Beste lezer,
Hierna volgen blogs van mij uit 2010 en 2011, oorspronkelijk geplaatst op een blog van mij via Word Press via One.com, waarop de website van mij is geplaatst. Door aanpassingen naar PHP 8, verplicht door one.com en uit utiliteitsoverwegingen plaats ik de blogs van toen nu in nieuwe mappen (“Tabs”) op mijn website, te beginnen met 2010 (de blogs in teruglopende volgorde). Veel (hernieuwd) leesplezier! In het begin plaatste ik ook veel boekbesprekingen tussen gedichten door!
Copyright zoals ook elders op mijn site geldend: Linken toegestaan, knippen en plakken alleen met mijn toestemming!
Bestand: 2011-05-13 Blog 22 Doortwijfelde liefdes en eerdere blogs.
Eerste een blok van blogs 22 naar 1, dan een blok blogs 47 naar 23.
Blogs 22 t.e.m. 1
Schrijven Posted by Leo Besouw 13 May, 2011 09:46:07
“De eenzaamheid van de priemgetallen”door Paolo Giordano ( 2009, De Bezige Bij) is te zien als een eufemistische titel voor wat ik doortwijfelde liefdes noem.
De vereenzamende hoogbegaafdheid van Mattia, doortrokken van een permanent schuldgevoel, gemixt met sexueel ontwaken in een aanvankelijk homo-erotische en zelfverwondende zoektocht is complex. Daarbij de andere hoofdpersoon, Alice, met een mankerend zelfbeeld met anorexia-achtige gebeurtenissen in een Italiaanse omgeving.
Het verhaal van de tienertijd in een wat boosaardige vriendinnen-omgeving, tot de aangegane liefdesverbintenissen later, en het mislukken daarvan door de gegeven ontoereikendheid van de karakters, is niet bepaald opwekkend, maar wel boeiend en sprankelend omschreven.
Afwachten wat de verfilming gaat opleveren…
Dan de vorderingen van mijn eigen boek, “Noorderdorp”: juist deze week is na het “binnenwerk” ook de omslag gereed gemaakt voor de drukkker! Het is afwachten voor de datum van verschijnen en verdere promotie door uitgeverij Aspekt.
Veel leesplezier en tot nader bericht (zie ook mijn website: www.leobesouw.nl )
Fenomenaal… en huiveringwekkend
Schrijven Posted by Leo Besouw 26 Apr, 2011 18:24:55
Fenomenaal… en huiveringwekkend
“De lach en de dood”, door Pieter Webeling (Cossee, 2010) is fenomenaal in zijn beschrijvingen en opzet. Tegelijk is de roman huiveringwekkend van inhoud.
De hoofdpersoon Ernst Hofman wordt februari 1944 op transport gesteld naar de vernietigingskampen van de Duitsers. Zijn vader was Duits, zijn moeder Joods. Hij is komiek van beroep en heeft in 1938 in Amsterdam tijdens een voorstelling de Führer beledigd.
Tijdens het transport wordt Helena, “de engel in de grijze overjas” zijn anker om voort te leven onder meer dan barbaarse omstandigheden.
Naar de linkerrij of de rechterrij gewezen te worden door de Duitse autoriteiten, bepaalt hun lot. Vertelt God een grap? Waarom de mens dan wel? Is het een escape voor ondraaglijke omstandigheden, een daad van verzet, en waarmee moet je dat dan misschien bekopen? Het zijn vragen die hun verblijf daar doortrekken, maar ook vragen aan ons als lezer. Zoals bij het nekschot door een SS’er op ballerina Eva Mandelbaum, als zij weigert de “doucheruimte” binnen te gaan.
Voor wie het wil weten, een (sterk) aanbevolen boek, ook door Robert Cohen, Auschwitz-overlevende.
Schrijven Posted by Leo Besouw 15 Apr, 2011 14:08:55
Recht uit het hart… en met liefde geschreven, was het eerste wat in mij opkwam toen ik het boek van Mariëlle Kramer “Loodwit” uitgelezen neerlegde (roman, uitgeverij Kok, 2011).
De vorm van het verhaal, in die van twee dagboeken, die elkaar afwisselen is bijzonder. Je wordt zo meegenomen aan de hand van de twee hoofdpersonen, grootmoeder Hadewich en kleindochter Johanna. De tijd waarin het speelt is bovendien dramatisch 1941 -1943, in het rivierengebied in Nederland, waar ook de rol van de bezetter, razzia’s en jodenvervolging hun plaats hebben. Daartussendoor speelt het geheim over tante Saskia, die wegens verzetsactiviteiten is opgepakt en gedood.
De letterlijk schilderachtige omgeving, met veel “Herengrachtgroen” laat een stroom van gedachten zien, waarin goed, kwaad en twijfel, ingebed in die tijd, vorm krijgen. Mooi en boeiend beschreven, lezenswaard zeker voor wie in die tijd meer dan gewoon is geïnteresseerd!
Mijn roman Noorderdorp, spelend van 1940-1956, in de kop van Noord-Holland, ook met ervaringen uit de oorlog en daarna, van een familie, is nu zo ver dat de uitgever (Aspekt) het “binnenwerk” (dat is alle tekst) naar de drukker heeft gezonden. Verder nieuws volgt later, zie ook de (nieuwe) tabs op mijn website: www.leobesouw.nl
Veel leesplezier!
Leo Besouw
Schrijven Posted by Leo Besouw 31 Mar, 2011 12:30:09
Zojuist mijn website bijgewerkt, met nieuwe pagina’s. Ook deze blog iets aangepast, dus nieuw. Ook ben ik bezig met een vervolg op mijn boek “Noorderdorp”.
Met het boek “Loodwit” van Mariëlle Kramer , roman, heb ik een begin gemaakt (Uitgeverij Kok, 2011). Ik ben gekomen tot pagina 27; het verhaal begint in 1941 in een klein dorp. Het is geschreven als een dagboekverslag van een oma in die tijd, en daarnaast afgewisseld met een soort dagboekverslag van haar kleinkind van 12 jaar, met de bedoeling dat het kleinkind een verborgen (familie)geschiedenis zal lezen op haar 18e. Boeiend!
Zo vanaf het begin gezien heeft het een aantal raakpunten met de geschiedenis in “Noorderdorp”, vooral wat de oorlogstijd betreft.
Voor wat betreft de “social media” plaats ik de link naar de blogs op “LinkedIn”maar ieder die een ander medium prefereert, waarvoor hij/zij is aangemeld kan dit ook doen door op onderstaande knop “share” te klikken en de link daarna te plaatsen.
Schrijven Posted by Leo Besouw 24 Mar, 2011 20:31:47
“De kraai” is de titel van het boekenweekgeschenk. Ik heb het afgelopen weekend gelezen, maar ook commentaren erop als bijvoorbeeld in de Volkskrant. Maar wat vind ik er zelf van, was vooral door het Volkskrant-commentaar een uitdagende vraag.
Dus hier mijn mening: de kraai als vogel is wat ver te zoeken, maar het boekje heeft me wel degelijk geboeid. Het verhaal van een koffiehandelaar met een verleden als vluchteling uit Perzië is boeiend. Hier en daar wat van de hak op de tak (kraaien eigen?) maar toch zeker welbespraakt in het vertellen van een oude geschiedenis met lijnen naar de tegenwoordige tijd, erg knap in zo’n kort bestek!
In Ispahan moet je gewwest zijn en in Istanboel ook, om je uiteindelijk toch thuis te gaan voelen in Amsterdam, vol van ervaring en verhalen. Zo bijvoorbeeld de problemen tussen Perzen en Arabieren, die al 1400 jaar bestaan en met de Iraans-Irakese oorlog in onze moderne tijd tot een nieuw hoogtepunt kwamen, een door Amerika aangewakkerde haat zoals hij op bladzijde 35 stelt.
Ook interessant waar je je geld laat als vluchteling, trekkend door vele landen: hij bewaarde dat in de kraag van zijn jas. En dan de misselijk makende tocht in de vrachtwagen met lotgenoten, door een mensensmokkelaar: hoe zonder woorden af en toe de volle emmer (met poep en pies) werd gewisseld voor een lege, je ziet het voor je.
Dat de koffiehandelaar aan het eind van het boek droomt dat uiteindelijk de koningin hem met een bos kleurrijke tulpen opzoekt in zijn nederige pand, vanwege zijn eerste geslaagde gedrukt boek is hem dan zeker van harte gegund.
Voor wie wil delen: klik op “share” hieronder en deel het met lidgenoten van Facebook, LinkedIn, Myspace of Twitter!
Mijn boek “Noorderdorp” is in verdere voorbereiding bij uitgeverij Askpekt: www.uitgeverijaspekt.nl , zie onder downloads, voorjaarscatalogus 2011, pagina 23 en/ of volg hen op Twitter!
Veel leesplezier, Leo besouw
Schrijven Posted by Leo Besouw 02 Mar, 2011 16:26:53
Vandaag ben ik begonnen met het “grondwerk” voor een vervolg op mijn roman “Noorderdorp”. Het is als spitten, niet in de grond, maar in het verleden, waarbij geheugen, ervaringen, notities en diverse bronnen de ingrediënten vormen. Zo kom je van omwoelen en doorbladeren terecht bij het mogelijke menu en de struktuur van het verhaal.
Tja, dat is best puzzelen en zoeken, wat vertel ik, wat laat ik weg, hoe loopt het verhaal, en wat is de rode draad. Ik denk ook aan een kip die broedt: die lijkt niks te doen, maar onderwijl… In mijn geval ben ik dan een haan… Enfin, komende tijd wat minder tijd om boeken te lezen, en mogelijke korte ervaringen daarmee aan u/ je te bloggen…
De roman “Noorderdorp” is inmiddels op diverse plaatsen al te vinden op het internet, ook bij de naam “Leo Besouw”. In het echt ligt ie nog als concept-druk bij de uitgever, die er redactioneel en qua omslag en uitvoering mee bezig is/gaat. Zo gauw er verder concreet nieuws is volgt het (ook) hier!
Leo Besouw
Schrijven Posted by Leo Besouw 24 Feb, 2011 12:43:16
Zojuist de lezing/bestudering voltooid van het boek “De zeven levens van de Protocollen van de Wijzen van Zion”. De titel heeft als onderschrift “De paradoxale geschiedenis van het belangrijkste antisemitische geschrift”. Het boek is geschreven door prof. dr. Klaas A.D. Smelik, en uitgegeven bij uitgeverij Aspekt, 2010.
Er is een hele geschiedenis van het geschrift “De Protocollen..” Het is ook door velen betwist, omdat het volgens velen om een falsificatie gaat, die voor vele politieke doeleinden is gebruikt/misbruikt.
Prof. Smelik trekt deze hele historische geschiedenis uitgebreid na, op grond van zoveel mogelijk feitelijke bronnen.
Zo komt hij tot de weergave dat “De Protocollen zijn gebruikt door Hitler bij lesboeken in het fascistische onderwijs in Duitsland, maar ook dat het nog steeds wordt gebruikt door het Saoedische Ministerie van Onderwijs. Daar vervult het een als authentiek aanvaarde rol bij de antisemitische samenzweringstheorie: de joden zouden uit zijn op een geheime onderwerping van de hele wereld, waar ook de Vrijmetselaars, de Rotary, en de International Lions Club bij betrokken zouden zijn.
Hoewel er (lang en korter geleden) verschillende processen zijn gevoerd en onderzoeken zijn gedaan, die “De Protocollen” als een vervalsing hebben bestempeld, lijken tot op de dag van vandaag bepaalde regimes het nog steeds te gebruiken om hun visie/idologie over hun verhouding in hun historische context een eigen kleur te geven…
Hoe is het met het boek “Noorderdorp”? De tweede drukproef vindt zijn weg naar de drukker… in mei zou het moeten uitkomen bij Uitgeverij Aspekt…
Schrijven Posted by Leo Besouw 16 Feb, 2011 15:16:38
Vanmorgen het boekje “Nagelaten dagen” van Marga Minco uitgelezen. ( 1998, uitgeverij Bert Bakker).
Mooi geschreven, in ritmische en kleurrijke zinnen, een boeiend verhaal. Aan de hand van toevallige ontmoetingen met beelden, mensen en dingen uit het verleden, gaat het verleden weer leven, nu bezien door de bril van het heden. Als scherp begrensde tijd tot waar terug, is de situatie in Amsterdam in mei 1942, net voor de ultieme razzia’s op de joden.
De weerschijn van naïviteit, goedgelovigheid, en tegelijk de voorafschaduwing van komend noodlot, wordt aan de hand van personen die daar toen mee te maken hadden, en latere relaties ervan, scherp en gevoelvol beschreven. Ook het toevallig noodlot blijkt ook in dit boekje dramatisch: vertrek van een van de hoofdpersonen, met een vliegtuig dat net iets eerder vertrekt dan het geplande, blijkt achteraf het verschil te hebben betekend tussen leven en dood, en daarmee ook voor een belangrijk deel een stuk van de kern van het verhaal.
Zo is mijn boekje “Noorderdorp” ook een teruggrijpen op het verleden (van 1940-1956) van gebeurtenissen in de Kop van Noord-Holland/West-Friesland. De eerste drukproef ervan is inmiddels gepasseerd. Thans ben ik bezig met oriëntatie op de periode 1956-1962, in hetzelfde gebied. Mogelijk komt daar ook weer een boek uit voort…
Schrijven Posted by Leo Besouw 09 Feb, 2011 10:26:41
Eergister het boek “Het onbekommerde leven, kroniek over de jaren vijftig” uitgelezen ( Rob Bouber, HDC Media, 2008).
Het gaat de geschiedenis na aan de hand van “Hans Brinker”, een fictieve familie tussen 1948 en 1960. Er is ook een website aan verwant: www.hetonbekommerdeleven.nl . Het is een mooi plaatwerk-boek met lezenswaardige teksten, voor een goed begrip van die tijd, spelend in Amsterdam en Rotterdam, in een (wat beter) “middenstandsmilieu”.
Zo gaat het bijvoorbeeld over vis op vrijdag en de Blasius-zegen, daags na Maria-lichtmis, op 3 februari. Stel dat je (als katholiek) jezelf in een visgraatje verslikt, dan is er die zegen (twee kaarsen gekruist voor de keel, en een gebedje van de priester) om je voor slikproblemen en keelaandoeningen (en erger) te behoeden…
Tja, zo heb ik het eens gehad met een palingvel (met de kermis) waar ik me bijna in verslikte…; gelukkig is het goed gekomen…
De eerste drukproeven van mjn roman “Noorderdorp” zijn gister mijn pen gepasseerd! Voor de verdere gang: lees mijn blog, volg m’n website ( www.leobesouw.nl ) en eventueel ook de site van uitgeverij Aspekt: www.uitgeverijaspekt.nl
Veel leesplezier!
Leo besouw.
Schrijven Posted by Leo Besouw 02 Feb, 2011 11:07:17
Berichten uit de Grote Atlas van de Wereldgeschiedenis ( Red. Kate Santon en Liza Mackey, Parragon, 2010):
In 1956 besloot Mao (de Communistische Partij in China) intellectuelen uit te nodigen constructieve kritiek te leveren op het regime. Mao noemde dat “De Honderd Bloemen Campagne”. De idee was om honderd “richtingen” te laten wedijveren.
Na lang aarzelen kwamen er miljoenen kritiekpunten. Merkwaardig genoeg voelde Mao zich een jaar later, in 1957 zich genoeg vernederd om te verlaren dat die kritiek ondermijnend was en afkomstig van vijandige “reactionairen”. Hij begon woedend een “anti-reactionaire” campagne om zich van de critici te ontdoen…
Daarna besloot hij tot de campagne “Een Grote Sprong Voorwaarts”. Ook heel mooie woorden. De bevolking werd ondergebracht in communes en moest steeds meer staal en graan produceren, onder steeds grotere druk, zodat er graan voor eigen levensonderhoud werd opgeofferd, en zelfs woks die men voor eigen etenbereiding nodig had, werden omgesmolten ten behoeve van de vereiste hoeveelheid staal.
Hongersnood en economische stagnatie waren het gevolg, met naar schatting 20 miljoen doden. Het was een ramp. Maar Mao wilde terug komen. In 1966 kondigde hij de “Grote Proletarische Revolutie” af om de (communistische) ideologie te versterken en zijn persoonlijke heerschappij over China te herwinnen. De “Rode Gardes” en de arbeiders die mee gingen doen, maakten dat de Culturele Revolutie onbeheersbaar werd, en Mao gaf bevel aan het Rode leger om de Gardes te ontbinden en ze naar het platteland te sturen om daar van de boeren leren…
Wie meer wil weten leze verder op bladzijde 270; voorwaar een leerzaam boek voor onder andere wat “mooie woorden” kunnen (mis)doen in een historische contekst…
Leo Besouw (zie ook www.leobesouw.nl )
Schrijven Posted by Leo Besouw 27 Jan, 2011 10:34:34
Ik ben bezig het boekje “Kinderjaren, jeugdherinneringen van Noord-Hollanders,1930-1965” aan het lezen/bestuderen. (HDC Media, 2009).
Het is een bloemlezing van allerlei ervaringen van jongens en meisjes die in die tijd hun kleuter- en lagere-schooltijd meemaakten. Opvallend waren bijvoorbeeld de strenge opvattingen over “zedelijkheid”, vooral voor meisjes op RK nonnenscholen. Zo gebeurde het kennelijk meermalen dat meisjes (ook in de zomer) naar huis werden gestuurd als ze korte sokjes droegen. Lange kniekousen was verplicht!
Zo ook was de maagdeljkheid van Maria een heikel punt. Een meisje dat de vraag stelde (op de R.K. Nijverheidsschool) hoe een vrouw een kindje kan krijgen en toch maagd blijven werd de klas uitgestuurd en kreeg voor straf een slecht cijfer op haar rapport voor godsdienst.
Sadisme was sommigen toen niet bepaald vreemd: een Sinterklaas riep een meisje bij zich omdat ze had gevlekt met inkt in haar schrift. Ze vertelde dat haar kroontjespen was gevallen en dat de meester nog geen nieuwe had willen geven. Daarom vlekte het zo. Daar had de Sint niets mee te maken. Ze kreeg een ijzeren ketting om en moest zo op het toneel blijven staan tot “het feest” was afgelopen. Geen ouder die protesteerde…
Vriendjespolitiek, soms ook aan de orde: De meester zat op een biljart- en een damclub. Als je vader daar ook lid van was, kreeg je goede cijfers. Zo niet kreeg je slechte cijfers, met soms denigrerend natrappen… ( ik ben gekomen tot 107 van de 160 bladzijden).
Dan beter nieuws: mijn boek “Noorderdorp” is in de voorjaarscatalogus 2011 van Uitgeverij Aspekt (nu ook op papier uit) opgenomen ( op de site van aspekt: http://www.uitgeverijaspekt.nl/pdf/Voojaar_CAT2011_LOW_RES.pdf , pagina 23).
Bij aanklikken van de link wel zelf even doorbladeren naar pagina 23.
Lees ze! Leo Besouw
Schrijven Posted by Leo Besouw 19 Jan, 2011 15:16:43
De werkelijkheid als model, dat is wat Thomas Mann hanteerde als basisinhoud van zijn schrijven. Zojuist het boek over hem en zijn familie uitgelezen: “Thomas Mann, Schrijverschap tegen de vergankelijkheid”, door Margreet den Buurman, uitgeverij Aspekt.
Na het enerverende hoofdstuk 4 ( tot zijn emigratie in 1938 naar de VS) over naar “De Amerikaanse jaren”, die eindigden in 1952. 12 augustus 1955 stierf hij op 80-jarige leefgtijd in Zürich. De geschiedenis van de familie Mann: indrukwekkend beschreven , met grote zorgvuldigheid en buitengewoon boeiend.
Ook enkele passages uit “Achtung Europa! Essays 1933-1938” zijn buitengewoon ineressant en belangwekkend (in het licht van de geschiedenis van toen).
Uiteindelijk vechten wij allen tegen de vergankelijkheid, de een meer, de ander minder, ieder met zijn eigen perspectief en geschiedenis, maar hij wel bijzonder. Het ervaren van schoonheid en tijdelijkheid heeft hem tot op 80-jarige leeftijd actief gehouden en met zijn kwaliteiten en inzet tot buitengewone publicaties gebracht.
Schrijven Posted by Leo Besouw 11 Jan, 2011 15:09:56
Bezig met het lezen van het boek: “Thomas Mann, Schrijverschap tegen de vergankelijkheid”. Het is geschreven door Margreet den Buurman en uitgegeven door uitgeverij Aspekt, 2010.
De beschrijving van het leven van deze schrijver, bekend van “De Buddenbrooks” is buitengewoon boeiend en zeer goed gedocumenteerd beschreven door Margreet den Buurman. Al ben ik dan nog nu maar tot bladzijde 184 gekomen (van de 314), ik was er steeds door geboeid. Hoofdstuk 4: “Politicus boven de partijen: een onmogelijke keuze” (pagina 133-179) biedt een buitengewoon indringende “reportage” van de geweldige spanningen en dilemma’s zowel in de familie Mann, als in de schrijvers- en uitgeverswereld toen, en in de politieke omstandigheden van Duitsland en Europa in de jaren 1933- 1938.
Enerzijds de zakelijke en inhoudelijke belangen van Mann als schrijver, die, hoewel verbannen uit Duitsland, zolang mogelijk in Duitsland wilde blijven publiceren, anderzijds de al innerlijk gevoelde weerstand tegen “het schorremorrie” van het bewind, zoals hij aan zijn toen al in Engeland wonende dochter schreef, deed hem uiteindelijk op 3 februari 1936 openlijk uitspreken tegen het nazi-dom. Na 5 jaar noodgedwongen verblijf in Zwitserland vertrok hij in 1938 naar Amerika.
Een bijna adembenemend verslag van de bedrog- en machtsuitoefening door het Nazi-bewind, dat ieder tegengeluid door geweld probeerde te elemineren.
Schrijven Posted by Leo Besouw 05 Jan, 2011 14:48:12
Gister de film gezien “Des Hommes et des Dieux”. Geraakt, vooral door het slot: in Algerije midden jaren 90 vindt een strijd plaats tussen regeringstroepen en rebelllen. Een groep Cisterciënser monniken zit tussen beiden klem, en wordt uiteindelijk als gijzelaars afgevoerd. Door de (fundamentalistische) rebellen worden zij uiteindelijk vermoord, als hun eisen ten opzichte van de regering niet worden ingewilligd.
De afgang in de sneeuw en mist, gedwongen een zekere dood tegemoet, trof in mij de gelijkenis met de wraakacties van de Nazi’s aan het eind van de oorlog, na de aanslag op Rauter. Ook toen werden, op 8 maart 1945, onder meer vijf gevangen bewoners van “Noorderdorp” geëxecuteerd. Misschien typisch voor de partij die rede, openheid en barmhartigheid aan de laars lapt? De schok is in ieder geval heftig.
De roman “Noorderdorp” wordt inmiddels aangekondigd/kort beschreven in de voorjaarscatalogus van Uitgeverij Aspekt, online, op www.uitgeverijaspekt.nl onder Downloads, voorjaarscatalogus 2011, pagina 23. De prijs en defintieve uitvoering zijn nog onder voorbehoud.
Schrijven Posted by Leo Besouw 29 Dec, 2010 14:55:29
Onder de kerstboom trof ik drie boeken voor me aan. Ik zal ze even langsflitsen.
Te beginnen met van Voltaire: “Filsofische vertellingen”. In de inleiding stuit ik op een merkwaardig gegeven: in 1731 sterft een beroemd toneelspeelster. De (katholieke) kerk (in Frankrijk) weigerde gestorven toneelspelers in gewijde aarde te begraven. Vrienden van Adrienne begroeven haar stiekum. Anders was het erop neergekomen dat haar lichaam naar de vuilnisbelt werd gebracht en door de honden zou worden opgevreten.
Aardiger is het verhaal van de eenogige zakkendrager…., maar toch….
In “Grote atlas van de wereldgeschiedenis” ( Redactie Kate Santon en Liza Mackay) las ik onder meer over Stalin dat Lenin al voor zijn dood had gewaarschuwd Stalin niet teveel macht te geven. In 1956 stelde Nikita Chroestsjov Stalin aan de kaak vanwege diens persoonlijkheidscultus en wrede zuiveringen. In juni 1961 vond de eerste ontmoeting plaats tussen Nikita Chroestsjov en John F. Kennedy.
Het boek “Kennedy” uitgegeven door “Het laatste Nieuws” in 2005, beschrijft uitvoerig diens biografie. Daaruit bijvoorbeeld: 1956:senator Kennedy publiceert “Profiles in Courage”. 8 november 1960: Kennedy wordt gekozen tot president van de VS. Juni 1961: Kennedy ontmoet Chroestsjov in Wenen. 20 februari 1962: de Amerikaanse John Glenn maakt drie omwentelingen in een baan om de aarde.
Hoe is het verder met het boek “Noorderdorp”? Het toegekende ISBN nummmer is : 978-94-6153-020-2 , verschijnt mei 2011!
Schrijven Posted by Leo Besouw 22 Dec, 2010 10:55:36
Zojuist uitgelezen: “Haar naam was Sarah” van Tatiana de Rosnay.
Tot het einde toe onthutsend, gevoelig en boeiend. Om te huilen zo goed (heb ik ook gedaan, het overkomt je).
De oorlog van toen, het verraad van toen, het lijden van toen, het leeft nog steeds. Wie dragen het nog meer in zich? Ik denk van velen, ook en misschien juist bij degenen die in of net na de oorlog zijn geboren, maar wie weinig of niets is verteld, om de pijnlijke emoties bedekt te houden, om het niet nog eens te hoeven beleven. Maar zonder de geschiedenis van je ouders weet je of voel je niet echt ten volle wat in het diepst je eigen ziel je bepaalt, denk ik…
Het boek eindigt mei 2006, maar ook ons leven gaat door: mijn boek, ook over de geschiedenis, te beginnen bij 1940, eindigend in 1956, gaat volgens de planning van de uitgever verschijnen in mei 2011. Het heet “Noorderdorp” en speelt in de Kop van Noord-Holland/ West-Friesland. Voor degenen die mijn website al bezochten, weten dat daar verdere tekst staat ( www.leobesouw.nl ) De site wordt regelmatig aangepast met het laatste nieuws over het boek (gister, de 21 e aangepast).
Alle lezers fijne feestdagen en een gelukkig 2011 toegewenst!
Leo Besouw (pseudoniem)
Schrijven Posted by Leo Besouw 15 Dec, 2010 11:00:47
Veertigste Druk 2010 …
“Haar naam was Sara” door Tatiana de Rosnay.
Parijs, juli 1942, las ik.
Van bladzijde 11 tot 140 ben ik gekomen: de geschiedenis van “het meisje” (van 10, Joods) en van de journaliste en haar man Bertrand, in Parijs. Dan weer terug naar 1942, vervolgens weer naar de zoektocht in archieven en bij overlevenden, door de journaliste in 2002.
De rol van de Duitsers toen, maar vooral van de Franse politiemannen in Parijs en net daarbuiten in het kinderkamp. Aangrijpend hoe ideologie emotionele waarneming vervormt, zielen harteloos maakt, terwijl er toch, bij sommigen, op de diepste bodem van de menselijke herkenning een enkele vluchtweg uit de tyrannie van duivelse waanzin ontstaat.
Indringend, overtuigend en open beschreven. Een must voor ieder die aan geschiedenis belang hecht én vooruit wil kijken.
Schrijven Posted by Leo Besouw 08 Dec, 2010 20:23:33
Zojuist het boek “Stille finale” van Hank Vaessen uitgelezen.
Wat een verhaal, de nawerking van de wereldoorlog en in het bijzonder de overerving van een onverwerkt verleden van een Joodse familie. En dat gesitueerd in het Elburg en Putten wat velen kennen, en wat meer verwijderd in het Auschwitz en Birkenau in oorlogstijd. Gruwelijk daar, zoals we weten, maar persoonlijker en pijnlijker als je in het boek op stap bent met twee kleinkinderen, die “het museum” bezoeken.
Joodse gebruiken en tradities doordrenken de familiegeschiedenis van drie generaties, waar bij wonderlijk en gelukkig toeval, toegeschreven aan de Eeuwige, de structuur van het verhaal bepaalt. Daarin het verhaal van een voetballer de via FC Zwolle op zijn onverwachte bestemming komt.
Goed geschreven, ontroerend en tegelijk inzicht gevend, in warme menselijke verhoudingen in de Joodse traditie.
Eerder las ik het boek “Vaslav”, van Arthur Japin.
Een buitengewoon verhaal over de beroemde balletdanser Vaslav Ninjski. Van een homo-erotische verhouding in de hoogste regionen van het Russische Ballet, naar een gepassioneerde verhouding met een vrouw, Romola.
Dit alles hoofdzakelijk spelend op 19 januari 1919, waar Vaslav in een benefietvoorstelling zijn laatste kunsten vertoont op 29-jarige leeftijd. Daarvoor en daarna gaat het vaak dramatisch fout in een ideaal-droomwereld in het hoofd van Vaslav, die de grip op de realiteit verliest. In 1939 “zweeft” hij nog eens voor het laatst, in een kliniek.
Een wonderlijk en meeslepend verhaal, mooi beschreven, droevig en heldhaftig tegelijk. Een meesterwerk van Japin, gebaseerd op vele historische bronnen over de toenmalige ster aan het dansfirmament.
Schrijven Posted by Leo Besouw 01 Dec, 2010 09:33:26
Aan de keukentafel gebeurt het:
Rijmen schrijven voor de Sint,
zeggen wat men er van vindt
horen hoe het hoort,
waarnemen wat er gloort.
Recepten voor wat men eet,
verhalen over wat men deed,
schrijven hoeveel het kost,
eerlijk delen van de worst.
Typen van een verhaal,
twisten over het kanaal
op radio of tv,
met wie ga je in zee?
Bezig zijn en blijven,
warmte van de lijven,
kleuren van de ogen,
soms zelfs tranen drogen.
Overdenken wat we deden,
spijt over wat we meden,
mijmeren over morgen,
bedenken wat we kunnen borgen.
Schrijven Posted by Leo Besouw 23 Nov, 2010 15:10:36
Boeken zijn (ook) vruchten, denk ik…
Zo las ik in de herfst het boek “Tooraj” van Loes van dere Pluijm. Het is de vrucht van een ruim jaar praten, registreren, proberen en het eens worden met de belever van het verhaal: een vluchteling vertelt over zijn leven als Mujahedin, in het verleden van de strijd tussen Iran en Irak. Te jong heeft hij verschrikkelijke dingen meegemaakt. Meest treurig (en helder) is hoe hij is meegesleept door oudere Mujahedin en hoe hij zich daaruit weet te ontworstelen. Zijn familie leed een zeer zwarte tol. Voor geïnteresseerden, zoek bij www.freemusketeers.nl
Daarna was “De schaduw van de wind” aan de beurt. Geschreven door Carlos Ruiz Zafón. Ook hier het verslag in roman-vorm van geweldadig conflict, ditmaal in het Spanje van Franco, vooral spelend in Barcelona. Aan de hand van de geschiedenis van een intrigerend boek worden de hoofdpersonen met geheimen en gruwelen geconfronteerd. De menselijke, liefdevolle en soms verwarrende affecties komen meeslepend aan bod. (Te) heftig (soms)! Zie eventueel www.uitgeverijsignatuur.nl
Afgelopen weekend begonnnen met “Stille finale” door Henk Vaessen. De geschiedenis van een Joodse familie in en na de Tweede Wereldoorlog. Onvoorstelbaar wat daar in Elburg is gebeurd in de oorlog. Maar ook boeiend en soms zelfs humorvol én pijnlijk hoe voor de enkele overlevenden hun geschiedenis na de oorlog word bepaald door de nieuwe verhoudingen én de geschiedenis. Zie www.uitgeverijaspekt.nl
Zo, en nu weer verder aan de slag…
Schrijven Posted by Leo Besouw 16 Nov, 2010 14:54:48
Zoeken is het halve werk, denk ik…
Zo was ik gisteren virtueel bij het Westfries Genootschap (te Hoorn). Daar vond ik een heel interessante blog onder “Binnensdijks” door Ina Broekhuizen-Slot. Op 1 november schreef zij over twee boekpresentaties. Ongeveer iedere week schrijft zij over zaken die in de Kop van Noord-Holland/ West-Friesland spelen, vooral met betrekking tot de geschiedenis en soms over het gebruik van het West-Friese dialect.
Zo is er onder de rubriek “nieuws” te lezen over de presentatie van de West-Friese vlag op 26 november te Medemblik, in de Bonifaciuskerk. Heel interessant, die geschiedenis van dialect, wapen en vlag.
Het Genootschap werkt ook samen met het West-Fries Archief, eveneens te Hoorn. Daar zijn ook heel veel boeken en geschriften te vinden over de geschiedenis van de streek. Ik was er al eens op bezoek, na eerst hun bibliotheek on-line te hebben doorgesnuffeld, met name over de geschiedenis 1940-1956 van de omgeving waar ik mijn roman “Noorderdorp” heb geplaatst.
Verder vanmorgen een interessante boekbespreking gelezen in NRC-Next door Toon Beemsterboer. Hij bespreekt er in een interview het boek “Een zondagsman” en de schrijver ervan, Daan Heerma van Voss. Deze 24-jarige auteur heeft na een bijzondere aanleiding en gedegen observaties, het boek geschreven in zes weken!
Schrijven Posted by Leo Besouw 10 Nov, 2010 12:44:33
Beste lezer,
Het is dan zo ver: mijn eerste blog!
Schrijven: het waarnemen, denken en lezen gaat eigenlijk vooraf. Maar ik ben blij dat het nu hier, met dit resultaat zover is.
Mijn schrijfwerk voor de roman “Noorderdorp” ligt nu bij uitgeverij Aspekt. Het boekje van ongeveer ruim 100 pagina’s (waarschijnlijk) zit daar nu in de planning.
Verder gaan mijn gedachten al naar een vervolg, maar daar moet ik nog veel aan voorwerk, zoals archief-raadpleging, notities maken en overdenken, doen. Het zal ook weer in de “Kop van Noord-Holland” spelen. Verder verklap ik nog niets.
Voor de promotie van “Noorderdorp” heb ik sommigen al een e-mail gestuurd en of een vistiekaartje gegeven met mijn schrijvers-pseudoniem en website erop vermeld. Op de website www.leobesouw.nl staat wat meer vermeld, en bovendien gaat ook de uitgever t.z.t. in overleg met mij aktie ondernemen.
Ik houd belangstellenden op de hoogte, en hopelijk de lezer dezes ook zijn (mogelijk) geinteresseerde familie en vrienden en kennissen!
--------------------------------Volgt naders, blog 23 t.e.m. 47 vanuit Word
Blogs 47 t.e.m. 23:
Blog 47
C'est une danse macabre...
Het boek “Grijze zielen” van Philippe Claudel (De Bezige Bij, 2011): C'est une danse macabre én detective tegelijkertijd, zo was mijn leeservaring ermee. Het boek boeit van begin tot eind, speelt in de Eerste Wereldoorlog in Frankrijk, maar is ook een onderzoek in jaren erna van “De Zaak” waar een agent bij betrokken was en die hem niet met rust laat tot hij zijn eigen conclusies kan trekken.
De oorlogsverschrikkingen treffen je rauw in het hart, de onmacht door de vordering van wegen en andere. De onmacht -weer- van een verliefde vrouw met haar geliefde aan het front, van wie ze te weinig brieven terugkrijgt. Het noodgedwongen samen overnachten met een pastoor, de verbondenheid door gesprek, en de macht en onmacht van het woord, en vele andere tussenmenselijke ervaringen worden bijzonder scherp en gevoelvol tegelijk beschreven.
Springend van heden naar verleden probeert de ik-persoon de geschiedenis rond de dood van een 10-jarig meisje te deconstrueren. De gruwelijke dehumanisering krijgt een hoogtepunt in hoofdstuk 18 waar rechter Mierck en kolonel Matziev door hun machtsmisbruik, sadisme en valsheid een waarschijnlijk valse bekentenis afdwingen, en zich daarbij met volgevreten buiken tegoed doen. Maar ook de verschrikking van een frontsoldaat die blij is zijn linkerarm te hebben verloren, waarmee hij zijn kans om te overleven ongewild heeft veiliggesteld is gruwelijk.
Prachtig tegelijkertijd is de beschrijving aan het eind van het boek, waar de ik-figuur de drie dode vrouwen als incarnaties van eenzelfde ziel ziet en hij een dodelijk verband legt met zijn eigen vrouw en kind. Het verlangen de doden te overleven, door bij hen te zijn, krijgt zo een sinister eind.
Wonden, wonden, wonden, laat de oorlog achter... Naarmate de tijd vordert probeert men ermee te leven, maar op rijpere leeftijd komt de reflexie terug als een film. Mijn eigen boek “Noorderdorp” probeert daar ook iets van mee te geven, zie als je wilt www.leobesouw.nl
Veel lees-wijsheid toegewenst en vooral een goed en gelukkig Nieuwjaar!
Blog 47 b:
Mail aan Tonnus Oosterhoff 21 december 2011
Tonnus Oosterhoff,
Van harte gefeliciteerd met de P.C. Hooftprijs voor je bijzonder creatieve dichtwerk! Ik heb je zes gedichten op de site zojuist beleefd: het zette me aan tot een spontane reword in de vorm van en gedicht:
Inval...
Je krijgt een inval
maar van wie en waar
is dat niet raar
dat ik je ken en niet ken
dat ik je hier en daar
al zag en niet zag
dat ik je hoorde zingen en toch niet.
Er komt een traan,
hij komt tot staan,
maar ach waaraan
heb ik te danken,
dat ik toch zo kan janken
om wat er leeft in mijn gedanken?
Leo Besouw
Blog 46
Nacht over Westwoud
De roman “Nacht over Westwoud” van Wanda Reisel (uitgeverij Contact, 2011) heb ik als een pageturner gelezen. Het boek houdt je in zijn greep, zoals dat op de achterflap terecht staat aangegeven. Het verhaal van de waarnemende dorpsdokter is buitengewoon boeiend beschreven en biedt mooie karakterbeschrijvingen in de map “Mijn Aimabele Patiënten”. Ook de paardendokter Lidie komt fraai en geloofwaardig over, en brengt spanning en kleur in het verhaal.
De brief van zijn juist overleden moeder brengt ook spanning in het verhaal, juist waar dokter Levi bevreesd is deze te openen, en later in het boek een onthulling over zijn vader brengt. Daar komt ook die verdoemde oorlog (WO II) weer naar voren, wat me emotioneel trof. De spanningen in het dorp, waar men beducht is voor overlast van moslims, die er hun jaarlijks ritueel geslachte schaap komen halen, wordt fraai beschreven.
Minder tevreden ben ik over het eind van het boek, waar de spanningen ten top lopen, maar wel zo dat je je afvraagt of het niet wat te sterk wordt geschetst en daardoor wat ongeloofwaardig wordt. Als voorbeeld het huis van de dokter dat door groepen boerenjongens met brandende flessen, stokken en hamers tegen de ramen wordt belaagd. Als nuchtere Hollander vraag je je dan toch af of de dokter de telefoon niet had kunnen pakken, anno 21 e eeuw. Dat het rechtzetten van de valse beschuldiging niet verder wordt uitgewerkt, en het boek eindigt met een aai over de -oorspronkelijk valse- kater waarbij het haar knettert, is mooi gevonden, maar bevredigt toch niet echt.
Kortom een fraai en spannend boek, met een sterk beeld van wat massa-hysterie en incrowd-belangen kan ontwikkelen, maar toch wat overdone en onbevredigend aan het eind: het had wellicht met nog een kwart langer wat bevredigender en geloofwaardiger kunnen eindigen, is mijn mening...
Voor wie het nog niet wist: mijn boek “Noorderdorp” is vanaf 8 december 2011 voor € 11,95 te koop in de boekhandel. Het gaat ook over een dorp, maar in dit geval over een tuindersgezin, wat “die verdoemde oorlog” meemaakt en de tien moeilijke jaren erna, zie verder www.leobesouw.nl
Leo Besouw
Blog 45
Zwarte Gaten...
Als Zwarte Gaten
konden praten
wat zouden we dan laten
in ons doen en denken
in ons oordelen en schenken
in ons geven en ons nemen,
doen met al de dingen in ons leven?
Zwarte Gaten zijn wellicht de ogen
van degenen die ons niet bedrogen
beeld van iets
net meer dan niets,
wat wij niet kunnen begrijpen,
al laten wij 't rijpen,
tot in de ons gegeven tijd:
't blijft geheim, dat is geheid.
Al wat ons gaat te boven
mag geenszins ons beroven
van ons geloof
dat al dit ondermaanse,
soms wonderlijke zin heeft,
in 't ervaren met de jaren
dat d'Almachtige zin geeft aan ons paren,
en ons laat vergaren
simple wijsheid met de jaren.
Leo Besouw
P.S. Voor de geïnteresseerden in mijn boek “Noorderdorp”: vanaf 8 december 2011 is de vaste boekenprijs € 11,95; zie ook www.leobesouw.nl
Blog 44
Slijk der aarde...
Wat is er naast het slijk der aarde
anderszins nog wel van waarde
in deze tijden
van onrust mijden,
van wijsheid zoeken
van geld en kloeke economen
van goudklompjes en dollars dromen?
Slechts hier en daar
men neemt het waar,
zijn er wijzen die ons manen
voor gewichtigheid ons eer te schamen,
ons meer te doen gedenken,
aan zij die ons het leven schenken,
aan smart en hart
van wie 't meest ons ooit eens liefhad.
Geld, roem en -rucht en ook nog rang
zij vormen soms een boemerang
vooral diegenen
die niet wenen,
maar menen stevig te staan
op ingeboekte gelden
die slechts telden
totdat hun droom verloren was gegaan.
Leo Besouw
Blog 43
Een Levensschilderij...
Een Levensschilderij, zo valt het boek te noemen van Willem Nijholt “Met bonzend hart” ( Em. Querido's Uitgeverij, 2011) waarin hij in Brieven aan Hella S. Haasse, van 3 juli 2004 tot 21 maart 2011 zijn leven beschrijft van heel jong in Nederlands Indië tot in het jaar in Nederland, waarin hij 77 jaar zal worden.
Na mijn vorige blog erover (41e), waar ik toen tot pagina 119 kwam, heb ik het nu tot pagina 340 genoten en mee-beleefd zo je dat kunt zeggen... Treffend bijvoorbeeld hoe hij beschrijft “gewoon een hand van je vader op je schouder te voelen” en het conflict met zijn vader als hij vraagt wat meer over het verleden te vertellen: “wat moet ik je vertellen, dat weer eens iemand werd onthoofd, met een botte klewang, voor straf, die zinnen werden mij toegespogen... o, de schaamte die ik toen voelde...”.
En over zijn moeder, die hij Tijgerin Nijholt noemt, bij het verhaal dat zij zich in het hoofd had gezet dat de Jap naar rede zou luisteren, wat betreft het misrabele eten wat ze in het Jappenkamp kregen in de oorlog, zijn moeder in een protestactie met gevaar voor afstraffing van hun hele barak, Han 24. Hoe dat toch leidde tot een hele ketel kedelébonen, en zijn moeder ineens de held van de barak werd...
Hoe hij met Wieteke van Dort in 2008 naar midden-Bali gaat, geniet van de verhalen van Couperus, geniet van de geur van koppie toebroek, bij een klontong een roedjak te snoepen ( met tussen de tanden door ingehaalde lucht tegen het pedis): prachtige weergaven van de goede, maar de soms ook bar slechte stukken leven die hij in Indië en in Nederland heeft meegemaakt.
Aan het eind van het boek spelen weer de Jappen door zijn hoofd, juist naar aanleiding van de aardbeving in Japan en de erop volgende tsunami: hoeveel mede-lijden kun je opbrengen als je zelf zoveel hebt geleden? Zo verzucht hij letterlijk: “O Hella wat erg toch, altijd weer, altijd weer dat verleden.”
Dan mijn eigen boek, Noorderdorp, ook over de oorlog (en de tien jaar erna) in Noord-Holland, al is het een roman: de oorlogsgebeurtenissen, het verraad en de doden waren heel reëel, hun nasleep ook, ook al werd er vroeger weinig over verteld. Voor de geïnteresseerden: de officiële verkoopprijs wordt per 8 december 2011 verlaagd naar € 11,95, zie ook mijn website: www.leobesouw.nl
Veel leesplezier, vooral in deze donkerder dagen van het jaar!
Leo Besouw
Blog 42
Ik wil terug?
Ik wil terug
naar inktlap en kroontjespen,
naar handkar en hondewagen,
naar gulden en florijn,
dat lijkt soms zo fijn
in dezer dagen verwarring,
ontzetting en verstarring.
Ik wil terug
naar kolenkachel en -schep,
naar strenge winters en buitenpret,
naar hoepel en tol,
naar petroleumkan,
naar gaslicht en -aanstekers,
naar vodden- en melkboer,
naar goeie ouwe tijd
die ons nu soms veel beterder lijkt.
Ik wil terug,
naar hoeden en petten,
naar damescorsetten,
naar zwarte paarden en -heren,
naar pastoors die ons leren,
naar bidden in kerken
om ons zondige werken,
naar een tijd die gelijkt
of toch misschien té zeer snijdt?
Leo Besouw
Blog 41
Met bonzend hart
“Met bonzend hart” is de titel van het boek, waarin ik vorige week begon te lezen. Willem Nijholt verhaalt zijn brieven aan Hella Haasse ( E. Querido's Uitgeverij, 2011). Ik kwam tot pagina 119, maar kan nu al stellen het een bijzonder tijds- en gevoels-document te vinden, verweven in de Nederlandse geschiedenis vanaf die in de oorlog in Nederlands Indië, waarin Willem Nijholt de internering in Japanse kampen meemaakte.
Van de brieven van 3 juli 2004 tot 21 maart 2011 kwam ik nu tot en met die van 31 mei 2005; iets daarvoor had hij te horen gekregen dat kanker bij hem was vastgesteld, ook die ervaringen met het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis en Amsterdam verhaalt hij op een wijze , die tegelijk relativerend en toch buitengewoon gevoelig en zelfs teder en liefdevol is te noemen, ook naar Helga toe, “je Willem”, eindigt hij zijn brieven.
Het hoofdstuk beginnend met “Amsterdam, 31 mei 2005” is aangrijpend: een groot deel daarin gaat over het leven in het Japanse kamp, en de diefstal van fruit en de daarop volgende mishandeling en misbruik door de Jap en de mishandeling met een geweerkolf van zijn moeder door de “klepon”. Het is, schrijft hij, een geschiedenis uit zo'n lang voorbije tijd, maar nog niet een vervlogen verleden. Hij was toen 10 jaar en schrijft het nu hij 70 is. Hij krijgt daarbij te kampen met bittere gevoelens daarover, en zou het af en toe wel willen uitschreeuwen om zijn moeder, met wie hij er nooit, nooit, nooit over heeft kunnen praten.
Het is teveel om het hier weer te geven , prachtige beeldtaal, identiteit verweven en verworven in de geschiedenis. In een ander verhaal over vroeger, waarbij hij behoorlijk gewond raakte, met bloed op gezicht en lijf en kleding, zegt hij tegen zijn moeder: “Kijk eens maatje, nu ben ik nét Jezus aan het kruis”, als hij zichzelf in de spiegel ziet en zijn moeder in shock op de rand van het bed zit en hem aanziet. Hij concludeert: “Geboren voor het toneel, dus.”
Ik ga straks verder; lees het!
Veel leesplezier en (weldadig) gevoel en begrip voor “de mens”...
Leo Besouw
Blog 40
De zon en de maan?
De zon en de maan
kunnen we 't allemaal nog aan,
met al die berichten
uit velerlei bronnen
nagespeurd, of grootdeels verzonnen,
veelkleurig
soms treurig?
Blij kunnen we zijn
met onze mobieltjes,
met tv, internet, twitteren met
onwaarschijnlijk veel pret,
om waarheid en leugen
om feiten en fictie
om bergen en dalen
om geilaards in hun nixie?
Konden we ooit de Bataven
doen dromen,
drinkend hun bier
en niet te geloven
hoe zij met hun vingers
hun mobieltjes bespeelden,
zich nimmer verveelden,
vrij van de zon en vrij van de maan
dan wel voor stapelgek zouden staan?
Leo Besouw
Blog 39
Lev Tolstoj
“Studentenjaren” van Lev Nikolajevitsj Tolstoj, in de vertaling van Arthur Langeveld (Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren, 2011) heeft afgelopen week mijn lezers- en schrijversaandacht gehad. Het boek van de in 1828 geboren schrijver, die op 29 jarige leeftijd dit derde boek schreef, in een semiautobiografische trilogie over zijn jeugd heeft voor mij een blik geworpen op de jonge, nu wereldvermaarde schrijver ( “Oorlog en Vrede” en “Anna Karanina” van hem zijn meer dan wereldberoemd).
Wat heeft mij nu het meest getroffen? Wel, als bijna zeventienjarige jongen zoekt hij kennelijk “een nieuwe visie op het leven”. “Deugdzame gedachten” beroeren hem, een soort ideale levensregels zoekt hij, en hij probeert dit een plaats en werking te geven in verstand en gevoel. Als hij zijn ervaringen beschrijft is er al enige reflectie op de gevoelsmetaformosen die hij deels autobiografisch zelf heeft ervaren, zo valt op te maken uit de scherpzinnige waarnemingen, de intelligente en soms charmante omschrijvingen, maar ook de soms botte of boerse uitingen en communicaties die hij weergeeft in zijn ontwikkeling op weg naar een plaats op de Russische universiteit, waar zijn hoofdpersoon zich op voorbereidt, het eerste jaar meemaakt en zakt...
Ook zijn ervaringen met de liefde leiden tot reflectie waar hij drie soorten onderscheidt: de schone, de opofferende en de actieve liefde, die hij een plaats probeert te geven in zijn visie op de wereld en op het tweede huwelijk van zijn vader in het bijzonder. Aan het einde is hij zo teleurgesteld in zijn falen dat hij overweegt nieuwe levensregels op te stellen of “zelfs papa toestemming te vragen om bij de huzaren of naar de Kaukasus te gaan”.
Een mooi beschreven zoektocht van een jonge Rus halverwege de negentiende eeuw in het Rusland van toen. Volgens Wikipedia ging Tolstoj in 1844 naar de universiteit Kazan, en schreef hij zijn meesterwerk “Oorlog en Vrede” in 1865-1869. Een buitengewone man; het voert hier te ver om er nader op in te gaan. Het besluit om opnieuw levensregels te schrijven aan het eind van het boek, opent de toegang naar zijn verdere en bijzondere leven en schrijven.
Dan mijn boek”Noorderdorp”, (ook) semi-biografisch, het eind ervan opent mogelijk naar een vervolg, mogelijk ook een trilogie? De toekomst zal leren wat schrijver Leo Besouw hier mogelijk van kan maken...
Veel leesplezier!
Leo Besouw
Blog 38
Doodstaboe
Doodsbleek
doodgewoon
doodnormaal.
Met doodsverachting
doorstaan van
doodnormale angsten
met dodelijke impact
die doodnerveus
staat af te lezen
op zijn doodsbleek gelaat.
Dooddoeners zijn het
drukkende gedachten
die we verbannen
naar de rand van het bestaan
naar over de afgrond
die afgrijselijk en onbegrijpelijk
doodgewoon en doodnormaal heet.
Drama doorstaan door
doodernstig toe te zien
op wat woede en doodsangst
bewerkt en doet zien
dat taboe is gelijk een dor blad
dat te gelegener tijd
doodnormaal ter aarde valt.
Leo Besouw, ter overdenking...
Blog 37
Waarneming en...
Toen liep ik daar
en keek ik raar
op van een grijzend' man
hand in hand met 'n
vrouw met lang zwart haar
veel jonger dan de man;
veel kleiner was haar lengte
dat ik ook dacht, wat raar.
Wat doen zij samen dan
zo hand in hand verstrengeld
zo grijs en zwart
en zo verengeld,
hoe zouden zij het samen doen
in huis en haard
en ook wellicht
op andere stee tevree?
Het kop verschil
dat gaf te denken
zoals je dat kan knagen
als vragen je gaan plagen,
hoe mensen kunnen dromen
van liefde en bekomen
van hand in hand door gans het land,
van hier tot daar en overmorgen.
Leo Besouw, verdichtsel...
Blog 36
Het blauwe kind
“Het blauwe kind”, roman (Henry Bauchau, 2011, De Bezige Bij, Antwerpen, 383 pagina's) opent met het voorschot “Je moet afdalen tot de oerchaos en je er thuis voelen” (een uitspraak van Georges Bracque).
De kern van het verhaal draait om Orion en zijn psychotherapeut die diens behandeling in een dagcentrum voor adolescenten verzorgt. Middels gesprekken en stimulering tot schilderen en beeldhouwen probeert zij hem zijn (aanvaardbare) weg te laten vinden. Hierbij duikt af en toe “het blauwe kind”op uit zijn ziekenhuisperiode, op vierjarige leeftijd: een drie jaar oudere lotgenoot die hem woordeloos begreep en beschermde...
Aan de hand van nauwgezette verslagen van vele sessies wordt je als lezer betrokken bij de ontwikkeling van Orion, met dramatisch vallen en opstaan. Een boeiende tocht door diens levens-chaos. Beklemmend af en toe...
Door verbeelding in tekeningen, beelden, woorden, met daarbij enorm geduld en toewijding door de therapeut, wordt een boeiend traject afgelegd tot een min of meer aanvaardbaar eind. Lees het zelf en leef mee met Orion die over zichzelf (onder meer) laat opschrijven: “...op de lagere school al verongelukkigd en bij het vuilnis gezet...”, en luister met hem mee en hoor “een soort blauwekindstem...”, die hoop geeft...
Voor de innerlijke stem van (jonge) Leo in mijn (bescheiden) boek “Noorderdorp” zij voor toelichting verwezen naar www.leobesouw.nl en geldt ook “lees het zelf”...
Leo Besouw
Blog 35
even verder,,,
Blog 35
Drama in optima forma
Drama in optima forma zo is het boek “Het ijzig hart” (Almudena Grandes, 2010, uitgeverij Signatuur) te noemen. Tot het eind toe een relaas van twee Spaanse families, vrij en gevangen in de kluisters van de tijd, worstelend met vragen uit het verleden: wie was fout in de oorlog en daarna, waarom is er zoveel verzwegen, hoe kunnen we er mee verder?
In prachtige, beeldrijke taal worden gevoelens uit de jeugd van hoofdpersoon, Álvaro, beschreven. Gevoelens van trots en warmte als elf-jarige voor zijn vader, die later bijna duivelse daden gepleegd bleek te hebben, toch een gezien en rijk man werd, maar ten koste van wat?
De confrontatie met zijn moeder, aan het eind, aan wie Álvaro vele vragen stelt, om “te weten wie ik ben” zoals hij eerder aan zijn oma had gezegd, in antwoord op het advies “het is beter dat je sommige dingen niet weet”. Angst en vrees, maar ook hoop, meegekomen met de geschiedenis vanaf de Spaanse burgeroorlog, die nawerkt tot in de derde generatie, op een prachtige, soms beklemmende en heftige wijze weergeven!
In de “Noot van de auteur” verantwoordt Almudena Grandes zich voor haar bronnen (en inspiratie). De roman is van begin tot eind fictie, stelt ze, maar overeenkomst met de werkelijkheid berust niet op puur toeval, juist het tegendeel, het boek is gebaseerd op waar gebeurde feiten, zo stelt ze, en dat komt mij ook zo over...
Ook mijn boek “Noorderdorp” is gebaseerd op waar gebeurde feiten, al heet het fictie. Met name de beschreven oorlogsgebeurtenissen hebben hun bron in diverse archieven. De beleving ervan door de familie van Leo is een construct, eigenlijk zoals taal altijd een construct is, of zoals ik aan een belangstellende verduidelijkte : we zijn maar “stamelaars” in het weergeven van geschiedenis en gevoelens, hoewel de een die kunst mooier en beter beheerst als de ander. Almudena Grandes behoort voor mij tot de top 10 aller schrijvers, in alle bescheidenheid...
Leo Besouw
Blog 34
Een Summa Spanologica in romanvorm...
Dat is het boek “Het ijzig hart” van Almudena Grandes ( uitgeverij Signatuur, 2010). Na mijn vorige blog ben ik ermee verder gegaan (nu van bladzijde 420-690). En weer voel ik de drang om u/je deelgenoot te maken van mijn leeservaring met deze kapitale roman.
Een greep uit de gedachten die mij overvielen bij het verder lezen: Het boek danst als een flamenco door je ziel, met de plotselinge en heftige bewegingen, het geklik van hakken en het getik van de castagnetten... die je ziel doorsnijden... Je voelt je soms als in een cake-walk (als vroeger op de kermis) omhoog en omlaag geslingerd, schuddend op de gammele kettingbrug van de geschiedenis van de hoofdpersonen Álvaro en Raquel en hun familie's, tot in de derde graad...
Raquel danst, prachtig beschreven, de flamenco, samen met een zigeuner in een trefzekere en gevaarlijke intuïtie... als lezer krijg je het gevoel de soms uitputtende flamenco mee te moeten dansen, terwijl taal en dans in elkaar overgaan in ritmische bewegingen... De man begeert één ding, maar krijgt slechts rook, zingt een stem, fijn als kristal...”Ik kan niet neuken” zegt ze “maar je hebt een stijve”, “Sorry”...
Als een weg naar Santiago de Compostella gaat het boek door de Spaanse geschiedenis via herinnering, gevechten in schuld en liefde, in oorlog, orde, vrijheid, naar “vrijheid zonder woede”, “ïs die er nu niet dan toch zeker heel gauw” (in een gedicht uit 1976). Wordt vervolgd...
In Amersfoort ging het afgelopen zondag over “Personages, conflict, perspectief”, en meer, als afsluiting van de week van het schrijven, onder meer door Schrijven Online georganiseerd. Ik was daar niet, maar was (onder meer) met bovenstaande bezig. Mijn boek “Noorderdorp” (94 bladzijden) is maar “een roeibootje” vergeleken met de “oceaanstomer” van het boven beschreven boek; de gang tot het einde ervan (p. 854) zal lezend en overdenkend, naast het plezier zeker ook bijdragen aan de kwaliteit van verder schrijven...
Veel leesplezier (en lering...)
Leo Besouw
Blog 33
Het ijzig hart
Een boek van 854 bladzijden... daar begin je niet zomaar aan. Maar voor het boek “Het ijzig hart” van Almudena Grandes (2010, uitgeverij Signatuur) is het een expeditie van het heden naar het Spaanse verleden van de burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog, die buitengewoon de moeite waard is.
Alhoewel ik pas tot bladzijde 420 gekomen ben, wil ik de lezer nu al deelgenoot maken van mijn ervaring met dit Magnum Opus van Almudena Grandes. Vanaf de vertelling over de begrafenis van vader van de hoofdpersoon, waar een mysterieuze vrouw verschijnt, tot de ontdekking van de brief die de moeder van de vader ooit schreef aan haar zoon, voel je je als in een zeilschip op volle zee meegesleurd door het verhaal, als in een reusachtige achtbaan in razende vaart achteruit en dan weer vooruit geslingerd door de geschiedenis van de families Carrion en Fernandez.
Falangisten en republikeinen, collaborateurs, nazi-gelovigen, meelopers en principiëlen, allen vermalen door de tijd, hun plaats in de noodlottige geschiedenis(sen) en tegelijkertijd de mogelijkheden tot overleving en nieuwe liefdes benuttend. Verpletterend mooi, realistisch hard en gedreven beschreven! Zo veel liefde, zoveel hartstocht, zoveel scheuring, woede en verraad en toch we have to go on...Een supergeschenk van een begenadigd schrijfster!
Bleekjes en tam was dan eergisteren mijn bezoek aan Manuscripta, en toch ook weer niet: er was veel te zien, te doen, te interviewen en voor te lezen. Veel, veel boeken, maar ook een goed gesprek met de uitgever van mijn boek “Noorderdorp”. Met Perry Pierik en Margreet den Buurman bij de stand van Aspekt er gepraat over de toekomst voor schrijvers en uitgevers, de nieuwe technieken (breng je stick met manuscript mee en morgen is je papieren boek een feit?) en de (K)kunst van het creatief schrijfproces... Je hoort nog...
Veel leesplezier!
Leo Besouw
Blog 32
Personages,conflict,perspectief
Frans Stüger biedt met zijn boek “Personages,conflict, perspectief” (uitgeverij Augustus, 2011) een mooi compact drieluik van de basis-fundamenten die een boek tot een literaire roman maakt. “Een goede voorbereiding is essentieel” is de eerste zin van hoofdstuk 1.
Op pagina 30 komt de basisstructuur van de gulden snede, geldend sinds de Griekse oudheid aan de orde, zoals Aristoteles die omschrijft in zijn Poetica. Vervolgens komt hij bij de scèneketting als handig middel om overzicht te houden over het verhaal. Heel fraai; een jaar geleden noemde ik dat in Arnhem in mijn geval als beginnend schrijver “gebeurtenissenketting”. Stüger legt echter vooral de nadruk op uitgesproken karakters van de personages, karakters die per se iets willen bereiken.
Vervolgens behandelt hij de voorwaarden waaraan een goed conflict, de flow in het verhaal, moet voldoen. Heel duidelijk en genuanceerd, waarbij geheimen en karakterproblemen voor een boeiende conflictreeks kunnen zorgen.
In hoofdstuk 4 worden de vertelperspectieven behandeld, van alwetend, ik-belevend, ik-vertellend, personaal, tot verhullend-ik-perspectief en nog een paar. Perspectiefverandering mag ook , maar moet noodzaken vanuit het drama van het verhaal zelf. Tenslotte een geruststelling en relativering: iedere schrijver moet voor zichzelf uitzoeken welke manier van werken en schrijven voor hem het beste resultaat oplevert. Toevalligerwijze sluit dit wonderwel aan bij een van de forumdiscussies op schrijvenonline.org, wat ik ook regelmatig bezoek.
Wat komen gaat: “de Dag van het Personage”op 11 september in Amersfoort (onder meer door Schrijvenonline.org georganiseerd) en eerder nog Manuscripta te Amsterdam op 4 september: bij opnames voor “de Avonden” wil ik er bij zijn, en wellicht ontmoet ik daar ook weer de uitgever van mijn boek “Noorderdorp”!
Zie verder mijn website: www.leobesouw.nl en veel leesplezier en plezier met het boeken- en schrijvers-bezoek op Manuscripta indien je er bij wilt en kunt zijn!
Leo Besouw
Blog 31
Blauwdruk van het verleden?
Een debuut, geschreven op 73-jarige leeftijd, door een Italiaanse vrouw, lijdend aan ALS. Dat is het boek met de titel “Deze laatste zomer” , haar naam is Cesarina Vighy ( Orlando uitgevers, 2009). De titel voor deze blog kwam in mij op als vanzelf: het gaat niet alleen over ervaringen met de ziekte “ALS” (amyotrofische laterale sclerose); het is tevens een terugblik op haar eigen geschiedenis in familieverband en in politieke situaties vanaf de tijd van voor de Tweede Wereldoorlog.
Vertel het, vóór het te laat is, en doe wat je kunt (zo lang de ziekte het je toestaat) is de gevoelde onderstroom in haar verhaal, autobiografisch, met humor, lichte zelfspot, en in het eerste deel ( tot pagina 134) een ietwat chaotische kakafonie van geheugenreflexen over haar belevingen tot en met het overlijden van haar ouders.
De ervaringen met haar ziekte, die zij zelf noemt “een ziekte die de grootste pechvogels van allemaal verenigt”, leidt ook tot goede raad voor lotgenoten, gekoppeld aan ”de geweldige vrouw Madame de la Palisse”, voor beginners: de eerste van de 13 is “Maak je geen illusies”. Humor en realisme, liefde voor de natuur (vogels en katten) en een flakkerende schrijfstijl maken dit boek tot een zeer bijzondere ervaring.
Dan mijn eigen boek, ook een debuut, semibiografisch, maar over een korte periode (1940-1956): het boekje “Noorderdorp” (94 pagina's) is nu vermeld in het augustus/september-nummer van Schrijven Magazine op de pagina “debutenoogst”. Voor verdere informatie zie www.leobesouw.nl
Veel leesplezier!
Blog 30
Tikkop
Adriaan van Dis heeft met zijn boek “Tikkop” (uitgeverij Augustus, 2010) een bijzonder boeiende roman gecreëerd. De reflexieve gang door de tijd van nu gerelateerd aan de bevlogenheid van de strijd 40 jaar geleden, om aan de Apartheid in Zuid-Afrika een eind te maken door de twee hoofdpersonen, Donald en Mulder, is buitengewoon boeiend.
Rigoreuze keuze's van toen, liefde's van toen, breken met ouders van toen, en meer, afgezet in een daadwerkelijke herverkenning in het hedendaagse Zuid-Afrika, met een genereuze poging om de aan tik verslaafde jonge Hendrik uit een zinkend moeras van misdaad te redden, het is als een poging van Atlas om de hele wereld te dragen.
Aan het eind van het verhaal nog een verwoestende natuurramp, die in een dorp alles met slijk en modder bedekt, een onhoudbare toestand die zich ontwikkelt, en een wegvluchten uit de poel, maar met overwegingen die een begin van wijsheid, maar tegelijk nieuwe aarzeling opleveren, over wat de rechte weg is. Het geheel doorweven met prachtig Zuid-Afrikaans, wat een mooi gevoel van betrokkenheid oplevert. Op z'n oud-Westfries gezegd: dat he je errug mooi dein!
Dan mijn eigen boek: op de Deventer Boekenmarkt, aanstaande zondag mag ik aan de Brink vanuit de Openbare Bibliotheek een stukje voorlezen uit mijn boek. Het zal gaan over eind 1944, wat de familie dan beleeft en ondergaat in dat fictieve dorp Noorderdorp in de kop van Noord-Holland.
Veel lees- en luisterplezier, misschien tot a.s zondag (omstreeks 15:30) bij de Deventer Boekenmarkt!
Leo Besouw
Blog 29
Zomerhuis met zwembad
Herman Koch heeft me met zijn boek “Zomerhuis met zwembad” (Anthos, 2011) bijzonder geboeid. Zijn roman schetst aan de hand van een ogenschijnlijk idyllische titel in een zeer boeiend verhaal een aantal wezenlijke dilemma's in een eigentijds verhaal.
Waar mijn vorige blog eindigde met de vraag naar waarheid en leugen in de literatuur, bevinden we ons in dit boek in een aantal ogen van eigentijds stormen voor het geweten en de omgang met feiten, leugens en veronderstellingen die (aanvankelijk) voor waar doorgaan.
Meesterlijk vind ik de omschrijvingen van de waarnemingen en gedachten van de arts-hoofdpersoon, die ondanks zijn medische eed verstrikt raakt in het zoeken naar de waarheid, en zichzelf daarbij binnensmonds en naar buiten toe in leugens verslikt. Daarbij de persoonlijke betrokkenheid door de eigen opgroeiende dochters en eigen amoureuze ontwikkelingen maken het tot een intrigerend en meeslepend verhaal, bijna ook een detective met morele dilemma's, die je op het puntje van je stoel doen zitten.
Gelukkig is het einde, waar de jeugd, (zijn dochter) de toekomst heeft en krijgt.
Dan mijn boek “Noorderdorp” links en rechts ligt het inmiddels in een aantal winkels, enkelen hebben het al gelezen. Geschreven bevindingen kunnen door mij op de website worden geplaatst onder het hoofdje “Boek” (zonder vermelding van naam, indien gewenst, en naar inzicht van de beheerder). De schrijver zal tijdens de Deventer boekenmarkt op zondag 7 augustus in de openbare bibliotheek (grenzend aan de Brink) acte de présence geven op het Deventer Schrijvers podium (met meerdere (Deventer) schrijvers ( van 13-16 uur).
Veel leesplezier, Leo Besouw
Leo Besouw
Blog 28
Waarheid en Leugen
“Waarheid en leugen in de literatuur, recensies en essays” van Stephen Vizinczey ( Lebowski, 2010) heeft me verder gepakt: van pagina 263 tot 406 o.a. over “De Toverberg” van Thomas Mann, waarin ideeën gebaseerd op Georg Lukács die... met een smerig soort imperialistische fantasie... wiens rug krom staat van het hielenlikken.... in relatie tot steun aan Stalins showprocessen... maar die tijdens de Hongaarse revolutie ineens de andere kant koos...
En: Sartre's begrip “mauvaise foi” (“kwade trouw”) : de verleiding om te stoppen met nadenken...; naar de bespreking van Lafaards: ...angst is geen onschuldige emotie... wat doen wij eigenlijk en waarom?: aan de hand van nazi-misdadigers als Stangel verduidelijkt...
Vervolgens Snobisme; Pseudowetenschap; de verwarrende antropoloog Dr. Turnball; het begrip “eer” volgens de maffia; de uitglijers van Nabokov in diens boek “Lolita”; “Een typische Asperger-roman ( “Burr”van Gore Vidal) met valse uitstraling, waarin boeven worden opgehemeld; Mark Twains autobiografie; Leonardo's spijt t.e.m. de geschiedenis van Imre Nagy, die opgehangen is na het neerslaan van de Hongaarse revolutie van 1956.
Je kunt concluderen dat macht en leugen nogal eens elkaars vrienden zijn, of anders gezegd gevarieerd naar een oud-Hollands spreekwoord: wiens brood men eet, wiens leugen men spreekt...
Niet om het brood, maar mogelijk om het inzicht: lees mijn boek “Noorderdorp”, zie www.leobesouw.nl En wie deze blog wil delen met relaties/ vrienden op Facebook, LinkedIn, Myspace of Twitter: gebruik dan de knop “share”onderaan dit bericht.
Veel leesplezier (en inzicht),
Leo Besouw
Blog 27
Boekenwereld!
Leo leest “Zwagerman leest” in de Volkskrant van 25 mei 2011, en stuit op drie van zijn adviezen aan de een miljoen (aspirant)schrijvers in Nederland...
Zwagerman stelt vast dat die groep een markt vormt. Drie titels ten behoeve van die markt noemt hij en twee ervan bespreekt hij: Stephen Vizinczey 's “Waarheid en leugen in de literatuur” (Lebowsky Publishers, 2010); Paul Sebes's boek “Bestseller” (Thomas Rap, 2009) staat alleen in de kop van het artikel; Renate Dorrestein's “Het geheim van de schrijver” (2009). De boeken van Vizinczey en Dorrestein maken een cursus overbodig, beweert Zwagerman.
Ik zou hier graag aan toevoegen dat het boek van Sebes een uitstekende hulp en leidraad is voor “de beginnende schrijver”, en dan spreek ik uit doorleefde en recente ervaring: hij heeft mij (mede) gemotiveerd om mijn boek “Noorderdorp”te gaan schrijven.
Toch was ik door Zwagerman's artikel geïnspireerd om onmiddellijk zijn aanbevolen boek van Vizinczey te bestellen. En mijn eerste ervaring met dat boek is gunstig: ik ben nu tot pagina 263 en een hele galerij van prominenten, recensies en essays over hen, hebben mijn “mind” gepasseerd.
De bedoeling van Vizinczey is gegrepen te worden door die groten, ze te gaan lezen en herlezen. Zijn betogen zijn aanstekelijk, maar de wereld van boeken en schrijvers is enorm groot, al zet hij je wel op zeer interessante sporen, die tegelijk aan het denken zetten. Zo ga je bijvoorbeeld van kritiek op Rousseau, via Stendhal en Balzac naar Mary Wollstonecraft (1759-1797, zij schreef het eerste boek dat pleitte voor gelijke rechten en kansen voor man en vrouw), naar Tolstoj, Dostojevsky, Solzjenitsyn, Johnatan Swift, Goethe en Heinrich von Kleist naar Thomas Mann.
Na de ervaring met deze gedeeltelijke rondtocht door deze “kathedraal” van prominenten en hun werken lijkt het mij toch goed (vooral voor beginnende schrijvers) om toch ook wat bescheidener werken/ boekjes van ervaren hedendaagsen te bestuderen. Het eerder genoemde boek van Sebes vind ik uitermate geschikt, maar ook boekjes uit de Schrijfbibliotheek van uitgeverij Augustus en Schrijven Online kunnen zeer nuttig en leerzaam zijn: kijk hierbij naar wat bij jouw vragen en interesses past, zou mijn advies zijn.
Veel leesplezier, mogelijk ook met mijn boek “Noorderdorp” (zie de website www.leobesouw.nl )
Leo Besouw
Blog 26
Asta's ogen
Terwijl mijn boek “Noorderdorp” zijn gestimuleerde weg vindt, ben ik opnieuw bezig me in literatuur te verdiepen. Zo las ik het boek “Asta's ogen” van Eveline Stoel (Nijgh & Van Ditmar, 2010).
De ondertitel luidt: De levenskracht van een Indische familie. Eveline Stoel schetst uitvoerig en nauwgezet het levensverhaal van Asta, hoofd van een Indische familie, van het bestaan in Soerabaja van voor de oorlog, via de Japanse bezetting van Indonesië, naar de gruwelijke “bersiap” en de moord op haar man, en tenslotte naar een nieuw bestaan in Nederland aan onder meer de Van Obdamstraat in Oss.
Toekomstdenken, aanpassing aan de Nederlandse cultuur, en verdringing van het verleden gaan hand in hand. Maar armoede en onbegrip worden overwonnen, mede te danken aan de ogen van Asta, die na de dood van haar eerste man nog twee keer een man wisten te veroveren. Kleurrijk is de geschiedenis van de familie, warm en tegelijk voorzichtig: niet uit de toon vallen, maar in familiekring als een warme moeder aarde.
Kleur en cultuur in “den vreemde” die langzamerhand toch eigen wordt. Een prachtig verhaal, een historisch boekwerk, voor wie (meer) inzicht wil smaken in de geschiedenis van de “Indische Nederlanders”.
Dan mijn eigen roman “Noorderdorp”, met als ondertitel een (familie)geschiedenis 1940-1956), spelend in de Kop van Noord-Holland; natuurlijk ben je als schrijver benieuwd naar de leeservaringen van de lezers van je boek. Wie wil kan naar mijn e-mail-adres zijn lees-ervaring ermee (beknopt) melden ( leo@leobesouw.nl ). Mogelijk wordt die ervaring dan t.z.t. op mijn website opgenomen, onder subtab “Boek”, met vermelding van de naam van de inzender (als die dat wil). Het e-mail adres van de zender wordt aan geen enkele derde verstrekt en ook niet op de website vermeld.
Veel en aandachtig leesplezier toegewenst,
Leo Besouw
Blog 25
Asta's ogen
Terwijl mijn boek “Noorderdorp” zijn gestimuleerde weg vindt, ben ik opnieuw bezig me in literatuur te verdiepen. Zo las ik het boek “Asta's ogen” van Eveline Stoel (Nijgh & Van Ditmar, 2010).
De ondertitel luidt: De levenskracht van een Indische familie. Eveline Stoel schetst uitvoerig en nauwgezet het levensverhaal van Asta, hoofd van een Indische familie, van het bestaan in Soerabaja van voor de oorlog, via de Japanse bezetting van Indonesië, naar de gruwelijke “bersiap” en de moord op haar man, en tenslotte naar een nieuw bestaan in Nederland aan onder meer de Van Obdamstraat in Oss.
Toekomstdenken, aanpassing aan de Nederlandse cultuur, en verdringing van het verleden gaan hand in hand. Maar armoede en onbegrip worden overwonnen, mede te danken aan de ogen van Asta, die na de dood van haar eerste man nog twee keer een man wisten te veroveren. Kleurrijk is de geschiedenis van de familie, warm en tegelijk voorzichtig: niet uit de toon vallen, maar in familiekring als een warme moeder aarde.
Kleur en cultuur in “den vreemde” die langzamerhand toch eigen wordt. Een prachtig verhaal, een historisch boekwerk, voor wie (meer) inzicht wil smaken in de geschiedenis van de “Indische Nederlanders”.
Dan mijn eigen roman “Noorderdorp”, met als ondertitel een (familie)geschiedenis 1940-1956), spelend in de Kop van Noord-Holland; natuurlijk ben je als schrijver benieuwd naar de leeservaringen van de lezers van je boek. Wie wil kan naar mijn e-mail-adres zijn lees-ervaring ermee (beknopt) melden ( leo@leobesouw.nl ). Mogelijk wordt die ervaring dan t.z.t. op mijn website opgenomen, onder subtab “Boek”, met vermelding van de naam van de inzender (als die dat wil). Het e-mail adres van de zender wordt aan geen enkele derde verstrekt en ook niet op de website vermeld.
Veel en aandachtig leesplezier toegewenst,
Leo Besouw
Blog 24
2011-06-08 blog 24
Verkeerde been?
Tijdens mijn vakantie een achterstallig stukje leeswerk genoten: “Duel” van Joost Zwagerman. Het is het boekenweekgeschenk 2010 (dus een jaar “te laat”), maar de vertraging heeft mogelijk een mede-reden door de aanvang van het boek. Na de “Proloog” volgt anderhalve bladzij later: “Nee, dit is de proloog”.
Het begint met “godverdomme” wat je al enigszins op een goddeloos spoor zet. Een jongetje springt van de zes meter hoge duikplank, om te laten zien dat hij een grote vent is. De diep-rode kleur van zijn huid die daarbij ontstaat, word gerelateerd aan gescheurd canvas van een beroemd schilderij van 30 miljoen. Even later wordt in “Nee, dit is de proloog” de situatie van de 40-jarige museum-directeur van “het Hollands” geschetst, met een inleiding in de kunstwereld, die mij even een gevoel gaf door een “stenig moeras” de richting te moeten vinden.
Maar vanaf bladzijde 11 wordt het goed verteerbare kost, spannend, en krijg je sympathie met de “flinke” Jelmer Verhoof en diens restaurateur Herman Olde Huisink, die verwikkeld raken in een idealistische kunstroof. Prachtig taalgebruik en spannende wendingen maakten het lezen tot een genot in de bobbelende trein en het suizende vliegtuig.
Eveneens tijdens mijn vakantie kreeg ik het bericht dat mijn debuut-boek “Noorderdorp” was aangekomen! De officiële verschijningsdatum is 31 mei, terwijl het vanaf 8 juni verkrijgbaar is bij de boekhandel voor € 14,95. Het is uitgekomen bij Aspekt en heeft ISBN 978-94-6153-020-2. Nu maar hopen dat de achterzijde van het boek de lezer niet op het verkeerde been zet: “Het is mei 1940. Op de afsluitdijk klinkt kanongebulder.....” De “historisch semi-biografische roman, spelend in de kop van Noord-Holland,” gaat ook over de 10 jaar na de oorlog, in dat verzonnen “Noorderdorp”. Enfin, lees het zelf; zie voor meer informatie mijn website: www.leobesouw.nl !
Veel leesplezier!
Leo Besouw.
Blog 23
Blog 23
Bevreemdende Omweg
Zojuist vanmorgen het boek van Gerbrand Bakker “De omweg” uitgelezen (Cossee, 2010). De hoofdpersonen “de jongen”, “de man”,”de agent”, en het erg herhaaldelijk gebruik ervan, riepen bij mij een gevoel van bevreemding en vlagerigheid op. Hoewel “de jongen “zich op bladzijde 85 wel voorstelt als Bradwen, gebruikt de schrijver (te) herhaaldelijk “de jongen”, wat vervreemdend aandoet. Pas op pagina 229 blijkt “de man” “Rutger” te heten . En hoewel “de man” op pagina 196 door de agent gevraagd wordt om hem Anton te noemen, blijft “de agent” als personage optreden.
Merkwaardig in contrast hiermee wordt de stem van het navigatieapparaat in de auto van de agent gepersonifieerd als Bram. Op pagina 229 blijkt “de vrouw” “Emily” “Agnes”. De wederwaardigheden van de vrouw, de jongen en diens vader en de hond Sam, doen wat mistig en vlagerig aan in een dito landschap, de eerste 198 bladzijden. Pas daarna wordt het echt spannend, komt er vaart in het verhaal en komt het tot tot een hoogtepunt wat tegelijk dieptepunt blijkt en het verhaal nogal abrupt doet eindigen. Het taalgebruik is in het laatste stuk ook veel beter, vind ik.
Het boek “Boven is het stil” van Gerbrand Bakker heb ik nog niet kunnen lezen. Het lijkt me (uit recensies) een betere beschrijving in een roman over verlaten eenzaamheid en menselijk hunkeren, dan in dit, op zich zeker lezenswaardige boek.
Eind mei leggen alle vogels een ei, en de schrijver van deze blog zou volgens de site van de uitgever de verschijning van zijn boek “Noorderdorp” zien. Voorzover mij duidelijk is zowel de tekst (binnenwerk) als het omslag (mogelijk) bij de drukker. Zie verder mijn website: www.leobesouw.nl
Veel leesplezier! Leo Besouw.
Voor terug naar de startpagina: www.leobesouw.nl waar de andere jaren met tabs aan te klikken!
Leo Besouw