Jenny B., oudere "Noorderdorper".

14 september 2011: "Heb het boek in één keer uitgelezen. Zoals jij de omgeving waar de oorlog zich afspeelde kwam het mij heel bekend voor. Ik had het idee dat het over jou ging, je persooonlijke belevenis." Marian D.-V. ( mede-verstrekker van historische gegevens in "Noorderdorp")

8 september 2011: "Wel, het was een feest van herkenning. Niet zozeer wat de thuissituatie betreft; ik kom uit een gezin van zes kinderen, en de sfeer was warm en harmonieus, maar wel de sociaal maatschappelijke situatie. Kleine zelfstandige tuinder, hard werken, beperkte middelen, afhankelijkheid van het weer en de opbrengst. Kerkelijke volgzaamheid en acceptatie. De oorlog heb ik niet zo akelig ervaren, maar meer als het gangbare leefpatroon. We wisten niet zo veel beter na de dertiger crisisjaren. De gespannen situatie tussen de ouders die heb ik niet zo ervaren en daarom was mijn jeugd minder somber als in het boekje beschreven." Piet K. (oudere "Noorderdorper")

Op 7 juli 2011 ontving ik van een belangstellende lezer het volgende bericht: "Ik heb een groot stuk van het boek gelezen. Ik vind het duidelijk geschreven. Ik zie het huisje voor me, ook het gezinnetje, verdriet en de angst. Het is voor mij een verhaal waar ik gelijk vanaf het begin goed in kom en waarvan ik het leuk vind om het telkens weer op te pakken.  DS"

18 augustus 2011 ontving ik het volgende commentaar: "We hebben het boek NOORDERDORP met veel plezier gelezen. Het was interessant om over de Kop van Noord-Holland in oorlogstijd te lezen."  J & D van V. (oud inwoners van die streek).

In het aug-sept no. 2011 van het tijdschrift "Schrijven Magazine" is op de pagina "Debutenoogst" het boek "Noorderdorp" vermeld met een korte beschrijving.

Het boek "Noorderdorp" is te bestellen/te koop in de boekhandel, voor € 11,95,

Maar ook ik heb nog een aantal exemplaren beschikbaar: mail mij "mail to" (r.boven) vermeld uw naam, adres en telefoonnummer, en ik neem contact met u op.

In Wervershoof bij boekhandel Kagerban, Dorpststraat 84, tel. 0228-581080 (op voorraad);In Ede bij Primera, Winkelcentrum Bellestein (op voorraad); 

Verder is het soms nog op voorraad bij boekhandels of er is een levertijd ( van circa 7 werkdagen bij www.bruna.nl (gratis verzending bij hen)) of bij www.bol.com ( 4-8 werkdagen)

Je kunt het bestellen bij de boekhandel met opgave van de titel "Noorderdorp" en eventueel het ISBN nummer: 978-94-6153-020-2 ; het kost je dan geen portokosten.

- het boek is ook bij de uitgever te bestellen via hun website, en onder titel of auteursnaam te vinden: www.uitgeverijaspekt.nl ; er worden dan enige portokosten in rekening gebracht;

- ook via internet is het boek te vinden bij veel andere winkels en daar bestelbaar : type in zoekmachine Google of in  zoekmachine Bing de titel "Noorderdorp" of "LeoBesouw".

- voor Europa via www.amazon.fr en ook: .es en .co.uk en .it en .de

Versie 25-02-2018

  Blog 277 Veronderstel... (gedicht)

Veronderstel

dat ik je vertel

dat de hel bestaat,

van wie pleeg ik dan plagiaat?

Veronderstel

dat ik je vertel

van de hemel,

is dat dan plagiaat

of misschien gezemel?

Veronderstel

dat ik je vertel

van een heldendaad,

is dat dan van 't zaad

van de duivel of van de hemel,

berust het op waarheid

of is het (toch) weer (pijnlijk) gezemel?

Leo Besouw

geplaatst 2015-01-09

Blog 276 Luistert niet... (gedicht)

Luister niet... (gedicht)

Luistert niet

naar sommige profeten;

zoek ze in jezelf,

die anderen zijn jou heel snel vergeten,

eens hun gage opgestreken.

Wat waar is voor later

ligt in jezelf ingebed

en in je eigen ogen,

mits je ze open zet

en anderen je niet bedrogen.

Luister naar je eigen zin

en intuïtie, die per definitie

de kortste lijnen vormen

naar wat je tegemoet komt

en die conclusies kunnen trekken

naar jouw eigen aard

en kwaliteit die reikt

naar 't beste voor

jouw plaatsje in de tijd!

Leo Besouw

Blog 275 Met steun van boven (boekbespreking)

Met steun van boven (boekbespreking)

Het boek “Met steun van boven” van Ina Braas (uitgeverij Amor Vincit Omnia, 2014, 260 bladzijden) las ik in de donkere dagen voorafgaande aan de jaarwisseling. Met genoegen! Behalve dat het in de buurt speelt (wat zuidelijker) van waar ik mijn roman “Noorderdorp” heb gesitueerd, greep het ook terug op een mij welbekende tuindersomgeving.

Maar totaal anders: in dit geval vormt een feitenrelaas, gecombineerd met foto's en prints van archiefstukken een uitgebreid familieverhaal in de omgeving De Goorn/Avenhorn, van 1924-2012.

Vooral voor de hoofdpersoon, Jaap Braas, vormt “met steun van boven” een aangepast “Luctor et emergo”, een “ik worstel en kom boven” met de hulp van God. De West-Friese tuindersomgeving in deze twee kleine dorpen vormt het speelveld, ingebed in een gelovige parochie, maar met power en doorzettingvermogen en principes.

Het karakter van een doorzetter, en zijn familie, tot op hoge leeftijd (87) en gezegend met een goede gezondheid, vormt de leidraad. Een top-story ook over ouder worden, verliesverwerking en dóórzetten en meegaan met je tijd. Prachtig en duidelijk, een successtory, consciëntieus en uitvoerig gedocumenteerd, met foto's, en “tijdlijn van historische gebeurtenissen” en een “lijst met gebruikte literatuur en inspiratiebronnen”. Voor degenen die hem kennen is het ook een fraai “thuis-boek” over die familie.

Goed en makkelijk te lezen voor wie een beeld van die West-Friese omgeving van toen wil smaken!

Leo Besouw

Blog 274 Droom (-gedicht)

Droom: (-gedicht)

Zing en speel de lof

tot God en wat Hij schiep,

want wondermooi is

wat de mens vermag in Zijn genaâ:

voor treurnis nu geen plaats

want juist het goede kaatst

wat kan en mag en mooi is:

zang, muziek en dans,

lijven waarin we eindeloos

zouden willen blijven:

zonder dood, geweld om geld

of olie, zonder ziekte

of wat naar minder riekte,

zonder duivels met valse oren,

zonder zuchtende dageraad

met te hongerige magen,

of kwalen die ons mishagen:

laat de hemel openscheuren

met de mooiste kleuren!

Leo Besouw

geplaatst 2014-12-28

Blog 273 Sterren... (gedicht)

Sterren... (gedicht)

Sterren stralen overal

in Bethlehem

en in de stal,

maar ook op het wereldtoneel

spelen ze hun rol mee:

vijfsterren-generaals

media-sterren in hun sjaals,

vallend soms met hun streken

in ongena' en afgezeken

na ontnuchterend' details

van “liefdeszaken” om hun hals.

Sterrenpracht is als

bij feetje Rinkelbel:

eeuwig stralen is

misschien als hel

als ik je alles vertel

wat de goede God zou weten.

Genadig is Hij eerder

voor wie 't niet zo weten:

sterren blijven een mysterie

ver voorbij ieder

menselijk' hysterie:

sta er maar

gewoon bij stil,

dat is wellicht

wat de Heere

van ieder van ons wil...

Leo Besouw

(geplaatst 2014-12-22)

Blog 272 Al zijn er duizend... (gedicht)

Al zijn er duizend... (gedicht)

Al zijn er duizend dichters:

zij zullen vergaan

als schijngestalten van de maan,

maar steeds weer boven komen

om toch weer iets

toe te voegen aan de dromen

die de mens van node heeft

zolang de mensheid

waardig leeft

en niet doorzeefd

van sombere gedachten

droevig op verlossing

werkeloos blijft wachten.

Leo Besouw

(o.m. n.a.l.v. de Volkskrant 17-12-2014, pagina 14 -15,

P.C. Hooftprijs Anneke Brassinga)

Blog 271 't Slechte pad (gedicht)

't Slechte pad... (gedicht)

Wie definieert 't slechte pad

was 't Adam in zijn blote gat

die de eerste aanwijzing kreeg

bij de appelboom

en Eva, toen hun droom

vervangen werd door hoon

van de Allerhoogste,

en 't vijgeblad de status kreeg

van wat Adam niet beoogde,

maar zijns ondanks toch verkreeg

door het overtreden

van 't gebod van 't rechte pad?

Zo kwam de klad

in wat eerst hemels leek:

het stel moest zich wassen

in een beek van troebel water

veel ellende kwam toen later,

ook hun zonen lieten

hun geluk onttronen

en dwaalden af

naar 't donker graf

waar de engelen

niet meer konden komen.

Leo Besouw

Blog 270 Intergalactisch (gedicht)

Intergalactisch (gedicht)

Intergalactisch

wat betekent dat praktisch,

nou dat zal ik vertellen:

tussen de sterrenstelsels

bevinden zich lellebellen

die vrij blijven zweven,

zich niet binden aan stellen,

dus vrij bewegen,

los van de stelsels,

en dat zijn er zoveel

dat ze als meel

tussen de stelsels

de oerknal relativeren

volgens de heren

die het hebben gemeten:

zij kunnen het weten!

(N.a.l.v. De Volkskrant 10-11-2014, p. 17)

Leo Besouw

Blog 269 Oorlog en terpentijn (boekbespreking deel 2)

Oorlog en terpentijn (boekbespreking, deel 2)

In vervolg op mijn blog 267 hier de bespreking van de rest van het boek: deel II (p. 163-262) en deel III ( p. 263-334). Stefan Hertmans, de schrijver (uitgever De Bezige Bij, 2014) verhaalt in deel II uit het schrift van zijn grootvader (Urbain) diens verslag van de door hem meegemaakte inval van de Duitsers in België in de Eerste Wereldoorlog en het verzet met zijn soldaat-kameraden in hoofdzakelijk Vlaanderen, in de Vlaamse loopgraven, in de klei.

Vanuit de vertelstem van die Urbain worden gebeurtenissen verteld, waarvan ik dacht dat ze niet of nauwelijks te beschrijven waren. Maar Urbain houdt stand tussen alle gruwelen die de Duitsers aanrichten onder mensen, vee en bebouwing, wordt drie keer zwaargewond achter de frontlinie gebracht en opgelapt in Engeland (Liverpool, Swansea en het Lake District) en ook die gebeurtenissen beschrijft hij consciëntieus, ook naar menselijke kanten, zoals het weerzien van zijn stiefbroer Joris in Londen.

Maar telkens moet de sergeant majoor terug naar het front. En naar de loopgraven, naar het slachtveld, letterlijk. Bij het lezen van dit deel vliegt de beschreven ellende je door het hoofd: mosterd- en chloorgas, rond vliegende lichaamsdelen van mensen en paarden, kruipen over lijken: “Kannitverstan” las ik toen plots de achterdeur naast me werd opengetrokken. “Godverju, ik schrik me dood, ik zit in de oorlog” zei ik tegen mijn binnenstappende vrouw. Mijn hart werd kalm en ik las enkele regels verder tot de volgende *, rustpunt.

In deel III vertelt Stefan Hertmans met zijn eigen stem het verdere verhaal van zijn grootvader: hoe die ondanks de oorlog en daarna toch bleef schilderen en schetsen, voor zover mogelijk, in het voetspoor proberen te komen van diens vader Franciscus. Maar dat blijft toch amateurwerk op (betrekkelijk) hoog niveau, want hij vindt werk bij de Belgische spoorwegen, maar raakt later met vervroegd pensioen. Onderwijl verliest hij zijn eerste geliefde op dramatische wijze door de Spaanse griep. Hij gaat trouwen met de zus daarvan, grootdeels uit gevoelde plicht. Daaruit komt de moeder van de schrijver voort. De manier waarop Stefan Hertmans dit beschrijft is ook super-consciëntieus, gegrond op brieven, foto's en ontdekkingen op de zolder van zijn vader, waar nog spullen en zelfs schilderijen van zijn grootvader lagen.

De schrijver zoekt naar de geschiedenis van toen, in het Vlaanderen van 2012, maar de waarneembare realiteit slaat hem als het ware om de oren, hij vindt: “Niets. Absoluut niets. Betekenisloos, godzijdank dan maar.” Ondanks enkele (wat vervallen) gedenkstenen. Het verhaal is niet te vatten, dan uit het ooggetuigeverslag van zijn grootvader, Urbain, in een schriftje, wat de schrijver eerst 30 jaar liet liggen, maar nu heeft uitgedaagd dit buitengewoon interessante, hartverscheurende en liefdevol beschreven familieverhaal te vertellen.

Oorlog en terpentijn: En uit de Vlaamse klei kwam de echo, de echo van een – diepgelovige – familiegeschiedenis, een geschiedenis van moraal, toewijding, heldenmoed en een noodlottige periode uit de Belgische geschiedenis van zo'n honderd jaar geleden. Nog één aanhaling: (p. 298) “Dus schilderde hij... , om het huilen van de wereld te bedaren...” En ik huilde even bij dit boek, evenals bij het boek “En uit de bergen kwam de echo” waarover ik op mijn blog van 6 februari 2014 schreef ( www.blog.leobesouw.nl ): verpletterend goed be- en geschreven!

Leo Besouw

Blog 268 De woede (gedicht in 't Westfries)

De woede (gedicht in 't Westfries)

De woede van vader

stroômt deur moin ader

de bloidschap van moeder

was deurgaans moin hoeder:

't onrecht wat 'm was andein

bleef lang 'n venoin;

de liefde van moeder

kwam deêls van de kerk as hoeder

van 't onwrikbaar gelouf,

dat wie Hem anroept

voor die bloift ie niet douf,

allien hoe 't ofloupt

ken je niet zegge,

want onoindig is Zoin woishoid

die ôos maar arm'tierig bekloift.

Leo Besouw

Blog 267 Oorlog en terpentijn (boekbespreking)

Oorlog en terpentijn (boekbespreking, deel 1)

“Oorlog en Terpentijn” door Stefan Hertmans (De Bezige Bij, 2014, 334 blz.) valt in twee delen uiteen: van het eerste deel, t.e.m. Pagina 159, volgt mijn bespreking, van het tweede deel later, op mijn blog.

Het einde van het eerste deel trof mij: “Nooit is de vluchtigheid van een mensenleven dieper tot mij doorgedrongen (p.158). Het gaat dan om de grootvader van de schrijver, Urbain (1891) . Maar ook om de geschiedenis van diens familie, die van diens vader, Franciscus, en moeder, Celine, eind 19 e eeuw in het Belgische Gent, diens armoedige jeugd, opgetekend door Urbain zelf, in een schrift in 1963.

In een tweede geschrift verhaalt hij over de Eerste Wereldoorlog, zijn dienst als soldaat daarin. Maar eraan vooraf krijgen we een realistisch en boeiend beeld van de ervaringen met zijn vader, schilder van kerken en kapellen, en van zijn moeder Celine, een door en door dappere vrouw. En ook zijn eigen jeugd als knecht in een smederij en later als arbeider in een ijzergieterij tot zijn 17 e, komen op hard-realistische maar ook gevoelige wijze, in die ons nu bar lijkende tijd, aan bod. Daarbij probeert hij met vallen en opstaan iets van het ambacht van zijn vader op te pakken, in de avonden, wat hem dan nog niet erg lukt.

De vroege dood van zijn vader, het weer opkrabbelen van zijn moeder, zijn keuze voor òf priesterschap òf opleiding in het leger (vier jaar): alles zeer pakkend beschreven, meestal in de “tegenwoordige tijd” , zodat het voelt alsof je er bij aanwezig bent, met soms aanhalingen uit het nagelaten schrift, wat de schrijver eerst 30 jaar liet liggen: een prachtige verwoording van een historische familiegeschiedenis, die zeker veel belooft ook voor het tweede deel! Volgt!

Leo Besouw

Blog 266 De man met de zeis (gedicht)

De man met de zeis (gedicht)

De man met de zeis

slaat niemand over,

schrijver of staatsman,

bakker of rover

dominee of luitenant ter zee,

ieder moet mee

naar 'n ondoorgrondelijk

hiernamaals en vergeten,

met licht of zwaar geweten,

van goeden of van slechten doen:

ieder past die onmogelijke schoen,

met of zonder afscheidszoen,

alleen en eenzaam

of tegelijk met velen:

de man met de zeis

zal ieder – vroeg of laat -

komen kelen.

Leo Besouw

Blog 265 "Emancipatoire kennismaking" Br. o. nr. (gedicht)

“Emancipatoire kennismaking”, Br. o. nr. (gedicht)

“Innerlijk en uiterlijk beschaafde heer

houdt van leer en academisch gevoel,

eruditie en traditie

en literatuur aan de muur.

U, dame, reageert met foto

van uw gehele toko,

onder erewoord retour.”

Dame reageert:

“Onder erewoord retour

scheelt me geen mallemoer,

'k wil allenig weten of

u 'm nog omhoog kan krijgen,

anders zal ik u de

eerste de beste keer

aan mijn degen rijgen

en krijgt u van mij 't zoer.”

Leo Besouw

Blog 264 Als het verleden reëler wordt dan het heden (gedicht)

Als het verleden reëler wordt dan het heden (gedicht)

Als het verleden

reëler wordt dan het heden,

als de vragen

blijven knagen,

als “wie schoot als laatste”

ons steeds opnieuw

voor vragen plaatste,

als “wie loog het hardst”

nog steeds de tanden knarst,

als “wie gaf de laatste gil”

nog steeds opkomt tegen wil

en dank en de stank

van 't onopgelost verleden

de gedachten blijven smeden

tot 'n grondeloos moeras

waarin 't heden niet meer past,

dan zijn we mateloos verloren,

totdat het heden doorbreekt in ons horen

van wat vandaag ons wèl bepaalt

en niet meer met ons smaalt.

Leo Besouw

Blog 263 Geachte heer M. (boekbespreking)

Geachte heer M. (boekbespreking)

Ik las het boek “Geachte heer M.” van Herman Koch , Ambo/Athos, 2014, 430 bladzijden, en was verrast. Je wordt meegetrokken in een verhaal van de schrijver over een schrijver die een (oude) schrijver, heer M. volgt en gaat ondervragen. Daar komt een heel stuk geschiedenis bij van 40 jaar geleden, maar ook bespiegelingen waarvoor een schrijver kan komen te staan en wat die soms min of meer gedwongen door zijn succes, moet ondergaan.

De oude heer M. word door de heer H. geconfronteerd met het ontstaan en de vormgeving van diens boek “Afrekening”. Gaande weg blijkt M. getroebleerd, ook met getroebleerde ouders, een moeder die... en vroeg overleed, in de oorlog, een vader die … aan de verkeerde kant (het Oostfront) actief was … een geschiedenis van leerlingen van het Spinoza Lyceum, 40 jaar geleden en de verdwenen leraar Jan Landzaat waar zij bij betrokken waren, 40 jaar terug en wat in het boek van M. ”Afrekening” al of niet juist werd weergegeven.

Bij pagina 152 schreef ik: “Is het een verslag, een bespiegeling over “des schrijvers lot” in dit en mogelijk andere gevallen?” Hoofdpersonen zijn aldus heer M., heer H., die hem ondervraagt, de (verdwenen) leraar Jan Landzaat, de leerlingen Laura en Herman van het Spinoza Lyceum in Amsterdam en nog een stel vrienden/ vriendinnen van die leerlingen die vooral in het vakantiehuisje van Laura's ouders in Zeeuws Vlaanderen, het dorpje Terhofstede, bij Retranchment, Sluis en natuurgebied het Zwin liefdesperikelen en drama meemaken.

Maar “Afrekening” is meer dan een mogelijk onjuiste roman, iets wat ontbreekt wordt via omwegen als een vechtpartij na afloop van het Boekenbal, in de Schouwburg uitgevochten of ontdekt. Het thema van het bal was “Verzet toen en nu” . De oorlog van toen, waarbij de vader van M. een dubieuze rol speelde vormt er het smeulende lontje. Zo worden zowel “des schrijvers wereld” als “het verzet” zowel van sarcasme als van emotie en woede voorzien.

Aan het slot lijkt alles op zijn plaats te gaan vallen, niet minder sarcastisch als her en der eerder in het boek, maar het komt als een verrassing van de plot van een detective. Mooi en soepel geschreven, vermakelijk af en toe, aandoenlijk, op enkele delen wellicht wat te breedvoerig. Al met al een forse “amuse” met een wat wrange nasmaak, maar goed verteerbaar.

Leo Besouw

Blog 262 Wat je allemaal niet deed (gedicht)

Wat je allemaal niet deed (gedicht)

Wat je allemaal niet deed

is niet te vertellen,

vooral leugenaars hebben

het er moeilijk mee:

uit de zee van wat

werkelijk is, was, wordt

en zou zijn gedaan,

indien de omstandigheden

net iets anders

zouden zijn geweest,

of mogelijk zouden

zijn geworden,

schept het een oneindig

aantal mogelijkheden

zodat je er zelfs

als leugenaar

maar beter

niet aan

kunt beginnen,

of niet soms?

Leo Besouw

geplaatst 17-11-2014

Blog 261 Lichtgevende planten (gedicht)

Lichtgevende planten (gedicht)

Lichtgevende planten

in Ede weten ze van wanten

zo meldden de kranten

die het niet verzonnen:

in Wageningen begonnen,

werden waterplanten stroombronnen:

door de uitscheiding

van hun wortels

en bacteriën als mini-tortels

zweten zij hun stroom uit,

en opgevangen door

een elektrode

zorgt Plant-e

voor een ode

aan techniek

zoals je die alleen

in Ede-Wageningen ziet!

Leo Besouw

geplaatst 14-11-2014

Blog 260 "Haargroei" (gedicht)

“Haargroei”

“Haargroei”

woei mij toe,

want kaal zoals een koe

wil niemand zijn

en zelfs de wolligheid

van een konijn

kan meestens niet

voldoende zijn

voor ons gevoel

zoals het hoort,

al zijn er ook

die het tòch niet stoort

een kop zo kaal

als een glimmende bokaal:

de meesten laten 't

liever wuiven,

of ietsje strakker

zoals de vetkuiven.

Wat is nu de moraal

van dit verhaal:

haargroei òf kaal?

'k zou zeggen:

laat het in het midden:

geen koppie ook forbidden!

Leo Besouw

Blog 259 Wegduiken? (gedicht)

Wegduiken?

Wegduiken in een boek

is dat wat ik zoek

of duik ik liever weg

voor lastige vragen

die mijn ziel niet behagen,

duik ik weg voor geluk

of mijd ik de druk

van een bezwarende liefde

die de fundamenten

van mijn ziel doorkliefde

zonder te willen

wat me overkwam,

zonder drank uit de kan,

zonder te weten

hoe het te meten

op waarde voor mijn

bestaan op deez' aarde?

Leo Besouw

Blog 258 Bed, bad en brood (gedicht)

Bed, bad en brood (gedicht)

Bed, bad en brood

voor ieder op deez' aardkloot

zo sprak de Sint

die ieder kind

verwent, maar soms teveel,

want in mijn keel

krijg ik 't benauwd,

lezend: “illegaal wordt uitgekauwd“

en doorgehaald zijn recht

op bed en bad en brood

volgens 't internationale recht,

door 's lands autoriteiten niet,

die deze dan liever op straat ziet,

onder de eiken, die nog niet

zijn verzaagd tot bedden

die levens kunnen redden.

Bed, bad en brood:

dump ons humane erfgoed

niet in de sloot:

Europese kerken werken

aan deze humaniteit:

nu nog de overheid,

als zij zich niet vervreemdt

van 't bindend lot

voor mens en God

in riet en beemd...

Leo Besouw

Geplaatst 2014-10-30

Blog 257 Participatiesamenleving (gedicht)

Participatiesamenleving (gedicht)

Er beving mij een koorts:

hij gaat met de buurvrouw

eten en wat meer

wil je weten:

doet ze zijn was,

strikt hij zijn das

voor 't gevlei of hoort het

er gewoon bij:

hij loopt ook al met haar tas

en onkruid te wieden in haar gras,

zaait haar de boontjes in

en snijdt de kroppen sla;

wat hebben ze in de zin,

is het liefde of participatie,

ik ben totaal uit concentratie!

Wat is hulp en wat is love,

ik prakkiseer me suf,

want van 't kabinet

is participatie het gevolg

van een goede-buur-relatie;

wie lost dit voor me op

want het beleid heeft staart noch kop

en daar zit ik nou mee,

met m'n koortsige kop!

Leo Besouw

geplaatst 2014-10-24

Blog 256 Kakelende kip (gedicht)

Kakelende kip (gedicht)

Een kakelende kip

begon ooit als kuiken

voordat zijn/haar talenten

konden ontluiken:

eerst zachtjes in het koor

van beginnelingen

leren zingen, of wat erop lijkt,

daarna het geëigende pad:

van ieder leer je wat

en met de jaren kun je

kennis vergaren

van hoe te bespelen

de eerste viool,

hoe op te klimmen

in 't presteren

van 't kakelen

als grote heren

of ook wel dames.

Maar uiteindelijk komt

't mes,

of je valt van je stok

om half zes

of iets later,

de kater is voor wie

je 't meest na stond:

einde aan je gekakel:

het wàs een mirakel,

alleen de dood

die ieder verdroot

kwam alzo wat later:

zij/hij ruste in vrede

en wordt vroeger of later

als velen vergeten...

Leo Besouw

Blog 255 Zwaard (gedicht)

Zwaard (gedicht)

Steek het zwaard in uw schede

zegt de rede

en misschien de bijbel,

maar wat als ik twijfel,

als ik me voel bedreigd

en – van nature – geneigd

ben om 't kwaad af te weren

met vuisten of speren,

spijt wat filosofen

mij misschien leren?

Gebruik het zwaard

onder ede,

maar voor welke god

of gevaar, was het

maar klaar

wat we ermee zouden

bereiken in godsnaam

of andere (hemelse?) rijken.

Wie geeft ons raad

vóór de daad,

vóór 't “te laat”

en 't kwaad is geschied?

Leo Besouw

Blog 254 Eindelijk oorlog (boekbespreking)

Eindelijk oorlog (boekbespreking)

Het boek van Herman Koch “Eindelijk oorlog” sprak me aan door de titel en de achterflap. Ik ben zelf een kind in die oorlog geboren. En dan zoek je, en blijf je zoeken, soms. Zijn boekje van 172 bladzijden is zo'n soort zoektocht, maar ook een teruggaan in de familiegeschiedenis, al is het een roman (2014 uitgeverij Ambo/Anthos, eerder uitgegeven in 1996 bij uitgeverij Meulenhof).

De ik-figuur in dit boek, Herman, geboren in 1953 bevindt zich in 1980-1981 in een crisis-verhouding met zijn vriendin A. De gebeurtenissen, problemen daarmee worden beschreven in Polen, in Londen en terug in zijn jeugd in Amsterdam, de Apollolaan en het huis van zijn grootouders in Arnhem, Oranjestraat. In die Oranjestraat woont dan nog zijn ongehuwde tante Mies, die hij als enige familielid nog regelmatig bezoekt.

De vraag of de kennelijke blokkade psychisch of fysiek is, is het spoor door het boek, aan de hand van de geschiedenis van zijn jeugd en de liefde van zijn grootouders in die wijk Lombok, vlakbij de Utrechtse straat en niet ver van Hartenstein. Bij de bezoeken aan zijn tante komt regelmatig het verhaal boven van een noodlottige vluchtpoging met twintig doden en een dood paard dat er twee weken bleef liggen door de oorlogsomstandigheden.

In het huis van zijn tante is Herman ook geboren en in een wieg gelegd bestaande uit een mand die bij een dropping door de geallieerden was gebruikt. Zijn moeder was de zus van Mies en het was grootouders huis. Maar Mies vertelt niet alles, blijkt later, terwijl de aftakeling van Mies mooi wordt beschreven, en ook de benauwdheid van de wijk voor een “buitenstaander”. Net voor de dood van Mies vraagt die aan Herman of hij tijdelijk voor de teckel wil zorgen. Het hondje blijkt later een hoofdrol te spelen bij de ontknoping.

Het geheim van de ontknoping ga ik niet verklappen, maar de spanning blijft er tot het eind in. Het is een mooi beschreven familieverhaal, waar een verborgen waarheid uiteindelijk helder wordt en een verklaring biedt. Maar voor vriendin A. is het dan inmiddels te laat, en Herman deelt haar niet alles mee, maar slechts de schijn. Zo gaat dat soms in families, denk ik, ook echt. Bij elkaar een mooi en vlot beschreven verhaal, je voelt je er bijna bij aanwezig (denk ik, zeker als je dat stukje Arnhem kent). De titel lijkt je aanvankelijk op het “verkeerde spoor” te zetten, maar zeker voor wie Arnhem (en de oorlog) een beetje kent: aanbevolen!

Leo Besouw

Blog 253 Mindful? (gedicht)

Mindful? (gedicht)

Hoe fool is mindful

als je voor wandelen

in mindfulness evenveel betaalt

als een pondje amandelen,

als je mindful gaat mediteren

welke heren je 't best

kunt dienen en de rest

vult dan de Heere

mogelijk zelf wel in?

Is dit nieuwe ambacht

dat waarop de wereld wacht,

wetenschappelijk al bewezen

dat 't verdoolden kan genezen,

zeker prettig voor 't gevoel,

beter dan 't radeloos gewoel

van doorgedraaide dromen

en gedachten die aanzetten

tot verkrachten van je eigen

blije ziel?

Mindfulness als de nieuwe mis,

waarin wat mis is wordt hersteld,

wat klemt dan minder knelt,

en dat door de nieuwe

“priester”-held die ons

dat allemaal vertelt?

Leo Besouw

Blog 252 Het puttertje, rest deel IV en deel V (boekbespreking)

Het puttertje, rest deel IV en deel V, pagina's 656-925. (boekbespreking)

Vervolg van de bespreking van “Het puttertje” , door Donna Tartt, De Bezige Bij 2013, Amsterdam. (Voor de bladzijden ervoor: zie eerdere blogs in deze rij).

Vermakelijke ontwikkelingen, in de liefde, in de zaken, in de vriendschap met Boris, de vriend van Theo. De Boris die hem de weg naar “Het puttertje” helpt vinden, dwars door het verlovingsfeest van Theo heen. Vlot en amusant geschreven, met fraaie en spannende dialogen en ontwikkelingen.

Op naar deel V, de ontknoping!? Spannend! (pagina 775-925): Inmiddels is het bijna het einde van het verlovingsfeest, en Boris smeekt/ sleept zijn vriend Theo bijna in het vliegtuig naar Amsterdam. Daar vinden zeer tumultueuze ontwikkelingen plaats: Theo en Boris raken in een beknellend spoor van louche en misdadige kunsthandelaren. Het boek wordt even een ware detective met vuurwapengeweld en spanning in hartje Amsterdam. Er is ook spanning tussen Theo en Boris over de aanpak (slim en doordacht, of ook improviserend) zowel als de passende moraal: wat is zelfverdediging?

Na een bizarre ontknoping met zelfs een fraaie uitkomst, blijken zowel Theo als Boris eenzelfde “donkere zijde” te hebben. Wat doe je ermee als oorspronkelijke hartsvrienden? Wederom spannende dialogen en ontwikkelingen. Tegen het einde worden zowel de waarde van kunst en van waarheid en levenslot uitvoerig en zelfs huiveringwekkend weergegeven. Hier komt, naar mijn mening, de schrijfster in de hoofdpersoon van Theo tot een (voorlopig) waarde-standpunt over het mens-zijn in de (soms erg) korte tijd die ons op deze aarde is vergund.

Het totaal overziend: een zeer veelzijdig boek, met sterke karakters, zeer goede dialogen, spannend èn diepgaand, zeer goed in de beschrijving van ontwikkelingsfasen van jonge tiener naar volwassen Amerikaan, in een wereld met (nood)lot, drank, drugs, misdaad, liefde en vriendschap. Dubbel en dwars de lange leesweg waard!

Leo Besouw

Blog 251 Doorgeslagen Appel (gedicht)

Doorgeslagen Appel (gedicht)

Heb jij ook al de Appel-watch

zeg weet je dat ik er bijna van kots,

want ook de I-Phone

hoort erbij – de nieuwste versie –

zonder dat geen conversie

en dan altijd met dat stel op pad,

in de trein, je car, en in bad:

ik ben het zat

me te laten ringeloren,

zonder dat er niet bij

te mogen horen:

m'n pacemaker begeeft

het bijna van de stress,

zo gaat heel m'n leven

op de fles en blijven

slechts die klonen

die alleen van Appel

kunnen dromen!

Leo Besouw

Blog 250 Zonder Piet? (gedicht)

Zonder Piet?

Zonder roe of tak

geen Zwarte Piet-gesmack

ie ie zwart of is ie blauw:

ik hou van jou;

met die veer op je pet

heeft ieder kind pret.

Dan het dragen van de zak

van Sinterklaas

wie doet nou zoiets dwaas,

maar Piet die denkt:

de Sint die wenkt

en wil graag uit doen pakken

voor braverikken, zowel

als lastpakken.

De Sint die zegt:

die laat ik niet stikken

in ijdel gepraat

over 't soort zaad

waaruit mijn Piet

is ontsproten,

houdt op met twisten,

anders gaan we naar

de kloten

en kom ik nooit meer

terug, over mijn rug!

Leo Besouw

Blog 249 Het puttertje, deel III en deel deel IV (boekbespreking)

Het puttertje, deel III en deel van deel IV (boekbespreking)

Verder lezend in het boek Het puttertje, van Donna Tartt, De Bezige Bij, 2013, zal ik nu kort leesverslag doen van de delen III en een deel van deel IV, pag. 451-656 (van de totaal 925 pagina's van het boek). (Zie eerdere en een volgende blog van mij over het boek).

Theo is in deel III terug bij Hobie, 18 jaar en werkt af en toe in diens antiek-werkplaats. Pipa, het meisje dat ook de aanslag heeft overleefd was er even op bezoek, maar vertrekt weer snel naar een gezondheidsinternaat in Zwitserland, maar ze blijft in zijn hoofd zweven. Theo doet Pre-University-University College in New York en brengt zijn verborgen schilderij “Het puttertje” in een opslaggebouw. Wel mooie beschrijvingen, maar meubeltechnisch wat veel van het goede, naar mijn idee.

Deel IV krijgt wat meer vaart en is omvangrijk. Theo, inmiddels afgestudeerd en acht jaar later, loopt Platt (oudste zoon van de familie Barbour, waar hij het eerst na de aanslag werd opgevangen) tegen het lijf. Hij herneemt het contact met de familie. Intussen probeert hij af te kicken van diverse drugs/ stimulerende middelen. Hij probeert Platt te betrekken bij het afweren van een klant van de antiekzaak van Hobie, Lucius Reeve, die hem wantrouwt wegens een bedrieglijke verkoop. Theo werkt als compagnon in de winkel van zijn vriend Hobie.

In de winkel komt o.a. als vaste klant mevrouw Vogel. Als Pipa eens is langs geweest vraagt zij aan Theo of die het leuk vond dat Pipa weer eens langskwam. Een pijnlijke vraag, want de emotionele liefdes- vriendschaps- en lots-herinneringen doen pijn, want nu “heeft” Pipa vriend Everett ( in Londen)... Mooi en vlot beschreven gevoelens!

Theo heeft zich laten inviteren voor een etentje bij de Barbours. Oude herinneringen worden opgehaald, op een mooie manier. Maar ook raken hij een Kitsey (de dochter van familie) verliefd. Moeder Barbour ziet het helemaal zitten en is voor het eerst weer eens echt blij na de dood van haar man en zoon. Maar de voorbereidingen voor het huwelijk maken Theo nerveus en hij gaat in z'n eentje, met een smoes voor Kitsey, wandelen (in New York). Daar loopt hij bij toeval zijn oude vriend Boris (uit Vegas) tegen het lijf. In een kroeg vertelt Boris over de toestand van hem en de vriendin van zijn (verongelukte) vader, na Theo's vertrek naar New York. Veel ellende en vooral drugshandel, voor Boris met veel “succes”.

Theo krijgt, terwijl hij genoeg krijgt van Boris' verhalen, een lumineus idee en vraagt Boris mee te gaan naar “een verrassing”. Theo laat zich op voorstel van Boris, met diens auto met chauffeur naar de bestemming brengen...

Voor de rest van het verhaal, en mijn bevindingen, zie een volgende blog!

Leo Besouw

Blog 248 Been? (gedicht)

Been? (gedicht)

Nu de kanonnen zwijgen

rijgen de vragen zich aaneen:

wie zette wie op 't verkeerde been,

wie begon met 'n valselijk verhaal

wie ging met de waarheid aan de haal,

wie beweerde 't gelijk aan z'n zijde,

wie legde de waarheid 'n tikkie om

en legde zo de eerste bom

onder mogelijk begrip

voor gerechtvaardigde verlangens,

voor gerechtigheid,

of voor iets nog heel veel bangers?

Nu telt men de doden,

verbindt men de wonden,

die wellicht met meer liefde,

voor de waarheid,

voorkomen hadden

kunnen worden?

Leo Besouw

Blog 247 De knop omzetten (gedicht)

De knop omzetten (gedicht)

De knop omzetten

sprak hij luid

dat is als je je uit

in plaats van maar te zwijgen,

waaraan geen kop of staart

noch kennis valt te rijgen.

De knop moet omgezet

alleen dan wordt het

 - mogelijk – pret of

begrip en vind ik je

weer hip, zoals je was

voordat die plas van ellende

jou – zo leek het –

voorgoed ontstemde.

Leo Besouw

Blog 246 Het puttertje, deel II (boekbespreking)

Het puttertje, deel II (boekbespreking)

Eerder besprak ik mijn leeservaring met het boek “Het puttertje” (van Donna Tartt, 2013, De Bezige Bij, Amsterdam) over deel I (index in het boek is niet aanwezig, dus even bladeren, wat kennelijk de bedoeling is). Nu dan over deel II, de hoofdstukken 5 en 6, de bladzijden 253-446, (van de in totaal 925).

Meeslepend, spannend, zo heb ik het beleefd! Theo (de hoofdpersoon) vertelt verder over zijn reis van New York naar Vegas en terug, “iets” waarvan hij op het eind van deel I al wat laat doorschemeren. Theo, 14 jaar oud, krijgt van Goldie, de portier van z'n ouderlijk huis, de koffer – met erin het schilderijtje Het puttertje – terug en vertrekt van de familie Barbour, waar hij opgevangen was na de dood van zijn moeder, met zijn inmiddels opgedoken pa en diens vriendin Xandra naar Vegas.

Daar raakt Theo bevriend met Boris, klasgenoot voor sommige uren, 15 jaar, en ze maken beiden een stormachtig jaar mee in Vegas. Boris is ook zonder moeder, van een Poolse, en van een Oekraïense vader, wereldwijs, ex-moslim – was ie voor even – en drinkt vooral bier. Taal, moraal en achtergrond: multi-complex en boeiend. Maar dat geldt bijna evenzeer voor hun vaders: drank, drugs en gokken zijn standaard-ingrediënten in hun levens.

Maar dat gaat niet goed: Theo en Boris raken beiden klem en als goede vrienden, die doorheen lief en leed en harde fysieke klappen, tot mishandeling toe, verbonden zijn, komen ze tot: “Ik wil weg... Wil je mee?” Na heel mooi beschreven bindingen door hun vriendschap, komt er toch een splitsing in hun wegen en vertrekt Theo met de Greyhound-bus naar New York (hij is inmiddels 15). Zijn hondje Poptsjik neemt hij mee in de ene tas, Het puttertje in de andere.

Zo zoekt Theo zijn weg, wegvluchtend van de vriendin van zijn vader, Xandra, na het dodelijk ongeluk van zijn vader. Uiteindelijk vindt hij in New York Hobie en Pippa terug waar hij eerder een warme relatie beleefde, vóór zijn gedwongen vertrek. Zo is hij daar in de winter, bijna 2 jaar na de dood van zijn moeder, terug bij af, maar met een twee jaar oudere en herstelde Pippa van zijn leeftijd... Wat gaat er gebeuren na deze enerverende en prachtig beschreven periode in zijn leven? In een volgende blog zal ik verder verslag doen van mijn reis door het boek!

Leo Besouw

Blog 245 Nostalgie (gedicht)

Nostalgie (gedicht)

Nostalgie is als een relikwie,

we houden het vast,

een deel van ons

en het geïdealiseerde

verleden, het heden is

te vluchtig, gaat te snel

voorbij en in de rij willen

we staan van vaste waarden

waarin we aardden.

Nostalgie: het voorbijgaan

van de karavaan waarin

we leefden, waarin we

omlijsten onze voorbije tijd

opdat niet de eeuwigheid

ze opvreet of door worm

verteerd niets overlaat

van al wat werd geëerd.

Nostalgie als relikwie:

we houden stand

in 't veranderende land,

waarvan we dachten

dat geen krachten

zouden bestaan

die het ooit zouden

kunnen doen vergaan.

Leo Besouw

Blog 244 Zeer (gedicht)

Zeer (gedicht)

Woorden doen soms zeer

vooral als het gaat om eer

van moeder of dochter,

van echtgenoot of bedgenoot,

of om betoonde moed

die er ineens niet meer toe doet.

Woorden breken meer

dan gedacht of verwacht,

woorden kunnen hartzeer vermoorden,

woorden kunnen leiden

tot iets ellendigs als scheiden,

woorden kunnen gaten slaan

in vertrouwen waarop

we dachten te kunnen bouwen.

Woorden en zeer,

delicaat kunnen ze zijn

als ze harten kraken

waar ze nimmer

mochten raken.

Leo Besouw

Blog 243 Creatief lef (gedicht)

Creatief lef (gedicht)

Is er creatief lef in zicht

als er – in zand – een draak

voor je huis ligt,

is er een geest die de draak

steekt met werkelijkheden,

vandaag of in 't verleden,

is er een doek dat bloedt

of lijkt het slechts verf,

is 't creatief versterf

of een mislukt boerenerf,

is de zoom los van de rand

of heeft het hoofd geen enkele tand,

maar slechts grijzig haar,

heeft de viool wel de juiste snaar,

of lijkt ie vals,

lijkt boter slechts room

of is 't dat ik slechts droom

en dans ik een wals?

Leo Besouw

Blog 242 Het puttertje (boekbespreking)

Het puttertje (boekbespreking)

“Een geel vogeltje”, een schilderij “verrassend zwaar voor iets dat zo klein was”. “Hij” wees erop: “haal het daar weg...” De oude man die samen met het meisje Pippa ook in het museum was op het moment van de aanslag, en van wie Theo aanvankelijk dacht dat het misschien haar grootvader was (p. 36). Het gebeurde op 10 april, 14 jaar geleden, Theo zat toen in de tweede klas (V.O.).

“Ik droomde over mijn moeder” (p.11) en de ik-figuur gaat terug in de tijd en vertelt over toen, haar dood als een scheidslijn. Dat is het begin van het boek “Het puttertje” van Donna Tartt, 2013, uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam, 925 pagina's. Op dit moment heb ik er deel I van gelezen , dat zijn de hoofdstukken 1 t.e.m. 5, en tot en met pagina 247.

Het is de geschiedenis met het museumbezoek, samen met zijn moeder, de ontmoeting met Pippa, het meisje samen met “de oude man”, dan de verschrikkelijke aanslag, echt horror, daarna de voorlopige opname in het gezin Barbour, van schoolvriend Andy, de nieuw ontmoeting met de zwaargewonde Pippa en haar verzorger Hobie, en later met ook zijn pa, Larry en diens nieuwe vriendin, Xandra.

Het is nog maar de start van het verhaal: goed en gevoelvol geschreven, tot pagina 247 spelend in New York. Verpozend en modern, knap in elkaar gezet en vlot lezend. Wat volgt nog? Ik zal er in een latere blog mee verder gaan!

Leo Besouw

Blog 241 Web van waarheid (gedicht)

Web van waarheid (gedicht)

Ieder verzint

zijn eigen web

van waarheid, glamour,

eer en moed,

ieder denkend mens

verstout zich tot dit goed,

waarbij 't fout zo ver

als 't kan verdwijnt

in 't opgepoetste zelf

en d'eigen burgermoed.

Vanwaar dan toch dit weven,

dit geven van een beeld

aan 't zelf en eigen kring

aan eigen grond en ziel

alsof het die van god verving?

Leo Besouw

Blog 240 Sommige lijken (gedicht)

Sommige lijken (gedicht)

Sommige lijken zijn niet om aan te zien.

Sommige lijken liggen er vredig bij.

Sommige lijken zijn doden na een goed leven.

Sommige lijken hebben een bezwaard verleden.

Sommigen waren strijders.

Sommigen waren lijders.

Sommigen verdienden het niet.

Sommigen duidden op eeuwig verdriet.

Sommigen zijn snel vergeten.

Sommigen blijven knagen aan ons geweten,

zonder gekend eind.

voor eeuwig weggekwijnd.

Leo Besouw

Blog 239 Dertig seconden (gedicht)

Dertig seconden (gedicht)

Dertig seconden

volstonden om 298

monden voorgoed te doen zwijgen

het bewustzijn en leven te doen verliezen

in een eindeloze vlucht

naar een onbekend zwart

als door een moorddadige dief getart

in een onverklaarbare nacht

die hun dromen vernielde

en nabestaanden slechts geknield

achterliet voor een onbestaanbaar

geacht lot, oneindig verwijderd

van wet en gebod,

onbegrijpelijk dieper

dan 't besef van een God.

Leo Besouw

Blog 238 Al wat schittert (boekbespreking)

Al wat schittert (boekbespreking)

“Al wat schittert” van Eleanor Catton, 2014, Ambo/Anthos uitgevers, Amsterdam, 832 bladzijden. Over de eerste 295 pagina's schreef ik in blog 231. Nu volgt de rest van mijn indrukken:

De liefde van een hoer, de doortraptheid van een dame, de schurkachtigheid van een beminde, de belangeloze liefde van een intelligente en naïeve minnaar: zie daar enkele kern-karakters in het boek. Dit alles in een ruig landschap van goudzoekers in het Nieuw-Zeeland van 1865-1866. Intriges, kameraadschap, verwevenheden van belangen en geschiedenissen, in een uitgebreid palet van personages ( voorin het boek staan er 20 genoemd, met hun “verwante huizen”en “verwante invloeden”) vormen de ingrediënten.

Het is een complex en boeiend verhaal dat aan het eind, als was het een detective, teruggrijpend van 1866 naar 1865, wordt opgelost als in een uiteen gelegde en passende puzzel. Bovenaan op de laatste pagina in een schitterende metafoor weergegeven: “de oude maan in de armen van de jonge maan”.

Nog enkele opvallend fraaie uitsneden: van pagina 475 tot 486: de verstopte brieven uit de hutkoffer, van Crosby Wells aan zijn halfbroer Alistair Lauderback, gelezen door Moody: een buitengewoon relaas van diepe gevoelens en bijzondere afhankelijkheid in ongelijke posities! En op de pagina's 576 – 579 het gesprek tussen de gevangenispredikant Devlin en Anna: adembenemend mooi!

Derhalve een boek voor de doorzetter, die niet opziet tegen complexe verwevenheden, die uiteindelijk als in een detective en gevoelvol worden opgelost.

Leo Besouw

Blog 237 Geheim (gedicht)

Geheim (gedicht)

De zin van het leven is geheim.

Onze banksaldo's zijn geheim.

De wapenindustrie is geheim.

Rosoboron-export (op de Zuidas

in Amsterdam) is geheim.

Luchtdoelraketten zijn geheim.

De hersens van Poetin zijn geheim.

Geheime diensten zijn geheim.

Lijken zijn niet geheim.

Lijken kun je tellen.

Lijken roepen om verdriet.

Lijken vergeet je niet.

Lijken vormen geen geheim.

Wie ze veroorzaakt blijft

(vaak wel) geheim.

Leo Besouw

P.S. Lees de Volkskrant van vandaag, 21 juli 2014, pagina 6.

Blog 236 Gevoelige snaar (gedicht)

Gevoelige snaar (gedicht)

Wat raakt de gevoelige snaar

in jezelf

als je stil bent om elf

uur of later,

was het de onvergeeflijke flater,

was het een vergeten verdriet,

was het ken je me niet

meer of niet langer,

of is het de stem van een zanger

die je doet voelen dat nu

is niet later,

maar vroeger,

toen je als eenzame zwoeger

je weg probeerde te vinden

met nieuwe vrinden,

die je later weer verlieten

als stromend water

van je levensberg

waarop je leerde te praten?

De gevoelige snaar

is als een instrument

dat verraadt wie je werkelijk

bent, niet alleen nu,

maar ook vroeger en later.

Leo Besouw

Blog 235 Voetbal WK (gedicht)

Voetbal WK (gedicht)

Weet u er ook de ballen van,

van het voetballen dan:

de links buiten

bleek niet te stuiten,

z'n energie van knie

tot kuiten dreef hem voort

en niet gestoord

door een doortrapte

tegenstander vond hij

het doel – heel schrander –

en dreef de bal

met luide knal

in d'rechterbovenhoek:

die ging erin als koek

en kloek hernam hij

steeds erna dezelfde list

uit d'linkerla van zijn

geoefend brein en been

en haalde zo des mensen

eer aan 't eed'le spel der

bal op 't grote veld

weer binnen voor 't team,

en land en volk en voor TV

genoten wij weer weltevree!

Leo Besouw

Blog 234 Lekker moorden en bombarderen (gedicht)

Lekker moorden en bombarderen (gedicht)

Lekker moorden en bombarderen

dat is wat de grote heren

graag doen

gemaskeerd door fatsoen:

zo kwam Robert Mc Namara

pas tot inkeer in d'Sahara

waar hij tussen de Bedoeïenen

een potje stond te grienen

om wat z'n bommen

met zoveel gewicht

onder mensen hadden aangericht.

Hitler poogde ons te bevrijden

van de communisten,

maar dat was bezijden

de waarheid en met

Rotterdam als doel

viel hij jaren later

op zijn smoel,

nadat het kwaad door hem gesticht

zich als echo tegen hem gericht

beroofde van zijn waanzin-kop.

Leo Besouw

Blog 233 Als de duivel één oog had... (gedicht)

Als de duivel één oog had... (gedicht)

Als de duivel één oog had,

dan zouden wij hem herkennen

aan zijn éénzijdige kijk

op de dingen en waarden

die ons omringen,

dan zouden wij hem zien

als een cycloop met één oog,

gelijk Homerus hem zag

als menseneter die ons uitzoog,

dan zouden wij wel twéé keer denken

voor we hem vertrouwen zouden schenken,

dan zouden wij zijn gealarmeerd

vóór de zonde ons had geleerd

dat na die daad komt de val

in een griezelig en bovenmatig

onaards verhit heelal.

Leo Besouw

Blog 232 Gebeten... (gedicht)

Gebeten... (gedicht)

Ik bad dat hij niet weer zou bijten,

maar driemaal is scheepsrecht

en hij voetbalt niet slecht;

zijn inzet is als haar op de tanden,

heel Uruguay draagt hem op handen

dus stop je kop maar in het zand,

hemd erover: niets aan de hand.

Maar zo liep 't niet af:

dankzij 't alziend oog

kwam er toch straf:

negen interlands niet van

zich af mogen bijten:

geen tanden erin mogen zetten:

de FIFA kent andere wetten.

Liverpool bezint zich nu

op mogelijk andere zetten:

een paardenbit zien ze

niet zitten,

een muilkorf als bij een hond

staat ook niet gezond;

wellicht de sportpsycholoog

of houdt ie zichzelf

daarvoor uitnodigend doof?

Leo Besouw

Blog 231 Al wat schittert (boekbespreking)

Al wat schittert (boekbespreking)

Ik heb het gewaagd, het boek van Eleanor Catton te kopen en ben aan het lezen begonnen en nu tot bladzijde 295 gekomen, van de in totaal 832. Uitgegeven door Anthos/Amsterdam, 2014. Het is dus een gewicht, maar toch met prettig omslaanbare bladzijden in een mooie druk.

Het begint met “Bericht aan de lezer” waarin wordt uitgelegd hoe de stellaire en planetaire posities in het boek astronomisch zijn bepaald, waardoor ze “ons vertrouwen in de grenzeloze, wetende invloed van de oneindige hemel” hoopt te bestendigen of op te roepen. Maar laat je daar niet door afschrikken.

Het is een merkwaardig boek. Geen gemakkelijk boek. Geniaal is het (?). Niet over goud en wat het met mensen doet of deed en toch wel (het speelt in Nieuw Zeeland in 1866). De gedachte aan wat geld (groot geld) tegenwoordig met mensen doet drong zich aan mij op, al speelt het verhaal zich bijna anderhalve eeuw geleden af. Mooi weergegeven karakters, inclusief hun gedachtengangen, hun overwegingen. Ook hun twijfels, hun (mogelijke) complotten, overwegingen wat een eed waard is, wat waarheid (pagina 293), hoe vooroordeel het aflegt tegen empirische feiten, of niet.

Een mooie beschrijving van een persoon op bladzijde 45 bijvoorbeeld: “Hij was toegeeflijk waar het de open ruimtes in de toekomst van anderen betrof, maar ongeduldig met betrekking tot de afgesloten vertrekken van hun verleden.” Mooi en intelligent taalgebruik, getuigend van (psychologisch) inzicht en genuanceerde feeling.

Een weliswaar complex, maar ook boeiende boek, waar je gaandeweg wordt ingezogen, de personen leert kennen en verder puzzelt als was het een detective. Ik ga ermee verder: nog 537 pagina's te gaan! Wordt te zijner tijd vervolgd!

Leo Besouw

Blog 230 Moorden zoals het hoort, (gedicht)

Moorden zoals het hoort, (gedicht)

Moorden zoals het hoort

dat is wat ons stoort;

het ging niet om een appel

of een ei in 't paradijs,

het ging om gebondenheid of

vrij te zijn

van opgelegd geloof

en inzicht in 't licht

van Gods gebod:

gij zult niet doden

voor om 't even welke noden

of welk gewin.

De zin van alle kwaad zit in 't valse

zaad van totalitaire aard,

waar brokken van tentoongesteld

geweld de mens

bestelen van geldig

menselijke waarden

waarin de duivel

steeds maar niet wil aarden,

wat telkens weer tot

ondergang zal leiden

en kermen in de hel,

zoals profeten steeds al zeiden.

Leo Besouw

Blog 229 Een senangerende sport... (gedicht)

Een senangerende sport... (gedicht)

Een senangerende sport:

polsstokhoogspringen:

je wrijft je handen in

je pakt hem op – de stok –

je start met rennen,

plaats de punt,

en klimt omhoog,

los van de grond

de stok gekromd

alsof die knapt,

maar wervelend beweegt

je lijf alsof je niets meer weegt,

een laatste spier,

en op een kwart

van 'n millimeter

zweef je, heel even,

en dan weet je 't zeker:

ik heb het gehaald of niet:

het is vreugde of verdriet

en die komt na de val

uit 'n kwart seconde

mateloos en weerbarstig heelal!

Leo Besouw

Blog 228 Ik wou... (gedicht)

Ik wou... (gedicht)

Ik wou dat ik een duiffie was

dan dronk ik dra

een heel groot glas,

geluk dat kan niet stuk,

niet meer zweten in de bus

door Rome, maar slechts

dromen van fonteinen,

altijd water bij de hand,

geen getob wat in de krant

staat gelogen of bewaarheid,

geen gefoeter over de

verkeerde weg, 't verkeerde pad,

geen mens die doet je wat.

Van kruimels van de rijken

genieten op je pad

langs tafeltjes en stoelen,

de ganse dag slechts

weltevreden smoelen

aanzien of ze je ook wat schenken,

en ook al geen probleem

met het toilet: de deur

die past altijd wel in het slot:

mijn dagen kunnen er

echt nooit meer van kapot

en weltevreden vlieg ik

naar 'n volgend plekje:

overal vind ik wel moeiteloos

een super-de-super fantastisch stekje.

Hoor je me koeren?

Leo Besouw

Blog 227 Bellen blazen... (gedicht)

Bellen blazen... (gedicht)

Bellen blazen...

gedachten door mijn brein

dingen dartelen zoals ze zijn

en gedachten dwalen

naar gedicht op zoek,

het voelen van het malen

doet de dichter goed.

Bellen blazen doet 't verkeren

van de werkelijke daden

in uitspatbare kanalen

van 't dwalend brein,

zoekend soms naar rijm,

maar meer nog naar betekenis

die luchtig langs ons heen glijdt

in de nimmer grijpbare

voltooid verleden tijd,

die voorbijgaat en weer heden is.

Leo Besouw

Blog 226 Misverstand (gedicht)

Misverstand (gedicht)

Bent u ook wel 's in een

misverstand beland,

hier of in het buitenland,

met Jeugdzorg of in de liefde,

met geruchten die je kop

doorkliefden,

met bank of geld,

de waarheid uitgeteld?

Is er daarvoor een recept

dat mogelijk zelfs levens redt,

te laat niet, als bij Romeo en Julia,

maar voorkomend nare spanning

en verwarring,

voorkomend echtelijke verstarring,

voorkomend dwaas geblaat

en verwijtende praat?

Wie 't weet mag 't zeggen,

misschien eerst te dreggen

in ons eigen gevoel,

de missende aannames

in onze eigen stoel,

tellen tot tien en

onszelf eerst van binnen

en buiten beter bezien?

Leo Besouw

Blog 225 Everybody hurts (gedicht)

Everybody hurts

Everybody hurts –

maar sommigen meer dan anderen:

kan een schaap in wolf veranderen,

is wat eens een goed man leek

veranderbaar in een valse streek,

is wie eens solid was als rock

naderhand een valse leugenbok,

kan wit in zwart verkeren,

kan deugd in kwaad verleren

kan waarheid valser blijken,

na verloop van tijd bezwijken

voor everybody's ongelijk,

of is ieder wezenlijk verbonden

met noodzakelijk lot

to devil's onuitroeibare zonden?

Leo Besouw

Blog 224 Als de kierewiet zingt (gedicht)

Als de kierewiet zingt (gedicht)

Als de kierewiet zingt –

boer pas op je kippen,

als de kierewiet zingt –

boer pas op je haan:

heeft ie dan geen mooie kleren,

hij is het die je wel ziet staan:

vol zijn snavel met mooie waar,

beloften ook, gans kant en klaar!

Maar of zijn liederen ook

wel kloppen blijft de vraag,

alleen die mooie veren

zullen je misschien wel leren

dat wie mooi zingt

lang zal leven, maar ook

velen kan doen beven

voor wat bleek te zijn onwaar.

Ongevraagd stemadvies van een Europeaan.

Leo Besouw

Blog 223 Hoe triest... (gedicht)

Hoe triest... (gedicht)

Hoe triest dat wij allen

zullen sterven,

hoe triest alles te vererven

aan al wie rest

en ook dat lot zal ondergaan.

Voortaan blijft alles toch

hetzelfde: eeuwig leven

is ons slechts ná de dood

gegeven, en dan nog:

wie kan het garanderen:

ieder eindigt zonder kleren

zoals ie kwam: slechts

(levend) vlees – de geest

die kwam en is geweest...

4 mei 2014

Leo Besouw

Blog 222 Fout-herkenning ("cricht")

Fout-herkenning (“cricht”)

Fout-herkenning:

uw PC hindert:

“ongeldige tekst”

“uw apparaat wordt niet herkend”

“probeer het opnieuw”

“het programma wordt afgesloten”

“foutnummer CG2032”

“zoek in probleemherstel”

“uw wachtwoord komt niet overeen”

“computer herkent uw vraag niet”

“er wordt aan het probleem gewerkt”

“herstel fouten in bestandssysteem”

“raadpleeg de handleiding”

“er is een fout opgetreden”.

Hebt u het nog,

herkent u zich in de trog

van bits en bytes

van storingen en likes,

of moeten we terug

naar het kleitablet

en eenvoudiger pret?

Leo Besouw

Blog 221 De bron van alle kwaad (gedicht)

De bron van alle kwaad (gedicht)

Rotzak

razernij

ravenzwarte duivels

die rieken naar verderf,

een wolf op je erf

die de lammeren verscheurt,

de bliksem die inslaat

in je ziel,

een trap tegen

je achilleshiel,

een peer op je muil,

een kwaadaardige buil

de leugen die je verlamt

gif dat je hersens verdampt,

vals geloof in verkeerde leiders,

toekomst verkracht

door onverwacht, ongeziene

valsheid en geweld:

de mensheid al

eeuwig gekweld...

Leo Besouw

Blog 220 De vijand van mijn vader (boekbespreking)

De vijand van mijn vader (boekbespreking)

Dit mij buitengewoon aansprekende en boeiende boek van Almudena Grandes (De vijand van mijn vader, Uitgeverij Signatuur, 2013, 352 pagina's), is het verhaal van Nino, een elf-jarige Spaanse jongen, levend te midden van de Guardia Civil en het “verzet” van strijders in de bergen van Andalusië in de jaren 1947-1949 in de Sierra Sur en het dorpje Fuensanta de Martos.

De jongen ontwikkelt vanaf zijn negende een vriendschap met Pepe el Portugés, een wat eenzame zonderling, die in een verlaten molen, op afstand van het dorp, tussen de partijen in, komt te wonen. Nino's vader is bij de Guardia Civil en het gezin ( moeder Mercedes en z'n jongere zusje Pepica en z'n oudere zus Dulce) woont in de kazerne van de Guardia's (waar zo'n acht man is gelegerd).

In de loop van het verhaal wordt het gezin bijna vermalen tussen de trouw aan de Guardias's uit noodzaak en de sympatie van de moeder en Nino voor het verzet, wat zich geleidelijk ontwikkelt, en waarbij de vader een noodgedwongen moordenaar blijkt te zijn, en de Guardia's soms medogenloos wreed. Hartverscheurend noodlot lijkt te naderen (pagina 308 en verder). Onontkoombare omstandigheden, ook door kleinzielige en door angst gedreven karakters vervlechten zich met moed, trouw en twijfel, verraad en zelfopoffering spelen een gruwelijke rol.

Maar ook liefde, zij het verborgen, en ook verliefdheid van de jonge Nino hebben een overtuigende plaats. De zich ontwikkelende vriendschap tussen Pepe en Nino, leidt tot karaktervorming: wie wil jij later zijn, waar kies je echt voor? Dat wordt in het deel IV van het boek, dat 11 jaar later speelt, heel mooi aangegeven.

Verraad, marteling, trouw, stommiteiten, dat alles waargenomen door de elf-jarige Nino, in de laatste week van april 1949, in het dorpje Fuensanta de Martos, waar de razzia plaatsvindt, door de Guardia Civil, onder leiding van luitenant Michelín, die wraak nam... (Na de dood van sergeant Miguel Sanchís, die met het verzet, de “communisten”/ republikeinen bleek samen te werken, en zijn leven gaf): bedrog – dood – wraak – aanvaarding van het onvermijdelijke – meer houden van je geliefde dan van jezelf – : groter proza bestaat niet...

Dit vlot vertelde verhaal, grotendeels op feiten gebaseerd, zoals in de uitgebreide “Noot van de schrijfster” aan het eind van het boek aangegeven, met zijn krachtige dialogen, heldere situatieschetsen van menselijke (wan)verhoudingen, maar ook van liefde, vriendschap en trouw, door Almudena Grandes, verdient een top-kwalificatie!

Leo Besouw

Blog 219 Wat komt er uit het oosten? (gedicht)

Wat komt er uit het oosten? (gedicht)

Wijzen die het Kind

kwamen troosten –

Hunnen die ons binnenvielen –

Turken voor wie we niet

wilden knielen –

Duitsers met kanonnen,

waaraan waren zij begonnen?

Russen en Chinezen leken

ook te dreigen,

wat valt er nog meer

aaneen te rijgen

van mogelijk kwaad

vanuit een vreemde staat

waar wij de talen niet van spreken?

Bidden, smeken, wapens, allemaal,

wie gaat er met ons hachelijk bestaan

't meest van al aan de haal?

Leo Besouw

Blog 218 De glans van God (gedicht)

De glans van God gedicht (gedicht)

Wie heeft de glans van God

gezien –

wie bijna dood beleefde –

misschien –

wie wegsmolt in de Mattheus-

Passion –

wie geroerd werd door

de macht van de zon –

en hemel-sterren,

wie oog in oog stond

met z'n grootst geliefde,

wie schuilging voor

wat hij niet beliefde

en redding vond

als door een wonder?

's Mensen bestaan –

immens bijzonder!

Leo Besouw

Blog 217 Aan Vladi (gedicht)

Aan Vladi (gedicht)

Toe Vladi,

gij zijt groot,

doe toch niet

zo idioot

als sommigen

ooit deden,

de waarheid

die de Perzen meden

of de Yankees die

iets zagen in de golven,

het waren echt geen wolven;

trek recht uw gezicht

en laat het lachen,

minder strak als de Apachen,

doe uw ding, maar wel met eer,

haal niet de waarheid neer,

of erger doms en kroms,

geef leugenachtigheid de bons!

Leo Besouw

Blog 216 Corrosie (gedicht)

Corrosie (gedicht)

Corrosie ontwricht

wat doelmatig gesticht

was of gevormd

met de jaren:

zij sparen ons niet,

verdriet splijt er de ziel

van wat één was

en leek op basalt,

toekomst verknald

door uitzettend emotie,

niemand had notie

van de tand van de tijd

die alles verslijt

in 'n ongemerkt ritme

dat alles voor ons beschikte.

Leo Besouw

Blog 215 Irritatiegeweld (gedicht)

Irritatiegeweld (gedicht)

Wordt u ook zo gekweld

door het irritatiegeweld

van reclame op radio,

tv en computer,

dwaas worden van al dat

getoeter,

van boodschappen in

eindeloze herhaling,

van volstrekt zinloze

maling van woorden

die slechts verstoorden

ons innerlijk gebeuren

van het zijn in het nu, en

het gewilde later,

maar niet in die verdringende

kater van eindeloos repeterend

en zinloos gesnater?

Leo Besouw

Blog 214 De mens is een informatiedrager (gedicht)

De mens is een informatiedrager (gedicht)

Hel en verdoemenis

en meer zulk gezemel

draagt de mens

in zijn geheugen,

mensen die niet deugden,

helden op vier wielen,

landen die ons overvielen,

koortsen die we droomden,

afvalligen die niet schroomden

God te ontkennen,

vijanden die ons jenden,

vruchten die ons bevielen,

stinkende schlemielen

waarvoor we weken,

goden die we smeekten,

alles in ons meegedragen

in 't geheugen als informatiedrager.

Leo Besouw

Blog 213 Een mooie jonge vrouw (boekenweekgeschenk-leeservaring)

Een mooie jonge vrouw (boekenweekgeschenk-leeservaring)

Edward en Ruth, daar draait het om in het boekenweekgeschenk 2014: “Een mooie jonge vrouw” door Tommy Wieringa ( CPNB, 94 bladzijden). Edward, viroloog, 15 jaar ouder dan Ruth, en met tegengestelde opvattingen over het al of niet bestaan van lijden door dieren.

Eigenlijk gaat het niet zozeer over veroudering, zoals in wat recensies geschreven is, maar om het conflict over lijden door dieren en ook mensen, zoals van hun na met veel moeite verkregen baby, vind ik. De “huilbaby” blijkt op pagina 68 de aanstichter tot een pijnlijke verwijdering. Matige verloedering van Edward volgt. Daartussendoor een confrontatie met de verloederde broer van Ruth, als een vooruitkijkspiegel.

Tijdens de zwangerschap beleefde Edward nogal wat vileine geilheid met collega Marjolein, die aan het einde van het boekje mede zijn zwaard van Damocles uittekent. Alles lijkt verloren, maar al fietsend voor zijn laatste college naar de Uithof in Utrecht, volgt de catharsis: de kip uit zijn jeugd voor wie hij mislukt zorgde komt weer in zijn gedachten en brengt hem tot het besef van een ontwikkelde “Anesthesia dolorosa”: pijnlijke gevoelloosheid, die hij voor zijn studenten opbiecht.

Dan is het boekje plots afgelopen, wat abrupt, voor mijn gevoel. Hoe ging het verder met Ruth en met hun kind, met zijn zwager en hemzelf. Dat blijft onbeantwoord. Een mooi geschreven boekje, intelligent, soms iets stijfjes, maar zeker het lezen waard.

Leo Besouw

Blog 212 De glinstering van God (gedicht)

De glinstering van God (gedicht)

De glinstering van God

ligt in het oog

dat je – tot dusver –

niet bedroog,

het is geen epiloog

der schepping

maar wel het oer-begin

als klank van zin

en oergevoel

dat opspringt in 't gemoed

en alle donkerte vergeten doet,

een vuur en vlam

dat tot ons kwam

vanuit een onbestemd

door niets geremd

verlangen, één te worden

niet slechts door gezangen,

maar door warmte van de lijven

waarin we eeuwig zouden

willen blijven.

Leo Besouw

Blog 211 Selfie... (gedicht)

Selfie... (gedicht)

Heb je ook al een selfie,

of ben je geen elfie,

zit je neus niet geheel recht,

je oor niet goed aangehecht,

je haar wat minder van kleur,

de scheur van je mond

niet zo geweldig afgerond,

te veel sproeten misschien

of een vlek op de wang,

ongelijk van vorm,

trek het je niet an:

volmaakt een selfie:

Je kunt lang erop wachten,

proberen kan ook,

wegwerken de vlekken,

plastisch chirurgeren,

iets andere kleren,

maar wat doen ze er nou mee

met zo'n zee van meer

of minder moois:

Neem de klokkenluider

van de Notre-Dame,

die kon er wat van,

hij heeft de beste selfie

ooit genoemd en bleef

dankzij zijn bochel

toch eeuwig beroemd!

Leo Besouw

Blog 210 Beeldvorming (gedicht)

Beeldvorming. (gedicht)

Beeldvorming

biedt brute leiders

banale middelen die

benevelend de

bevolking verleiden om

bevallig te blijven aan de

bewonderenswaardige

brutaliteit van het eigen gelijk;

behalve dat

brengt de bestuurde

beeldvorming bevordering van het

brave burgers gevoel waarop het

brandend verlangen van de

bezorgde moederstaat

buitengewoon en brisant zal

beklijven in de aard van het

bedoelde beeld van de

bepaalde vader-leider van die

betreffende moeder-staat.

Leo Besouw

blog 209 Maak je geen zorgen... (gedicht)

Maak je geen zorgen... (gedicht)

Maak je geen zorgen –

want alles gaat voorbij:

de Tai Mahal – de Borobudur

de duvel en z'n malle moer,

de Egyptische piramides

óók, da's nogal wiedes

en het Oval Office van Obama

niet uitgezonderd van het drama,

of het Kremlin van Poetin,

't krijgt ook al niet zijn zin.

De tunnel onder de Bosporus

of onder Het Kanaal:

de tijd achterhaalt

het allemaal,

en voor ons begrip –

kijk nu maar niet zo sip –

en in ons levensoog

houden we het niet lang droog:

iedere dag kent winst èn verlies

en dat is nou precies

wat ons in 't kortstondige bestaan ontgaat:

te laat is slechts beperkt van staat

en van betekenis

en wat dan wijsheid is,

en breed begrip,

verdwijnt weldra als stip

aan de oneindige horizon

van kommervolle tijd,

waarop de mens

nooit echt de grip krijgt.

Leo Besouw

blog 208 Mijn vader was... (gedicht)

Mijn vader was... (gedicht)

Mijn vader was...

een stekelbaarzenkweker,

ik weet nu zeker

dat het hem voor veel behoedde

zoals ik eerder al vermoedde:

hij deed zijn plicht

en gaf de baarzen

licht en voer, en sprak ze toe:

zwemmen maar,

je weet wel hoe!

Straks zal ik je verpatsen

aan de bieders van de beste prijs

want al zijn er dan ook velen

niet zo heel erg wijs,

de beste prijs is mijn bewijs

van vakmanschap,

dus zet je schrap!

Bezoekers dus die

ze dan kochten

wrongen zich in honderd bochten

voor hun moeders thuis:

wat haal jij nou toch in huis

voor zo'n belachelijke prijs,

je bent ook echt niet heel goed wijs!

Leo Besouw

blog 207 Het belang van een onderkin en een decolleté (gedicht)

Het belang van een onderkin en een decolleté (gedicht)

Met een onderkin en een decolleté

kun je je onderscheiden,

al te grote vlakheid vermijden,

en van bezijden gezien

is je profiel misschien

wat minder flatteus,

maar ook de neus

doet er dan meer toe

en een waarheid als een koe

vertelt ons hoe de neus

zeker niet alles bepaalt,

maar wie hem niet schendt

redt zijn aangezicht

en komt met onderkin

en decolleté nog best

aan 'n vent en wordt

als talent zeker herkend!

Leo Besouw

blog 206 PTSS (gedicht)

PTSS (gedicht)

Sleutels der herinnering

sleutels tot het oerbegin

van al wat trauma lijkt

wat PTSS van gezondheid scheidt:

de sleutel ligt in 't diep gevoel

van wat over de rand schoot:

het aangezicht van dood en verderf

van mishandeling en kerf

in wat van waarde is op aarde,

in wat geluk leek en verstoord

op wrede wijze als in een oord

waar slechts de duivels

botten kluiven en rood in 't vuur

van bloed en doodgeslagen haren

in nooit vergaande jaren

't gruwelijkst onheil

blijven baren.

Leo Besouw

blog 205 Daar begint de poëzie (bundelbespreking)

Daar begint de poëzie. (bundelbespreking)

De bundel van De 100 beste gedichten uit de Turing Gedichtenwedstrijd 2013 met de titel “Daar begint de poëzie” heb ik doorgenomen en riep bij mij de vraag op wat is begin en wat is voldragen? Er bestaan geen chronometers om de uitslag van de “wedstrijd” te bepalen. Het loopt dan ook van cryptische teksten tot melodische expressies van waarnemingen en gevoelens. De 124 bladzijden bijeengebracht door uitgeverij Van Gennep, 2014 riepen dan ook bij mij gemengde gevoelens en waarderingen op.

Ik ga dan ook geen uitgebreide waarderingen geven, maar wel enkel een viertal gedichten noemen, die volgens mij bovenaan gezet zouden mogen worden:

“Stilte” van Erwin Steyaert: uniek van beeld- en betekenisgebruik, je ervaart een ruimte die je vol maakt, prachtig!

“Leiezicht”van Eddy Vaernewyck: mooi omfloerst beeldgebruik, ruimte scheppend met met diepte naar “het geraas van een werkweek”.

“Babel Nu” van Aad van der Waal: mooie en scherpe contrastwerking in een ritmisch en melodisch geheel. Geëngageerd en hulpeloos doorvoelend. Een nagenoeg perfect sonnet.

“The beginner's guide to irrational behavior” van Jan-Paul Rosenberg: een zeer cryptische triptiek van drie delen met rake beelden, maar vooral bij het derde deel prachtig en symbolisch eindigend: “..., dartelend van bron/ tot bron spant onze huid doorzichtig om/ het ijle oog van onze gastheer, onze zon.“ Buitengewoon!

Het blijft een zoeken naar betekenissen en ervaren. De trend van de tijd en persoonlijke smaak spelen er altijd een niet te digitaliseren rol: chronometers voor deze bestaan – gelukkig – niet. Veel plezier met het wandelen door dit woud van honderd geselecteerde bomen in het Bos der Poëzie!

Leo Besouw

Ook gegrepen door verhalen over de oorlog, de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw? Dan is mijn boek(je) misschien iets voor u.

Van oktober 2009 tot februari 2010 heb  ik bronnenondezoek gedaan over mijn geboortestreek/ -plaats. Zo dook ik in het Westfries Archief, vroeg info aan bij wat nu de gemeente Medemblik heet  en informeerde bij Piet Koomen van de werkgroep Oud-Wervershoof.

"Oorlog en vrede 50 jaar bevrijding Zwaagdijk" en "60 jaar geleden Engels bommenwerper te Zwaagdijk-Oost neergestort en oprichting nieuw monument" (13 juni 2001) boden een startpunt. Verder de bronnen van werkgroep Oud-Wervershoof, info over de hongerwinter in West-Friesland, "Het jaren 50 boek" en de "Canon van Westfriesland" waren zo een aantal bronnen voor de historische gebeurtenissen in die omgeving. Ook de tv-serie over de Tweede Wereldoorlog, door Rob Trip (NPS) bood aanknopingspunten.

Omdat ik persoonlijk ervaren gebeurtenissen bij benadering wilde beschrijven in een vrije vorm, heb ik de romanvorm gekozen, ook met de nasleep van de oorlog. Een beeld van die tijd wilde ik geven, in beknopte vorm, aan de hand van een familiegeschiedenis.

In het voorjaar van 2010 schreef ik het verhaal, en een jaar later kwam het boekje uit. Het werd onder meer door Biblion goed ontvangen. De roman "Noorderdorp" , is uitgegeven door Aspekt, beslaat 94 pagina's en gaat over de geschiedenis van een familie in een plattelandsdorp van 1940 - 1956, grootdeels gegrond op wat toen in die omgeving is gebeurd (Kop van Noord-Holland/ West-Friesland) en deels fictie.

Leo Besouw (pseudoniem) is mijn schrijversnaam.  

Het boek is verkrijgbaar voor €11,95 

(bestelbaar/te koop bij de boekhandel): ISBN : 978-94-6153-020-2.  

Voor meer informatie, klik op de tabs "onder de waterlelies": "Boek Noorderdorp" (met ook leeservaringen met/recensies van het boek), "Contact", "Kopen/bestellen" .

Voor (inmiddels) >277 blog-berichten: gedichten van mij/ boekbesprekingen van de schrijver over andere boeken: www.blog.leobesouw.nl Voor blogs vanaf 205  : deze pagina en tab 2015 tab 2016  en tab 2017

 Hieronder de tekst zoals die op de achterzijde van het boek staat. Veel leesplezier!

Tekst op de achterzijde van het boek:

Noorderdorp. Een (familie)geschiedenis (1940-1956).

In deze historisch semi-biografische roman, spelend in de kop van Noord-Holland, plaatst de auteur zijn hoofdpersoon, Leo, terug in de tijd. Het verhaal is de beschrijving van een jong gezin in de oorlogsjaren en de tien jaar erna, met de weeën en naweeën van de oorlog, armoede en ontbering, doordrenkt met de spanning tussen de getrouwe gelovigheid van de moeder, Margreet, en de teleurstelling en verbittering om de godverlatenheid van de vader, Jacob. Leo, eerstgeborene in de oorlog, maakt deze spanningen en situaties mee en groeit op met vele vragen in het bij uitstek Rooms-Katholieke dorp in de kop van Noord-Holland.

Het is mei 1940. Op de afsluitdijk klinkt kanongebulder. De Tweede Wereldoorlog is begonnen, ook voor Noorderdorp, in de kop van Noord-Holland. Karel is een van de soldaten in de kazematten van Kornwerderzand, op de Afsluitdijk. Jacob hoort in de verte het tegenvuur van de Johan Maurits van Nassau. Het worden donkere tijden...

Leo Besouw (pseudoniem) is in de kop van Noord-Holland geboren en studeerde onder meer sociale wetenschappen. Het historische kader is bij benadering weergegeven, de personen (deels) gefingeerd.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Zie ook mijn blog: www.blog.leobesouw.nl  (met ongeveer wekelijks een bijdrage in verband met lezen en schrijven of gedichten) t.e.m. blog 204,vanaf blog 205 deze pagina! 

e-mail voor vragen of reacties:  "mail to"

Versie 28-12-2016 

Boek "Noorderdorp":

eerste 11 pagina's + achterflap:

[PDF] 

NOORDERDORP - MoM, Meer over Media

Recensies: zie onder knop "Boek Noorderdorp" 

Recensie boek Noorderdorp door NBD Biblion

24-11-2011 NBD Biblion : uit het ontvangen bericht via de uitgever: Menigeen die de tijd waarin de roman zich afspeelt, zelf heeft meegemaakt, zal een gevoel van herkenning ervaren. Besouw beschrijft het leven in een katholieke gemeenschap in de kop van Noord-Holland tussen 1940 en 1956. Door het hele boekje heen wordt aan de hand van historische gebeurtenissen het jonge familieleven geschetst. Een verdienstelijke poging om de door de schrijver zelf meegemaakte gebeurtenissen in een verhaalvorm gestalte te geven. Af en toe lijkt het daardoor of Besouw elke historische gebeurtenis die plaatsvond, meent te moeten vermelden, waardoor het verhaal soms te nadrukkelijk in historisch verband wordt gezet. Gaandeweg identificeert de lezer zich met het gezin en de beschrijvingen van het harde bestaan en de interne twisten, waarbij ook het geloof een rol speelt. Een niet onverdienstelijk debuut. (Recensent: J.Swaen).

Lid van SchrijvenOnline,

www.schrijvenonline.org

Volger van o.m.

www.hetvrijevers.nl

waar ook veel te genieten valt van gedichten.

Over de rol van de appel is al lang geleden geschreven. Over de rol van geloven daarbij nog meer.

Aan hun vruchten zult gij ze kennen...

Van www.blog.leobesouw.nl

t.e.m. 204

blog 200, 3 feb. 2014:

Tijd... (gedicht)

Heb je de tijd?

Kun je hem vatten,

er grip op krijgen

om je daden aaneen te rijgen,

om te verklaren

wat de jaren

met je deden,

welk onheil je hebt vermeden,

welke stokpaarden bereden,

welke geheimen verborgen

welke loodzware zorgen

je hart hebben bedrukt,

waaronder je misschien

nog zucht,

welke dansen je hebt gemaakt,

welke kansen

zagen jouw dageraad?

Leo Besouw

blog 190, 18 december 2013:

Muzen (gedicht)

Zingen, dansen en poëzie

dat is zoals ik het leven zie:

zonder dat is het altijd wat,

van traan tot kramp

van helling tot ramp.

Zingen, dansen en poëzie

al deze drie verbinden

het zoeken van de ziel

wat anders niet te achterhalen viel:

de zin van ons bestaan,

het waarom van ons voortgaan –

de weg van het tasten

naar gloed en vuur,

het doorbreken van de muur

van stilstaan, trillen, beven:

zin beléven aan 't leven!

Leo Besouw

blog 179, 28 oktober 2013:

Händel Celebration Concert (gedicht)

Gemengde koren

zijn een zegen voor onze oren

machtig klinken hun stemmen

in de Marktkirche in Halle:

solo's afgewisseld met koor-

gezang, een juweel voor ons oor.

De weerkaatsende wanden

van de schitterende kerk

doen hun hemelse werk;

stemmen vallen in,

de dirigent is van zin

ons uit te tillen

uit 't grauwe bestaan,

onze geest zo licht als

de maan,

vervoerd op harmonische klanken

van orkest en stem:

de trompetten klinken als

stralen uit Bethlehem

of andere haast onaardse

plaatsen –

ze weerkaatsen cultuur

uit een toegewijde natuur.

Het is alsof de eeuwigheid

wil blijven in ons oor

en onze aardse lijven,

alsof de tijd zijn grip

op ons heeft verloren:

zo prachtig is het koorgezang,

het neemt ons geboeid in de tang

van bloeiende cultuur,

zo mateloos op dit avonduur.

Leo Besouw

Voor meer informatie, klik op de tabs