Blog 573 Kind op schoot (gedicht)
Versie 28-12-2017
Kind op schoot (gedicht)
Kind op schoot:
het slaapt, nu is het klein,
maar “overmorgen” groot,
zijn ademhaling beweegt
zijn buikje: hij rust uit
in volledige overgave,
wat zal er gaan gebeuren
jaar in jaar uit?
Klein handje op jouw hand,
de andere op je pols;
zijn voetjes, waar
zullen ze treden
door gans 't land
en ver daarbuiten?
Zijn ogen gesloten,
maar dromend wellicht
over veilig spelen met de groten;
zijn oren wat zullen ze allemaal
gaan horen, zijn lippen:
wie zullen ze kussen,
wat zal zijn stem fluisteren
of roepen voor mogelijk vele oren?
Zo ademend, zo heel,
welk lot zal zijn zijn deel
van morgen en overmorgen,
lange jaren in 't verschiet;
hopen doen we op vreugde,
voorspoed, geluk, wie niet?
Leo Besouw
Blog 572 Engelen (gedicht)
Versie 23-12-2017
Engelen (gedicht)
Engelen en profeten
laten het met Kerst afweten:
een geelkuifkakatoe
tekent een wet:
Zalig de armen
want er zullen
meer kruimels
van de rijke tafels vallen;
Zalig zij die hongeren
naar geneeskundige zorg
want zij zullen
zonder verzekering
worden geholpen
door fantastische vrijwiligers;
Zalig de vredestichters,
want hun onvermoeibaar
streven zal oneindige inzet
vergen zowel in Betlehem
als Jeruzalem;
Zalig zij die zich
inzetten voor waarheid,
want het ongebreidelde nepnieuws
zal hen bezighouden
tot in lengte van dagen.
Leo Besouw
Blog 571 Onzin (gedicht)
Versie 20-12-2017
Onzin (gedicht)
Onzin kramen we uit,
vloeken doen we
op het Wekeromse Zand,
opinies laten we gelden
in het hele land, in de krant
en ook op TV, ook “sociale media”
doen mee, en zo belanden we
in een zee van meningen
en uitingen van emotie
en verzet, en wie niet oplet,
wordt knettergek van al die
wisselende en weersprekende
opinies die de linies
van 't gezonde verstand
trachten te overspoelen,
terwijl ze 't allemaal
goed lijken te bedoelen.
Maar mens, let op uw zaak
en blijf toch nuchter
in dit mooie land,
waar hopelijk begrip
en liefde alles netjes
uitkamt tot een draaglijke
maatschappij zonder
oorlog of andere razernij!
Leo Besouw
P.S. De bond tegen vloeken
organiseert een winterwandeling
over het Wekeromse Zand
op 28 december 2017,
(waarbij niét gevloekt mag worden!)
Pokerface (gedicht)
Ik zag een pokerface
waarachter het bees(t)
zijn angst verborg
dit keer te verliezen:
wat moet dat dan,
waar laat ik dan mijn biezen?
Zo gaat dat met de valse
schijn, die zekerheid verkoopt,
maar onverhoeds bezwijkt
in katzwijm en hangend
aan een bellekoord
zijn zekerheid dan eindelijk
voorgoed heeft gesmoord.
Is dit alles nu een parabel
of eerder een fabel
of een wensdroom van
een tegenstander, die
als geen ander denkt te weten
wat de onvermijdelijke
regels zijn, die snoodaards
achterlaten als bescheten?
Leo Besouw
Blog 569 Superstil (gedicht)
Versie 13-12-2017
Superstil (gedicht)
't Is superstil
en dat is aangenaam;
ik staar door 't raam,
zie sneeuwvlokken vallen
zo wit als eeuwen her,
een witte meeuw
die komt van ver,
een roodborst hipt
door het bewit struweel,
het lot van nu:
het is mijn deel
van het bestaan.
Ik leef, al is het stil,
en hoop op voortgaan
op 't besneeuwde pad,
straks laarzen aan,
wie doet me wat;
zo droom ik voort:
“home sweet home”,
zoals het ook al
eeuwen scoort...
Leo Besouw
Blog 568 Laat je (gedicht)
Versie 10-12-2017
Laat je (gedicht)
Laat je bladen vallen,
laat het vuurwerk knallen,
laat het jaar vergaan:
nu komt het op de toekomst aan!
Zijn je wortels diep genoeg,
is je ziel als land
waarin de ploeg
zijn voren trok
en wintervorst je klei
weer openbrak
voor weer een nieuwe lente?
Zijn je sappen nog
zo stevig dat je knoppen
straks weer hevig
ontspringen aan je bestaan,
laat het nieuwe licht
je straks weer opengaan?
Bouw een nieuwe stad:
de oude heeft 't gehad,
een nieuw plantsoen,
met bomen die alleen nog
van de toekomst dromen!
Leo Besouw
Blog 567 Sinterklaas viel (gedicht)
Versie 06-12-2017
Sinterklaas viel (gedicht)
Sinterklaas viel van het dak,
zijn paard trapte in de prak
die die zojuist gescheten had
in het moeras van leugens
waar Sint met geveinsde smart
zo graag een eind aan gemaakt had.
En zo geschiedde in die dagen
dat zijn vijanden in hinderlagen
van gebleekte leugens,
wat zij eens voorzagen
nu konden klagen:
geen kind o Sint
is nog blij met uw vleierij,
ga toch opzij voor al
uw veile zuchten,
hou op met leugens
en met kluchten,
vervang uw mijter
door de rode pet
en voel u eindelijk
op uw plaats gezet
in uw onverkwikkelijke sprookje.
Als 't niet waar is
sla ik u met een pookje
en pak ik de roe van uw knechtje
en doe uw boek echt toe.
Leo Besouw
Blog 566 Speculaties (gedicht)
Versie 03-12-2017
Speculaties (gedicht)
Ik geloof niet meer
in Sinterklaas en Zwarte Piet:
't zijn slechts speculaties
en meer is 't niet:
hij met zijn kromstaf:
is 't niet een verborgen zwaard
en die regenboogpieten
zijn ze wel mannelijk
of verborgen vrouw,
en al dragen ze een roe
of een zak, volgens mij
is 't niet pluis en zetten
ze ons een hak van list
en schone schijn.
Wie betaalt die zak,
volgens mij is 't het venijn
van die kapitalist
die beslist: belastingen
omlaag; maar in die
witte kraag zit een rups,
die plukt je kaal,
al is 't traag,
en laag bij de grond:
zo gaan nep-verhalen
al eeuwen de wereld rond...
Leo Besouw
Blog 565 Nieuwe receptuur (gedicht)
Versie 30-11-2017
Nieuwe receptuur (gedicht)
Nieuwe receptuur vanuit
het Forum-partijbestuur
moet onze beschaving redden
uit de netten van de elite:
niet kijken naar 't Oosten
of 't Westen, nee, wij
redden onszelf wel
uit de nesten
en maken pret
met onze hyper-intelligente
Baudet tot we
-door de werkelijkheid-
op ons nummer
worden gezet, of niet,
maar wie weet nou beter
dan onze held
hoeveel dagen er nog
voor ons zijn uitgeteld?
Framen en flemen
is onze urgentie,
wie dat durft
tegen te werpen
heeft geen potentie
of niet soms, of zeg ik
nu iets heel stoms,
en zie ik er met
dat vergiet op mijn hoofd
er wat meewarig uit
en lichtelijk verdoofd?
Leo Besouw
Blog 564 Uit de lucht (gedicht)
Versie 27-11-2017
Uit de lucht (gedicht)
Uit de lucht gegrepen,
op de mouw gespeld,
uit de duim gezogen,
had ik u dat niet verteld?
Digital Shadows
zette me aan
tot 't verspreiden van
nep-berichten naar de maan
en andere planeten door
middel van tools
van CloneZone:
geschikt voor valse smoels.
Dan werd ik ook nog
geholpen de The Fake News
Headline Generator,
to Get the latest fake NEWS
on my phone, en zie daar
mijn kloon voor trol en bot:
de hele wereld gaat
aan het rondpompen kapot.
Een welgemeend advies:
doe You Tube en Instagram
niet morgen, maar vandaag
nog voorgoed in de ban!
Leo Besouw
P.S. n.a.l.v. “Zo gemakkelijk...”
de Volkskrant 21-11-2017,
pagina 14.
Blog 563 Jij ook al? (gedicht)
Versie 23-11 2017
Jij ook al? (gedicht)
Jij ook al,
vroeg ik verwonderd,
jij ook al bedonderd
met leugens en valse
beloften; die schoften!
Ik kamde m'n haar
en staarde ontzet
naar m'n lotgenoot,
was hij liever dood
dan bedrogen en gebruikt?
Besmuikt vroeg ik
maar niet door,
want rood was mijn oor
van woede en teloor-
gang van wezenlijke
waarden waarin we
ooit, groen als gras,
hoopten te aarden...
Leo Besouw
Blog 562 Briesje (gedicht)
Versie 19-11-2017
Briesje (gedicht)
Een gestadig briesje
blaast over 't water
voor nu en ook later;
een enkele waterlelie
steekt zijn kopje
nog even erboven uit:
't is herfst en gele
bla'ren valen neer,
de zomer voorbij,
de storm komt weer
en winter zal ons
in de kladden grijpen
zonder genâ een aanval
op lange pijpen en jassen,
bevroren plassen zullen
hun lot willen delen
met verkouden en schorre kelen.
Maar keert ook weer
terug de warme zomer,
bedenkt de dromer,
wiens lijf voelt als de herfst,
zijn huid reeds geplooid
en gerimpeld, zijn haar
wellicht geverfd, zullen
de maanden me zijn gegeven
of ga ik net als de natuur,
eens geverfd door de tijd,
een keer onverhoeds door
naar onbekende eeuwigheid?
Leo Besouw
Blog 561 Bot (gedicht)
Versie 16-11-2017
Bot (gedicht)
Ik ben geen bot;
ik schrok me rot
over die vraag
al bleef het vaag
wat het verschil was
met een trol
die uit zijn hol
slechts fake-nieuws browt,
maar een bot,
is die alleen maar stout?
Zoeken dus op NOS
bij Ben Nimmo
en Henk van Es
en Rudy Bouma,
ook van zessen klaar
op dit thema, allegaar.
Nu: een bot zit in een net
en pleegt vermenigvuldiging,
zet na zet
van trol-berichten
op het internet,
als bot pleeg je juist
géén verzet
tegen leugens,
maar heb je pret
in het vermenigvuldigen
van nep en ik heb juist
een klere-hekel
aan kletsen uit mijn nek.
Conclusie: ik ben hier
waarachtig niet aan zet!
Leo Besouw
P.S. Zie NOS.nl ,
Nieuwsuur 07-11-17, 13:21
Blog 560 Grensoverschrijdend (gedicht)
Versie 13-11-2017
Grensoverschrijdend (gedicht)
Hoe klinkt die zuigzoen
in de oren,
laat de hoogste A
maar horen
van sopraan Luna:
in het Metropolitan,
na de hoogste C
laat zij zien en horen
“wat ze in huis heeft”
voor bovenmatig gulzige
oren die grensoverschrijdend
willen genieten en horen...
Leo Besouw
P.S. Zie nrc.next 09-11,
pagina 2.
Blog 559 Schiegen (gedicht)
Versie 09-11-2017
Schiegen (gedicht)
Schiegen, schag, geschogen,
liegen, lag, gelogen
belasting verlagen,
niet verhogen
het had van hem
gemogen.
Beloven is mogen
zo leek hij te betogen,
de media die logen
er volgens hem op los
nu is het volk de klos.
Waar blijven nu
de dromen
waarvoor velen waren
gekomen naar deze
proleet die zo graag
uit kiezers handen eet?
Leo Besouw
Blog 558 Trekduiven (gedicht)
Versie 07-11-2017
Trekduiven (gedicht)
Als miljoenen trekduiven
ons (weer) overvliegen
hoeft Trump niet meer
te liegen,
kan Putin met pensioen,
mag Rutte het nòg
een keer overdoen.
Alle bloemen springen
dan in de winter open,
niemand die nog
bezopen taal uitslaat,
de wolharige mammoet
wordt onze toeverlaat
en allen tellen we
in wijsheid onze knopen!
Leo Besouw
P.S. Zie (evt.) Wikipedia
Blog 557 Geluidloos (gedicht)
Versie 03-11-2017
Geluidloos (gedicht)
Geluidloos gleed de kist
in het donker graf,
het leven was af
zo bepaalde het lot,
kommer en kwel
waren een hel.
Maar nu is 't gedaan,
een eind aan vermaan
en zuchten, niets meer
te duchten, al wat was
is gedaan en voorbij.
Nog één keer te gaan
langs het gapende gat
en ver weg en dichtbij
een voorlaatste traan:
het leven voltooid
en voorgoed ontdaan.
Leo Besouw
Blog 556 Afvalbak (gedicht)
Versie 30-10-2017
Afvalbak (gedicht)
Afvalbak als huisgenoot:
ik heb er een broertje
aan dood;
woon je alleen of bij elkaar
je bent de sigaar door
't verplichtende scheiden
van kaaskorsten, kauwgom,
koffiedik en papier,
ijzerwaren, lange haren,
kartonnen en plastic,
potgrond en misbaksels,
het lijkt meer een slapstick,
en maar lopen en bukken
naar deksels van
allerlei kleuren,
niet zeuren maar doen:
't is oranje of zwart
of 't is bruin dan wel groen.
Dit alles tot slechting
der afvalberg in keurige
hopen, helpt dat nou
echt of lijkt 't bezopen?
Al deze actie vermindert
een fractie van 't
onomstotelijk leed
dat hier in ons Nederland
afval(scheiding) heet...
Leo Besouw
Blog 555 Alles zweeft weg (gedicht)
Versie 26-10-2017
Alles zweeft weg (gedicht)
Alles zweeft weg
op den duur,
uur na uur
nadert je einde,
je houdt je vast
aan je boekenkast
en aan lectuur
en krant bij de hand,
maar toch komt de nacht
waarop je niet wacht
en waarop niet jij
maar het lot besluit:
het is uit met je kruid,
het wast niet meer,
gedaan met het zoeken
naar eer en houvast,
nu komt de kast
van zes planken eraan,
die tot slot jou bekruipt
in het licht van de maan:
niemand zal je ooit nog
zien staan, alleen het licht
van jouw vergaan bedekt
de waan van de dag.
Leo Besouw
Blog 554 Wij zijn stekjes (gedicht)
Versie 23-10-2017
Wij zijn stekjes (gedicht)
Wij zijn stekjes van God,
maar de duivel lacht zich
somtijds kapot
zou je denken: al het mooie
opgebouwd wordt soms ongenadig
weggedouwd in vernietigingsdrang
door bommen en granaten tot pulver,
en gelaten zien wij de foto's aan:
een droom van vrede en goodwill
naar de maan.
Het “juiste” geloof en
de “juiste” macht
eisen hun recht op
en maken korte metten
met andermans zetten
en verklonteren 's Heren wil
tot een duivelse pil
in de ogen van die geloven:
al het goede komt
van boven, en van ons
gelijk laten wij ons niet
beroven nu en in
der eeuwigheid...
Leo Besouw
Blog 553 Houdt opa (gedicht)
Versie 19-10-2017
Houdt opa (gedicht)
Houdt opa in bedwang:
hij wil weer op de fiets
met stang en al drinkt
hij niet: het is niet helder
zoals hij het ziet:
't is met hem zoals
met Nero: hij kan niet
tegen zero, en al heeft
hij torens in vastgoed,
't is niet zoals 't moet
met hem: zijn rem
is zoek, dus hou hem
in bedwang zo lang
en goed als 't maar kan...
Leo Besouw
Blog 552 En toen (gedicht)
Versie 16-10-2017
En toen (gedicht)
En toen lichtte
hij de boel op,
en toen loog hij
voor de zevende keer,
en toen kraaide
de haan,
en toen poetste ik
de plaat
en verloor mijn geloof
in hem.
Leo Besouw
Blog 551 Hartverzakking (gedicht)
Versie 12-10 2017
Hartverzakking (gedicht)
Ik kreeg een hartverzakking
toen ik las dat … ,
maar dat kon dus niet
en is fysiek een
waarheid als een biet.
Maar wie kan nu voor mij
zorgen dat de stresshormonen
mij niet worgen
door de angst
voor het verdwijnen
van de mensheid
op onze planeet,
wie weet een recept
dat ons redt van
een alomvattend vergaan
door thermonucleaire waan
wat met ongekende flitsen
een eind maakt
aan al de menselijke twisten,
maar tevens een eind
aan 't menselijk bestaan?
Leo Besouw
Blog 550 Bullshit (gedicht)
Versie 08-10-2017
Bullshit (gedicht)
Bullshit als ik weet
wat in zijn kop zit:
de prijs van een half
miljoen doden zonder
schoen of kleed en
voetstoots neergeknald;
dan drukt ie 'm
zonder moeite op afstand
in en weg x levens.
Lands eigen lood slaat
even hard dood,
maar telt lijkt 't
stukken lichter
dan een dichter
ook maar kan bevroeden...
Leo Besouw
Blog 549 Het leven is (gedicht)
Versie 05-10-2017
Het leven is (gedicht)
Het leven is
een dubbeltje
op z'n kant:
wie weet van
de hoed en de rand,
weet ook dat verstand
te vaak wordt overvleugeld
door gemoed,
wat er dan
-kennelijk- meer
toe doet en agressie
en angst aanzet
tot daden die eerder
het beest in de mens
lieten ontaarden...
Leo Besouw
Blog 548 Slakken, vlooien, vliegen (gedicht)
Versie 01-10-2017
Slakken, vlooien, vliegen (gedicht)
Slakken, vlooien, vliegen,
vermenigvuldigen
willen ze allemaal,
eieren, zaden, spermatozoïden,
ze zoeken verhaal
en schieten wortel,
de wereld blijft niet kaal,
wortelen zullen ze
om te overleven
en voortgang te geven
aan het onnoemlijk
krioelen, wat overleven zal,
wat vroegtijdig zal
snoeien of raspen
het anderwezens bestaan;
het prikken en priemen
zal eindeloos doorgaan
tot een vuurbol verhit
het einde van al die
welluidende en
kortstondige shit,
of niet?
Leo Besouw
Blog 547 Leven in het lied (boekbespreking)
Versie 28-09-2017
Leven in het lied (boekbespreking)
Ik las (en luisterde) “Leven in het lied” van Mylou Frencken (Luitingh-Sijthof, 2017, 384 blz., + CD). Het is een zoektocht in gesprekken van Mylou met schrijvers ( meestal tevens de zangers) van (de) liedteksten, over “kleinkunst” tot aan liedteksten in musicals.
Ze begint met de vragen: weet je wel wat je schrijft, waarom, en waar komt het vandaan? Ze concludeert dat het “iets magisch is” en opent met haar eigen gedicht (en muziek) “Wegwaaien”.
Dan volgt een inleiding dor Jacques Klöters, met de stelling: “Eerst was er het lied” (Pag. 13-18). Daar komt de link met gedichten, ook van vroeger, en de opkomst van (meer) betaalbare muziekinstrumenten en liedjes, van de muziek-industrie, het theater en de zich ontwikkelende media beknopt aan de orde.
Vervolgens heet hoofdbestanddeel: verslag van de gesprekken met 24 tekstschrijvers/ -zangers, van Paul van Vliet tot Laurens Joensen, aan de hand van telkens één gedicht-lied van hen en hun opvattingen over kleinkunst en “leven in het lied” en het ontstaan en de motivaties.
Aan het eind korte “Biografieën” van de geïnterviewden (Van Niek Barendsen tot Yentl en de Boer, pag. 374-380). Tot slot de “Credits muziek”: 21 liedjes op de ingevoegde CD.
Wat deed het boek en de CD me nu? Ik concludeerde, voelde, “een monument voor het leven en de dood, voor het vers en het lied, voor de geschiedenis en de toekomst van de “kleinkunst”. In het bijzonder de persoonlijke geschiedenis van Milou, het veel te vroege verlies van haar man Bert, en de bijzondere manier waarop haar lied “Wegwaaien” ontstond en hiermee verbonden werd, wijst onontkoombaar naar de essenties van ons bestaan. Liefde, leven en verlies, en alles wat daarin een rol speelt krijgt in het gedicht en het lied een meer dan betekenisvolle rol.
Een aanrader voor de liefhebbers en allen die zich realiseren: geniet van het goede zo lang en als het kan, en mogelijk: “express yourself” op een gevoelvolle en kunstige manier!
Leo Besouw
Blog 546 Wie een paraplu heeft (gedicht)
Versie 25-09-2017
Wie een paraplu heeft (gedicht)
Wie een paraplu heeft
hoeft niet te zwemmen
in zijn eigen stront,
die bedenkt slechts
wat de ander overkomt
als hij zijn zaakje
laat knallen over
de andere gek zijn kop,
tegen zijn bommen
kan niemand op.
Zo lijken leiders
heden ten dage
zich te laten schragen
door de atoom-paraplu:
van de regen in de drop,
hun kop denkt:
kom maar op,
het drekkig sop
is alleen voor
jouw stomme kop,
ik kom er zelf wèl
bovenop, mijn paraplu
is op en top, maar
onderzoek van eigen kop
blijft in grijzig' mist
een topper-de-flop
en kost wellicht
miljoenen onschuldigen
hun kop...
Leo Besouw
Blog 545 Een schipper (gedicht)
Versie 21-09-2017
Een schipper (gedicht)
Een schipper aan het roer
totdat hij niet meer kan,
zware wolken aan de lucht,
maar geen gezwam;
wel woorden die verbinden
in de storm voor
vijanden en vrinden,
voeten geworteld
in stavast, zonder zwenking
naar valse ballast,
grip op het roer
tot het laatst, totdat
ten leste, zelfs hij
de adem uitblaast
en alleen beklijft
hoe hij was, het
lichaam dan verstijfd
in forse eeuwigheid.
Leo Besouw
Blog 544 Hoe gaat het? (gedicht)
Versie 18-09-2017
Hoe gaat het? (gedicht)
Hoe gaat het met
je koeien, je varkens, je vee,
met je vrouw, je kinderen,
kleinkinderen: zijn ze tevree,
hebben ze geen zorgen
voor morgen of vandaag,
genoeg energie en elan
om te doen wat (nog) kan,
of stormt Irma nog na,
ligt de boel in puin
en weten ze zich geen raad?
Hopen dan maar op
vrijgevigheid en hulp
van wie niet uit zijn schulp
hoefde bij het geweld
en niet is uitgeteld
bij de pech-hebbers,
misschien door dominee,
pastoor of pers aangemeld
van ver over zee...
Leo Besouw
Blog 543 Theo-loog (gedicht)
Versie 14-09-2017
Theo-loog (gedicht)
Een theoloog,
die liegt toch niet,
is zijn waarheid
een vergiet van Boven
naar beneden,
dan is iedereen tevreden,
maar als hij beweert:
“het spreken over Boven
komt van beneden”,
wat is dan de reden
dat hij verheven
woorden spreekt
op de katheder
van het geloof,
wie is er doof
voor zo'n bewering,
of wie wil luisteren
naar zijn bezwering
van menselijk gefrummel
met een boodschap
van zover verheven?
Leo Besouw
P.S. Ter nagedachtenis
aan Harry Kuitert 1924-2017,
NRC 17-09, pag. 9
Blog 542 Naaktslakken (gedicht)
Versie 11-09-2017
Naaktslakken (gedicht)
Naaktslakken: ze vreten
alles op; ik splijt ze
– herhaaldelijk – de onzichtbare kop,
toch komen ze – gelijk onkruid –
telkens weer op.
Wie heeft dat geslacht
toch bedacht, of is het
als waarheid en leugen:
het kwade wil nooit deugen,
maar wortelt en zaait
zijn geslacht even volop
als het goede, het is een geheim
dat God uitbroedde,
gelijk de appel in het paradijs:
de mens bleek niet wijs
genoeg en God sloeg met
het kwaad terug wie
niet luisterde naar Zijn gebod.
Zou het zo zijn en nou
eenmaal niet anders wezen
voor allen die dit lezen?
Leo Besouw
Blog 541 De bijl (gedicht)
Versie 07-09-2017
De bijl (gedicht)
De bijl aan de wortel,
de zaag in de stam,
dat komt er nou van
als je groot wordt
met een lange stam:
door de mens wordt
je omgebracht, vermaakt
tot palen die de grootte
van een stad kunnen halen,
of je wordt vermaakt tot bidstoel
of bankstel, je zijtakken
verbrand in de hel der
stadsverwarming of vermalen
als snippers in een ander bestel.
Ja, boom, als jij er niet was,
dan wisten we niet hoe
we ooit onze mijnen stutten,
of hoe Amsterdam werd gebouwd
zonder weg te zakken
in 't veen, dan bleven we
wrakken in kleien hutjes
bedekt met wat gras,
dan wisten we niet
wat ontwikkeling was
en leefden we nog
steeds – zonder molens -
in een zompig moeras...
Leo Besouw
Blog 540 Hoe oud?
(gedicht)
Versie 04-09-2017
Hoe oud? (gedicht)
Hoe oud worden onze kaken,
hoeveel jaren kunnen ze raken
voor we onze waffel
zullen houden en
ophouden met dreigen:
“we zullen jullie krijgen”?
En als 't misgaat
op 't slot, staan
jullie dan op het schavot
der geschiedenis dat beveelt
wie de grootste leugenaar is
en derhalve moet vallen
met supersonische knallen
en toe zal voegen
't gruwelijk lot wie
niet wilde geloven
in enig gebod...?
Leo Besouw
Blog 539 Het geluid (gedicht)
Versie 31-08-2017
Het geluid (gedicht)
Het geluid van
vallende eikels
herbergt in zich
de ecologische herfst
en winter, en hoe
Jan Splinter daar door
komt is ongewis,
als de strijd tussen
vuur en water,
tussen links en rechts,
tussen leven en dood,
tussen keuzes verkeerd
begroot of de leiding
van een zeer grote Malloot,
denk ik...
Leo Besouw
Blog 538 De letterbak (gedicht)
Versie 28-08-2017
De letterbak (gedicht)
Met de letterbak
hebben we het
nu wel gehad;
het drukwerk
kan aan de kant,
we leven nu
in digi-land.
Van telefoon
tot tablet
van computer
tot -nerd,
de nullen en enen
nemen ons
bij de benen
en leiden ons
misschien wel
naar 't ravijn,
want als de stroom
uitvalt waar zullen we
dan wel of niet zijn?
Leo Besouw
Blog 537 Als ze hun kopjes (gedicht)
Versie 24-08-2017
Als ze hun kopjes (gedicht)
Als ze hun kopjes
laten hangen is het gedaan,
het feest voorbij
of 't gat dichtgegaan,
hun fleur en kleur
geworden flets,
hun stevig' rug
niet meer gerecht,
het is voorbij
't jolig leven,
misschien ook 't lijden
aan onvolkomenheden,
aan ziekte of tekort:
eerst buigt de bloem,
dan gaat hij op de stort
en schuifelen vermoeide voeten
langs resten die niet meer
hoeven boeten,
of kunnen hopen,
tenzij zij door 't hiernamaals
het aardse lot ontlopen...
Leo Besouw
Blog 536 Hoofdluis (gedicht)
Versie 21-08-2017
Hoofdluis (gedicht)
Hoofdluis en schaamhaar
doen het niet
in het openbaar:
het wroeten en kroelen
verbergt zich achter
vriend'lijke smoelen.
De waarheid komt
moeilijk aan 't licht,
schaamte is onvermijdelijk
gesticht en bedekt
het on-fatsoen:
slaat men aan het kammen
dan moet je 't
tien keer overdoen.
Of je gebruikt sterk water
om de fatsoensleugen
te laten bloeien
en de oude koeien
van eer en heldendom
opnieuw te zien groeien
in oost of west,
in noord of zuid,
opgepoetste eer lijkt
altijd 't besluit...
Leo Besouw
Blog 535 Hier ben ik (boekbespreking)
Versie 15-08-2017
Hier ben ik (boekbespreking)
Ik las “Hier ben ik” van Jonathan Safran Foer ( Ambo/Anthos, Amesterdam, 2016, 637 pagina's).
De roman vervat (een deel van) de maalstroom van het leven: in een Joods gezin in Washington D.C. vinden vele verwikkelingen plaats: de kinderen Benjy, Max en Sam beleven het uiteenvallende huwelijk van Jacob en Julia.
Door een van de kinderen en hun moeder ontdekte verzwegen telefoon, komt een affaire van Jacob aan het licht, waarin geile berichten het beginpunt vormen van een geleidelijke afbraak van het huwelijk.
Daarnaast vormt één papiertje met onbetamelijke praat van zoon Sam aanleiding tot conflicten omtrent geloofwaardigheid en vertrouwen. Dit alles in het geheel van Joodse tradities, geloof en lotsbestemming. De bar mitswa van Sam gaat uiteindelijk toch door, maar ook min of meer bezwaard door een aardbeving en militair geweld in en rond Israël.
Grootvader Irv en grootmoeder Deborah en overgrootvader Isaac spelen in de Washingtonse omgeving een bijrol, evenals de broer van Jacob die wél in Israël gaat meevechten. De huishond Argus speelt de belangrijkste bijrol, zeker aan het eind.
Kortom een familiegeschiedenis in hedendaags Washington, in de Joodse sferen, met uitlopers naar de recente geschiedenis van Israël, verpakt in een aardbevingsfictie, die militaire strijd faciliteert. Op enkele plaatsen gegrondvest op de woorden van Abraham die tegen God op diens vraag geantwoord zou hebben: “Hier ben ik”, vandaar de titel.
Het boek leest vlot, maar toch is de pil van 637 bladzijden een wat lang te verteren verhaal. Het verscheiden van Argus, aan het eind van het boek verheldert m.i. de bedoeling en strekking van het geheel: “We leven in deze wereld” (pag. 633), en daar moeten we het mee doen. Een zoeken naar levenslessen, waarvan de points soms dubbele betekenissen omvatten in bijvoorbeeld hoofdstuk VII, De bijbel.
Leo Besouw
Blog 534 De zucht (gedicht)
Versie 12-08-2017
De zucht (gedicht)
De zucht van de Leider
is geen klucht:
het is raketporno,
dat zie je zo:
de trots van de natie
is een plaatsie
op het wereldtoneel
ieder krijgt – op z'n tijd –
een deel van het geheel
van raketten met stijve koppen
die een vermeende vijand
moeten kloppen.
Voor zachte krachten
is geen plaats,
flauw geklets
gezien als melaats,
nee, harde woorden
die als raketpunten
het vlies des vijands
zouden doorboren
beloven het heftigst orgasme,
gezien zonder enig sarcasme...
Leo Besouw
(Met dank aan de Volkskrant,
12-08, Zaterdag, pag.13)
Blog 533 Wat gaat er om? (gedicht)
Versie 09-08-2017
Wat gaat er om?
Wat gaat er om
in de kern van de koppen
van Donald en van Kim:
wie krijgt zijn zin
als Grote Leider
van de mensheid
of een stukje kleiner,
wie is Lakei voor wie,
wie krijgt de ander
op de knie,
hoe groot zijn die Koppen
of hoe klein de noppen
onder hun schoen,
wie moet voor wie onderdoen?
Is het de leugen
die regeert en angst,
wie is voor wie het bangst,
of is het machtsvertoon:
simpel wie trekt
het langste lootje
en laat de wereld
achter in een zootje?
Leo Besouw
Blog 532 Die vlieger (gedicht)
Versie 07-08-2017
Die vlieger (gedicht)
Die vlieger gaat niet op,
zonder touw wordt het een strop:
houdt hem in de wind
als een kind zo blij,
zonder touw sneuvelt hij
bij de eerste opsteek in de lucht.
Volwassenen die weten
dit wordt een slechte klucht,
al staat de wind nou nog zo sterk,
die vlieger klimt niet in het zwerk
maar stort – helaas –
zeer spoedig neer;
nog een geluk als het
het kind niet doet
een beetje (heel erg) zeer...
Leo Besouw
Blog 531 Er gebeurt meer (gedicht)
Versie 04-08-2017
Er gebeurt meer (gedicht)
Er gebeurt meer
dan er verteld kan worden,
al zijn er horden journalisten,
met of zonder listen,
of schrijvers die het niet
kunnen laten hun pen
te steken in eigen
of andermans zaken,
of dichters die als stichters
van geroerd gemoed
hun best doen met het zuur
en zoet van het zompig leven:
niemand weet van 't zekere zeven,
van wat denderend maakt
ons lot, alleen een god
weet van 't slot.
De rest die stuntelt maar
zolang het haar is gegund,
totdat zij plaatsen
hun allerlaatste punt.
Leo Besouw
Blog 530 Dichter (gedicht)
Versie 31-07-2017
Dichter (gedicht)
Dichter dicht
doorgaans door
totdat de deksel
van het brein
toe moet vanwege
de ondoordringbare
dramatische opstand
van de tijd,
die elke deksel
dichtdoet mettertijd...
Leo Besouw
Blog 529 De ziekte(gedicht)
Versie 29-07-2017
De ziekte (gedicht)
De ziekte van Pfeijffer:
zie toch hoe ijffer
hij dicht, ik zwicht
voor zijn Idyllen;
laat de wereld gillen,
maar wel gericht
op diepten die ons
wezen aangaan:
geen gevlucht naar maan
of andere planeten,
neen, het kapitaal heeft ons
al te veel bescheten,
muren die ons verzuren,
wortels rukken
heel ons erfgoed
aan stukken.
In Duizend en enige gedichten
die ons opnieuw willen stichten
vinden we het zaad waarvan we
niet meer wisten: alleen
zij overwinnen de listen
van het onkruid, waaraan
velen hun tijd verkwisten
tot de tand des tijds
blootlegt wat sommigen
al eerder wisten...
Leo Besouw
Blog 528 Vlinderen (gedicht)
Versie 22-07-2017
Vlinderen (gedicht)
Twee bruine vlinders
vlinderen hoog in de lucht,
tegen de blauwe hemel
vieren zij hun zucht
naar zomerse waarden
en paren zonder klucht
maar naar hun aard
in de lucht van
het zomerse staren
van die aardse mens
die verzucht: was ik maar
zo vrij in de hoogte:
de liefde is ijl
als de lucht, voor je 't weet
is er een eind aan
't liefdevol gezucht...
Leo Besouw
Blog 527 Watermeloenen (gedicht)
Versie 17-07-2017
Watermeloenen (gedicht)
Watermeloenen: ik krijg ze
niet uit mijn hoofd,
groot en groen zijn ze,
mijn brein verdoofd
door de aanblik in een
boodschappenkar en
al ben ik geen nar,
wat doe ik/ zij ermee,
groen en rond en rood
van binnen, bruine pitten,
hoe kun je 't verzinnen:
het mes erin en duivels
rode plakken betasten
de tong en monden smakken
van de waterige vrucht,
maar drie tegelijk
in één wagentje:
is dat nou echt geen klucht?
Leo Besouw
Blog 526 Bestaan er wonderen? (gedicht)
Versie 14-07-2017
Bestaan er wonderen? (gedicht)
Bestaan er wonderen,
het zou me verbazen,
maar je weet het nooit,
misschien lees ik ooit:
“sijkwijf valt mee”
“leugenaar heeft spijt”
“dief geeft buit terug”
“oplichter bekeerd”.
Ik hoop dat het waar is,
en bedenk wat gunst is
van mensen of goden
die niet langer doden
de wortels van liefde
of zelfs van goede wil;
ik hoop op een pil
of minstens een wonder
zodat er een eind komt
aan heilloos gedonder
van verkeerde demonen:
een begin van mijn dromen...
Leo Besouw
Blog 525 Sprakeloos (boekbespreking)
Versie 10-07-2017
Sprakeloos (boekbespreking)
“Sprakeloos”, het boek van Tom Lanoye (Prometheus, Amsterdam, 2009/2017, 360 bladzijden) voerde me mee in de geschiedenis van het gezin waarin hij opgroeide, in het Belgische Sint-Niklaas, van de jaren '70 – '80 tot het verscheiden van zijn ouders in het begin van de huidige eeuw.
Het is een roman, maar ook een familiegeschiedenis, zich uitstrekkend van grootouders vanuit de Eerste Wereldoorlog, via de ouders in de Tweede Wereldoorlog, naar de kinderen ervan in de huidige tijd, inclusief de geschiedenis van de coming out als homo in de na-oorlogse tijd van de schrijver zelf, en de worsteling van zijn moeder met het plotselinge verlies van een te jonge zoon.
De motivatie tot dit boek lijkt me de gedrevenheid om nog vast te leggen van wat was, en vooral de geschiedenis van zijn moeder, die aan het eind van haar leven getroffen wordt door beroertes die haar uiteindelijk geheel sprakeloos maken.
De zorg voor zijn moeder (en vader) wordt fijnzinnig en eerlijk beschreven. De worsteling met aftakeling en verlies van vermogens wordt indringend weergegeven met hier en daar een herinnering en teruggrijpen in de geschiedenis.
Het is een vlot te lezen boek, al duurt het op gang komen van de verwachte geschiedenis wat lang: ongeveer bij pagina 190 kreeg ik het gevoel: het komt nu echt in beweging. Het is ook een worsteling van de schrijver zelf, zo blijkt. Daarna volgt het verhaal over aftakeling snel, en de ijdele hoop tussendoor op herstel. Als voorbeeld, na de eerste beroerte, de tocht in de auto, met de tas voor de ogen van zijn moeder, een tweede terugkeer (toen de vader nog leefde) mislukt met tragische afloop.
Het is de weg van alle vlees, maar de expressieve Lanoye legt het als het ware genadeloos op het ooit zo trotse hakblok van zijn ouders' slagerij, wars van ieder minimalisme.
Afscheid neemt hij in het laatste deel “ik” (pagina 346-360), nadat “hij” (pagina 12-71) en “zij” (pagina 74-343) zijn gepasseerd. Allemaal zijn we passanten, uiteindelijk sprakeloos, en leven we mogelijk voort door de monden van verder levenden. Een kleine troost, een goed boek!
Leo Besouw
Blog 524 Fopspeen (gedicht)
Versie 07-07-2017
Fopspeen (gedicht)
De hele wereld
aan de fopspeen:
waar moet dat heen,
knippen en plakken,
je zet iedereen te kakken,
fotoshoppen en je
misbruikt alle koppen,
waarheid delen
wordt misschien
leugens stelen.
De moraal van dit verhaal:
ga op de tast van
je geweten,
en vertrouw (misschien)
slechts die ogen
die je niet al eerder
eens hebben bedrogen.
Leo Besouw
Blog 523 Liefhebben (gedicht)
Versie 04-07-2017
Liefhebben (gedicht)
Liefhebben is beter
dan lullen en smeren,
mensen naar de mond praten
en slechts je portemonnee eren.
Liefhebben doe je op de tast
van de stem van je hart;
smeren en lullen is
minder dan een kwart
van je menselijke potentie.
Schiet niet uit de heup,
maar met de pijlen
van je hart en tart
de wereld met die intentie!
Leo Besouw
Blog 522 Krekelgezang (gedicht)
Versie 01-07-2017
Krekelgezang (gedicht)
Krekelgezang:
je wordt er vrolijk van,
de olijfbomen
laten je dromen
van een wereld zonder zorgen,
van vandaag, niet morgen,
van zonovergoten struweel,
niets is teveel
gevraagd aan de goden:
slechts blije levenden,
geen doden door rampspoed,
slechts voortgaan
in 't verlost gemoed
dat doet een mens goed
op een Grieks eiland
of waar dan ook
waar de krekel
het fantastisch doet...
Leo Besouw
Blog 521 Zee (gedicht)
Versie 26-06-2017
Zee (gedicht)
Wordt de zee niet moe
van al dat klotsen
tegen de rotsen,
tegen het gesteente,
aarde's gebeente?
Wordt de wind niet moe
van de zee, die maar
wil golven, wordt het zand
van het land niet moe
van het rollende water?
Worden de wolken niet moe
van de wind die ze
voortjaagt, wordt de zon
niet moe om telkens
weer te schijnen
op die elementen?
Worden de nachten niet moe
om telkens hun plaats
af te staan aan de dagen?
Worden we zelf niet moe
om al dit telkens weer
te beleven en gade te slaan,
om telkens weer
te wortelen in een nieuwe dag?
Leo Besouw
Blog 520 Het geheim (gedicht)
Versie 14-06-2017
Het geheim (gedicht)
Het geheim van de pijpen
is dat ze ten hemel reiken:
ze schreien al het verdriet,
maar bulderen ook
van de hoop die je niet ziet:
het orgel in de kerk
doet zijn werk
door hand en voet
van de mens,
maar verlangt te gaan
over de grens van
wat niet is te bevatten:
dood en nieuw leven,
weggaan en -geven,
voltooid verleden tijd
en groeiend heden,
dood of hoop
en de oproep
te geven
al wat er in je is
met verlangen naar
nieuw leven.
Leo Besouw
Blog 519 Vlieg (gedicht)
Versie 09-06-2017
Vlieg (gedicht)
Vlieg arm,
vlieg been
waar ga je heen?
Je bent in trance
en danst
in ongeloof'lijk licht,
je gewicht telt niet,
het is fluïde
wat ik zie.
Je partner
grijpt je aan
en laat je gaan
in 't lichtst gewicht,
totdat de betovering
volledig uitgelicht
is opgelost en je gezicht
verzaligd zwicht
aan 't eind van
't “muzikaal gedicht”.
Leo Besouw
(In dank aan
Agnès Letestu,
Mezzo, 08-06)
Blog 518 Klein geluk (gedicht)
Versie 04-06-2017
Klein geluk (gedicht)
Een klein geluk
ontstaat wanneer je stil
ziet naar een orchidee
en denkt “jeminee” ze
steekt haar tong uit
naar deez' dwaas;
terstond speelt in het oog
de achterliggende viool,
die baas met heftig blauw
en priemend hart
wat d'ogen tart.
Zo kleuren bloemen
het bestaan: gebroken
hartjes zie ik staan,
wat lof dat ik kan zien
de schoonheid van
de rode roos bovendien,
al weet mijn verstand,
geen roos is zonder
doornige hand,
ik heb toch lief
de kleuren van al
dat moois dat tuin
en weide tooit:
mijn leven leent ook zin
eraan en voelt zich
allerminst vergooid.
Leo Besouw
Blog 517 Pas op! (gedicht)
Versie 01-06-2017
Pas op! (gedicht)
Pas op voor
de grote jongens:
het zijn vaak geen heren,
het lot van de kleinen
kan ze weinig deren:
als hun molen
maar draait volgens
hun power en kracht:
de kleintjes veracht
en zwiepen eraf,
weg van het wereldtoneel,
alleen dikke vrienden
grijpen ze niet bij de keel.
Hun eigen vaart
bepaalt de wereldkaart
en borst vooruit
vegen zij aan de kant
wie niet past in hun visie
van liefde voor 't vaderland...
Leo Besouw
Blog 516 Theezakje soppen (gedicht)
Versie 27-05-2017
Theezakje soppen (gedicht)
In NRC stond het vermeld,
een theezakje soppen telt:
op en neer minuutje lang
tegen even stil als het behang:
soppen geeft echt veel
meer kleur en geur.
Onderzoekers van Unilever
testten het ook
met een theezakjes-sopper,
een “tea bag dunker”,
zes minuten lang,
25 sopbewegingen, en
vergeleken het met
een bewegingsloze zak:
de gesopte was een wrak,
maar 't resultaat
vier keer zo sterk!
Kijk, dat is nou eens werk,
en je vraagt je af
( 't is niet eens komkommertijd)
of misschien ook straks
wordt onderzocht
of 'n komkommer
ook moet gesopt...
Leo Besouw
P.S. Geput uit www.nrc.nl,
23 mei 2017 om 16:53
Blog 515 Rolprent (gedicht)
Versie 25-05-2017
Rolprent (gedicht)
Als je leven
een rolprent wordt
zijn de tranen
voorgoed verdroogd,
wordt je lach
slechts minzaam gedoogd,
is je wijsheid echt op z'n end,
zijn je fouten
door ieder herkend,
is het uit met het hopen
op beter of best,
is het slechts herinnering
dat rest bij degenen
die jou aanbaden
of die je verguisden:
slechts werk voor de maden...
Leo Besouw
Blog 514 Telefoonhond (gedicht)
Versie 22-05-2017
Telefoonhond (gedicht)
Een telefoonhond
ruikt ieder beetje stront
aan de knikker, ongeacht
's mensen stand of land,
ongeacht zijn rijkdom
of intelligente domheid,
ongeacht zijn al of niet
betrouwbaar lijkende face.
Hij snuffelt (de hond)
in het rond
tot hij beet heeft,
en de dader, rood als een kreeft,
's honds tanden in kuit
en handen beleeft.
Leo Besouw
Blog 513 Speelkwartier (gedicht)
Versie 18-05-2017
Speelkwartier (gedicht)
Speelkwartier en losloopgebied
betere plekken bestaan er niet:
voor kinderen en voor honden,
voor mensen met teveel wonden
of zorgen aan hun kop:
kom op, speel je vrij,
wacht niet langer in de rij
van verplichtingen en zuchten,
vermaak je met dolle kluchten
of diep drama:
bevrijd je ziel
van het moment
van verstarring,
blijf niet haken in verwarring,
maar speel je vrij
en laat jezelf los
op een speelplaats of de hei...
Leo Besouw
Blog 512 Het klokkenspel (gedicht)
Versie 13-05-2017
Het klokkenspel (gedicht)
Het klokkenspel
speelt Vera Lynn:
w'll meet again
and it will never rain;
ontsla de speler niet,
dat leidt tot groot verdriet,
misrekening zal 't zijn:
in 't zwijgen ligt venijn.
Zonder klokkenluiders
geen duiders van 't vals bedrijf,
zonder liederen verstiert
't land met slechte mensenhand
en nog slechter geweten.
Vereer de vlag
met klokkenspel
en maak gewag
van ontmaskering
en deugd, tot ieder
landgenoot's vreugd!
Leo Besouw
Blog 511 Rituelen (gedicht)
Versie 10-05-2017
Rituelen (gedicht)
Rituelen kunnen kelen
maar ook helen:
rituelen hebben functie
om te smeden
maar ook afvalligen
te kelen.
Kielhalen is niet slechts
een straf,
maar ook een methodiek
om koren te scheiden
van het kaf;
heksenverbranding is ketters,
maar ook duiveluitdrijving
van (vermeende) etters;
boeken op de brandstapel
is een eind aan (vermeend)
vals gekakel.
Maar neem nou
een ritueel feest,
bij geboorte of huwelijk
of een bereikte mijlpaal:
het is doorgaans een offer
aan een feestmaal.
En bij droefenis,
bij dood en verlies
is het ritueel een pleister
op een wonde
die 't lichter maakt
te dragen wat niet
is te mijden door
het vergaan der dagen.
Leo Besouw
Blog 510 Vrij en blij (gedicht)
Versie 06-05-2017
Vrij en blij (gedicht)
Vrij en blij
liggen wij
zij aan zij
in de wei
te staren naar
de hemel,
ver weg
van elk gezemel
en voelen ons verbonden
met allen die volstonden
met in dankbaarheid gedenken
de vrijheid die ons ten deel viel
na de strijd met zo veel nijd
en onverwachte doden
en velen die vielen
en nu rampzalig onder zoden.
Waaraan hebben wij 't verdiend
hier vrij te mogen liggen
in de wei, zij aan zij,
met wie ons lief is?
Leo Besouw
Blog 509 Gedenk mens (gedicht)
Versie 03-05-2017
Gedenk mens (gedicht)
Gedenk mens
dat gij stof zijt
en tot stof zult wederkeren,
door oorlog of geweld,
door verkeer of ziekte,
door verraad of onachtzaamheid.
Uw voorvaderen gingen u voor
in strijd, ongeluk of ouderdom,
het leven nu te gedenken
met uw voorgangers in gedachten,
verdienen vooral zij die niet
konden kiezen voor hun lot,
die in opdracht van de vrijheid
hun leven terug moesten geven
aan een ondoorgrondelijke God.
Leo Besouw
Blog 508 Er zíjn mensen (gedicht)
Versie 01-05-2017
Er zíjn mensen (gedicht)
Er zíjn mensen
die niet wíllen deugen,
die door leugens
loeren draaien,
die als jaloerse kraaien
waarheid uit de ogen pikken,
die zonder snikken
anderen ruïneren,
goedgelovigheid exploiteren
tot eigen gewin,
die hun zin slechts ontlenen
door het leugenachtig staan
op andermans tenen,
hen verwijten het onheil
dat zij zelf – tot eigen
gewin – stiekum schijten...
Leo Besouw
Blog 507 Trump (boekbespreking)
Versie 26-04-2017
Trump (boekbespreking)
Ik las “Trump, De waarheid achter zijn ambitie, ego, geld en macht”. Michael Kranish en Marc Fisher van de Washington Post leverden, met medewerking van veel andere verslaggevers van de Post, en zelfs met medewerking van Trump zelf, het uitermate gedegen boek af (495 pagina's, waarvan op het eind bijna 100 pagina's Noten, ter verantwoording van bronnen, en een uitgebreid Register.
De Nederlandse uitgave is van Karakter Uitgevers BV, Uithoorn, 2017. Waarom wilde ik dit boek? Om deze buitengewone man beter te begrijpen. Is hij een psychopaat of narcist, is hij “gewoon”een leugenaar die ieder met zijn waarheid (en belang) naar zijn hand probeert te zetten, of is hij “gewoon” een bijzonder handige bespeler van “de markt” van vastgoed en kapitaal, waar de naïeven nu eenmaal altijd het onderspit delven?
Het boek biedt (voor de doorzetter) een uniek overzicht van de daden van deze man tot en met zijn verkiezing als president van de VS. Onthullend. In het Nawoord (pagina 379-397), een terugblik op de laatste stappen naar het Witte Huis. Uit de aantekeningen gemaakt door mij in de kantlijn: “Sla terug op anderen”, “overdrijving (door hem)”, “Ik ben er voor jullie (hoe dan?)”, “(oneindig) flexibel (met de “waarheid” en beloftes)” ,”leugens-fabric”, “vals, vals”, “omdraaien van feiten, posities en rollen door hem)”, “Ik ga het gewoon doen, zei hij =?”.
Wat is mijn voorlopig eindoordeel, na lezing van dit boek (en de eerste 100 dagen van hem als president, gevolgd via de media)? Schort het aan moraal, gezondheid, inzicht? Of is het een (wellicht wat getemde) overdaad aan wilskracht, grote mond, manipulatief vermogen? Is hij de (zoveelste) valse profeet die door onrealistische beloften de massa onrustigen, achtergestelden, wist en weet te paaien?
Ik denk dat het een mix is van al het voornoemde is, waarbij het “fabuleren”, het creëren van een waarheid die vooral het eigen belang beoogt, het ego en de eigen eer voorop . Gelukkig is er in de VS ook nog een “horde” goede verslaggevers en zijn er democratische instituties die een dergelijke “explosie” aan zelfexprressie redelijk kunnen beteugelen ( blijf ik hopen)!
Voor de geïnteresseerden: een degelijk stuk huiswerk, soms amusant, soms onthullend, soms wat taai, maar we zijn er om dóór te zetten (nietwaar)?
Leo Besouw
Blog 506 Levert de aanslag (gedicht)
Versie 23-04-2017
Levert de aanslag (gedicht)
Levert de aanslag een uitslag op
in de belangen die elkaar bestrijden,
in de strijd van ideologieën
die elkaar benijden;
wat is het saldo-effect,
wat wordt bereikt
of is het dat 't slechts nekt
een wellicht verloren strijd,
die wel het nieuws bereikt
maar de beoogde doelen ondermijnt?
Leo Besouw
Blog 505 De gelukkige lach (gedicht)
Versie 19-04-2017
De gelukkige lach (gedicht)
De gelukkige lach van een kind
is (meestens) ieders vrind,
alleen het pad dat het zal gaan
plaatst ons voor vragen:
wat zijn de genen
en wortelt de liefde
tot stevige benen
in een tijd die wrikt aan
zijn lot, aan mede-genoten
al of niet zonder God,
wat is zijn kapitaal
en karakter, is dat bestand
tegen stormen, of zeilt hij
erop voort, wind in de rug,
zonder dat 't anderen stoort?
Weet hij bergen te beklimmen,
maar ook te dwalen in dalen
van betekenis en zin,
hoe gaat hij om met gewin,
weet hij ook te delen
en harten te stelen,
hoe zal hij te boek staan
in dit leven, zich
een plaats verwerven
in de dreven van toeval
en tijd, worstelen met
het heden in der dagen
hem gegeven?
Leo Besouw
Blog 504 Verraad belicht (gedicht)
Versie 15-04-2017
Verraad belicht (gedicht)
Verraad werd Jezus' dood,
maar onverzettelijke hoop
opende het graf
dat onverwachte kansen gaf.
Het Laatste Avondmaal
werd een verhaal
dat leven kreeg:
het brood en wijn
vermenigvuldigde zich.
De dromen van een Redder
die er voor iedereen wilde zijn,
kregen met het opstaan
en het later voortgaan
van Zijn volgelingen
een toekomst: nog eeuwen
zouden zij zingen van Gods lof
dat door een drama
hele mensenmassa's trof...
Leo Besouw.
Blog 503 Lijden (gedicht)
Versie 12-04-2017
Lijden (gedicht)
Lijden is een last
die niemand past.
Jezus deed het,
niet voor de pret,
maar voor de zonden
en velen met wonden.
Alleen het gebed
lijkt zonder eind,
aangezien veler mens
Zijn doel ondermijnt...
Leo Besouw
Blog 502 Hou de wereld (gedicht)
Versie 09-04-2017
Hou de wereld (gedicht)
Hou de wereld
onder schot,
beheers het plot,
graaf in het diepe
van de ziel,
ontdek Achilles' hiel.
Draaf je weg
door waarheid
en leugen
te scheiden
in je geheugen,
leer van toen
ze zich lieten leiden
door gespoelde hersens
om fictief onheil
te vermijden.
Val op je knieën,
doorleef je gevoel,
laat je raden waarop
je je leven stoelt
en trek je conclusie,
gebaseerd op goed gevoel
dat is wat ik bedoel...
Leo Besouw
Blog 501 Bloeiende narcissen (gedicht)
Versie 05-04-2017
Bloeiende narcissen (gedicht)
Bloeiende narcissen
slissen ons het voorjaar in,
bloeiende krentenbomen
laten ons dromen
van een paradijs zonder zonde,
van een Adam en Eva
die in hun naaktheid
zonder schromen
wandelden tussen de appelbomen,
die nu nog niet bloeien, maar later.
Eerst de violen en de hyacinten
de “tulpbomen” die nu al hinten
naar het paradijs zonder grenzen.
Helaas zal 't blijken:
alles van korte duur,
na 't bevruchten
worden de druiven soms zuur,
om van de appel
maar niet te spreken:
in de kerken – voor zover
nog bezocht – zal men
erover blijven preken,
denk ik, maar geniet
er nu van: het bloeiende
leven duurt niet
oneindig lang...
Leo Besouw
Blog 500 500 morgen (gedicht)
Versie 03-04-2017
500 morgen (gedicht)
Als ik 500 morgen
land had georven,
was ik nu een grote boer
met wel 500 koeien
die mij melk en geld
leverden om mee te stoeien,
bouwde ik wolkenkrabbers
sky high zonder zuchten,
werd ik president
zonder onnodige kluchten,
liet ik mij een praalgraf
bouwen, opdat mijn
getrouwen mij nooit
zouden vergeten nadat
mijn ziel en lijf zijn versleten:
sky high vond ik
dan eeuwig mijn draai...
Leo Besouw
Blog 499 Vallen en opstaan (gedicht)
Vesie 29-03-2017
Vallen en opstaan (gedicht)
Vallen en opstaan
is als een reis
naar de maan:
de kleuter in het heelal
kent, denkt hij, alles al
en waagt de gok
te staan voor zijn maan
die hem toelacht
en op hem wacht.
Maar de kracht
in zijn beentjes
is niet wat hij dacht,
en plots verliest hij
de macht over z'n evenwicht
en valt hij ter aarde
door de werkelijkheid gestrikt.
Leo Besouw
Blog 498 Ontkenningen (gedicht)
Versie 27-03-2017
Ontkenningen (gedicht)
Ontkenningen en hyperbolen:
daar ligt de waarheid
in verscholen:
huur een pr-bureau
om schijnbaar onverholen
jouw waarheid te laten
lekken, want die “gekken”
van de pers en media
lopen je maar wat graag achterna,
verzot als ze zijn
op nog onbewezen venijn
wat jouw belangen raakt
en smaakt naar
verborgen gewin voor jou
en je gezin en je hele kliek
die profiteert van
je sluwheid en retoriek.
Voorbeelden genoeg in
het Westen: Paul Manafort,
Trump en meer van die,
maar ook het Oosten
kan zich troosten met
Vladimir en Janoekovitsch
en Deripaska:
't is wat ik zeg: ontken-
ningen en hyperbolen:
lap ze aan je zolen,
en basta!
Leo Besouw
(P.S. Zie nrc 23-03, p. 20
en de Volkskrant 23-03, p. 9 )
Blog 497 Muren spreken niet (gedicht)
Versie 23-03-2017
Muren spreken niet (gedicht)
Muren spreken niet,
je loopt er tegenop.
Muren verzuren je plannen,
ze dammen ze in,
ze wijken niet, zonder gat erin.
Muren vernauwen de blik
tot het eigen ik, en zeggen
“stik” tegen de andere kant.
Muren zaaien verdeling
tussen bezitters en die
beschuldigd worden van heling.
Muren kennen het liefst
geen poorten of hoogstens
ophaalbruggen voor
andere “soorten” die slechts
als ze “benut” kunnen worden,
zich even mogen openen,
vooral niet teveel.
Want aan dat andere “meel”
willen wij liefst niet
zo wennen, het beeld
van verdorven krengen
willen we aan ònze kant
graag opluisteren
met muurbloemen
die onze superioriteit
tijdeloos lijken te roemen...
Leo Besouw
Blog 496 Bromfietsgrijs (gedicht)
Versie 20-03-2017
Bromfietsgrijs (gedicht)
Bromfietsgrijs op reis
op d'vroege zaterdag,
het paar net achter elkaar
met grijzend haar
goed ingepakt op weg,
naar kleinkind, eindje weg,
of wie zal 't zeggen,
misschien naar moeder Nel
want oud is die een beetje wel,
of naar 't naaktstrand
van weleer,
of naar de Apenheul
of 't Uddelermeer,
wie zal 't zeggen.
Wat kilometers meer of minder:
't staat in de al verbleekte sterren
of de verbleekte maan,
zij snorren voort tot aan
hun bestemming, ingepakt
en wel, zonderling grijs,
'n tikje eenzaam,
misschien dat wel?
Leo Besouw
Blog 495 Blazen (gedicht)
Versie 16-03-2017
Blazen (gedicht)
Een blaasfluit zonder zak
is als een peuter in een wak:
het ijs dat betrouwbaar leek
liet hem plotsklaps in de steek;
het schreeuwt nu moord en brand,
geen voeten meer op betrouwbaar land,
wie geeft de helpende hand
zodat zijn leven niet voortijdig strandt?
Geef die doedel maar de zak:
het land weer strak in 't pak,
de peuter uit 't wak
is u dankbaar voor uw zwak.
Leo Besouw
Blog 494 Voorjaarsgeluid (gedicht)
Versie 13-03-2017
Voorjaarsgeluid (gedicht)
Voorjaarsgeluid – kikkergekwaak,
maar vogelgefluit is toch
wat me 't meest raakt
in de vroege ochtend
bij 't ontwaken
wordt het kwaken
der kikkers
toch luid overstemd
door het vogelgefluit,
wat geen einde kent,
in tegenstelling tot
het kikkergekwaak,
als 't beest
uit luiheid verzaakt
dóór te kwaken
tot 't me echt raakt...
Leo Besouw
Blog 493 Vuurproef (gedicht)
Versie 09-03-2017
Vuurproef (gedicht)
Als de vuurproef
is afgelegd,
het laatste woord
met omfloerste trom gezegd
is er slechts stof dat rest
de ziel vervlochten
met de sterren
die niet meer kunnen zeggen
wie je was,
geen leven meer,
er blijft slechts as.
Alleen een ons onbekende Heer
neemt misschien je ziel
in zijn onbekende heir.
Leo Besouw
Blog 492 Hoeveel? (gedicht)
Versie 06-03-2017
Hoeveel? (gedicht)
Hoeveel beeldhouwwerken
moet je maken,
voor je de hemel
kunt raken;
hoeveel schilderijen
moet je creëren
voor de mensen je eren;
hoeveel boeken
moet je schrijven
om in 's mensen
gedachtenis te blijven;
hoeveel torens te bouwen,
dat de mensen van je houen?
Wie het antwoord weet
mag het niet zeggen,
want het is dreggen
naar het onzegbare
dat geen mens ooit weet.
Leo Besouw
Blog 491 Satan 2 (gedicht)
Versie 02-03-2017
Satan 2 (gedicht)
Satan 2
wie gaat ermee
in zee:
de Russen die denken
de vrede te kunnen kussen
met vernietigingskracht
van tien ton vracht
aan nucleaire macht,
die in één klap
een land als Frankrijk
of Texas verkracht,
2000 keer sterker
dan die op Hiroshima,
dat vinden de Russen
een prima ontwerp.
In 2018 kan het ding
op scherp en zijn
we gewaarschuwd
voor de kernkop
die geen vaste koers volgt,
maar ter afschrikking
zomaar ( of per ongeluk)
kan worden gedropt...
Leo Besouw
(Bron: www.ad.nl
27-10-2016, 12:02)
Blog 490 Wanhoop (gedicht)
Versie 27-02-2017
Wanhoop (gedicht)
Wanhoop niet
en ge zult hoopvol
wòrden.
Het zaad lijkt
van geen gewicht,
maar hele gezinnen
zijn ermee gesticht.
Laat uw zegen
wortelen in het ongekende:
tijd doet de rest
en 't wordt gewis
geen bende vermits
u hoedt wat u gegeven is...
Leo Besouw
Blog 489 (W)aardig ouder (gedicht)
Versie 23-02-2017
(W)aardig ouder (gedicht)
(W)aardig ouder worden:
wandelen hand in hand,
kromme pijp
rustig in de brand
door 't moderne land
en stad, wàt je ook had.
Nu de hand van je eega
stevig omklemd
al jaren gewend
aan die partner,
bleek omklemd
als een echte vent:
ze vertrouwt op je
zoals je was
en nu nog steeds bent
van 't begin
tot 't onvermijdelijke end...
Leo Besouw
Blog 488 Zwanemeer (gedicht)
Versie 20-02-2017
Zwanenmeer (gedicht)
Zwanenmeer:
meer zwanen
minder zwanen,
witte zwanen
zwarte zwanen.
Dansende zwanen
in het theater-meer
van meer en minder
zwarte hinderkracht
dansend in de nacht.
Witte zwaan gekaapt
na veel gedans,
het goed verzaakt:
rest slechts het applaus
in het theater,
't gordijn schuift dicht:
nu is het later, later,
en rest ons weer de plicht.
Leo Besouw
Blog 487Genade-brood (gedicht)
Versie 17-02-2017
Genade-brood (gedicht)
(Klein-)kind op schoot,
het eet genade-brood
op het perron
wachtend in de zon
tot de trein er komt,
die bron van verbinding
tussen menselijke bevinding
van groei naar groter,
van brood en boter
en grotere stappen
met nieuwe happen
uit het beweeglijk leven:
eens wordt vier zeven
en zo verder, als 't
genade-brood met regelmaat
en liefde wordt gegeven...
Leo Besouw
Blog 486 Dansen (gedicht)
Versie 14-02-2017
Dansen (gedicht)
Dansen (op het ijs)
is onwijs prachtig:
even voel je je machtig
en zonder gewicht
of plicht tot zaken
die je wereld raken,
kom je los van 't gewicht
van je lot, waartoe gesticht
en leef je even
als met vleugels
die geen wetten kennen
en geen teugels.
Maar komt er dooi:
je valt erin, het gat
waar 't eerst niet was,
in het begin:
al krakend ga je erin,
kopje onder, de hoop
is slechts een vlonder
waarvan een touw
je toegeworpen een
laatste hoop op redding
geeft en anders toch
gesneefd: je dans is toch
het leven waard geweest...
Leo Besouw
Blog 485 Kwaadschiks (boekbespreking) A.F.Th. van der Heijden
Versie 09-02-2017
Kwaadschiks (boekbespreking) A.F.Th. van der Heijden
Het boek “Kwaadschiks” van A.F.Fh. van der Heijden, 1283 pagina's (2016, De Bezige Bij, Amsterdam) is als een reuze-reis door het leven, in hoofdzaak te Amsterdam van 2008-2015.
De hoofdpersoon, NicoDorlas, is een psychopaat (volgens een rapport van het Pieter Baan Centrum) en raakt verkleefd met Desy Harthoorn en haar zoon Hemmo. Hij, Dorlas, heeft een vriend-advocaat, Ernst Quispel. Voorts speelt politieagente Elbarte een hoofdrol bij de gebeurtenissen die in een ruim etmaal plaatsvinden: moord, gijzeling, explosie.
Behalve in dat etmaal wordt ook teruggegaan op Nico's jeugd en -trauma. Psychologie en fictie, in mooie spannende verhalen over persoonlijke levensgeschiedenissen gebracht, spannend tot het einde toe.
Enkele aanvullende indrukken: bij pagina 173: “...doodgaan is een reusachtig karwei. ...Ook voor degene die er getuige van is.” Niet alleen in dat fragment. Ik zie ook A.F.Th. voor me... Bij pagina 380: Een beschouwing over het doel van het leven en de dood. Wat een zat-dronken man (en de schrijver) er aan levenservaring en “wijsheid” in kwijt kunnen: verlatingsangst en Doodsbezwering, met zwarte humor gebracht...
Bij pagina 708: Hemel en Hel – Stilteparadijs en Geluidsdump: Nico en Desy gedacht door Nico, in hun mogelijke eindbestemming: Desy in de Stilte, hij (mogelijk) in de Geluidsdump met zijn hatelijke vuilbekkerij? Pagina 1005: ...rapport Pieter Baan Centrum... symptomen... “theatrale persoonlijkheidsstructuur. Ik Narcissus... egocentrische... toeneigingen, chronisch.” Dorlas' relaas over zichzelf...
A.F.Th. Van der Heijden : als literair schrijver: dit is (m.i.) zijn Magnum Opus, zó spannend, de innerlijke dialogen van de psychopaat Dorlas... zó goed! Ook de politie-scènes zo goed beschreven, mét politiehumor eerste klas... een waar leesgenot! Tot het einde toe spannend. Pagina 1277: De strijd tussen moraal en juridische logica ten top. Erotiek èn liefde als beschavingsfactor èn als demon bij een psychopaat. Fantàstisch, zeer zorgvuldig en met relativerende humor beschreven. Een thriller die romantisch zindert en een blik biedt op alle hoeken van de ziel en diep-doorvoeld drama!
Leo Besouw
Blog 484 Wie maakt (gedicht)
Versie 06-02-2017
Wie maakt (gedicht)
Wie maakt de meeste kans
in de paringsdans
tussen politiek en publiek:
die hoog tipt in lyriek
of brute kracht belooft,
die woorden smeert
als olie op 't verhitte hoofd,
die veel belooft en meer
en meer vereende kracht,
die met de duvel speelt
als bron van macht
en list, die belooft
naar wat men gist?
Ik wou dat ik het wist...
Leo Besouw
Blog 483 Gouden kalf (gedicht)
Versie 02-02-2017
Gouden kalf (gedicht)
Hij die het gouden kalf aanbidt
eindigt aan het spit
der wereldgeschiedenis:
in een bunker door een kogel
of in een zelfgemaakte
strop van leugens, of
door een gifpil uit
de mand der wanhoop.
In een verpletterende
waan van onvervuld
verlangen naar groot,
groter, 't grootste kalf,
van “maangoud” zonder
de zalf van medemense-
lijkheid en begrip
van eindigheid zal
hij verwaaien in de tijd.
Leo Besouw
Blog 482 Als slechts (gedicht)
Versie 29-01-2017
Als slechts (gedicht)
Als slechts bidden rest
en zielen geluidloos schreeuwen,
bloemenkransen niet ècht kunnen helen,
herdenkingswoorden
de vermoorden halen
voor de geest,
bedrijven wij de meest
grondige inspectie
van wat de mens
in waardigheid nog restte.
Leo Besouw
(Bij de Holocaust-herdenking,
Amsterdam 29-01-2017.)
Blog 481 Nep-nieuws (gedicht)
Versie 26-01-2017
Nep-nieuws (gedicht)
Obama slaapt zonder pyjama;
Trump heeft een pot
onder zijn bed
omdat hij zijn woede
niet kan ophouden;
Putin en Trump berijden
samen een ezel
in Groot-Anatolië;
de koning weet van de prins
geen kwaad en steekt
(per ongeluk)zijn haar
in brand: het stond
allemaal op Facebook
en Twitter (dacht ik):
de lucht schoont niet (erg) op
en smaakt wat bitter.
Genoeg gesmoesd over
dat en meer, ik sla
een vlieg weg
en verman me weer.
Leo Besouw
Blog 480 Fictie (gedicht)
Versie 23-01-2017
Fictie (gedicht)
Sinds 20-01 is het
tijdperk van fictie aangebroken,
ik was niet eens bezopen
en ben toch ondergedoken
in een grot der waarheid
waar ik mij vermei
met een spelletje Risk:
wie gaat er het eerst
naar de maan of blijft
op Mars om de fictie
te ontvluchten
uit W D C
of andere droeve kluchten?
Leo Besouw
Blog 479 Er zat een korfslak (gedicht)
Versie 19-01-2017
Er zat een korfslak (gedicht)
Er zat een korfslak
in m'n hole
en “Doonbeg”was
mij idool:
een magnificent resort
voor golfers,
maar door de nauwe
korfslak in ellende gestort:
milieutrucs van een paar Ieren
kwamen mijn plannen verstieren.
Wacht maar tot
ik president ben:
als een machtige vent
zal ik ze krijgen:
ik zal die korfslak
aan mijn degen rijgen!
Maar ach, die Europese trucs:
het kan wel jaren duren,
laat maar zitten die holes,
laat die Ieren maar verzuren...
(Vgl. column 18-01-2017
van Sheila Sitalsing, pag. 2,
in de Volkskrant)
Blog 478 Hoe zwaar (gedicht)
Versie 16-01-2017
Hoe zwaar (gedicht)
Hoe zwaar ligt een eed
dat ik mijn hoed opeet,
mijn land ga dienen,
niemand nodeloos laat grienen,
eerlijk handel zal drijven,
niet zal doen aan veel-wijven,
de waarheid zal spreken,
geen beloftes zal breken,
voor God en volk zal zweren
dat men mij later ook nog
als een eerlijk man zal eren?
Leo Besouw
Blog 477 Zang, (gedicht)
Versie 13-01-2017
Zang, (gedicht)
Zang, muziek en dans
geven het leven
een krans van zin en tijd
die niet verslijt,
maar een glimp
van eeuwigheid
die je even doet zweven...
Leo Besouw
Blog 476 M'n (gedicht)
Versie 09-01-2017
M'n (gedicht)
M'n ziel plakt aan mijn binnenste.
M'n mond krult zijn lippen
om niet langer te zwijgen.
M'n ogen zuigen begeerlijke beelden.
M'n voeten dragen een on-bestemming.
M'n oren horen sirenen en zuchten.
M'n armen zwaaien een welkom of afweer.
M'n geest is een onbekend beest.
M'n hart plakt zich vast aan m'n lief.
M'n knie buigt zicht teder.
M'n ziel knijpt zich weder
tot een telkens nieuw ik
in de maalstroom van
tijd en dingen die
goden steeds weer verzinnen
tot m'n licht wordt gedoofd...
Leo Besouw
Blog 475 Wat een kerel (gedicht)
Versie 05-01-2017
Wat een kerel (gedicht)
Wat een kerel
is die merel
zonder soldij
is hij ied're dag
van de partij
in z'n zwarte pak
hoog op 't dak
zingt hij zijn lied
“vergeet mij niet”
want mooi wil hij zijn
voor zijn aanstaande
om zij aan zij
te kroelen en te paren
omdat de jaren
het kroost zullen vragen
zijn eigen einde
lichter te dragen.
Leo Besouw
Blog 474 De zon (gedicht)
Versie 01-01-2017
De zon (gedicht)
De zon slaat
iedere dag een brug
naar de toekomst:
hij staat op vanaf
de zee of vanachter
een berg, rijst steiler
en steiler ten top,
glanst in het sop
van de hemel
en glijdt langzaam
ter neder in de zee
of achter de andere berg,
weder in 't onderaardse,
waar stilletjes de
nieuwe dag of 't nieuwe jaar
wordt uitgebroed en wij
opnieuw beginnen
tot ook wij in donkerte
verdwijnen of misschien wel
als nieuwe sterren zullen
schijnen... misschien...
Leo Besouw
Blog 570 Pokerface (gedicht)
Versie 17-12-2017
Copyright: (door)linken: toegestaan;
knippen en plakken: nee;
vermenigvuldigen: alléén met mijn toestemming.
Voor reactie's klik op onderstaande link:
Beste lezers, (zie op de startpagina de spreiding over landen):
Blog 640 24-08-2018
Geluk is broos (gedicht)
Geluk is broos,
soms is het net een doos
van Pandora: een roos
lijkt te gaan bloeien,
maar een doorn
van toorn kan het
ineens verzieken,
of een verdwijning
of zelfs moord
kan je leven verzieken,
of oorlog om bedrog
of ziekte uit het niets
kan je bedreigen.
Is er nog hoop waarop
we kunnen bouwen
en verder gaan
na het (be)rouwen?
Het is een durend
ongemak: dat wat
je hebt, geluk,
is ook een zwak,
en als het valt:
slechts rest een
nieuwe dag, waarvan
je misschien toch weer
iets hoopvols
maken mag.
Leo Besouw
Blog 573 28-12-2017
Kind op schoot (gedicht)
Kind op schoot:
het slaapt, nu is het klein,
maar “overmorgen” groot,
zijn ademhaling beweegt
zijn buikje: hij rust uit
in volledige overgave,
wat zal er gaan gebeuren
jaar in jaar uit?
Klein handje op jouw hand,
de andere op je pols;
zijn voetjes, waar
zullen ze treden
door gans 't land
en ver daarbuiten?
Zijn ogen gesloten,
maar dromend wellicht
over veilig spelen met de groten;
zijn oren wat zullen ze allemaal
gaan horen, zijn lippen:
wie zullen ze kussen,
wat zal zijn stem fluisteren
of roepen voor mogelijk vele oren?
Zo ademend, zo heel,
welk lot zal zijn zijn deel
van morgen en overmorgen,
lange jaren in 't verschiet;
hopen doen we op vreugde,
voorspoed, geluk, wie niet?
Leo Besouw
Blog 520 14-06-2017
Het geheim (gedicht)
Het geheim van de pijpen
is dat ze ten hemel reiken:
ze schreien al het verdriet,
maar bulderen ook
van de hoop die je niet ziet:
het orgel in de kerk
doet zijn werk
door hand en voet
van de mens,
maar verlangt te gaan
over de grens van
wat niet is te bevatten:
dood en nieuw leven,
weggaan en -geven,
voltooid verleden tijd
en groeiend heden,
dood of hoop
en de oproep
te geven
al wat er in je is
met verlangen naar
nieuw leven.
Leo Besouw
Blog 476 M'n (gedicht)
09-01-2017.
M'n (gedicht)
M'n ziel plakt aan mijn binnenste.
M'n mond krult zijn lippen
om niet langer te zwijgen.
M'n ogen zuigen begeerlijke beelden.
M'n voeten dragen een on-bestemming.
M'n oren horen sirenen en zuchten.
M'n armen zwaaien een welkom of afweer.
M'n geest is een onbekend beest.
M'n hart plakt zich vast aan m'n lief.
M'n knie buigt zicht teder.
M'n ziel knijpt zich weder
tot een telkens nieuw ik
in de maalstroom van
tijd en dingen die
goden steeds weer verzinnen
tot m'n licht wordt gedoofd...
Leo Besouw
Blog 370 04-01-2016:
Wat komt, wat is, wat was (gedicht)
Wat komt, wat is, wat was,
eens blijft slechts as,
maar desalniettemin
doe wel de was
en uw plas
op z'n tijd
mitsdien de eeuwigheid
u anders bij de benen grijpt
en trekt naar 't onder-
of boven-aardse.
Zucht, hijg en zweet,
alsof u niet beter weet,
want vandaag is uw opdracht:
maak er wat van
zolang het kan,
totdat de bodem van de beker
is bereikt en de
oneindigheid der schepping
in een grote, volle leegte
u ontstijgt.
Leo Besouw
Zie ook www.hetvrijevers.nl
" Waar het hart vol van is...begint... "