Gedichten-blogs

Blog 573 Kind op schoot (gedicht)

Versie 28-12-2017

Kind op schoot (gedicht)

Kind op schoot:

het slaapt, nu is het klein,

maar “overmorgen” groot,

zijn ademhaling beweegt

zijn buikje: hij rust uit

in volledige overgave,

wat zal er gaan gebeuren

jaar in jaar uit?

Klein handje op jouw hand,

de andere op je pols;

zijn voetjes, waar

zullen ze treden

door gans 't land

en ver daarbuiten?

Zijn ogen gesloten,

maar dromend wellicht

over veilig spelen met de groten;

zijn oren wat zullen ze allemaal

gaan horen, zijn lippen:

wie zullen ze kussen,

wat zal zijn stem fluisteren

of roepen voor mogelijk vele oren?

Zo ademend, zo heel,

welk lot zal zijn zijn deel

van morgen en overmorgen,

lange jaren in 't verschiet;

hopen doen we op vreugde,

voorspoed, geluk, wie niet?

Leo Besouw

Blog 572 Engelen (gedicht)

Versie 23-12-2017

Engelen (gedicht)

Engelen en profeten

laten het met Kerst afweten:

een geelkuifkakatoe

tekent een wet:

Zalig de armen

want er zullen

meer kruimels

van de rijke tafels vallen;

Zalig zij die hongeren

naar geneeskundige zorg

want zij zullen

zonder verzekering

worden geholpen

door fantastische vrijwiligers;

Zalig de vredestichters,

want hun onvermoeibaar

streven zal oneindige inzet

vergen zowel in Betlehem

als Jeruzalem;

Zalig zij die zich

inzetten voor waarheid,

want het ongebreidelde nepnieuws

zal hen bezighouden

tot in lengte van dagen.

Leo Besouw

Blog 571 Onzin (gedicht)

Versie 20-12-2017

Onzin (gedicht)

Onzin kramen we uit,

vloeken doen we

op het Wekeromse Zand,

opinies laten we gelden

in het hele land, in de krant

en ook op TV, ook “sociale media”

doen mee, en zo belanden we

in een zee van meningen

en uitingen van emotie

en verzet, en wie niet oplet,

wordt knettergek van al die

wisselende en weersprekende

opinies die de linies

van 't gezonde verstand

trachten te overspoelen,

terwijl ze 't allemaal

goed lijken te bedoelen.

Maar mens, let op uw zaak

en blijf toch nuchter

in dit mooie land,

waar hopelijk begrip

en liefde alles netjes

uitkamt tot een draaglijke

maatschappij zonder

oorlog of andere razernij!

Leo Besouw

P.S. De bond tegen vloeken

organiseert een winterwandeling

over het Wekeromse Zand

op 28 december 2017,

(waarbij niét gevloekt mag worden!)

Pokerface (gedicht)

Ik zag een pokerface

waarachter het bees(t)

zijn angst verborg

dit keer te verliezen:

wat moet dat dan,

waar laat ik dan mijn biezen?

Zo gaat dat met de valse

schijn, die zekerheid verkoopt,

maar onverhoeds bezwijkt

in katzwijm en hangend

aan een bellekoord

zijn zekerheid dan eindelijk

voorgoed heeft gesmoord.

Is dit alles nu een parabel

of eerder een fabel

of een wensdroom van

een tegenstander, die

als geen ander denkt te weten

wat de onvermijdelijke

regels zijn, die snoodaards

achterlaten als bescheten?

Leo Besouw

Blog 569 Superstil (gedicht)

Versie 13-12-2017

Superstil (gedicht)

't Is superstil

en dat is aangenaam;

ik staar door 't raam,

zie sneeuwvlokken vallen

zo wit als eeuwen her,

een witte meeuw

die komt van ver,

een roodborst hipt

door het bewit struweel,

het lot van nu:

het is mijn deel

van het bestaan.

Ik leef, al is het stil,

en hoop op voortgaan

op 't besneeuwde pad,

straks laarzen aan,

wie doet me wat;

zo droom ik voort:

“home sweet home”,

zoals het ook al

eeuwen scoort...

Leo Besouw

Blog 568 Laat je (gedicht)

Versie 10-12-2017

Laat je (gedicht)

Laat je bladen vallen,

laat het vuurwerk knallen,

laat het jaar vergaan:

nu komt het op de toekomst aan!

Zijn je wortels diep genoeg,

is je ziel als land

waarin de ploeg

zijn voren trok

en wintervorst je klei

weer openbrak

voor weer een nieuwe lente?

Zijn je sappen nog

zo stevig dat je knoppen

straks weer hevig

ontspringen aan je bestaan,

laat het nieuwe licht

je straks weer opengaan?

Bouw een nieuwe stad:

de oude heeft 't gehad,

een nieuw plantsoen,

met bomen die alleen nog

van de toekomst dromen!

Leo Besouw

Blog 567 Sinterklaas viel (gedicht)

Versie 06-12-2017

Sinterklaas viel (gedicht)

Sinterklaas viel van het dak,

zijn paard trapte in de prak

die die zojuist gescheten had

in het moeras van leugens

waar Sint met geveinsde smart

zo graag een eind aan gemaakt had.

En zo geschiedde in die dagen

dat zijn vijanden in hinderlagen

van gebleekte leugens,

wat zij eens voorzagen

nu konden klagen:

geen kind o Sint

is nog blij met uw vleierij,

ga toch opzij voor al

uw veile zuchten,

hou op met leugens

en met kluchten,

vervang uw mijter

door de rode pet

en voel u eindelijk

op uw plaats gezet

in uw onverkwikkelijke sprookje.

Als 't niet waar is

sla ik u met een pookje

en pak ik de roe van uw knechtje

en doe uw boek echt toe.

Leo Besouw

Blog 566 Speculaties (gedicht)

Versie 03-12-2017

Speculaties (gedicht)

Ik geloof niet meer

in Sinterklaas en Zwarte Piet:

't zijn slechts speculaties

en meer is 't niet:

hij met zijn kromstaf:

is 't niet een verborgen zwaard

en die regenboogpieten

zijn ze wel mannelijk

of verborgen vrouw,

en al dragen ze een roe

of een zak, volgens mij

is 't niet pluis en zetten

ze ons een hak van list

en schone schijn.

Wie betaalt die zak,

volgens mij is 't het venijn

van die kapitalist

die beslist: belastingen

omlaag; maar in die

witte kraag zit een rups,

die plukt je kaal,

al is 't traag,

en laag bij de grond:

zo gaan nep-verhalen

al eeuwen de wereld rond...

Leo Besouw

Blog 565 Nieuwe receptuur (gedicht)

Versie 30-11-2017

Nieuwe receptuur (gedicht)

Nieuwe receptuur vanuit

het Forum-partijbestuur

moet onze beschaving redden

uit de netten van de elite:

niet kijken naar 't Oosten

of 't Westen, nee, wij

redden onszelf wel

uit de nesten

en maken pret

met onze hyper-intelligente

Baudet tot we

-door de werkelijkheid-

op ons nummer

worden gezet, of niet,

maar wie weet nou beter

dan onze held

hoeveel dagen er nog

voor ons zijn uitgeteld?

Framen en flemen

is onze urgentie,

wie dat durft

tegen te werpen

heeft geen potentie

of niet soms, of zeg ik

nu iets heel stoms,

en zie ik er met

dat vergiet op mijn hoofd

er wat meewarig uit

en lichtelijk verdoofd?

Leo Besouw

Blog 564 Uit de lucht (gedicht)

Versie 27-11-2017

Uit de lucht (gedicht)

Uit de lucht gegrepen,

op de mouw gespeld,

uit de duim gezogen,

had ik u dat niet verteld?

Digital Shadows

zette me aan

tot 't verspreiden van

nep-berichten naar de maan

en andere planeten door

middel van tools

van CloneZone:

geschikt voor valse smoels.

Dan werd ik ook nog

geholpen de The Fake News

Headline Generator,

to Get the latest fake NEWS

on my phone, en zie daar

mijn kloon voor trol en bot:

de hele wereld gaat

aan het rondpompen kapot.

Een welgemeend advies:

doe You Tube en Instagram

niet morgen, maar vandaag

nog voorgoed in de ban!

Leo Besouw

P.S. n.a.l.v. “Zo gemakkelijk...”

de Volkskrant 21-11-2017,

pagina 14.

Blog 563 Jij ook al? (gedicht)

Versie 23-11 2017

Jij ook al? (gedicht)

Jij ook al,

vroeg ik verwonderd,

jij ook al bedonderd

met leugens en valse

beloften; die schoften!

Ik kamde m'n haar

en staarde ontzet

naar m'n lotgenoot,

was hij liever dood

dan bedrogen en gebruikt?

Besmuikt vroeg ik

maar niet door,

want rood was mijn oor

van woede en teloor-

gang van wezenlijke

waarden waarin we

ooit, groen als gras,

hoopten te aarden...

Leo Besouw

Blog 562 Briesje (gedicht)

Versie 19-11-2017

Briesje (gedicht)

Een gestadig briesje

blaast over 't water

voor nu en ook later;

een enkele waterlelie

steekt zijn kopje

nog even erboven uit:

't is herfst en gele

bla'ren valen neer,

de zomer voorbij,

de storm komt weer

en winter zal ons

in de kladden grijpen

zonder genâ een aanval

op lange pijpen en jassen,

bevroren plassen zullen

hun lot willen delen

met verkouden en schorre kelen.

Maar keert ook weer

terug de warme zomer,

bedenkt de dromer,

wiens lijf voelt als de herfst,

zijn huid reeds geplooid

en gerimpeld, zijn haar

wellicht geverfd, zullen

de maanden me zijn gegeven

of ga ik net als de natuur,

eens geverfd door de tijd,

een keer onverhoeds door

naar onbekende eeuwigheid?

Leo Besouw

Blog 561 Bot (gedicht)

Versie 16-11-2017

Bot (gedicht)

Ik ben geen bot;

ik schrok me rot

over die vraag

al bleef het vaag

wat het verschil was

met een trol

die uit zijn hol

slechts fake-nieuws browt,

maar een bot,

is die alleen maar stout?

Zoeken dus op NOS

bij Ben Nimmo

en Henk van Es

en Rudy Bouma,

ook van zessen klaar

op dit thema, allegaar.

Nu: een bot zit in een net

en pleegt vermenigvuldiging,

zet na zet

van trol-berichten

op het internet,

als bot pleeg je juist

géén verzet

tegen leugens,

maar heb je pret

in het vermenigvuldigen

van nep en ik heb juist

een klere-hekel

aan kletsen uit mijn nek.

Conclusie: ik ben hier

waarachtig niet aan zet!

Leo Besouw

P.S. Zie NOS.nl ,

Nieuwsuur 07-11-17, 13:21

Blog 560 Grensoverschrijdend (gedicht)

Versie 13-11-2017

Grensoverschrijdend (gedicht)

Hoe klinkt die zuigzoen

in de oren,

laat de hoogste A

maar horen

van sopraan Luna:

in het Metropolitan,

na de hoogste C

laat zij zien en horen

“wat ze in huis heeft”

voor bovenmatig gulzige

oren die grensoverschrijdend

willen genieten en horen...

Leo Besouw

P.S. Zie nrc.next 09-11,

pagina 2.

Blog 559 Schiegen (gedicht)

Versie 09-11-2017

Schiegen (gedicht)

Schiegen, schag, geschogen,

liegen, lag, gelogen

belasting verlagen,

niet verhogen

het had van hem

gemogen.

Beloven is mogen

zo leek hij te betogen,

de media die logen

er volgens hem op los

nu is het volk de klos.

Waar blijven nu

de dromen

waarvoor velen waren

gekomen naar deze

proleet die zo graag

uit kiezers handen eet?

Leo Besouw

Blog 558 Trekduiven (gedicht)

Versie 07-11-2017

Trekduiven (gedicht)

Als miljoenen trekduiven

ons (weer) overvliegen

hoeft Trump niet meer

te liegen,

kan Putin met pensioen,

mag Rutte het nòg

een keer overdoen.

Alle bloemen springen

dan in de winter open,

niemand die nog

bezopen taal uitslaat,

de wolharige mammoet

wordt onze toeverlaat

en allen tellen we

in wijsheid onze knopen!

Leo Besouw

P.S. Zie (evt.) Wikipedia

Blog 557 Geluidloos (gedicht)

Versie 03-11-2017

Geluidloos (gedicht)

Geluidloos gleed de kist

in het donker graf,

het leven was af

zo bepaalde het lot,

kommer en kwel

waren een hel.

Maar nu is 't gedaan,

een eind aan vermaan

en zuchten, niets meer

te duchten, al wat was

is gedaan en voorbij.

Nog één keer te gaan

langs het gapende gat

en ver weg en dichtbij

een voorlaatste traan:

het leven voltooid

en voorgoed ontdaan.

Leo Besouw

Blog 556 Afvalbak (gedicht)

Versie 30-10-2017

Afvalbak (gedicht)

Afvalbak als huisgenoot:

ik heb er een broertje

aan dood;

woon je alleen of bij elkaar

je bent de sigaar door

't verplichtende scheiden

van kaaskorsten, kauwgom,

koffiedik en papier,

ijzerwaren, lange haren,

kartonnen en plastic,

potgrond en misbaksels,

het lijkt meer een slapstick,

en maar lopen en bukken

naar deksels van

allerlei kleuren,

niet zeuren maar doen:

't is oranje of zwart

of 't is bruin dan wel groen.

Dit alles tot slechting

der afvalberg in keurige

hopen, helpt dat nou

echt of lijkt 't bezopen?

Al deze actie vermindert

een fractie van 't

onomstotelijk leed

dat hier in ons Nederland

afval(scheiding) heet...

Leo Besouw

Blog 555 Alles zweeft weg (gedicht)

Versie 26-10-2017

Alles zweeft weg (gedicht)

Alles zweeft weg

op den duur,

uur na uur

nadert je einde,

je houdt je vast

aan je boekenkast

en aan lectuur

en krant bij de hand,

maar toch komt de nacht

waarop je niet wacht

en waarop niet jij

maar het lot besluit:

het is uit met je kruid,

het wast niet meer,

gedaan met het zoeken

naar eer en houvast,

nu komt de kast

van zes planken eraan,

die tot slot jou bekruipt

in het licht van de maan:

niemand zal je ooit nog

zien staan, alleen het licht

van jouw vergaan bedekt

de waan van de dag.

Leo Besouw

Blog 554 Wij zijn stekjes (gedicht)

Versie 23-10-2017

Wij zijn stekjes (gedicht)

Wij zijn stekjes van God,

maar de duivel lacht zich

somtijds kapot

zou je denken: al het mooie

opgebouwd wordt soms ongenadig

weggedouwd in vernietigingsdrang

door bommen en granaten tot pulver,

en gelaten zien wij de foto's aan:

een droom van vrede en goodwill

naar de maan.

Het “juiste” geloof en

de “juiste” macht

eisen hun recht op

en maken korte metten

met andermans zetten

en verklonteren 's Heren wil

tot een duivelse pil

in de ogen van die geloven:

al het goede komt

van boven, en van ons

gelijk laten wij ons niet

beroven nu en in

der eeuwigheid...

Leo Besouw

Blog 553 Houdt opa (gedicht)

Versie 19-10-2017

Houdt opa (gedicht)

Houdt opa in bedwang:

hij wil weer op de fiets

met stang en al drinkt

hij niet: het is niet helder

zoals hij het ziet:

't is met hem zoals

met Nero: hij kan niet

tegen zero, en al heeft

hij torens in vastgoed,

't is niet zoals 't moet

met hem: zijn rem

is zoek, dus hou hem

in bedwang zo lang

en goed als 't maar kan...

Leo Besouw

Blog 552 En toen (gedicht)

Versie 16-10-2017

En toen (gedicht)

En toen lichtte

hij de boel op,

en toen loog hij

voor de zevende keer,

en toen kraaide

de haan,

en toen poetste ik

de plaat

en verloor mijn geloof

in hem.

Leo Besouw

Blog 551 Hartverzakking (gedicht)

Versie 12-10 2017

Hartverzakking (gedicht)

Ik kreeg een hartverzakking

toen ik las dat … ,

maar dat kon dus niet

en is fysiek een

waarheid als een biet.

Maar wie kan nu voor mij

zorgen dat de stresshormonen

mij niet worgen

door de angst

voor het verdwijnen

van de mensheid

op onze planeet,

wie weet een recept

dat ons redt van

een alomvattend vergaan

door thermonucleaire waan

wat met ongekende flitsen

een eind maakt

aan al de menselijke twisten,

maar tevens een eind

aan 't menselijk bestaan?

Leo Besouw

Blog 550 Bullshit (gedicht)

Versie 08-10-2017

Bullshit (gedicht)

Bullshit als ik weet

wat in zijn kop zit:

de prijs van een half

miljoen doden zonder

schoen of kleed en

voetstoots neergeknald;

dan drukt ie 'm

zonder moeite op afstand

in en weg x levens.

Lands eigen lood slaat

even hard dood,

maar telt lijkt 't

stukken lichter

dan een dichter

ook maar kan bevroeden...

Leo Besouw

Blog 549 Het leven is (gedicht)

Versie 05-10-2017

Het leven is (gedicht)

Het leven is

een dubbeltje

op z'n kant:

wie weet van

de hoed en de rand,

weet ook dat verstand

te vaak wordt overvleugeld

door gemoed,

wat er dan

-kennelijk- meer

toe doet en agressie

en angst aanzet

tot daden die eerder

het beest in de mens

lieten ontaarden...

Leo Besouw

Blog 548 Slakken, vlooien, vliegen (gedicht)

Versie 01-10-2017

Slakken, vlooien, vliegen (gedicht)

Slakken, vlooien, vliegen,

vermenigvuldigen

willen ze allemaal,

eieren, zaden, spermatozoïden,

ze zoeken verhaal

en schieten wortel,

de wereld blijft niet kaal,

wortelen zullen ze

om te overleven

en voortgang te geven

aan het onnoemlijk

krioelen, wat overleven zal,

wat vroegtijdig zal

snoeien of raspen

het anderwezens bestaan;

het prikken en priemen

zal eindeloos doorgaan

tot een vuurbol verhit

het einde van al die

welluidende en

kortstondige shit,

of niet?

Leo Besouw

Blog 547 Leven in het lied (boekbespreking)

Versie 28-09-2017

Leven in het lied (boekbespreking)

Ik las (en luisterde) “Leven in het lied” van Mylou Frencken (Luitingh-Sijthof, 2017, 384 blz., + CD). Het is een zoektocht in gesprekken van Mylou met schrijvers ( meestal tevens de zangers) van (de) liedteksten, over “kleinkunst” tot aan liedteksten in musicals.

Ze begint met de vragen: weet je wel wat je schrijft, waarom, en waar komt het vandaan? Ze concludeert dat het “iets magisch is” en opent met haar eigen gedicht (en muziek) “Wegwaaien”.

Dan volgt een inleiding dor Jacques Klöters, met de stelling: “Eerst was er het lied” (Pag. 13-18). Daar komt de link met gedichten, ook van vroeger, en de opkomst van (meer) betaalbare muziekinstrumenten en liedjes, van de muziek-industrie, het theater en de zich ontwikkelende media beknopt aan de orde.

Vervolgens heet hoofdbestanddeel: verslag van de gesprekken met 24 tekstschrijvers/ -zangers, van Paul van Vliet tot Laurens Joensen, aan de hand van telkens één gedicht-lied van hen en hun opvattingen over kleinkunst en “leven in het lied” en het ontstaan en de motivaties.

Aan het eind korte “Biografieën” van de geïnterviewden (Van Niek Barendsen tot Yentl en de Boer, pag. 374-380). Tot slot de “Credits muziek”: 21 liedjes op de ingevoegde CD.

Wat deed het boek en de CD me nu? Ik concludeerde, voelde, “een monument voor het leven en de dood, voor het vers en het lied, voor de geschiedenis en de toekomst van de “kleinkunst”. In het bijzonder de persoonlijke geschiedenis van Milou, het veel te vroege verlies van haar man Bert, en de bijzondere manier waarop haar lied “Wegwaaien” ontstond en hiermee verbonden werd, wijst onontkoombaar naar de essenties van ons bestaan. Liefde, leven en verlies, en alles wat daarin een rol speelt krijgt in het gedicht en het lied een meer dan betekenisvolle rol.

Een aanrader voor de liefhebbers en allen die zich realiseren: geniet van het goede zo lang en als het kan, en mogelijk: “express yourself” op een gevoelvolle en kunstige manier!

Leo Besouw

Blog 546 Wie een paraplu heeft (gedicht)

Versie 25-09-2017

Wie een paraplu heeft (gedicht)

Wie een paraplu heeft

hoeft niet te zwemmen

in zijn eigen stront,

die bedenkt slechts

wat de ander overkomt

als hij zijn zaakje

laat knallen over

de andere gek zijn kop,

tegen zijn bommen

kan niemand op.

Zo lijken leiders

heden ten dage

zich te laten schragen

door de atoom-paraplu:

van de regen in de drop,

hun kop denkt:

kom maar op,

het drekkig sop

is alleen voor

jouw stomme kop,

ik kom er zelf wèl

bovenop, mijn paraplu

is op en top, maar

onderzoek van eigen kop

blijft in grijzig' mist

een topper-de-flop

en kost wellicht

miljoenen onschuldigen

hun kop...

Leo Besouw

Blog 545 Een schipper (gedicht)

Versie 21-09-2017

Een schipper (gedicht)

Een schipper aan het roer

totdat hij niet meer kan,

zware wolken aan de lucht,

maar geen gezwam;

wel woorden die verbinden

in de storm voor

vijanden en vrinden,

voeten geworteld

in stavast, zonder zwenking

naar valse ballast,

grip op het roer

tot het laatst, totdat

ten leste, zelfs hij

de adem uitblaast

en alleen beklijft

hoe hij was, het

lichaam dan verstijfd

in forse eeuwigheid.

Leo Besouw

Blog 544 Hoe gaat het? (gedicht)

Versie 18-09-2017

Hoe gaat het? (gedicht)

Hoe gaat het met

je koeien, je varkens, je vee,

met je vrouw, je kinderen,

kleinkinderen: zijn ze tevree,

hebben ze geen zorgen

voor morgen of vandaag,

genoeg energie en elan

om te doen wat (nog) kan,

of stormt Irma nog na,

ligt de boel in puin

en weten ze zich geen raad?

Hopen dan maar op

vrijgevigheid en hulp

van wie niet uit zijn schulp

hoefde bij het geweld

en niet is uitgeteld

bij de pech-hebbers,

misschien door dominee,

pastoor of pers aangemeld

van ver over zee...

Leo Besouw

Blog 543 Theo-loog (gedicht)

Versie 14-09-2017

Theo-loog (gedicht)

Een theoloog,

die liegt toch niet,

is zijn waarheid

een vergiet van Boven

naar beneden,

dan is iedereen tevreden,

maar als hij beweert:

“het spreken over Boven

komt van beneden”,

wat is dan de reden

dat hij verheven

woorden spreekt

op de katheder

van het geloof,

wie is er doof

voor zo'n bewering,

of wie wil luisteren

naar zijn bezwering

van menselijk gefrummel

met een boodschap

van zover verheven?

Leo Besouw

P.S. Ter nagedachtenis

aan Harry Kuitert 1924-2017,

NRC 17-09, pag. 9

Blog 542 Naaktslakken (gedicht)

Versie 11-09-2017

Naaktslakken (gedicht)

Naaktslakken: ze vreten

alles op; ik splijt ze

– herhaaldelijk – de onzichtbare kop,

toch komen ze – gelijk onkruid –

telkens weer op.

Wie heeft dat geslacht

toch bedacht, of is het

als waarheid en leugen:

het kwade wil nooit deugen,

maar wortelt en zaait

zijn geslacht even volop

als het goede, het is een geheim

dat God uitbroedde,

gelijk de appel in het paradijs:

de mens bleek niet wijs

genoeg en God sloeg met

het kwaad terug wie

niet luisterde naar Zijn gebod.

Zou het zo zijn en nou

eenmaal niet anders wezen

voor allen die dit lezen?

Leo Besouw

Blog 541 De bijl (gedicht)

Versie 07-09-2017

De bijl (gedicht)

De bijl aan de wortel,

de zaag in de stam,

dat komt er nou van

als je groot wordt

met een lange stam:

door de mens wordt

je omgebracht, vermaakt

tot palen die de grootte

van een stad kunnen halen,

of je wordt vermaakt tot bidstoel

of bankstel, je zijtakken

verbrand in de hel der

stadsverwarming of vermalen

als snippers in een ander bestel.

Ja, boom, als jij er niet was,

dan wisten we niet hoe

we ooit onze mijnen stutten,

of hoe Amsterdam werd gebouwd

zonder weg te zakken

in 't veen, dan bleven we

wrakken in kleien hutjes

bedekt met wat gras,

dan wisten we niet

wat ontwikkeling was

en leefden we nog

steeds – zonder molens -

in een zompig moeras...

Leo Besouw

Blog 540 Hoe oud?

(gedicht)

Versie 04-09-2017

Hoe oud? (gedicht)

Hoe oud worden onze kaken,

hoeveel jaren kunnen ze raken

voor we onze waffel

zullen houden en

ophouden met dreigen:

“we zullen jullie krijgen”?

En als 't misgaat

op 't slot, staan

jullie dan op het schavot

der geschiedenis dat beveelt

wie de grootste leugenaar is

en derhalve moet vallen

met supersonische knallen

en toe zal voegen

't gruwelijk lot wie

niet wilde geloven

in enig gebod...?

Leo Besouw

Blog 539 Het geluid (gedicht)

Versie 31-08-2017

Het geluid (gedicht)

Het geluid van

vallende eikels

herbergt in zich

de ecologische herfst

en winter, en hoe

Jan Splinter daar door

komt is ongewis,

als de strijd tussen

vuur en water,

tussen links en rechts,

tussen leven en dood,

tussen keuzes verkeerd

begroot of de leiding

van een zeer grote Malloot,

denk ik...

Leo Besouw

Blog 538 De letterbak (gedicht)

Versie 28-08-2017

De letterbak (gedicht)

Met de letterbak

hebben we het

nu wel gehad;

het drukwerk

kan aan de kant,

we leven nu

in digi-land.

Van telefoon

tot tablet

van computer

tot -nerd,

de nullen en enen

nemen ons

bij de benen

en leiden ons

misschien wel

naar 't ravijn,

want als de stroom

uitvalt waar zullen we

dan wel of niet zijn?

Leo Besouw

Blog 537 Als ze hun kopjes (gedicht)

Versie 24-08-2017

Als ze hun kopjes (gedicht)

Als ze hun kopjes

laten hangen is het gedaan,

het feest voorbij

of 't gat dichtgegaan,

hun fleur en kleur

geworden flets,

hun stevig' rug

niet meer gerecht,

het is voorbij

't jolig leven,

misschien ook 't lijden

aan onvolkomenheden,

aan ziekte of tekort:

eerst buigt de bloem,

dan gaat hij op de stort

en schuifelen vermoeide voeten

langs resten die niet meer

hoeven boeten,

of kunnen hopen,

tenzij zij door 't hiernamaals

het aardse lot ontlopen...

Leo Besouw

Blog 536 Hoofdluis (gedicht)

Versie 21-08-2017

Hoofdluis (gedicht)

Hoofdluis en schaamhaar

doen het niet

in het openbaar:

het wroeten en kroelen

verbergt zich achter

vriend'lijke smoelen.

De waarheid komt

moeilijk aan 't licht,

schaamte is onvermijdelijk

gesticht en bedekt

het on-fatsoen:

slaat men aan het kammen

dan moet je 't

tien keer overdoen.

Of je gebruikt sterk water

om de fatsoensleugen

te laten bloeien

en de oude koeien

van eer en heldendom

opnieuw te zien groeien

in oost of west,

in noord of zuid,

opgepoetste eer lijkt

altijd 't besluit...

Leo Besouw

Blog 535 Hier ben ik (boekbespreking)

Versie 15-08-2017

Hier ben ik (boekbespreking)

Ik las “Hier ben ik” van Jonathan Safran Foer ( Ambo/Anthos, Amesterdam, 2016, 637 pagina's).

De roman vervat (een deel van) de maalstroom van het leven: in een Joods gezin in Washington D.C. vinden vele verwikkelingen plaats: de kinderen Benjy, Max en Sam beleven het uiteenvallende huwelijk van Jacob en Julia.

Door een van de kinderen en hun moeder ontdekte verzwegen telefoon, komt een affaire van Jacob aan het licht, waarin geile berichten het beginpunt vormen van een geleidelijke afbraak van het huwelijk.

Daarnaast vormt één papiertje met onbetamelijke praat van zoon Sam aanleiding tot conflicten omtrent geloofwaardigheid en vertrouwen. Dit alles in het geheel van Joodse tradities, geloof en lotsbestemming. De bar mitswa van Sam gaat uiteindelijk toch door, maar ook min of meer bezwaard door een aardbeving en militair geweld in en rond Israël.

Grootvader Irv en grootmoeder Deborah en overgrootvader Isaac spelen in de Washingtonse omgeving een bijrol, evenals de broer van Jacob die wél in Israël gaat meevechten. De huishond Argus speelt de belangrijkste bijrol, zeker aan het eind.

Kortom een familiegeschiedenis in hedendaags Washington, in de Joodse sferen, met uitlopers naar de recente geschiedenis van Israël, verpakt in een aardbevingsfictie, die militaire strijd faciliteert. Op enkele plaatsen gegrondvest op de woorden van Abraham die tegen God op diens vraag geantwoord zou hebben: “Hier ben ik”, vandaar de titel.

Het boek leest vlot, maar toch is de pil van 637 bladzijden een wat lang te verteren verhaal. Het verscheiden van Argus, aan het eind van het boek verheldert m.i. de bedoeling en strekking van het geheel: “We leven in deze wereld” (pag. 633), en daar moeten we het mee doen. Een zoeken naar levenslessen, waarvan de points soms dubbele betekenissen omvatten in bijvoorbeeld hoofdstuk VII, De bijbel.

Leo Besouw

Blog 534 De zucht (gedicht)

Versie 12-08-2017

De zucht (gedicht)

De zucht van de Leider

is geen klucht:

het is raketporno,

dat zie je zo:

de trots van de natie

is een plaatsie

op het wereldtoneel

ieder krijgt – op z'n tijd –

een deel van het geheel

van raketten met stijve koppen

die een vermeende vijand

moeten kloppen.

Voor zachte krachten

is geen plaats,

flauw geklets

gezien als melaats,

nee, harde woorden

die als raketpunten

het vlies des vijands

zouden doorboren

beloven het heftigst orgasme,

gezien zonder enig sarcasme...

Leo Besouw

(Met dank aan de Volkskrant,

12-08, Zaterdag, pag.13)

Blog 533 Wat gaat er om? (gedicht)

Versie 09-08-2017

Wat gaat er om?

Wat gaat er om

in de kern van de koppen

van Donald en van Kim:

wie krijgt zijn zin

als Grote Leider

van de mensheid

of een stukje kleiner,

wie is Lakei voor wie,

wie krijgt de ander

op de knie,

hoe groot zijn die Koppen

of hoe klein de noppen

onder hun schoen,

wie moet voor wie onderdoen?

Is het de leugen

die regeert en angst,

wie is voor wie het bangst,

of is het machtsvertoon:

simpel wie trekt

het langste lootje

en laat de wereld

achter in een zootje?

Leo Besouw

Blog 532 Die vlieger (gedicht)

Versie 07-08-2017

Die vlieger (gedicht)

Die vlieger gaat niet op,

zonder touw wordt het een strop:

houdt hem in de wind

als een kind zo blij,

zonder touw sneuvelt hij

bij de eerste opsteek in de lucht.

Volwassenen die weten

dit wordt een slechte klucht,

al staat de wind nou nog zo sterk,

die vlieger klimt niet in het zwerk

maar stort – helaas –

zeer spoedig neer;

nog een geluk als het

het kind niet doet

een beetje (heel erg) zeer...

Leo Besouw

Blog 531 Er gebeurt meer (gedicht)

Versie 04-08-2017

Er gebeurt meer (gedicht)

Er gebeurt meer

dan er verteld kan worden,

al zijn er horden journalisten,

met of zonder listen,

of schrijvers die het niet

kunnen laten hun pen

te steken in eigen

of andermans zaken,

of dichters die als stichters

van geroerd gemoed

hun best doen met het zuur

en zoet van het zompig leven:

niemand weet van 't zekere zeven,

van wat denderend maakt

ons lot, alleen een god

weet van 't slot.

De rest die stuntelt maar

zolang het haar is gegund,

totdat zij plaatsen

hun allerlaatste punt.

Leo Besouw

Blog 530 Dichter (gedicht)

Versie 31-07-2017

Dichter (gedicht)

Dichter dicht

doorgaans door

totdat de deksel

van het brein

toe moet vanwege

de ondoordringbare

dramatische opstand

van de tijd,

die elke deksel

dichtdoet mettertijd...

Leo Besouw

Blog 529 De ziekte(gedicht)

Versie 29-07-2017

De ziekte (gedicht)

De ziekte van Pfeijffer:

zie toch hoe ijffer

hij dicht, ik zwicht

voor zijn Idyllen;

laat de wereld gillen,

maar wel gericht

op diepten die ons

wezen aangaan:

geen gevlucht naar maan

of andere planeten,

neen, het kapitaal heeft ons

al te veel bescheten,

muren die ons verzuren,

wortels rukken

heel ons erfgoed

aan stukken.

In Duizend en enige gedichten

die ons opnieuw willen stichten

vinden we het zaad waarvan we

niet meer wisten: alleen

zij overwinnen de listen

van het onkruid, waaraan

velen hun tijd verkwisten

tot de tand des tijds

blootlegt wat sommigen

al eerder wisten...

Leo Besouw

Blog 528 Vlinderen (gedicht)

Versie 22-07-2017

Vlinderen (gedicht)

Twee bruine vlinders

vlinderen hoog in de lucht,

tegen de blauwe hemel

vieren zij hun zucht

naar zomerse waarden

en paren zonder klucht

maar naar hun aard

in de lucht van

het zomerse staren

van die aardse mens

die verzucht: was ik maar

zo vrij in de hoogte:

de liefde is ijl

als de lucht, voor je 't weet

is er een eind aan

't liefdevol gezucht...

Leo Besouw

Blog 527 Watermeloenen (gedicht)

Versie 17-07-2017

Watermeloenen (gedicht)

Watermeloenen: ik krijg ze

niet uit mijn hoofd,

groot en groen zijn ze,

mijn brein verdoofd

door de aanblik in een

boodschappenkar en

al ben ik geen nar,

wat doe ik/ zij ermee,

groen en rond en rood

van binnen, bruine pitten,

hoe kun je 't verzinnen:

het mes erin en duivels

rode plakken betasten

de tong en monden smakken

van de waterige vrucht,

maar drie tegelijk

in één wagentje:

is dat nou echt geen klucht?

Leo Besouw

Blog 526 Bestaan er wonderen? (gedicht)

Versie 14-07-2017

Bestaan er wonderen? (gedicht)

Bestaan er wonderen,

het zou me verbazen,

maar je weet het nooit,

misschien lees ik ooit:

“sijkwijf valt mee”

“leugenaar heeft spijt”

“dief geeft buit terug”

“oplichter bekeerd”.

Ik hoop dat het waar is,

en bedenk wat gunst is

van mensen of goden

die niet langer doden

de wortels van liefde

of zelfs van goede wil;

ik hoop op een pil

of minstens een wonder

zodat er een eind komt

aan heilloos gedonder

van verkeerde demonen:

een begin van mijn dromen...

Leo Besouw

Blog 525 Sprakeloos (boekbespreking)

Versie 10-07-2017

Sprakeloos (boekbespreking)

“Sprakeloos”, het boek van Tom Lanoye (Prometheus, Amsterdam, 2009/2017, 360 bladzijden) voerde me mee in de geschiedenis van het gezin waarin hij opgroeide, in het Belgische Sint-Niklaas, van de jaren '70 – '80 tot het verscheiden van zijn ouders in het begin van de huidige eeuw.

Het is een roman, maar ook een familiegeschiedenis, zich uitstrekkend van grootouders vanuit de Eerste Wereldoorlog, via de ouders in de Tweede Wereldoorlog, naar de kinderen ervan in de huidige tijd, inclusief de geschiedenis van de coming out als homo in de na-oorlogse tijd van de schrijver zelf, en de worsteling van zijn moeder met het plotselinge verlies van een te jonge zoon.

De motivatie tot dit boek lijkt me de gedrevenheid om nog vast te leggen van wat was, en vooral de geschiedenis van zijn moeder, die aan het eind van haar leven getroffen wordt door beroertes die haar uiteindelijk geheel sprakeloos maken.

De zorg voor zijn moeder (en vader) wordt fijnzinnig en eerlijk beschreven. De worsteling met aftakeling en verlies van vermogens wordt indringend weergegeven met hier en daar een herinnering en teruggrijpen in de geschiedenis.

Het is een vlot te lezen boek, al duurt het op gang komen van de verwachte geschiedenis wat lang: ongeveer bij pagina 190 kreeg ik het gevoel: het komt nu echt in beweging. Het is ook een worsteling van de schrijver zelf, zo blijkt. Daarna volgt het verhaal over aftakeling snel, en de ijdele hoop tussendoor op herstel. Als voorbeeld, na de eerste beroerte, de tocht in de auto, met de tas voor de ogen van zijn moeder, een tweede terugkeer (toen de vader nog leefde) mislukt met tragische afloop.

Het is de weg van alle vlees, maar de expressieve Lanoye legt het als het ware genadeloos op het ooit zo trotse hakblok van zijn ouders' slagerij, wars van ieder minimalisme.

Afscheid neemt hij in het laatste deel “ik” (pagina 346-360), nadat “hij” (pagina 12-71) en “zij” (pagina 74-343) zijn gepasseerd. Allemaal zijn we passanten, uiteindelijk sprakeloos, en leven we mogelijk voort door de monden van verder levenden. Een kleine troost, een goed boek!

Leo Besouw

Blog 524 Fopspeen (gedicht)

Versie 07-07-2017

Fopspeen (gedicht)

De hele wereld

aan de fopspeen:

waar moet dat heen,

knippen en plakken,

je zet iedereen te kakken,

fotoshoppen en je

misbruikt alle koppen,

waarheid delen

wordt misschien

leugens stelen.

De moraal van dit verhaal:

ga op de tast van

je geweten,

en vertrouw (misschien)

slechts die ogen

die je niet al eerder

eens hebben bedrogen.

Leo Besouw

Blog 523 Liefhebben (gedicht)

Versie 04-07-2017

Liefhebben (gedicht)

Liefhebben is beter

dan lullen en smeren,

mensen naar de mond praten

en slechts je portemonnee eren.

Liefhebben doe je op de tast

van de stem van je hart;

smeren en lullen is

minder dan een kwart

van je menselijke potentie.

Schiet niet uit de heup,

maar met de pijlen

van je hart en tart

de wereld met die intentie!

Leo Besouw

Blog 522 Krekelgezang (gedicht)

Versie 01-07-2017

Krekelgezang (gedicht)

Krekelgezang:

je wordt er vrolijk van,

de olijfbomen

laten je dromen

van een wereld zonder zorgen,

van vandaag, niet morgen,

van zonovergoten struweel,

niets is teveel

gevraagd aan de goden:

slechts blije levenden,

geen doden door rampspoed,

slechts voortgaan

in 't verlost gemoed

dat doet een mens goed

op een Grieks eiland

of waar dan ook

waar de krekel

het fantastisch doet...

Leo Besouw

Blog 521 Zee (gedicht)

Versie 26-06-2017

Zee (gedicht)

Wordt de zee niet moe

van al dat klotsen

tegen de rotsen,

tegen het gesteente,

aarde's gebeente?

Wordt de wind niet moe

van de zee, die maar

wil golven, wordt het zand

van het land niet moe

van het rollende water?

Worden de wolken niet moe

van de wind die ze

voortjaagt, wordt de zon

niet moe om telkens

weer te schijnen

op die elementen?

Worden de nachten niet moe

om telkens hun plaats

af te staan aan de dagen?

Worden we zelf niet moe

om al dit telkens weer

te beleven en gade te slaan,

om telkens weer

te wortelen in een nieuwe dag?

Leo Besouw

Blog 520 Het geheim (gedicht)

Versie 14-06-2017

Het geheim (gedicht)

Het geheim van de pijpen

is dat ze ten hemel reiken:

ze schreien al het verdriet,

maar bulderen ook

van de hoop die je niet ziet:

het orgel in de kerk

doet zijn werk

door hand en voet

van de mens,

maar verlangt te gaan

over de grens van

wat niet is te bevatten:

dood en nieuw leven,

weggaan en -geven,

voltooid verleden tijd

en groeiend heden,

dood of hoop

en de oproep

te geven

al wat er in je is

met verlangen naar

nieuw leven.

Leo Besouw

Blog 519 Vlieg (gedicht)

Versie 09-06-2017

Vlieg (gedicht)

Vlieg arm,

vlieg been

waar ga je heen?

Je bent in trance

en danst

in ongeloof'lijk licht,

je gewicht telt niet,

het is fluïde

wat ik zie.

Je partner

grijpt je aan

en laat je gaan

in 't lichtst gewicht,

totdat de betovering

volledig uitgelicht

is opgelost en je gezicht

verzaligd zwicht

aan 't eind van

't “muzikaal gedicht”.

Leo Besouw

(In dank aan

Agnès Letestu,

Mezzo, 08-06)

Blog 518 Klein geluk (gedicht)

Versie 04-06-2017

Klein geluk (gedicht)

Een klein geluk

ontstaat wanneer je stil

ziet naar een orchidee

en denkt “jeminee” ze

steekt haar tong uit

naar deez' dwaas;

terstond speelt in het oog

de achterliggende viool,

die baas met heftig blauw

en priemend hart

wat d'ogen tart.

Zo kleuren bloemen

het bestaan: gebroken

hartjes zie ik staan,

wat lof dat ik kan zien

de schoonheid van

de rode roos bovendien,

al weet mijn verstand,

geen roos is zonder

doornige hand,

ik heb toch lief

de kleuren van al

dat moois dat tuin

en weide tooit:

mijn leven leent ook zin

eraan en voelt zich

allerminst vergooid.

Leo Besouw

Blog 517 Pas op! (gedicht)

Versie 01-06-2017

Pas op! (gedicht)

Pas op voor

de grote jongens:

het zijn vaak geen heren,

het lot van de kleinen

kan ze weinig deren:

als hun molen

maar draait volgens

hun power en kracht:

de kleintjes veracht

en zwiepen eraf,

weg van het wereldtoneel,

alleen dikke vrienden

grijpen ze niet bij de keel.

Hun eigen vaart

bepaalt de wereldkaart

en borst vooruit

vegen zij aan de kant

wie niet past in hun visie

van liefde voor 't vaderland...

Leo Besouw

Blog 516 Theezakje soppen (gedicht)

Versie 27-05-2017

Theezakje soppen (gedicht)

In NRC stond het vermeld,

een theezakje soppen telt:

op en neer minuutje lang

tegen even stil als het behang:

soppen geeft echt veel

meer kleur en geur.

Onderzoekers van Unilever

testten het ook

met een theezakjes-sopper,

een “tea bag dunker”,

zes minuten lang,

25 sopbewegingen, en

vergeleken het met

een bewegingsloze zak:

de gesopte was een wrak,

maar 't resultaat

vier keer zo sterk!

Kijk, dat is nou eens werk,

en je vraagt je af

( 't is niet eens komkommertijd)

of misschien ook straks

wordt onderzocht

of 'n komkommer

ook moet gesopt...

Leo Besouw

P.S. Geput uit www.nrc.nl,

23 mei 2017 om 16:53

Blog 515 Rolprent (gedicht)

Versie 25-05-2017

Rolprent (gedicht)

Als je leven

een rolprent wordt

zijn de tranen

voorgoed verdroogd,

wordt je lach

slechts minzaam gedoogd,

is je wijsheid echt op z'n end,

zijn je fouten

door ieder herkend,

is het uit met het hopen

op beter of best,

is het slechts herinnering

dat rest bij degenen

die jou aanbaden

of die je verguisden:

slechts werk voor de maden...

Leo Besouw

Blog 514 Telefoonhond (gedicht)

Versie 22-05-2017

Telefoonhond (gedicht)

Een telefoonhond

ruikt ieder beetje stront

aan de knikker, ongeacht

's mensen stand of land,

ongeacht zijn rijkdom

of intelligente domheid,

ongeacht zijn al of niet

betrouwbaar lijkende face.

Hij snuffelt (de hond)

in het rond

tot hij beet heeft,

en de dader, rood als een kreeft,

's honds tanden in kuit

en handen beleeft.

Leo Besouw

Blog 513 Speelkwartier (gedicht)

Versie 18-05-2017

Speelkwartier (gedicht)

Speelkwartier en losloopgebied

betere plekken bestaan er niet:

voor kinderen en voor honden,

voor mensen met teveel wonden

of zorgen aan hun kop:

kom op, speel je vrij,

wacht niet langer in de rij

van verplichtingen en zuchten,

vermaak je met dolle kluchten

of diep drama:

bevrijd je ziel

van het moment

van verstarring,

blijf niet haken in verwarring,

maar speel je vrij

en laat jezelf los

op een speelplaats of de hei...

Leo Besouw

Blog 512 Het klokkenspel (gedicht)

Versie 13-05-2017

Het klokkenspel (gedicht)

Het klokkenspel

speelt Vera Lynn:

w'll meet again

and it will never rain;

ontsla de speler niet,

dat leidt tot groot verdriet,

misrekening zal 't zijn:

in 't zwijgen ligt venijn.

Zonder klokkenluiders

geen duiders van 't vals bedrijf,

zonder liederen verstiert

't land met slechte mensenhand

en nog slechter geweten.

Vereer de vlag

met klokkenspel

en maak gewag

van ontmaskering

en deugd, tot ieder

landgenoot's vreugd!

Leo Besouw

Blog 511 Rituelen (gedicht)

Versie 10-05-2017

Rituelen (gedicht)

Rituelen kunnen kelen

maar ook helen:

rituelen hebben functie

om te smeden

maar ook afvalligen

te kelen.

Kielhalen is niet slechts

een straf,

maar ook een methodiek

om koren te scheiden

van het kaf;

heksenverbranding is ketters,

maar ook duiveluitdrijving

van (vermeende) etters;

boeken op de brandstapel

is een eind aan (vermeend)

vals gekakel.

Maar neem nou

een ritueel feest,

bij geboorte of huwelijk

of een bereikte mijlpaal:

het is doorgaans een offer

aan een feestmaal.

En bij droefenis,

bij dood en verlies

is het ritueel een pleister

op een wonde

die 't lichter maakt

te dragen wat niet

is te mijden door

het vergaan der dagen.

Leo Besouw

Blog 510 Vrij en blij (gedicht)

Versie 06-05-2017

Vrij en blij (gedicht)

Vrij en blij

liggen wij

zij aan zij

in de wei

te staren naar

de hemel,

ver weg

van elk gezemel

en voelen ons verbonden

met allen die volstonden

met in dankbaarheid gedenken

de vrijheid die ons ten deel viel

na de strijd met zo veel nijd

en onverwachte doden

en velen die vielen

en nu rampzalig onder zoden.

Waaraan hebben wij 't verdiend

hier vrij te mogen liggen

in de wei, zij aan zij,

met wie ons lief is?

Leo Besouw

Blog 509 Gedenk mens (gedicht)

Versie 03-05-2017

Gedenk mens (gedicht)

Gedenk mens

dat gij stof zijt

en tot stof zult wederkeren,

door oorlog of geweld,

door verkeer of ziekte,

door verraad of onachtzaamheid.

Uw voorvaderen gingen u voor

in strijd, ongeluk of ouderdom,

het leven nu te gedenken

met uw voorgangers in gedachten,

verdienen vooral zij die niet

konden kiezen voor hun lot,

die in opdracht van de vrijheid

hun leven terug moesten geven

aan een ondoorgrondelijke God.

Leo Besouw

Blog 508 Er zíjn mensen (gedicht)

Versie 01-05-2017

Er zíjn mensen (gedicht)

Er zíjn mensen

die niet wíllen deugen,

die door leugens

loeren draaien,

die als jaloerse kraaien

waarheid uit de ogen pikken,

die zonder snikken

anderen ruïneren,

goedgelovigheid exploiteren

tot eigen gewin,

die hun zin slechts ontlenen

door het leugenachtig staan

op andermans tenen,

hen verwijten het onheil

dat zij zelf – tot eigen

gewin – stiekum schijten...

Leo Besouw

Blog 507 Trump (boekbespreking)

Versie 26-04-2017

Trump (boekbespreking)

Ik las “Trump, De waarheid achter zijn ambitie, ego, geld en macht”. Michael Kranish en Marc Fisher van de Washington Post leverden, met medewerking van veel andere verslaggevers van de Post, en zelfs met medewerking van Trump zelf, het uitermate gedegen boek af (495 pagina's, waarvan op het eind bijna 100 pagina's Noten, ter verantwoording van bronnen, en een uitgebreid Register.

De Nederlandse uitgave is van Karakter Uitgevers BV, Uithoorn, 2017. Waarom wilde ik dit boek? Om deze buitengewone man beter te begrijpen. Is hij een psychopaat of narcist, is hij “gewoon”een leugenaar die ieder met zijn waarheid (en belang) naar zijn hand probeert te zetten, of is hij “gewoon” een bijzonder handige bespeler van “de markt” van vastgoed en kapitaal, waar de naïeven nu eenmaal altijd het onderspit delven?

Het boek biedt (voor de doorzetter) een uniek overzicht van de daden van deze man tot en met zijn verkiezing als president van de VS. Onthullend. In het Nawoord (pagina 379-397), een terugblik op de laatste stappen naar het Witte Huis. Uit de aantekeningen gemaakt door mij in de kantlijn: “Sla terug op anderen”, “overdrijving (door hem)”, “Ik ben er voor jullie (hoe dan?)”, “(oneindig) flexibel (met de “waarheid” en beloftes)” ,”leugens-fabric”, “vals, vals”, “omdraaien van feiten, posities en rollen door hem)”, “Ik ga het gewoon doen, zei hij =?”.

Wat is mijn voorlopig eindoordeel, na lezing van dit boek (en de eerste 100 dagen van hem als president, gevolgd via de media)? Schort het aan moraal, gezondheid, inzicht? Of is het een (wellicht wat getemde) overdaad aan wilskracht, grote mond, manipulatief vermogen? Is hij de (zoveelste) valse profeet die door onrealistische beloften de massa onrustigen, achtergestelden, wist en weet te paaien?

Ik denk dat het een mix is van al het voornoemde is, waarbij het “fabuleren”, het creëren van een waarheid die vooral het eigen belang beoogt, het ego en de eigen eer voorop . Gelukkig is er in de VS ook nog een “horde” goede verslaggevers en zijn er democratische instituties die een dergelijke “explosie” aan zelfexprressie redelijk kunnen beteugelen ( blijf ik hopen)!

Voor de geïnteresseerden: een degelijk stuk huiswerk, soms amusant, soms onthullend, soms wat taai, maar we zijn er om dóór te zetten (nietwaar)?

Leo Besouw

Blog 506 Levert de aanslag (gedicht)

Versie 23-04-2017

Levert de aanslag (gedicht)

Levert de aanslag een uitslag op

in de belangen die elkaar bestrijden,

in de strijd van ideologieën

die elkaar benijden;

wat is het saldo-effect,

wat wordt bereikt

of is het dat 't slechts nekt

een wellicht verloren strijd,

die wel het nieuws bereikt

maar de beoogde doelen ondermijnt?

Leo Besouw

Blog 505 De gelukkige lach (gedicht)

Versie 19-04-2017

De gelukkige lach (gedicht)

De gelukkige lach van een kind

is (meestens) ieders vrind,

alleen het pad dat het zal gaan

plaatst ons voor vragen:

wat zijn de genen

en wortelt de liefde

tot stevige benen

in een tijd die wrikt aan

zijn lot, aan mede-genoten

al of niet zonder God,

wat is zijn kapitaal

en karakter, is dat bestand

tegen stormen, of zeilt hij

erop voort, wind in de rug,

zonder dat 't anderen stoort?

Weet hij bergen te beklimmen,

maar ook te dwalen in dalen

van betekenis en zin,

hoe gaat hij om met gewin,

weet hij ook te delen

en harten te stelen,

hoe zal hij te boek staan

in dit leven, zich

een plaats verwerven

in de dreven van toeval

en tijd, worstelen met

het heden in der dagen

hem gegeven?

Leo Besouw

Blog 504 Verraad belicht (gedicht)

Versie 15-04-2017

Verraad belicht (gedicht)

Verraad werd Jezus' dood,

maar onverzettelijke hoop

opende het graf

dat onverwachte kansen gaf.

Het Laatste Avondmaal

werd een verhaal

dat leven kreeg:

het brood en wijn

vermenigvuldigde zich.

De dromen van een Redder

die er voor iedereen wilde zijn,

kregen met het opstaan

en het later voortgaan

van Zijn volgelingen

een toekomst: nog eeuwen

zouden zij zingen van Gods lof

dat door een drama

hele mensenmassa's trof...

Leo Besouw.

Blog 503 Lijden (gedicht)

Versie 12-04-2017

Lijden (gedicht)

Lijden is een last

die niemand past.

Jezus deed het,

niet voor de pret,

maar voor de zonden

en velen met wonden.

Alleen het gebed

lijkt zonder eind,

aangezien veler mens

Zijn doel ondermijnt...

Leo Besouw

Blog 502 Hou de wereld (gedicht)

Versie 09-04-2017

Hou de wereld (gedicht)

Hou de wereld

onder schot,

beheers het plot,

graaf in het diepe

van de ziel,

ontdek Achilles' hiel.

Draaf je weg

door waarheid

en leugen

te scheiden

in je geheugen,

leer van toen

ze zich lieten leiden

door gespoelde hersens

om fictief onheil

te vermijden.

Val op je knieën,

doorleef je gevoel,

laat je raden waarop

je je leven stoelt

en trek je conclusie,

gebaseerd op goed gevoel

dat is wat ik bedoel...

Leo Besouw

Blog 501 Bloeiende narcissen (gedicht)

Versie 05-04-2017

Bloeiende narcissen (gedicht)

Bloeiende narcissen

slissen ons het voorjaar in,

bloeiende krentenbomen

laten ons dromen

van een paradijs zonder zonde,

van een Adam en Eva

die in hun naaktheid

zonder schromen

wandelden tussen de appelbomen,

die nu nog niet bloeien, maar later.

Eerst de violen en de hyacinten

de “tulpbomen” die nu al hinten

naar het paradijs zonder grenzen.

Helaas zal 't blijken:

alles van korte duur,

na 't bevruchten

worden de druiven soms zuur,

om van de appel

maar niet te spreken:

in de kerken – voor zover

nog bezocht – zal men

erover blijven preken,

denk ik, maar geniet

er nu van: het bloeiende

leven duurt niet

oneindig lang...

Leo Besouw

Blog 500 500 morgen (gedicht)

Versie 03-04-2017

500 morgen (gedicht)

Als ik 500 morgen

land had georven,

was ik nu een grote boer

met wel 500 koeien

die mij melk en geld

leverden om mee te stoeien,

bouwde ik wolkenkrabbers

sky high zonder zuchten,

werd ik president

zonder onnodige kluchten,

liet ik mij een praalgraf

bouwen, opdat mijn

getrouwen mij nooit

zouden vergeten nadat

mijn ziel en lijf zijn versleten:

sky high vond ik

dan eeuwig mijn draai...

Leo Besouw

Blog 499 Vallen en opstaan (gedicht)

Vesie 29-03-2017

Vallen en opstaan (gedicht)

Vallen en opstaan

is als een reis

naar de maan:

de kleuter in het heelal

kent, denkt hij, alles al

en waagt de gok

te staan voor zijn maan

die hem toelacht

en op hem wacht.

Maar de kracht

in zijn beentjes

is niet wat hij dacht,

en plots verliest hij

de macht over z'n evenwicht

en valt hij ter aarde

door de werkelijkheid gestrikt.

Leo Besouw

Blog 498 Ontkenningen (gedicht)

Versie 27-03-2017

Ontkenningen (gedicht)

Ontkenningen en hyperbolen:

daar ligt de waarheid

in verscholen:

huur een pr-bureau

om schijnbaar onverholen

jouw waarheid te laten

lekken, want die “gekken”

van de pers en media

lopen je maar wat graag achterna,

verzot als ze zijn

op nog onbewezen venijn

wat jouw belangen raakt

en smaakt naar

verborgen gewin voor jou

en je gezin en je hele kliek

die profiteert van

je sluwheid en retoriek.

Voorbeelden genoeg in

het Westen: Paul Manafort,

Trump en meer van die,

maar ook het Oosten

kan zich troosten met

Vladimir en Janoekovitsch

en Deripaska:

't is wat ik zeg: ontken-

ningen en hyperbolen:

lap ze aan je zolen,

en basta!

Leo Besouw

(P.S. Zie nrc 23-03, p. 20

en de Volkskrant 23-03, p. 9 )

Blog 497 Muren spreken niet (gedicht)

Versie 23-03-2017

Muren spreken niet (gedicht)

Muren spreken niet,

je loopt er tegenop.

Muren verzuren je plannen,

ze dammen ze in,

ze wijken niet, zonder gat erin.

Muren vernauwen de blik

tot het eigen ik, en zeggen

“stik” tegen de andere kant.

Muren zaaien verdeling

tussen bezitters en die

beschuldigd worden van heling.

Muren kennen het liefst

geen poorten of hoogstens

ophaalbruggen voor

andere “soorten” die slechts

als ze “benut” kunnen worden,

zich even mogen openen,

vooral niet teveel.

Want aan dat andere “meel”

willen wij liefst niet

zo wennen, het beeld

van verdorven krengen

willen we aan ònze kant

graag opluisteren

met muurbloemen

die onze superioriteit

tijdeloos lijken te roemen...

Leo Besouw

Blog 496 Bromfietsgrijs (gedicht)

Versie 20-03-2017

Bromfietsgrijs (gedicht)

Bromfietsgrijs op reis

op d'vroege zaterdag,

het paar net achter elkaar

met grijzend haar

goed ingepakt op weg,

naar kleinkind, eindje weg,

of wie zal 't zeggen,

misschien naar moeder Nel

want oud is die een beetje wel,

of naar 't naaktstrand

van weleer,

of naar de Apenheul

of 't Uddelermeer,

wie zal 't zeggen.

Wat kilometers meer of minder:

't staat in de al verbleekte sterren

of de verbleekte maan,

zij snorren voort tot aan

hun bestemming, ingepakt

en wel, zonderling grijs,

'n tikje eenzaam,

misschien dat wel?

Leo Besouw

Blog 495 Blazen (gedicht)

Versie 16-03-2017

Blazen (gedicht)

Een blaasfluit zonder zak

is als een peuter in een wak:

het ijs dat betrouwbaar leek

liet hem plotsklaps in de steek;

het schreeuwt nu moord en brand,

geen voeten meer op betrouwbaar land,

wie geeft de helpende hand

zodat zijn leven niet voortijdig strandt?

Geef die doedel maar de zak:

het land weer strak in 't pak,

de peuter uit 't wak

is u dankbaar voor uw zwak.

Leo Besouw

Blog 494 Voorjaarsgeluid (gedicht)

Versie 13-03-2017

Voorjaarsgeluid (gedicht)

Voorjaarsgeluid – kikkergekwaak,

maar vogelgefluit is toch

wat me 't meest raakt

in de vroege ochtend

bij 't ontwaken

wordt het kwaken

der kikkers

toch luid overstemd

door het vogelgefluit,

wat geen einde kent,

in tegenstelling tot

het kikkergekwaak,

als 't beest

uit luiheid verzaakt

dóór te kwaken

tot 't me echt raakt...

Leo Besouw

Blog 493 Vuurproef (gedicht)

Versie 09-03-2017

Vuurproef (gedicht)

Als de vuurproef

is afgelegd,

het laatste woord

met omfloerste trom gezegd

is er slechts stof dat rest

de ziel vervlochten

met de sterren

die niet meer kunnen zeggen

wie je was,

geen leven meer,

er blijft slechts as.

Alleen een ons onbekende Heer

neemt misschien je ziel

in zijn onbekende heir.

Leo Besouw

Blog 492 Hoeveel? (gedicht)

Versie 06-03-2017

Hoeveel? (gedicht)

Hoeveel beeldhouwwerken

moet je maken,

voor je de hemel

kunt raken;

hoeveel schilderijen

moet je creëren

voor de mensen je eren;

hoeveel boeken

moet je schrijven

om in 's mensen

gedachtenis te blijven;

hoeveel torens te bouwen,

dat de mensen van je houen?

Wie het antwoord weet

mag het niet zeggen,

want het is dreggen

naar het onzegbare

dat geen mens ooit weet.

Leo Besouw

Blog 491 Satan 2 (gedicht)

Versie 02-03-2017

Satan 2 (gedicht)

Satan 2

wie gaat ermee

in zee:

de Russen die denken

de vrede te kunnen kussen

met vernietigingskracht

van tien ton vracht

aan nucleaire macht,

die in één klap

een land als Frankrijk

of Texas verkracht,

2000 keer sterker

dan die op Hiroshima,

dat vinden de Russen

een prima ontwerp.

In 2018 kan het ding

op scherp en zijn

we gewaarschuwd

voor de kernkop

die geen vaste koers volgt,

maar ter afschrikking

zomaar ( of per ongeluk)

kan worden gedropt...

Leo Besouw

(Bron: www.ad.nl

27-10-2016, 12:02)

Blog 490 Wanhoop (gedicht)

Versie 27-02-2017

Wanhoop (gedicht)

Wanhoop niet

en ge zult hoopvol

wòrden.

Het zaad lijkt

van geen gewicht,

maar hele gezinnen

zijn ermee gesticht.

Laat uw zegen

wortelen in het ongekende:

tijd doet de rest

en 't wordt gewis

geen bende vermits

u hoedt wat u gegeven is...

Leo Besouw

Blog 489 (W)aardig ouder (gedicht)

Versie 23-02-2017

(W)aardig ouder (gedicht)

(W)aardig ouder worden:

wandelen hand in hand,

kromme pijp

rustig in de brand

door 't moderne land

en stad, wàt je ook had.

Nu de hand van je eega

stevig omklemd

al jaren gewend

aan die partner,

bleek omklemd

als een echte vent:

ze vertrouwt op je

zoals je was

en nu nog steeds bent

van 't begin

tot 't onvermijdelijke end...

Leo Besouw

Blog 488 Zwanemeer (gedicht)

Versie 20-02-2017

Zwanenmeer (gedicht)

Zwanenmeer:

meer zwanen

minder zwanen,

witte zwanen

zwarte zwanen.

Dansende zwanen

in het theater-meer

van meer en minder

zwarte hinderkracht

dansend in de nacht.

Witte zwaan gekaapt

na veel gedans,

het goed verzaakt:

rest slechts het applaus

in het theater,

't gordijn schuift dicht:

nu is het later, later,

en rest ons weer de plicht.

Leo Besouw

Blog 487Genade-brood (gedicht)

Versie 17-02-2017

Genade-brood (gedicht)

(Klein-)kind op schoot,

het eet genade-brood

op het perron

wachtend in de zon

tot de trein er komt,

die bron van verbinding

tussen menselijke bevinding

van groei naar groter,

van brood en boter

en grotere stappen

met nieuwe happen

uit het beweeglijk leven:

eens wordt vier zeven

en zo verder, als 't

genade-brood met regelmaat

en liefde wordt gegeven...

Leo Besouw

Blog 486 Dansen (gedicht)

Versie 14-02-2017

Dansen (gedicht)

Dansen (op het ijs)

is onwijs prachtig:

even voel je je machtig

en zonder gewicht

of plicht tot zaken

die je wereld raken,

kom je los van 't gewicht

van je lot, waartoe gesticht

en leef je even

als met vleugels

die geen wetten kennen

en geen teugels.

Maar komt er dooi:

je valt erin, het gat

waar 't eerst niet was,

in het begin:

al krakend ga je erin,

kopje onder, de hoop

is slechts een vlonder

waarvan een touw

je toegeworpen een

laatste hoop op redding

geeft en anders toch

gesneefd: je dans is toch

het leven waard geweest...

Leo Besouw

Blog 485 Kwaadschiks (boekbespreking) A.F.Th. van der Heijden

Versie 09-02-2017

Kwaadschiks (boekbespreking) A.F.Th. van der Heijden

Het boek “Kwaadschiks” van A.F.Fh. van der Heijden, 1283 pagina's (2016, De Bezige Bij, Amsterdam) is als een reuze-reis door het leven, in hoofdzaak te Amsterdam van 2008-2015.

De hoofdpersoon, NicoDorlas, is een psychopaat (volgens een rapport van het Pieter Baan Centrum) en raakt verkleefd met Desy Harthoorn en haar zoon Hemmo. Hij, Dorlas, heeft een vriend-advocaat, Ernst Quispel. Voorts speelt politieagente Elbarte een hoofdrol bij de gebeurtenissen die in een ruim etmaal plaatsvinden: moord, gijzeling, explosie.

Behalve in dat etmaal wordt ook teruggegaan op Nico's jeugd en -trauma. Psychologie en fictie, in mooie spannende verhalen over persoonlijke levensgeschiedenissen gebracht, spannend tot het einde toe.

Enkele aanvullende indrukken: bij pagina 173: “...doodgaan is een reusachtig karwei. ...Ook voor degene die er getuige van is.” Niet alleen in dat fragment. Ik zie ook A.F.Th. voor me... Bij pagina 380: Een beschouwing over het doel van het leven en de dood. Wat een zat-dronken man (en de schrijver) er aan levenservaring en “wijsheid” in kwijt kunnen: verlatingsangst en Doodsbezwering, met zwarte humor gebracht...

Bij pagina 708: Hemel en Hel – Stilteparadijs en Geluidsdump: Nico en Desy gedacht door Nico, in hun mogelijke eindbestemming: Desy in de Stilte, hij (mogelijk) in de Geluidsdump met zijn hatelijke vuilbekkerij? Pagina 1005: ...rapport Pieter Baan Centrum... symptomen... “theatrale persoonlijkheidsstructuur. Ik Narcissus... egocentrische... toeneigingen, chronisch.” Dorlas' relaas over zichzelf...

A.F.Th. Van der Heijden : als literair schrijver: dit is (m.i.) zijn Magnum Opus, zó spannend, de innerlijke dialogen van de psychopaat Dorlas... zó goed! Ook de politie-scènes zo goed beschreven, mét politiehumor eerste klas... een waar leesgenot! Tot het einde toe spannend. Pagina 1277: De strijd tussen moraal en juridische logica ten top. Erotiek èn liefde als beschavingsfactor èn als demon bij een psychopaat. Fantàstisch, zeer zorgvuldig en met relativerende humor beschreven. Een thriller die romantisch zindert en een blik biedt op alle hoeken van de ziel en diep-doorvoeld drama!

Leo Besouw

Blog 484 Wie maakt (gedicht)

Versie 06-02-2017

Wie maakt (gedicht)

Wie maakt de meeste kans

in de paringsdans

tussen politiek en publiek:

die hoog tipt in lyriek

of brute kracht belooft,

die woorden smeert

als olie op 't verhitte hoofd,

die veel belooft en meer

en meer vereende kracht,

die met de duvel speelt

als bron van macht

en list, die belooft

naar wat men gist?

Ik wou dat ik het wist...

Leo Besouw

Blog 483 Gouden kalf (gedicht)

Versie 02-02-2017

Gouden kalf (gedicht)

Hij die het gouden kalf aanbidt

eindigt aan het spit

der wereldgeschiedenis:

in een bunker door een kogel

of in een zelfgemaakte

strop van leugens, of

door een gifpil uit

de mand der wanhoop.

In een verpletterende

waan van onvervuld

verlangen naar groot,

groter, 't grootste kalf,

van “maangoud” zonder

de zalf van medemense-

lijkheid en begrip

van eindigheid zal

hij verwaaien in de tijd.

Leo Besouw

Blog 482 Als slechts (gedicht)

Versie 29-01-2017

Als slechts (gedicht)

Als slechts bidden rest

en zielen geluidloos schreeuwen,

bloemenkransen niet ècht kunnen helen,

herdenkingswoorden

de vermoorden halen

voor de geest,

bedrijven wij de meest

grondige inspectie

van wat de mens

in waardigheid nog restte.

Leo Besouw

(Bij de Holocaust-herdenking,

Amsterdam 29-01-2017.)

Blog 481 Nep-nieuws (gedicht)

Versie 26-01-2017

Nep-nieuws (gedicht)

Obama slaapt zonder pyjama;

Trump heeft een pot

onder zijn bed

omdat hij zijn woede

niet kan ophouden;

Putin en Trump berijden

samen een ezel

in Groot-Anatolië;

de koning weet van de prins

geen kwaad en steekt

(per ongeluk)zijn haar

in brand: het stond

allemaal op Facebook

en Twitter (dacht ik):

de lucht schoont niet (erg) op

en smaakt wat bitter.

Genoeg gesmoesd over

dat en meer, ik sla

een vlieg weg

en verman me weer.

Leo Besouw

Blog 480 Fictie (gedicht)

Versie 23-01-2017

Fictie (gedicht)

Sinds 20-01 is het

tijdperk van fictie aangebroken,

ik was niet eens bezopen

en ben toch ondergedoken

in een grot der waarheid

waar ik mij vermei

met een spelletje Risk:

wie gaat er het eerst

naar de maan of blijft

op Mars om de fictie

te ontvluchten

uit W D C

of andere droeve kluchten?

Leo Besouw

Blog 479 Er zat een korfslak (gedicht)

Versie 19-01-2017

Er zat een korfslak (gedicht)

Er zat een korfslak

in m'n hole

en “Doonbeg”was

mij idool:

een magnificent resort

voor golfers,

maar door de nauwe

korfslak in ellende gestort:

milieutrucs van een paar Ieren

kwamen mijn plannen verstieren.

Wacht maar tot

ik president ben:

als een machtige vent

zal ik ze krijgen:

ik zal die korfslak

aan mijn degen rijgen!

Maar ach, die Europese trucs:

het kan wel jaren duren,

laat maar zitten die holes,

laat die Ieren maar verzuren...

(Vgl. column 18-01-2017

van Sheila Sitalsing, pag. 2,

in de Volkskrant)

Blog 478 Hoe zwaar (gedicht)

Versie 16-01-2017

Hoe zwaar (gedicht)

Hoe zwaar ligt een eed

dat ik mijn hoed opeet,

mijn land ga dienen,

niemand nodeloos laat grienen,

eerlijk handel zal drijven,

niet zal doen aan veel-wijven,

de waarheid zal spreken,

geen beloftes zal breken,

voor God en volk zal zweren

dat men mij later ook nog

als een eerlijk man zal eren?

Leo Besouw

Blog 477 Zang, (gedicht)

Versie 13-01-2017

Zang, (gedicht)

Zang, muziek en dans

geven het leven

een krans van zin en tijd

die niet verslijt,

maar een glimp

van eeuwigheid

die je even doet zweven...

Leo Besouw

Blog 476 M'n (gedicht)

Versie 09-01-2017

M'n (gedicht)

M'n ziel plakt aan mijn binnenste.

M'n mond krult zijn lippen

om niet langer te zwijgen.

M'n ogen zuigen begeerlijke beelden.

M'n voeten dragen een on-bestemming.

M'n oren horen sirenen en zuchten.

M'n armen zwaaien een welkom of afweer.

M'n geest is een onbekend beest.

M'n hart plakt zich vast aan m'n lief.

M'n knie buigt zicht teder.

M'n ziel knijpt zich weder

tot een telkens nieuw ik

in de maalstroom van

tijd en dingen die

goden steeds weer verzinnen

tot m'n licht wordt gedoofd...

Leo Besouw

Blog 475 Wat een kerel (gedicht)

Versie 05-01-2017

Wat een kerel (gedicht)

Wat een kerel

is die merel

zonder soldij

is hij ied're dag

van de partij

in z'n zwarte pak

hoog op 't dak

zingt hij zijn lied

“vergeet mij niet”

want mooi wil hij zijn

voor zijn aanstaande

om zij aan zij

te kroelen en te paren

omdat de jaren

het kroost zullen vragen

zijn eigen einde

lichter te dragen.

Leo Besouw

Blog 474 De zon (gedicht)

Versie 01-01-2017

De zon (gedicht)

De zon slaat

iedere dag een brug

naar de toekomst:

hij staat op vanaf

de zee of vanachter

een berg, rijst steiler

en steiler ten top,

glanst in het sop

van de hemel

en glijdt langzaam

ter neder in de zee

of achter de andere berg,

weder in 't onderaardse,

waar stilletjes de

nieuwe dag of 't nieuwe jaar

wordt uitgebroed en wij

opnieuw beginnen

tot ook wij in donkerte

verdwijnen of misschien wel

als nieuwe sterren zullen

schijnen... misschien...

Leo Besouw