" Waar het hart vol van is...begint... "
Copyright: (door)linken: toegestaan;
knippen en plakken: nee;
vermenigvuldigen: alléén met mijn toestemming.
Voor reactie's klik op onderstaande link:
Beste lezers, (zie op de startpagina de spreiding over landen):
Blog 811 Versie 18-04-2020
Het tumult (gedicht)
Het tumult
van berichten
kan ons doen zwichten
voor vergezichten;
door de gesel van corona
staat onze fantasie
onder druk over een
toekomst zonder dat
vervloekte juk waar
wij nu onder zuchten.
Eens komt weer het
verhaal van de mens
die het virus overwon
en de niet te vertragen
zon die met zijn gloed
onze sores omleidde
tot nieuwe moed en
een nieuwe wereld
die zich ontspon.
Leo Besouw
Blog 700 Versie 31-03-2019
Laat los (gedicht)
Laat los,
laat het anker vallen,
heb lak aan de wind,
laat de zon je omhelzen,
laat gisteren varen
en voor morgen
slechts een knop,
nog geen zorgen.
Kom tot je diepte,
val in de kloof
van het nu,
zonder angst voor morgen,
zonder wrok of verwijt
over gisteren, laat
het verleden voor
zichzelf zorgen,
sta in het nu,
ik geef u advies,
mijn devies, aan u...
Leo Besouw
Blog 640 24-08-2018
Geluk is broos (gedicht)
Geluk is broos,
soms is het net een doos
van Pandora: een roos
lijkt te gaan bloeien,
maar een doorn
van toorn kan het
ineens verzieken,
of een verdwijning
of zelfs moord
kan je leven verzieken,
of oorlog om bedrog
of ziekte uit het niets
kan je bedreigen.
Is er nog hoop waarop
we kunnen bouwen
en verder gaan
na het (be)rouwen?
Het is een durend
ongemak: dat wat
je hebt, geluk,
is ook een zwak,
en als het valt:
slechts rest een
nieuwe dag, waarvan
je misschien toch weer
iets hoopvols
maken mag.
Leo Besouw
Blog 573 28-12-2017
Kind op schoot (gedicht)
Kind op schoot:
het slaapt, nu is het klein,
maar “overmorgen” groot,
zijn ademhaling beweegt
zijn buikje: hij rust uit
in volledige overgave,
wat zal er gaan gebeuren
jaar in jaar uit?
Klein handje op jouw hand,
de andere op je pols;
zijn voetjes, waar
zullen ze treden
door gans 't land
en ver daarbuiten?
Zijn ogen gesloten,
maar dromend wellicht
over veilig spelen met de groten;
zijn oren wat zullen ze allemaal
gaan horen, zijn lippen:
wie zullen ze kussen,
wat zal zijn stem fluisteren
of roepen voor mogelijk vele oren?
Zo ademend, zo heel,
welk lot zal zijn zijn deel
van morgen en overmorgen,
lange jaren in 't verschiet;
hopen doen we op vreugde,
voorspoed, geluk, wie niet?
Leo Besouw
Blog 476 M'n (gedicht)
09-01-2017.
M'n (gedicht)
M'n ziel plakt aan mijn binnenste.
M'n mond krult zijn lippen
om niet langer te zwijgen.
M'n ogen zuigen begeerlijke beelden.
M'n voeten dragen een on-bestemming.
M'n oren horen sirenen en zuchten.
M'n armen zwaaien een welkom of afweer.
M'n geest is een onbekend beest.
M'n hart plakt zich vast aan m'n lief.
M'n knie buigt zicht teder.
M'n ziel knijpt zich weder
tot een telkens nieuw ik
in de maalstroom van
tijd en dingen die
goden steeds weer verzinnen
tot m'n licht wordt gedoofd...
Leo Besouw
Nog 5000 werst (gedicht)
Nog 5000 werst
en het is Kerst
en vragen wij ons af,
wie heeft wie verslonden
op de barre weg
naar Londen?
Brexit is Brexit
and that is it,
maar Kerst is niet wit,
en velen werden
gekiept uit de arreslee
en sleepten het halve
volk mee.
Straks rijst de vraag
wie vat wie bij de kraag
als de beloofde “verlosser”
zal zijn geboren
aan de Thames:
wie niet weg is,
is gezien en misschien
wel crazy bovendien...
Leo Besouw
Plassen (gedicht)
Diepe plassen
liggen op het plein,
Ilja Leonard zal er zijn.
De San Marco
beheerst ook Pfeijffer,
je blijft er
ademloos naar kijken
hoe ooit rijken
wisten te bouwen
en te vertrouwen
op hun kunstig kunnen.
Nu runt de toeristen-
industrie de stad,
het is er natter dan nat,
het ramptoerisme
bezat zich in verbazing
over de ondergang
van wat eens gold
als grootse stad.
Waterwerken moeten nu
de stad versterken,
maar roest en verrotting
doen er nu al hun werk:
wat zal er van de stad
geworden als al die horden
toeristen eens verdwenen
schimmen zullen zijn?
Leo Besouw
Fantoom (gedicht)
Mijn fantoom heeft pijn:
laten we wel zijn,
ik droom er al meer
dan twee jaar van:
het kwam er maar niet
van, die amputatie
voor het oog van
de Europese consternatie,
dat we gingen ringen
met de box-handschoen
tegen 27 berinnen
uit het oosten die
ons weigerden te troosten.
Al heb ik dan een
gulle lach en kan ik
kussen wie ik mag,
mijn fantoom blijft
aan me vreten, thuis
in bed lig ik te zweten,
en soms plostseling,
lijkt het, krijg ik mijn zin.
Maar eenmaal weer,
een stap uit bed,
voel ik me zeer
te kijk gezet
en vraag me af:
wie doet ertoe en wat
bepaalt mijn diplomatiek
superieure graf?
Leo Besouw
Het gezicht (gedicht)
Het gezicht van
de achterkant van de maan:
staat ons dat aan;
de Chinezen stellen
hem vast en betasten
zijn bast, maar de vlag
op de maan is al
gedaan en wat
hebben we daar nu aan
of van geleerd?
De daders zijn geëerd,
de beelden uitgesmeerd
over gans de aard';
maar wat nu met
de achterkant,
wordt dat een
rafelrand aan 's mensen
weten, wie kunnen er
van eten of moeten
juist zweten om deze trip
te modereren en de
Chinese makelij te eren?
We krijgen gaandeweg
meer grip op 't heelal;
maar groeit dat door
tot aan een mogelijk
nieuwe superknal
die ons met smart
zal doen denken aan 't
allerlaatste hoorngeschal?
Leo Besouw
De gele hesjes (gedicht)
De gele hesjes
kwamen uit flesjes
van broeiend' wrok
vanuit een verzuurde
oude sok van ongenoegen
voor het zwoegen
van de middle class
voor wie alras
de prijzen gingen klemmen.
Met de remmen los
werd Jan met de pet
de klos van hooggestemde
milieu-idealen
en kregen vandalen zo
de kans zich te mengen
onder de oprecht
verontwaardigden
en gingen stemmen op
tot opstand tegen
land en God en
viel de discussie
in een hopeloos slot.
Wat nu gedaan
tegen deze waan
en onmin tegen 't
regerend kapitaal?
Van God en rede los
is ook niet ideaal,
zie de geschiedenis
van't Europese volk:
wie steekt wie
een hart onder de riem,
welke verlichte geest
promoot gelijkheid
naaast broederschap
bovendien?
Leo Besouw
Wasdag (gedicht)
Wasdag,
handjeklap,
G20 levert slag,
wie wast de oren
laat staan
de voeten
van wie;
de zoete lach
die het geweten
wassen mag?
Leo Besouw
P.S. Zie ook
de Volkskrant
01-12-2018, pag. 5
Als ik groot ben (gedicht)
Als ik groot ben
zal ik ieder verslaan,
beklim ik de hoogste boom,
overzwem ik de grootste oceaan.
Als ik groot ben
versla ik al mijn concurrenten,
bezit ik de meeste centen,
versla ik de grootste legers,
slapen mijn vijanden
slechts in tenten.
Als ik groot ben
zal ik torens bouwen,
zullen mijn tegenstanders
het berouwen
dat ze niet voor mij knielden,
dan lichten zij hun hielen
naar de donkerste plekken
op deze aard'.
Als ik groot ben;
wacht maar even af
en sta paf
van mijn dromen;
maar zal de goede Sint
wel komen?
Leo Besouw
Het land (gedicht)
Het land in opstand
tegen Albert Heijn,
tegen Zwarte Piet
en weet ik wat al niet,
tegen de lage waterstand,
de molens op 't land,
de rotzooi op 't strand,
de dood in de pot of de mand.
Heb je geen idealen,
ga je je gram
(uit verveling)
halen uit opstand
en rebellie tegen de
bestaande of vermeende
elite, of uit 't beuken
tegen heilige huisjes
van weet ik weet wie.
Zo ontstaat een begin
van een prikkel, waaruit
vroeger eens een hamer
en sikkel konden ontstaan,
en onder meer de race om de maan.
Wat zijn we daar nu
mee opgeschoten?
Anti-aanbaklaagpannen,
prvé-gegevens in
kruiken en kannen
van machtige super-
computers, die straks
de wereld regeren?
Kunnen we hier
iets uit leren?
Leo Besouw
Varkensfluisteraar (gedicht)
Ik las een bericht
over een varkensfluisteraar;
is dat nu echt raar
of beeld ik me dat in?
De zin van dat gebeuren
lijkt te zijn afneming
van de ammoniak-geuren,
waartoe de boer dan wel
vriendschappelijk moet aanligggen
bij zijn “del” en het
beest moet koesteren
en aaien, in de ogen kijken
en paaien dat ie zijn
plas en poep in twee
gescheiden reservoirs doet.
Zo ontwikkelt hij een band
met het dier waardoor
het land veel minder
geurt, al weet hij ook
dat al het gefluister
het dier niet zal sparen
voor diens grootste duister:
de slacht, waarop de
boer ook stiekumweg
had gewacht, want niet
alleen van buiten,
maar ook naar binnen
proeft hij graag
zijn “lekker dier”...
Leo Besouw
P.S. Zie ook www.trouw.nl
19-11-2018 12:42
Hoe een varkensfluisteraar...
Bla (gedicht)
Bla
bla, bla
bla, bla, bla
doen schapen,
mensen praten na
over wat is gezegd
wie is opgedregd,
over waardoor
het zo is gekomen,
een einde aan dromen.
Verhitte konen over
“redelijke” twisten,
wie er eerder al iets
van wisten,
van bedrog of waarheid
over de kool en de geit.
Over vaartje en aardje,
over “onschuld”
van 't waardje
en soms lijkt 't
op bla, bla, bla
en praten ze elkaar na,
ja, als een schaap,
ja, ja, bla, bla, bla...
Leo Besouw
De wereld (gedicht)
De wereld vergaat toch
vroeger of later,
doe je gebed
en sla geen flater,
Hij zal komen
oordelen over stelen
en liegen, over vroomheid
en dieven, over liefde
en haat, over welgezindheid
en wansmaak, over
lijden en verdriet;
alleen hij die niet gelooft
ziet het niet:
dat de waarheid
de leugen achterhaalt,
dat bedrog zich
in leed uitbetaalt
en zo meer wat niet
is voorzien, hij
die gelooft in 't rechte pad,
die is pas kien...
Leo Besouw
Laat de waarheid (gedicht)
Laat de waarheid los
en het zal je bekomen,
vergeet je dromen niet,
laat je omzomen met
de dwaasheid van vandaag
en leg je neer bij wat
je niet begrijpt.
Morgen zal het
verleden je doorboren;
verloren ben je
als je niet beleeft
dat gisteren en morgen
je hebben doorzeefd.
Open je ogen en sluit ze
weer, ga keer op keer
kopje onder en vertraag
vandaag tot gister
en overmorgen en je zorgen
zullen krullen als een wolk
met witzilveren rand.
Doe de krant en media
van de hand, voor even,
steek je hoofd in waar
en onwaar en laat de info
zelf zeven wat van waarde
blijkt om door te leven...
Leo Besouw
Woede woelt (gedicht)
Woede woelt
de rede om,
wat recht lijkt,
is misschien wel krom;
wat we dan zien
is verengd op één focus
-bewustzijn vernauwd-
tot dat ene ding
waarvan we dachten
dat alles er vanaf hing.
Was het een superwens
en daarvan de frustratie;
was het een tekort
aan eerbied voor een
redenatie die maar koppig
geen wortel kon schieten;
was het een blamage
die niet was te verteren,
door vrouwen of door heren
die je onmacht aanschouwden
en je eigenwaarde een stuk
naar beneden dreigden te douwen?
Iet wiet waait weg
er zat een hindervogel
op de weg die van
geen wijken wilde weten;
geen tijd voor beraad,
hij is wellicht bezweken...
Leo Besouw
Als ik (gedicht)
Als ik een groot dichter
was voelde ik me
en stuk lichter,
nu probeer ik maar steeds
de wereld te begrijpen
en wie naar wiens pijpen
danst, en wie we maar
steeds verkeerd begrijpen.
Op een dag kom ik los,
vat ik het gros
van de wereldproblemen
fluks in een tros
van wijsheden die
je netjes kunt afpellen
om tot de kern te komen
van 's mensheids dromen.
Geduldig grijp ik steeds
mijn pen en laat hem
schrijven en dichten
tot de barrières
zullen zwichten
voor dat ene moment
waarop mijn dichtkunst
zich steeds heeft toegewend:
lichter dan licht
en schoner dan schoon;
of was dit slechts een droom?
Leo Besouw
Billen (gedicht)
Billen woden doorgaans
bedekt met stoffen
genaamd broeken,
soms rokken of jurken
die zonder dat we
het merken Gods schepping
verbergen en een
menselijke maat aanmeten
waardoor we vergeten
hoe we zijn ontstaan
uit vlees en vuur
gestuurd door Een
die zijn wezen
slechts tijdelijk
aan de mens verhuurt...
Leo Besouw
Wormstekig (gedicht)
Wormstekig kronkelde hij
zich in het gat
van zijn verbeelding,
besteeg een paard,
zoefde langs het zwerk
en gaf zwart af
op de helverlichte
geesten die hem
probeerden te doorgronden.
Alaaf, wat was dit
gaaf en ongehoord
dacht hij, gestoord
door mensenhand en
overeenkomstig verstand.
Luchtkastelen vielen
bij bosjes uit de hemel,
water en vuur streden
om het beste resultaat;
uiteindelijk bleek alles
een slecht plagiaat
en sloten hordes duivels
voorgoed de hemel.
Leo Besouw
Staatshoofden (gedicht)
Staatshoofden kussen
als waren ze schoonzussen,
maar ondertussen
rijzen bij de gewone burgers
de haren op hun ruggen
van al dat stugge
gedoe van politici
die grenzen willen stellen
aan 's lands openingen
aan de grenzen
van het groene
of het grauwe land.
Wat is er aan de hand
met “eigen land eerst”,
en dan de hand
tussen iedere kus
van vreemde snit;
neemt de angst
en niet de liefde
en genegenheid
wellicht de overhand?
Is het “wat de boer
niet kent, wordt niet
vereerd”, is de
onbevangenheid verleerd
en wil men eerst
wel zeker weten
wat de gunst wordt,
vóór we met gelijke kus
durven oversteken?
Leo Besouw
Het blad (gedicht)
Het blad
valt, zoals
altijd
naar beneden
en verontrust ons
dus niet;
we wachten af,
wat ligt in 't verschiet.
Eens zal het graan
weer opstaan
in de zon:
de natuur
die overwon,
al is ons denken
soms nog zo krom...
Leo besouw
Die eerste stap (gedicht)
Die eerste stap:
op de maan was knap
van Armstrong
als je weet dat
je dochtertje
niet meer levend
daar beneden,
misschien daar
verder boven,
hoog verheven
toekijkt wat papa doet
en zoontje Rick
aan mama vrgaagt
wat papa doet
en mam dan zegt:
hij is op de maan,
en zet als eerste mens
zijn voet op 't buitenaardse.
Het scheelde maar één haar of
de Eagle was ontploft
en de maan was
als begraafplaats opgestoft,
maar ijzig kalm had papa
het vehikel net op de goede plaats
gezet, vóór de bevroren prop
in de brandstoftank
alles in brand had gezet.
Daar kwam die dan,
die eerste stap,
“for mankind one giant leap”
in de richting van een God
die alles schiep en mensenvoet
liet begaan op de al eeeuwen
mysterieuze maan...
Leo besouw
Flemen (gedicht)
Flemen, vleien, vloeken,
hoe kom ik in de boeken?
Was ik een held,
heb ik ieder ontsteld,
of heb ik gewoon gedaan
wat ik heb beloofd
tijdens de race
naar de functie
van hoofd van deze staat,
vleide ik het volk
naar hun smaak
naar meer, meer, meer
van de koek die
werd voorgesteld?
Vloeken deed ik ook
over anderen die mijn
rookgordijn van vleierij
ondermijnden en
het zij-aan-zij-gevoel
van grootsheid
van het land trachtten
te doen verdwijnen.
Blijft het flemen,
wie zou mij dat
nou kwalijk nemen?
Een geveinsde lach
van overwinning
al is ie soms als
van een boer
die kiespijn heeft,
dat is toch wel
een teken van weer
een goede dag
voor 't land en ook
voor mij als heer van stand?
Leo Besouw
De hartenjager (boekbespreking)
Met bijzonder veel genoegen en interesse las ik het boek “Hartenjager, leven, werk en roem van Gerbrandt Adriaensz. Bredero” door René van Stipriaan (Querido, Amsterdam, 2018, 359 Bladzijden).
In deze maand (oktober 2018) bij de herdenking en tentoonstelling over de 80-jarige oorlog, een prachtige aanvulling uit literaire en dichtershoek aan de hand van een consciëntieuze en ook boeiende vertelling en analyse van leven en werk van de beroemde Bredero (1585-1618).
Het is een fijnmazig verslag, vooral aan de hand van zijn gedichten en toneelstukken. Stipriaan heeft het uitstekend geordend in hoofdstukken, van “leerjaren” in de uitbottende wereldstad (Amsterdam), via dichterschap, toneelbedrijf, liefdes, bekering en dood, en Bredero in de ogen van latere genraties, naar meer thematische hoofdstukken: de komische, amoureuze en religieuze Bredero. Het laatste hoofdstuk probeert zijn strijd met het eigen gemoed in de liefde en met het afnemende tolerante klimaat, door de rol van remonstrantse en contra-remonstrantse bewegingen, te vatten.
Het boek heeft een enorm noten-apparaat: pagina 295-331 en een bibliografie van pgina 333-359, voor de echte vorsers. De kleine, prettige druk is voorzien van een aantal verluchtende afbeeldingen, en in de tekst zijn korte stukjes gedichten en zinsneden in het oud-Hollands van die tijd.
Kortom: heel mooi en intrigerend, maar ook kritisch en vanuit verschillende invalshoeken beschreven, het leven en werk van Bredero, mèt de rol van zijn historische omstanders, vrienden en liefdes. Onder meer Maurits en van Oldenbarnevelt worden genoemd, maar ook Hugo de groot en P.C. Hooft, en zijn liefdes Maria Tessselschade en Magdalena Stockmans. “Het kan verkeren”!
Het leest met een vaart en boeiend, dit prachtige (geschiedenis)boek over hem en Amsterdam rond 1600. Wat mij betreft: vijf sterren!
Leo Besouw
Ladder zat (gedicht)
Ladder zat
zat ik op een krat,
zat het gekrakeel
over mijn deel
in het politieke spel,
het getrek aan de bel
van mijn privé-sores.
Ik zal ze dacht ik,
mores leren, die heren
die mijn opgang tartten:
zij krijgen den Zwarten
Piet, want niet ik,
maar zij zijn net zo dwaas
als tante Miep in de Jordaan,
laat mij maar gaan
op mijn eigen weg,
zij zijn nu aan de beurt,
net wat ik zeg!
N.B. Gelijkenissen met
bestaande toestanden
of personen zullen
louter berusten op fantasie.
Leo Besouw
Je hebt (gedicht)
Je hebt tsunani's en bubbels,
je had Hitler en Goebbels,
je hebt Trump en Rutte,
je hebt Fokke en je hebt Sukke,
je hebt hardlopers en doodlopers,
je hebt flegmatici en opstokers,
je hebt leugenzakken
en waarheidssprekers,
je hebt schijnheiligen
en je hebt opstekers,
je hebt dromen en angsten;
welllicht zijn de goddelozen
de allerbangsten?
Hoever moet ik gaan
met deze karavaan
van geluk en ongeluk;
voor wie goed oplet
gaat misschien 't minste stuk...
Leo Besouw
Jantje lach (gedicht)
Jantje lach, Jantje huil,
de wereld is een valkuil:
zo ben je groot
en lijk je top,
zo ben je klein,
zit ieder op je kop.
Al in een grote zaal
deed mister T. zijn verhaal
hoe hij ten langen leste
de beste gozer was
en toch uit zijn nek
kletste, getuige het gelach
dat hem ten deel viel
op die beste dag.
Zo spreekt hij nu
van een complot:
ook goed, sprak de zot,
en sloeg weer om
in min geraas:
in de hele wereld
is er maar één zo'n baas:
de duimen op,
de duimen neer,
't is gelach, ok,
of ik ga te keer!
Leo Besouw
Vraag me niet (gedicht)
Vraag me niet
hoeveel keer
te herdenken,
telkens weer
degenen die vielen
voor de eer
van vrijheid en victorie,
tegen de dictatuur
van de bezetter,
om het herstel
van Hollands glorie.
Het was een brug te ver
en van al die sprongen
na de val van
waarschuwende bommen:
sommigen belandden
levenloos in de bomen,
op de hei, een einde
aan hun dromen.
Anderen wisten te ontsnappen
aan de SS-pantsers
van de vijand en zich
te verbergen tot
een overtocht naar
gewonnen terrein
aan de overzijde
van de Rijn.
Alleen het woord oorlog
kan mij doen rillen,
me voorstellend het gillen
en kermen van de mannen
die hun leven waagden
met die plannen
tot het terug-veroveren
van het terrein,
waar alleen de vrede
had willen zijn.
Leo Besouw
Aaibaar (gedicht)
Aaibare maakbaarheid:
wie besteedt daaraan zijn tijd?
Al of niet getrouwde paren,
moerbijbomenkevers
of de kapper van je haren,
tapijtwevers of schaapscheerders,
waarheidsprekers of
schuinsmarcheerders,
vorsten van de kerk
in roomse of misschien
boedhistische leer,
veldpredikers of yogi,
clowns of acrobaten,
wie zullen het zijn:
in geen geval veldheren
want die doen in 't gemeen
slechts pijn, al is het
aan de vijand, het is nooit
fijn, want hun zwaard
keert zich menigmaaal
tegen henzelf en daarmee
is alle aaibaarheid
onmogelijk en ondermijnd.
Leo Besouw
Hoeveel Keer?
Hoeveel keer kun je doodgaan,
lachen, huilen, springen,
dansen en liedjes zingen;
hoevel keer kun je paren,
zoenen, dichten, in de jaren
die je worden gegeven
in dit ene geleefde leven?
Is er Een die de tel bijhoudt
in wat je is gegund
in het onvoorspelbare woud
van iedere dag dat je
huilen of lachen mag?
Wat wordt er later
over je geschreven,
de veronderstelde inhoud
van je leven tot de laatste
dag dat je er wezen mag?
Je leven is een geheim
en je dood nog meer:
al wat ze over je schrijven
doet dan geen zeer meer,
en brengt jou geen vreugd:
doodgaan doe je maar
één keer en al lijkt het sneu,
ieder, rijk of arm
wordt ermee bedeeld
en dat is eerlijk en deugt.
Leo Besouw
Geesten (gedicht)
Geesten uit het verleden
spoken in het heden
“Mein Kampf” is een en ramph
om te lezen,
met “Mijn strijd”
verspil ik mijn tijd
en de dromen over
oorlog en rampspoed
blijven komen
in mijn overvolle brein
van geschiedenis
doorleefd op de zomen
van mijn leven.
Geboren in een holle tijd,
gegroeid in weinig
malligheid, bleven
de doden komen
bij iedere herdenking
van 't snode lot dat
de gevallenen is overkomen.
God en gebod
laten ons niet los;
onachtzaamheid en
we worden opnieuw
de klos en verliezen
met onze waardigheid
ons leven.
Leo Besouw
Een verhelderend profiel (gedicht)
Een verhelderend profiel
voor wie al niet
over hem viel:
een stuk in de krant
over de hoed en de rand
van de leider
van 's werelds sterkste
land met rapporten
van gesprekken
uit de eerste hand
met de mannen (en
vrouuwen) die in zijn kring
van macht zijn beland.
Nu is er natuurlijk
ook tegengeluid
van die prins “die van geen
kwaad weet” en dat ook uit,
die zijn critici
betitelt als “rat“
of “bierverkoper”
als “idioot”
of overloper.
Maar zal ik wat zeggen,
wat ie daarvan zegt
is wat ie zelf is,
zegt een oud spreekwoord,
het is een excuus
dat hij creëert
uit zijn woede
die hem onteert.
Leo Besouw
N.a.l.v. “Inkijkje in Trumps
dolle Witte Huis”
de Volkskrant 05-09-2018,
pagina 3.
Was ik een vis (gedicht)
Was ik een vis
dan was er niks mis
met mij, zwom ik
met karperslag
de waterlelies onderdoor
en sonoor rechtte ik
mijn grijze rug met
een klap van mijn staartvin
stug in het vijverwater.
Ik wachtte op die
tweebener op het plankier
die me brood zou toewerpen
voor zijn plezier,
met wat storend aan
een paar domme eenden
die ook een partikel
mee wilden nemen.
Zo schoot ik wat kuit
en vermeerderde
mijn bestand
in 't water voor later
en boven mij een hoog
wolkendek waarin
een vliegtuig zijn eigen drek
loost uiteindelijk
op mijn vissennek,
en al vindt ik dat rot,
het is niet anders: mijn lot...
Leo Besouw
Wat doet de poëet?
Wat doet de poëet in mij,
zet hij alles op rij
en in de maat
zodat het staat
als een huis
en met het kruis
op de juiste plaats
zodat ik als ik
ermee buitengaats
treedt geen modderfiguur
sla en vol trots sta
met een mond berijpte
tanden die in alle landen
kunnen worden gezien
op het web, in de kroeg,
zelfs 't theater misschien?
Wat is nu mijn lot
in deze, kan ik voor God
en Vaderland oneindig
verder, of belandt
mijn talent uiteindelijk
in een gesloten tent
van onvermogen en
moet mijn lijf gedogen
het gezegde: aan alles
komt een end?
Leo Besouw
Daal neder, engel (boekbespreking)
“Over het bedolven leven”, zo luidt de ondertitel van het bovengenoemde boek (Uitgeverij van Oorschot, Amsterdam, 2018, 598 pagina's), van Thomas Wolfe. Oorspronkelijke titel: Look Homeward, Angel. A story of the Buried Life, 1929, uitgever: Charles Scribner's Sons.
Het boek is een debuut, wordt vooraf in Bericht aan de lezer, uitgelegd, een beschreven ervaringswereld van de auteur tot aan zijn 19 e jaar, dan afgestudeerd en na de dramatische doodsstrijd van zijn geliefde broer Ben. Wel wordt beklemtoond dat het boek een product der verbeelding is. Levensechte fictie dus...
Het gaat over een gezin in het zuiden van de VS, spelend van 1900 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog, met de hoofdpersoon Eugene, de vader die doet in grafmonumenten, de moeder runt een pension en handelt (later) verwoed in het vastgoed in het kleine stadje. Meerdere broers en een zus spelen ook belangrijke rollen.
Eugene krijgt als jonge tiener een harde leerschool als krantenbezorger, en als enige van zijn broers en zus de kans om (door) te studeren, na een opstap in de literatuur in een privé-school van een onderwijzers-echtpaar. Hij wordt (later) gedwongen zich te bewijzen, doet ook nog zomerwerk in erbarmelijke omstandigheden bij de bevoorading van Amerikaanse oorlogsschepen om tegen de Duitsers (moffen) te vechten. Uiteindelijk ontvangt hij zijn bul met 19 jaar, in de flisofie/ literatuur.
Dit alles ingebed in de stormachtige geschiedenis van het gezin, waar de vader min of meer tiranniek aan de alcohol is verslaafd en later aan voortdurende kanker lijdt, verzorgd doorzus Helen, en de moeder het vaak laat afweten voor haar gezin, door haar besoignes met het pension en de vastgoed-handel.
Zeer pijnlijke momenten worden soms zeer uitgebreid beschreven, vooral de dood van zijn broer aan langzaam wurgende longontsteking en wat er na de dood van hem volgt. Daarbij vormen de engelen bij zijn vaders werkplaats, in steen gehouwen, een metafysisch en metaforisch sluitstuk.
Rauw, dynamisch, bijna dichterlijk en als een toneelsuk geschreven, met uitgebreide dialogen, komt de familiegeschiedenis voorbij. Wel behoorlijk doorzetten, in vrij kleine druk de 557 pagina's, met Aantekeningen tot pagina 586 om, “zoveel mogelijk het verschil tussen een Nederlandse en een Amerikaanse algemene ontwikkeling te compenseren”. Dan nog een Nawoord tot pagina 598, waar de geschiedenis van het boek en de auteur wordt toegelicht door Sjaak Commandeur die de vertaling verzorgde.
Een gedegen, boeiend en inzicht-gevend boek over de ontwikkeling van een Amerikaans gezin in het begin van de vorige eeuw, stuff voorde liefhebber van autobiografisch (getint) leesvoer!
Leo Besouw
Geluk is broos (gedicht)
Geluk is broos,
soms is het net een doos
van Pandora: een roos
lijkt te gaan bloeien,
maar een doorn
van toorn kan het
ineens verzieken,
of een verdwijning
of zelfs moord
kan je leven verzieken,
of oorlog om bedrog
of ziekte uit het niets
kan je bedreigen.
Is er nog hoop waarop
we kunnen bouwen
en verder gaan
na het (be)rouwen?
Het is een durend
ongemak: dat wat
je hebt, geluk,
is ook een zwak,
en als het valt:
slechts rest een
nieuwe dag, waarvan
je misschien toch weer
iets hoopvols
maken mag.
Leo Besouw
Vriendjespolitiek (gedicht)
Vriendjespolitiek
is het nieuwe ziek,
vooral als er veel geld
en macht mee gemoeid is
is het snel mis.
Van oost tot west
verspreidt zich deze pest
van witwassen
van eigen vuilheid
en zwartmaken
van andermans recht
om een eigen mening
te ventileren.
Zo worden de heren
van andere snit als
“vijanden van het volk”
van wit naar zwart
omgespit... brhh...
Leo Besouw
P.S. n.a.l.v.(mede)
“Interne vijanden“
commentaar in de Volkskrant
Opinie, pag. 17, 18-08-2018
Er is geen val (gedicht)
Er is geen val
als je laag staat,
alleen als je hoog
bent geklommen of geboren
moet je oppassen
op wat ze over je horen
of zien, wat mogelijk
niet door de beugel kan
van moraal en deugd
van wat abject
gevonden wordt
of afgunst opwekt,
over wat je met schijn
(mogelijk) hebt verdiend:
rijkdom, status,
allemans vriend.
Hoedt u dus voor
(schijnbare) hoogten,
wees niet ieders vriend,
voor je je afvraagt of
dat wel oprecht is verdiend.
Leo Besouw
Zo serieus (gedicht)
Zo serieus,
al is ie zeven,
op klompen
met zijn neven
en anderen in de rij.
Optocht uit 'n and're tijd,
z'n kruiwagentje
in de hand
lopend door het “land”
van toen,
met de boerenkapel
voorop, de wijkagent
in verouderd tenue,
een hele rij van wat
is een voorbije tijd,
en toch zo serieus...
En jong kijkt hij vrijuit
in de toekomst,
wat die vermag
voor hem en die anderen,
wat zal die brengen,
liefde, deugd, maar
misschien ook krengen?
Leo Besouw
(Ver)Krachtmeting (gedicht)
Sinds de Amerikaanse
grizzly twitter heeft
ontdekt, nekt hij ieder
belang van een ander
als dat niet strookt
met zijn visie
op z'n gegeven missie,
de wereld te bekeren
tot het wreedste
wapen: het geld,
de mammon,
met permissie.
Alles kan tot schroot
als je de bom hebt:
kijk naar het succes
van Kim: hij staat nu
met die grootste beer
in de ring,
is dat niet een les
voor wie meer wil
dan less?
Leo Besouw
Twee schuinsmarcheerders (gedicht)
Twee schuinsmarcheerders
in een schimmenspel,
heel de wereld
houdt de adem in,
is dat nu wel
een echte daad
of is het slechts
een schimmenspel
en slaat de schijn
ons slechts heel kort
met opgepept venijn
ons van ons stuk?
Dit geluk van
“wereldvree”
bestaat alleen
in 't oog van wie
die dwaze twee
niet heeft doorzien:
't was slechts schijn
en loos, misleidend
bovendien...
Leo Besouw
Als ik een kip was (gedicht)
Als ik een kip was,
zou ik er niet aan denken
een mens mijn kop
te schenken en het lijdzaam
te leggen op het hakblok,
om na enig rennen
zonder kop mijn vlees
te gunnen aan die mens
en zijn genot.
Maar wat een geluk:
ik ben geen kip en
vraag me af wat is
eigenlijk mijn lot,
met kop, maar toch
niet geheel vrij
in mijn keuzen:
ik moet leven,
maar de neuzen
van mijn mede-mensen
drukken mij in hun
richting en wensen:
als kind wist ik
niet beter: eet kip
en vlees en je wordt
gauw weer beter.
Hoe zou het gaan:
ruk je los van vlees
en kip en vis,
eet alleen nog banaan
en groenten, maar zijn
die dan echt bereid
geweest hun genoeglijk
plantenleven voor ons
te geven, zonder mor of snik,
ik heb ze nooit gehoord
daarover, en dat was
niet alleen maar ik...
Leo Besouw
Witwassen (gedicht)
Wie is in witwassen
van “zwart geld”
onze grootste held,
niemand die het ons
vertelt, en als al
iemand eens wat lekt
wordt het meteen afgedekt
met het onuitstaanbaar
etiket: “ 't is nep-nieuws”
en daarmee in de ijskast
gezet, of gemuilkorfd
onder grote druk
van 's mans woede:
iedereen van stuk
door de banvloek
die iedereen, maar
niet zijn eigen belang,
verried.
Leo Besouw
Geen wolkje (gedicht)
Geen wolkje aan de lucht:
het leven is een klucht,
soms dan, doe Putin
in de ban, geef Trump
de zak, en met gemak
zijn al je dromen
over een nucleaire winter
voorkomen, en zie je
iedere man jagend, vissend
en schietend met ontbloot
bovenlijf voorbijkomen
in je allerfijnste dromen...
Leo Besouw
Njet, is hij nou (gedicht)
Njet, is hij nou
knettergek, of voelt hij
zich voor het blok
gezet, door mijn
spionnen, die echt niets
verzonnen, maar mijn
bronnen zijn in het
machtsspel wat hij
nu ook is begonnen?
Pas maar op,
dacht ik met die
handdruk, ik hou me
vast met de andere hand
aan m'n antieke leuning,
zo heb ik ondersteuning
van de wereldpers
en laat ik hem geen scherts-
vertoning maken van mijn
macht.
Wie had dat nou gedacht
dat ik hem zo zou neppen,
mijn voet nu op gelijke tred
met al zijn schijn,
wat was het fijn,
om met hem
in Helsinki te zijn...
w.g. V.P.
Leo besouw
De Koningin (gedicht)
“De Koningin van Hispanje
heb ik altijd geëerd,
tenslotte he ik er
voor doorgeleerd
en ben ik niet als May,
al heb ik niet
naar haar gesneerd,
zoals The Sun beweert.
Nee, laat mij maar schuiven,
al zijn de Europese druiven
nog zo zuur,
eens komt het uur
dat ik met alle vorsten
aan kan schuiven,
en ik echt sámen
met de Queen
kan wuiven
naar de erewacht
en 't simpele volk.
Dan zal ik gelijk op
met haar, en in het spoor
van “make it great again”
zonder gein en wel
met volle lach blij van zin
zijn dat ik het gelag
van mijn vooruit treden
eindelijk betalen mag. “
w.g. D.T.
Leo Besouw
De avonturen (gedicht)
De avonturen
van een kleerhanger:
zegt de een
tegen de ander:
“Daar hangen we dan,
't was een dag als geen ander:
vette kragen op ons nek,
bont-gekriebel ook al krek,
muffe geur van
natte rib-jas,
alles komt je op je nek,
't geeft geen pas.”
“Mopper jij maar,”
antwoordt de ander:
“wat mij overkwam
is meer dan schande,
zo'n verschrikkelijke geur
van een Frans parfum,
'k ben totaal
uit m'n hum.”
“Maar ja, je last
wil je toch wel dragen,”
antwoordt de ander weer:
“stel dat je ermee kapt
en in stukken knapt,
dan vegen ze je op
en is de rest-afvalbak
je strop en zul je
branden in de oven,
dat kan ik je
wel beloven.”...
Leo Besouw
Dichter bij God (gedicht)
Wanneer ben je
dichter bij God,
als je geboren wordt
of als je sterft?
Het is maar wat je erft:
het geloof wordt je
meegegeven of niet,
je wieg bepaalt wat je
(aanvankelijk) ziet.
Met 't sterfbed is 't
van 't zelfde laken een pak:
wat je deed of meemaakte
is je levensalmenak.
Was het waarheid of leugen,
wilde (en kon je) wel deugen
en wie bepaalt er de plek
die goed is of slecht?
Ik las over de verstrengeling
van deeltjes:
de Qubits kunnen
tegelijkertijd 1 en 0 zijn,
en zijn “monogaam“
en maximaal gecorrelleerd.
Maar wie, bij God,
heeft dat bestudeerd,
en leidt ons dat
naar eeen nieuwe bestemming,
los van God, misschien,
in een Zwart Gat zonder
enige remming?
Leo Besouw
Als ik (gedicht)
Als ik een pluisje was
dan liet ik me
meewaaien met iedere wind,
dan was ik met iedereen
vrind en had je geen kind
aan mij, zo heerlijk vrij
zou ik zijn, zonder
kwellend geweten
over moraal of zorg
voor het eten,
liet ik mij drijven
op mijn schitterende
pluisheid in de zon,
geen verhaal dat ik
nog verzon, ik liet me gaan
naar het eerste het beste
veld, en schoot er wortel
door niets en niemand bekneld.
Maar helaas, mijn pen
dwingt mij te schrijven
om in leven te blijven,
moraal en waarheid
laten me niet los,
als mens ben ik de klos
om gedurig antwoorden
te zoeken in alle mogelijke
hoeken, mijn tijd te
verbeiden met uitweiden
over al wat me raakt,
bevalt of naar meer smaakt...
Leo Besouw
T.-Rex (gedicht)
Zo dom
als het
achtereind
van een
varken...
Dan is het
pas erg,
gaat 't je
door merg
en been;
waar moet
dat heen?
Leo Besouw
Een krachtige leider (gedicht)
Een krachtige leider
zet het land naar zijn hand,
bouwt een muur
al is het zuur
voor een buur.
Hij wordt aanbeden
vooral door die beneden,
sttroop semeren
of hielen likken
mag je 't niet noemen,
maar gedweeheid
is er te roemen.
Voortvarend drukt hij
de weerstand van
andersdenkenden op zij,
de burger staat er in de rij
om gunsten te genieten,
zwarte pieten krijgen ontij.
De vraag is alleen
hoe lang blijft hij
ter been en commandeert
hij zijn troepen
in die ene richting
die zich niet laat herroepen,
wie of wat keert zijn tij?
Leo Besouw
Meten (gedicht)
Meten met twee maten
is als maten naaien:
haat zaaien
als weleer
toen machthebbers
met (nieuwe) media
ons bedrogen
met grote bogen
van een duizendjarig rijk
waarin eenieder
van het juiste soort
ongestoord door
“vreemde” elementen
in vreugde kon zitten
op zijn centen
met zijn superieure
moraal aan zijn zijde,
de “vreemde” anderen
voorgoed verwijderd...
Leo Besouw
Woudreus (gedicht)
Eens was hij een woudreus,
nu ligt hij met zijn neus
op de grond
waaruit hij ooit ontstond.
Het is gedaan
met zijn waan,
niet meer vooraan
in de rij,
maar op zijn zij:
de schimmels en het rot,
de mestkevers zijn er zot
op en puur natuur
doet zijn werk met 't zuur
van de mieren
die zijn gestage ondergang
zeer gaarne zullen sieren.
Zijn wortels spartelend
in de lucht,een klucht
lijkt het wel,
maar met kommer en kwel
is hij uit de tel
van de eens sterken.
Leo Besouw
De regels (gedicht)
Kent u wel
de regels
van het spel,
of schopt u ieder
van vermeend oneerlijk
graag tegen de schenen,
respect voor regels
en scheidsrechter(s)
waar zijn ze henen?
Lijnen zijn er niet
voor niets, de stip
blijft stip en buitenspel
dat doet verdriet:
uw daden missen
-voor u helaas-
't beoogde doel,
ze werken eerder
als een boemerang
en voor 't gevoel
van menig toeschouwer
bent u een doordouwer
die óver schiet of naast.
Waar u ook op aast,
zonder respect
voor de regels
komt u nergens
en blijven uw schoten
pegels die het doel
blijven missen,
ook al bouwt u
nog zoveel hindernissen.
Leo Besouw
Tijdelijke waarheden (gedicht)
Tijdelijke waarheden:
tijdelijke liefde
tijdelijke haat
tijdelijke vrede
tijdelijke oorlog
tijdelijke winsten
tijdelijke verliezen
tijdelijke vriendschap
tijdelijke vijandschap
tijdelijke successen
tijdelijke mislukkingen
tijdelijke handdrukken
tijdelijke muilperen
-alles is tijdelijk-
Leo Besouw
Oude goden (gedicht)
Oude goden verdwenen
met lood in de schoenen:
hun taal leefde niet meer,
moderniteit leidde tot hartzeer,
de oude zuilen stortten
ineen, geen been
zette meer voet
in het oude systeem
van waarden en gewoonten.
Modern ontknoopte
men zich van oude banden,
last en ruggespraak:
het ging in een oude zak,
het internet maakte gehakt
van de oude gebruiken:
het waren slechts fuiken
geweest van manipulatie.
Nu, bij de gratie
van volledige vrijheid,
kwam een nieuwe tijd
waarin Achnaton
de nieuwe naam
voor God verzon...
Leo Besouw
Rozen bloeien (gedicht0
Rozen bloeien
rozen zullen gaan
roem zal groeien
uiteindelijk naar de maan
de groten zullen roepen
maar ook zij poepen
en doen een plas
in de geschiedenis
die was en is en komt.
Wie kromt zal buigen
eens zal alles in duigen
vallen door de tijd,
al lijkt het nu
nog wel een eeuwigheid
te duren voor wind en water
de roemruchtste namen
zullen wegschuren...
Leo Besouw
Alleen een domkop (gedicht)
Alleen een domkop
past zijn schoenen niet
voordat ie ze koopt.
Hij kent de maat niet
van z'n grtote teen,
hij ziet geen been
in schoppen tegen schenen,
verkoopt suiker en stroop
als fopspenen,
verhult zijn dwaas
vermogen met regenbogen
van schone schijn,
zijn narcissen bloeien
overal waar koeien loeien:
“hij is de meester van ons al,
wij denken dat
hij ons bevallen zal.”
Maar toch, zijn schoen
zal hem uiteindelijk
de das omdoen...
Leo Besouw
Schapenwolkjes (gedicht)
Schapenwolkjes aan de hemel,
dichtbundels vol vers gezemel:
wat heb je daar nou aan,
wijsheid bevindt zich toch
in kannen en in kruiken,
kun je het ruiken
waar je wat aan hebt?
Zijn het aandelen,
misschien te snel gelekt
in waarde, wat is op aarde
van belang, is het een bloem,
of wolk of sirenengezang,
of toch wellicht wat rake woorden
in al of niet melodieuze akkoorden?
Leo Besouw
Margrieten (gedicht)
Een veld vol margrieten
kent geen nieten;
kom maar in mij
geldt voor iedere bij
en je zult genieten
van mijn honing,
je zult je voelen
als een koning,
neem mij, o bij,
ik sta hier
voor jouw kroning!
Leo Besouw
Lik (op stuk) (gedicht)
Lik op stuk
lijkt gemakkeluk,
maar voor je 't weet
ben je een secreet
die aan de bel trok
zonder weet
van de hoed en de rand,
die zonder verstand
en informatie te checken
ruimte schiep voor
grote bekken die
er van houden
van de daken te schreeuwen
over onrecht of misstand
dat slechts in de kelen
van hen die niets velen bestaat,
en zich mee laten voeren
met gerucht en gezucht
in het koor van
gemakzuchtig verveelden...
Leo Besouw
Er is een tijd ...(gedicht)
Er is een tijd
van hooien en rooien
er is een tijd
van zaaien en maaien
er is een tijd
van paren en sterven
er is een tijd
van investeren en erven
er is een tijd
van komen en gaan
er is een tijd
van rennen en stilstaan
er is een tijd
van waarheid en leugen
er is een tijd
van biggen en zeugen
er is een tijd van zon en van maan
er is een tijd
van opkomen en ondergaan
er is een tijd...
Leo Besouw
Aantallen (gedicht)
Sinds de mens
is de wereld een telraam:
aantal bewoners
aantal doden
aantal gewonden
aantal goudstukken
aantal vliegdekschepen
aantal wapens
aantal ziekten
aantal misvormingen
aantal leugens
aantal veroveringen
aantal sterren
aantal diersoorten
aantal bijen
aantal vogels
aantal spermatozoïden
aantal eicellen
aantal rouwdagen
aantal bijbelboeken
aantal (af)goden.
En toch zou er maar Eén zijn
die alles al had geteld?
Leo Besouw
Vrolijk (gedicht)
Wees toch niet
zo verdomde vrolijk,
vergiet je aandacht
niet aan zulks
wat draaiend benevelt,
je zicht op de draak
die ons grijnzend
wil doden, zijn schijn
van moed zal drogen
tot een vadsig perkament,
zijn stal van stalen rossen,
onbekend van zijn
roestige intent,
dreigt te verknallen
alles waarvoor we
zouden willen vallen
en op 't end, ontwend
aan werkelijke waarden
dreigt het alle wortels
der menslievendheid
monstrueus te ontaarden...
Leo Besouw
Een bloem (gedicht)
Een bloem op haar graf
en het is af,
gedaan met de waan
van de dag,
een mens die zo
sterfelijk het leven gaf.
Een eerbetoon aan Renate.
Leo Besouw
A President (gedicht)
A president too far,
we thought about a nar,
want wie weet het verschil
tussen wat hij wil
en mogelijk zal doen
voor geld en poen
en staat en sex?
Misschien te rade
bij z'n ex
of speelt hij zo graag
de eerste viool
dat niets uit het riool
hem nog kan verontrusten;
lees de krant en vergeet
dat je ooit nog
gerieflijk uit kunt rusten...
Leo Besouw
Doktersverklaring (gedicht)
Met de pis
van het Gouden Kalf
was niks mis
volgens zijn doktersverklaring,
maar de nieuwsgaring
beging een vergis
want de dubbelcheck
ontbrak en dat stak
de toenmalige dokter,
want wie jokt er
in zo'n geval
als het Gouden Kalf
het zelf beval?
Neen, voor die verklaring
is net zoveel mis
als de oostelijke PiS,
die de pers ringeloort,
zodat de zon voorlopig
even niet in het oosten gloort:
met propaganda-
overheersing en dwang
op de pers ligt bij ons
nog vers ( nou ja 75 jaar)
de trucendoos van
Goebbels en Stalin
in het geheugen:
onderdrukking en vervalsing
willen nooit of te nimmer
deugen...
Leo Besouw
1001 Zandkastelen (gedicht)
1001 zandkastelen
bouwen, broeken vouwen,
billen wassen,
kinderen op de pot,
ren je rot van her naar der
voor je sportend
nageslacht, alleen
het hoogste in gedacht?
Wat zal er worden
van die spruiten,
wie zijn hun kornuiten
in 't toekomstig bestaan,
kunnen ze iedere uitdaging aan,
of zullen er ook vallen
voor diverse -ismen
als communisme
nazisme, egoïsme
en andere verleidingen?
Kennen zij de scheidingen
in moraal en dwaalleer,
vertrouwen zij op meer
in goeden doen
of moeten zij stappen
terugdoen omdat natuur
en aarde zich niet
laten verlakken?
Leo Besouw
Wiens marga (gedicht)
Wiens marga men smeert
wiens waarde men eert,
wiens olie men tankt
wordt er voor bedankt;
de herinnering blijft niet
het is net als Zwarte Piet:
die wil ik niet zijn,
want kleur bekennen
geeft slechts venijn.
Zo raasde de Kamer
zonder sikkel en hamer
door 't Hollands moeras
van memo's en demo's
en kwam 't niet van pas
de wijze leider
pootje te lichten
en bleven de geldstrelers
in hun sas en deden een
plas en alles bleef
zoals 't was...
Leo Besouw
Dans!
Dans de band
met je land,
met je vrouw en je kind,
dans met je vrienden,
al wie je aardig vindt.
Laat je hart het ritme
van je voeten bepalen,
zwaai met je armen
laat ze uithalen
in de klanken van muziek,
ritmisch het hoofd
met schitterende ogen
van onzegbare mimiek.
Til je uit boven het
doodnormale en de sleur,
stel je medemens
niet teleur en spring
de band van muziek
en verbinding en
zing, zing, zing!
Leo Besouw
Spring (gedicht)
Spring uit je bloem
naar buiten,
hoor de vogels
fluiten en zing
het leven en de zon,
zie de maan als
een bron, ga door ruiten
met je zicht: het leven
is een plicht tot fluiten.
Lach en juich want
kabaal en kanon
zijn op de bon,
kogels zijn moe
en liggen uitgeput
en doelloos in de prut
van moeder Aarde,
die zoveel leven baarde
tot het zingen en het bloeien,
verbaas je met de koeien
over de verse weiden,
spring en hops
met jongens en met meiden.
Leo Besouw
Opa (gedicht0
Opa maakt meer mogelijk,
hij gaat met 't kleinkind
op de step een heel
eind van 't logeerbed.
Oma heeft ook haar rol,
de papfles snel gevuld,
daarna weer de luier vol
en poetsen maar
die billetjes, beetje
rekening houden met
zijn verse willetjes.
Dan naar buiten
in het bos,
opa en oma weer de klos,
maar met plezier
want in de buggy
zingt een tierelier.
Eenmaal thuis begint
een kruis(je), heimwee
naar het vrije bos;
hier in de stad
kan je veel minder los
en 't kraaien van plezier
vaak overstemd door
't verkeer en ander gemier.
Maar eenmaal groot
gegroeid zullen ze
denken, daar bij opa
in 't bos en op de step,
dat was pas ècht te gek...
Leo Besouw
Het proces tegen Hitler (boekbespreking)
“Het proces tegen Hitler”, een boek van 447 pagina's heeft de ondertitel “De Bierkellerputsch en de opkomst van nazi-Duitsland”. Het is uitgegeven door Prometheus, 2017, Amsterdam, geschreven door David King en vertaald door Paul Syrier..
De Volkskrant gaf het boek in Sir Edmund, 09-12-17 vijf sterrren met de kop “Hoe Hitler de ruimte kreeg”. Het is een door een historicus doorwrocht werk: eerst in drie delen het verhaal over Duitsland en met name Múnchen in die tijd: acht november 1923 de Putsch, met de situatie herfst 1923 er om heen: deel I, De Bierhal, dan deel II, De rechtszaal (26 februari1 1924 en verder, dan deel III, Gevangenis (22 maart 1924 tot 20 december 1924). Tenslotte een Nawoord op pag. 349-352, Noten pag. 353-423, Bronnen pag. 425-434. Een woord van dank tot besluit, heel voorin een “Lijst van personen” (drie pagina's).
Welke jonge Hitler (34 jaar) rijst hier nu uit op?
Het begint bij een kleine achterkamer, Thierstrasse 41. Een man in trenchcoat, een kamer met hakenkruisen, laat zich rijden in een rode Benz naar de Búrgerbráukeller. Daar zal het hoogverraad plaatsvinden. Tijdens een toespraak dringt hij zich naar voren en met 125 man buiten, Stosstrupp Hitler, mede onder leiding van Herman Göring, werden uitgangen geblokkeerd, klom Hitler op een stoel en na twee schoten op het plafond krijste hij: “De nationale revolutie is uitgebroken”.
Zo kwam het startschot. Iedereen raad ik nu aan om zelf verder te lezen. Ik kan hier slechts kort enkele trekken samenvatten die wellicht voor iedere potentaat (kunnen) gelden:
Maak gebruik van de onlustgevoelens onder het volk en overdrijf dit;
Grijp terug op vroegere grootheid van het land en overdrijf dit;
Demoniseer het zittende regiem en overdrijf;
Wijs een “buitenvolkse” vijand aan en demoniseer deze consequent, vergezeld van levende afgunstgevoelens;
Overdrijf de kracht van je eigen “eerlijke” en “patriottische” beweging;
Schets een glorieuze toekomst voor het eigen volk gebaseerd op “landseer” en “onbetwiste morele gelijkheid”;
Manipuleer en muilkorf de vrije pers, zonder daarover open te zijn;
Pas alle listen en leugens toe die het “verheven doel” dienen.
Tja, wat kan ik meer zeggen. Misschien dat de waarheid en democratie uiteindelijk de leugen en misleiding zullen inhalen. Na echter, soms onvoorstelbare schade en verlies aan mensenlevens.
De gigantische zoektocht in allerlei archieven door deze historicus heeft een zeer gedegen en ook nog eens een heel goed leesbaar verslag gebracht. Ter lering voor iedereen en warm aanbevolen.
Leo Besouw
Soms (gedicht)
Soms moet je nadenken
over de lengte
van je diepgang,
over de kortheid
van je bestaan,
over de rol
van je eigenwaan,
over het kwartier
wat je nog hebt te gaan,
over de grond
onder je voeten,
de ongewisheid
van de hemel
en de zin van zonde
en vergeving door boeten;
het zij zo, misschien
had het zo gemoeten?
Leo Besouw
Varkenshaar (gedicht)
Varkensharen penselen
kunnen ze van mij stelen
gromde Xi, ik krijg ze
wel onder de knie
die heffingen uit de VS.
Zijn het er zes of meer
ik sabel ze neer
met gelijke munt,
die Boeing die stunt
maar, we laten
niet met ons knoeien
hun bevroren koeien
en -varkensgestel
kan voor ons naar de hel.
Hun soja-poten
zullen we ondermijnen,
hun noten en wijnen,
we hoeven ze niet
en varkenshaar voor
penselen vervangen
we door marterhaar
daarvoor en zo komen
we de handelsoorlog door
met 'n stuk fijner penseel
en lachen we van oor tot oor...
Leo Besouw
Hemels Paleis (gedicht)
Op 1 april stort
het “Hemels Paleis”
aan gort op Moeder
Aarde waar ze
bij de Chinezen
roem vergaarde.
De Tiangong-1
ziet er geen been in
om tegen de zin
van aardbewoners in,
ongecontroleerd naar
benden te komen,
tussen de Pyreneeën
en Tasmanië,
misschien wel in Rome.
Nu is dan de Heer
net opgestaan
en de Paus besteedt
daar aandacht aan
met een werldwijde zegen;
hopelijk valt niet tegelijk
de regen van wrakke delen
van het “Hemels Paleis”
daar naar beneden...
Leo Besouw
Sleep, sleep (gedicht0
Sleep, sleep, Schlafe, schlafe,
in the sweet grave,
ik ben niet dood,
terwijl ik leef en beef
voor het eens groot verdriet
dat mijn moeder
in oorlogstijd verried.
Dood was hij,
in de wieg lag hij,
mocht niet meer leven,
verloren in gebrek,
zonnebloemen op zijn bed:
het was gedaan.
Of ik toen huilde weet ik niet,
maar nu, na
vierenzeventig jaar
beneemt Schuberts
Wiegenlied mij de keel
en stroomt het oog,
nu pas mijn deel,
door Schuberts Wiegenlied
en velt mij bijna geheel.
Leo Besouw
P.S. Beluister (wellicht)
Gundula Janowitz
sings Franz Schubert
“Wiegenlied” D 498,
op 98 No. 2
Zak (gedicht)
Wanneer de waarheid
een zak leugens wordt,
het groene land verdort,
de zee zijn bodem
laat zien, dan, misschien,
is het einde der tijden
nabij, staan we in de rij
voor een hompje brood
waar eerst Facebook
en de Apprentice ons
alles bood wat we dachten
te winnen met niet-
onderbouwde zinnen
over “eerlijkheid” en bravoure,
met snoeven over oer-
oude rechten en wij
als knechten van de
schone schijn ons lieten
beduvelen met de valse wijn
van té mooie leugens
over wie we wilden zijn...
Leo Besouw
Slof (gedicht)
Ik voel me slof
na de grote sof
van Marck Zuckerberg:
zijn metadata
zijn voor mij nu non-grata,
en de Inlichtingenwet
graag wat verder
van mijn bed.
Voorheen de mof,
maar nu Cambridge
Analytica die je pakt
in je privé, en weg ermee
naar deez' of gene
belangengroep: het stinkt
naar poep en troep is het;
sla het net van de wet
om hun nek, en zeg zelf
“verrek” met je verzoek.
Zo slepen we de wereld
digitaal naar de
verdommenis: het is
verkeerd teveel geregistreeer,
laat dat infame
grasduinen op de digitale
weg, en kom tot inkeer!
Leo Besouw
Ons bestaan (gedicht)
Ons bestaan
is van voorbijgaaande aard,
wie zijn weg
niet meer vindt
in de Melkweg staart
in een zwart gat
waaraan zelfs het licht
van de zon niet ontsnapt.
Stephen Hawking
en vele anderen gingen
ons voor: zij vormen
-helaas- geen hemelkoor
en zelfs de hel
heeft daar afgedaan:
het gat is zó zwart,
er is geen ontkomen aan.
Daarom: pluk het licht
van de dag,
elke dag dat je er
nog wezen mag!
Leo Besouw
Als de spechten (gedicht)
Als de spechten
hun ruggen rechten
komt het voorjaar
weer klaar:
vink en koolmees
gaan weer in de race
voor nieuw leven.
Paren zullen ze
en eieren geven
en na het broeden:
nieuw leven,
dat na het voederen
vleugels heeft gekregen.
En als de krokussen
onze ogen kussen,
zullen daarna de hyacinten
ons hinten naar
een nieuw seizoen
waar de jonge vogels
het weer mogen overdoen.
Leo Besouw
Schep! (gedicht)
Schep papier,
schep letters,
schep verhalen,
laat het malen.
Breek los in poëzie,
keer je binneste buiten,
laat ze fluiten
naaar je achilleshiel,
zoek de stilte,
vreet de zon,
keer je ziel
om en om,
graas de weiden
van de wereld af,
sta paf en verwonder je
over goed en kwaad,
laat het zaad in jou
groeien tot in de hemel!
Schep papier,
schep letters,
schep verhalen
en vul de zalen
met het beeld,
gecreëerd in jouw geest!
Leo Besouw
Heen (gedicht)
Ik gun hem
een zachte dood,
zo heeft de Schepper
het begroot:
niet één van de levenden
zal op dit aardse blijven,
met de afrekenig
zal Hij ons inlijven
in een ondoorgrondelijk heelal,
want we waren
in Zijn ogen
slechts een knal
in de samenstelling
van al wat is.
Het voortgaan
tussen zon en maan
blijft dan een hoop
waarin hij rustig
kan inslapen en gaan.
Leo Besouw
Pijnlijk (gedicht)
Als het pijnlijk onvermogen
toeslaat:de herinnering blijft;
de ledematem verstijfd,
de ogen onhelder,
wachten op de gang
naar de grafkelder.
Smal is het pad
geworden en dat
zul je (nog even) weten,
het besef wie je was,
hoe sterk ook, je wordt
gekraakt door 't vergeten.
De zon komt nog wel op,
maar vormt geleidelijk
een strop van eindigheid
en vóór je verglijdt
mag je nog even zweten,
daarna verdwijn je
in de onuitputtelijke
ruimte van de onbegrensde tijd...
Leo Besouw
Machten der duisternis (boekbespreking)
Het boek “Machten der duisternis” van Anthony Burgess is een monumentaal werk (Uitgeverij Van Oorschot, 2017, 751 pagina's).
Ik las en overwon zijn geschiedenis, op 81-jarige leeftijd opgetekend, in Monaco, 1980. Op te vatten als roman, meesterlijk beschreven geschiedenis van een homo-sexueel in Europa, Afrika en de VS.
Kenneth Toomey, schrijver, verwoordt zijn geschiedenis met accuratesse, enige vrije invullingen en behoorlijk droge, Britse humor. Het is ook een familieverhaal, waarin zijn zus Hortense en vooral zijn “zwager” Carlo, de latere paus Gregorius XVII een hoofdrol spelen. Daarnaast ook zijn vrienden-partners Val, Ralph en Geoffrey. Dat alles in een tijd waarin homo-sexualiteit zowel een taboe als verboden was. Neem daarbij zijn uitgebreide kennis en ervaring met het Katholieke en Anglikaanse geloof en zijn omgang met andere schrijvers en met politici en je hebt een boek dat volstaat van levensvragen over geloof, liefde en zoeken naar scheidslijnen tussen goed en kwaad, tussen God en duivel.
Verbluffend boeiend, een nauwgezette inkijk in een voorbije tijd, waarin geloof en het brute kwaad (onder meer twee wereldoorlogen) een zeer grote rol speelden. Hier en daar een “godsgruwelijk mensenboek” noteerde ik bij pagina 536. Je maakt een reis van Londen, naar Parijs, Italië, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk, de VS en (Noord-)Afrika, om via Malta uiteindelijk in Sussex, Engeland, tamelijk vredig te eindigen.
Gruwelen als een concentratiekamp-bezoek en een massamoord in een sekte in de VS zijn dan gepasseerd. Hoe het met de mogelijke heiligverklaring van Gregorius de XVII afliep? Lees het boek en laat je meesleuren in deze boeiende geschiedenis!
Leo Besouw
Zwaan (gedicht)
Jij bent mijn zwaan,
kleef me aan
en ik zal je liften
over iedere oceaan,
mijn verlangen zal je
door boren op de plek
waar wij horen,
jouw handen zullen
me omhelzen,
mijn vingers je strelen:
uit onze kelen
zulllen we schreeuwen
van genot, ons geluk
gaat nooit meer kapot.
Geen duivelse macht
of valse rivaal
kan ons geluk nog breken:
en een hele zaal
van eng'len zal
om ons dansen ,
zolang wij het wensen
en het water zal stromen
door de beken van onze dromen.
Leo Besouw
( Geïnspireerd door “Lac”,
Ballets de Monte Carlo)
Wachtkamer-blues (gedicht)
De wachtkamer
is er niet voor de poes;
je kijkt naar 't plafond,
daarna naar de grond;
je wacht op je beurt
buiten scheurt een brommer
voorbij, jouw rij lost
nog niet op, nog steeds
niet blij dat je straks mag zitten
in de behandelstoel.
Je hoort al 't boren,
't doet pijn aan je oren,
je angst wil je smoren,
maar zuchten ontsnapt
slechts aan je gestel,
het is maar tijdelijk
bedenk dat wel, want
wat is dit lijden
als je 't ziet als
slechts een korte strijd
op weg naar een mogelijk
glamourvolle eeuwigheid?
Leo Besouw
Op een scheve schaats (gedicht)
Op een schave schaats
begaf hij zich buitengaats
en op de bok
van zijn buitenlandbeleid
raakte hij de weg kwijt
naar zijn gedroomde datsja
en moest als de wiedeweerga
terug naar 't landelijk
toneel, waar zijn dromen
één trojka teveel
verongelukten niet door
wolven, maar door het golven
van 't publiek debat,
dat van zijn waarheid
nu genoeg had.
En hij verdween
in het ravijn
van zijn verbeelding
en ging schuldbewust
en snikkend heen.
Wat is nu de moraal:
liegen kan heel snel
maar de Pravda
(en de Volkskrant)
achterhaalt hem wel...
Leo Besouw
Opgeruimd-codicil (gedicht)
Vóór je wordt opgeruimd,
wil je graag nog wat
doneren zodat geneesheren
andermans lijf kunnen
repareren en diens
doneren tot nader order
uitgesteld; dus als je wilt,
vermeld dan bijtijds
in je codicil waar en
wat ermee moet, zodat
ook je ziel rust vindt
en de nabestaanden
niet hun hielen lichten
vóór ze jouw laatste
plichten hebben vervuld.
Heb echter met dat einde
het nodige geduld!
Leo Besouw
Jong en misleid (gedicht)
Jong en misleid,
het is geen tegenstrijdigheid,
niet van Lucebert,
en niet van onze tijd.
Vaandels en ideologieën
krijgen jongeren
snel op de knieën,
het klampen aan
een identiteit
is dan (te) snel een feit.
Maar al is de leugen
nog zo mooi en snel,
wanneer de feiten
het geweten schieten,
komt de jongere
[Lucebert] tot nieten
die voor altijd het
bestaan kan [kon] gieten
to verzet [al is het laat]
en wordt het leven
tot een gelaïceerd gebed.
Leo Besouw
(N.a.l.v. “Jonge Lucebert...”(pag. 3)
en “Waarover Lucebert zweeg”,
pag. 10-12, V, de Volkskrant,
08-02-2018)
De tijd walst (gedicht)
De tijd walst voorbij
de dood;
het brood van morgen
pleit voor leven
dat kwam uit onze schoot
en genade bood
aan nieuwe heftigheid
van leven om opnieuw
door te geven
het leven in de tijd
die van geen ophouden
is vergeven.
Leo Besouw
Jaren 40 (gedicht)
M'n vader was de hark,
m'n moeder was het bed
waarin ik werd gezaaid
en aangeharkt werd.
De wereld moest gered,
er was een satan
aan het werk;
de kerk was vol,
't verzet was sterk.
Met hulp van Canadees
en Amerikaan
kwam er een einde aan
rascistisch geweld,
het land was uitgeteld.
Dan namen zon en maan
en God weer bezit
van ons bestaan
en kwam de opbouw
waarop wij moesten voortgaan.
Leo Besouw
Doe normaal (gedicht)
Doe toch normaal, vuilak,
laaielichter, klootzak,
ruziestichter,
laat je dubbele tong
achter in de la
van verloren zaken,
krijg de klere of de tyfus,
in je nek zal ik je raken,
alle vuiligheid
je doen uitbraken,
je kop in een pispot
zodat ìk nu eens
watertand van wraak.
Met jou was het altijd raak,
van goed geen weet
maar altijd kwaad
van zin ging jij
er overal tegenin;
houdt op met die ongein,
gedraag je niet langer
als een vals zwijn,
spoel je mond en
was je kont,
doe voortaan normaal
en wel terstond!
Leo Besouw
Verraad (gedicht)
Verraad, wat heb ik het
gehaat, dat gepraat
over bijzaak om
te verhullen wat
de grote knullen
van het geld
verborgen hielden
om welgeteld
vooral hún belangen
te dienen, om te grienen
de schijnvertoning
van -ogenschijnlijk- onbenul,
smoezen van flauwekul
om de zaak
waar 't om draait
níet uit te zoeken.
Het gas gaat zijn
eigen gang, maar
de eigenaren van de opstal
komen – onderwijl –
steeds meer om
in het gedrang
van de strijd om
het belang...
Leo Besouw
Kussen-gevecht (gedicht)
Een kussen-gevecht
beëindigt de twijfel:
houdt hij van mij
of is 't dat ik nog weifel,
slaat hij zijn armen
om me heen
of ziet hij geen been
in onze relatie,
is het de zoveelste
kruiswegstatie
op het pad van de liefde
en aantrekking of afstoting
die mijn hart al
zo vaak doorkliefde?
MeToo wat doet het ertoe
op de paden van het vlees
zonder of met zachte dwang
dat ik genees van mijn
branden in stilte
aan de randen
van mijn bestaaan,
wat kan ik aan,
waarin geloven,
afwachten of springen
over kloven van onbekend
behagen, of komt dat
alleen door ervaring
met de jaren?
Leo Besouw
De wereld slaat door (gedicht)
Vuur en woede
maken mij te moede,
eindeloos gereutel
wie waar zijn keutel
heeft gelaten,
in het huis
of op de straten:
marteling van Twitter-nep
de koning gaat reeds op een step
en laat zijn vliegtuig achter
in de voorgaande eeuw,
ik geeuw me te pletter:
kan het wat netter
roepen de netten van geest:
het is nog geen tijd voor het beest
dat alles zal ontwarren:
het is nu slechts wat sarren.
De ontknoping komt later
als er wat meer water
langs het beeld is gespoeld,
waarvoor het land
-ooit- was bedoeld!
Leo Besouw
Hemelpoort (gedicht)
Wie wordt aan de hemelpoort
vergevingsgezind berecht,
hij die goed was èn slecht,
die shit-countries ontzegde
het recht om aan te kloppen
bij zijn land, die hand
en tand gebruikte
om zijn eigen land
als een stabiele genius
te zetten naar zijn hand,
en zijn plaats als eerste
misschien liet sneuvelen
in het zand van
woestijnige begeerte,
“de Knop” per ongeluk
door een kapotte chip
in het systeem vereerte
en met te grote spoed
ter hemelpoort arriveerde?
Leo Besouw
Bubbel-foon (gedicht)
Heb jij het nummer
van mijn bubbel-foon,
ik was in diepe droom,
verloor mijn kroon
op 't netwerk van mijn droom
en zag hem liggen, loom
op de bodem van de vijver.
Bij die vijver voerde ik de eenden
met schroom en karige korstjes tot
een graspol mij vloerde.
Ik verloor mijn evenwicht
en heel het koor
van vrienden en familie
verdween in het gore
water, ik wou bellen,
éen, éen, twee,
maar nee, het zat er
niet meer in,
ik moest terug
naar het begin,
en ging met hark en laarzen
het water in, maar wat er ook
van restte: slechts bubbels
om mijn pech te pesten:
nu zat ik voorgoed in de nesten...
Leo Besouw
Stil is (gedcht)
Stil is
mijn wil,
ik gil
niet langer
als een verdoolde
zanger,
maar leg mijn stem
aan banden, op de rem,
en langs de randen
van krakeel bedek ik
mijn keel met het
fluweel van wijze
overdachte woorden
die nimmer scoorden
op het groot toneel.
Welk lot mijn deel
zal zijn laat ik vrij
aan wie ik deel
mijn geheim van wie
wij werkelijk zijn...
Leo Besouw
Wie plat (gedicht)
Wie plat op z'n bek gaat:
die zich ongeoefend
op glad ijs begeeft;
die zijn ogen sluit
voor onwelgevallig nieuws;
die de gladheid
van de tong niet bemerkt;
die zich niet vergewist
van de valkuilen op zijn weg;
die zijn hoofd te ver
in de wolken steekt;
die zijn vriend in een
handomdraai als vijand ziet;
die overloopt van eigenwaan
maar anderen niet ziet staan
tenzij ze hem bevallen:
hij zal uitglijden
en -ten langen leste-
plat op zijn bek vallen.
Leo Besouw
Heropstanding (gedicht)
Heropstanding door een hologram
is trending: het geeft je dood
een wending,
wat en wie je ook was,
de hologram-techniek
komt je van pas.
Zo is André Hazes
weer opgestaan,
Michael Jackson, Elvis
en Whitney Houston
gingen hem voor
in het koor van herrezen sterren,
Tupac en Ol' Dirty Bastard
kwamen ook weer terug van verre;
zelfs dode maanreizigers
maken misschien weer een kans,
wellicht samen met Roy Orbison
op een dans in zijn “Dreams”,
wie weet tot ziens …
Leo Besouw
Blog 672 Nog 5000 werst (gedicht)
Versie 20-12-2018
Blog 671 Plassen (gedicht)
Versie 17-12-2018
Blog 670 Fantoom (gedicht)
Versie 13-12-2018
Blog 669 Het gezicht (gedicht)
Versie 08-12-2018
Blog 668 De gele hesjes (gedicht)
Versie 05-12-2018
Blog 667 Wasdag (gedicht)
Versie 02-12-2018
Blog 666 Als ik groot ben (gedicht)
Versie 29-11-2018
Blog 665 Het land (gedicht)
Versie 25-11-2018
Blog 664 Varkensfluisteraar (gedicht)
Versie 22-11-2018
Blog 663 Bla (gedicht)
Versie 19-11-2018
Blog 662 De wereld (gedicht)
Versie 15-11-2018
Blog 661 Laat de waarheid (gedicht)
Versie 12-11-2018
Blog 660 Woede woelt (gedicht)
Versie 08-11-2018
Blog 659 Als ik (gedicht)
Versie 05-11-2018
Blog 658 Billen (gedicht)
Versie 01-11-2018
Blog 657 Wormstekig (gedicht)
Versie 28-10-2018
Blog 656 Staatshoofden (gedicht)
Versie 25-10-2018
Blog 655 Het blad (gedicht)
Versie 21-10-2018
Blog 654 Die eerste stap (gedicht)
Versie 18-10-2018
Blog 653 Flemen (gedicht)
Versie 14-10-2018
Blog 652 De hartenjager (boekbespreking)
Versie 11-10-2018
Blog 651 Ladder zat (gedicht)
Versie 07-10-2018
Blog 650 Je hebt (gedicht)
Versie 04-10-2018
Blog 649 Jantje lach (gedicht)
Versie 29-09-2018
Blog 648 Vraag me niet (gedicht)
Versie 24-09-2018
Blog 647 Aaibaar (gedicht)
Versie 20-09-2018
Blog 646 Hoeveel Keer (gedicht)
Versie 15-09-2018
Blog 645 Geesten (gedicht)
Versie 10-09-2018
Blog 644 Een verhelderend profiel (gedicht)
Versie 06-09-2018
Blog 643 Was ik een vis (gedicht)
Versie 02-09-2018
Blog 642 Wat doet de poëet?
Versie 30-08-2018
Blog 641 Daal neder, engel (boekbespreking)
Versie 28-08-2018
Blog 640 Geluk is broos (gedicht)
Versie 24-08-2018
Blog 639 Vriendjespolitiek (gedicht)
Versie 21-08-2018
Blog 638 Er is geen val (gedicht)
Versie 17-08-2018
Blog 637 Zo serieus (gedicht)
Versie 13-08-2018
Blog 636 (Ver)Krachtmeting (gedicht)
Versie 08-08-2018
Blog 635 Twee schuinsmarcheerders (gedicht)
Versie 06-08-2018
Blog 634 Als ik een kip was (gedicht)
Versie 31-07-2018
Blog 633 Witwassen (gedicht)
Versie 25-07-2018
Blog 632 Geen wolkje (gedicht)
Versie 22-07-2018
Blog 631 Njet, is hij nou (gedicht)
Versie 18-07-2018
Blog 630 De Koningin (gedicht)
Versie 16-07-2018
Blog 629 De avonturen(gedicht)
Versie 13-07-2018
Blog 628 Dichter bij God (gedicht)
Versie 08-07-2018
Blog 627 Als ik (gedicht)
Versie 05-07-2018
Blog 626 T.-Rex (gedicht)
Versie 01-07-2018
Blog 625 Een krachtige leider (gedicht)
Versie 28-06-2018
Blog 624 Meten (gedicht)
Versie 24-06-2018
Blog 623 Woudreus (gedicht)
Versie 21-06-2018
Blog 622 De regels (gedicht)
Versie 17-06-2018
Blog 621 Tijdelijke waarheden (gedicht)
Versie 15-06-2018
Blog 620 Oude goden (gedicht)
Versie 11-06-2018
Blog 619 Rozen bloeien (gedicht)
Versie 07-06-2018
Blog 618 Alleen een domkop (gedicht)
Versie 03-06-2018
Blog 617 Schapenwolkjes (gedicht)
Versie 31-05-2018
Blog 616 Margrieten (gedicht)
Versie 27-05-2018
Blog 615 Lik (op stuk) (gedicht)
Versie 24-05-2018
Blog 614 Er is een tijd... (gedicht)
Versie 21-05-2018
Blog 613 Aantallen (gedicht)
Versie 17-05-2018
Blog 612 Vrolijk (gedicht)
Versie 12-05-2018
Blog 611 Een bloem (gedicht)
Versie 10-05-2018
Blog 610 A president (gedicht)
Versie 07-05-2018
Blog 609 Doktersverklaring (gedicht)
Versie 03-05-2018
Blog 608 1001 Zandkastelen (gedicht)
Versie 30-04-2018
Blog 607 Wiens marga (gedicht)
Versie 27-04-2018
Blog 606 Dans! (gedicht)
Versie 23-04-2018
Blog 605 Spring (gedicht)
Versie 20-04-2018
Blog 604 Opa (gedicht)
Versie 17-04-2018
Blog 603 Het proces tegen Hitler (boekbespreking)
Versie 11-04-2018
Blog 602 Soms (gedicht)
Versie 09-04-2016
Blog 601 Varkenshaar (gedicht)
Versie 05-04-2018
Blog 600 Hemels Paleis (gedicht)
Versie 31-03-2018
Blog 599 Sleep, sleep, (gedicht)
Versie 29-03-2018
Blog 598 Zak (gedicht)
Versie 25-03-2018
Blog 597 Slof (gedicht)
Versie 22-03-2018
Blog 596 Ons bestaan (gedicht)
Versie 19-03-2018
Blog 595 Als de spechten (gedicht)
Versie 15-03-2018
Blog 594 Schep! (gedicht)
Versie 12-03-2018
Blog 593 Heen (gedicht)
Versie 08-03-2018
Blog 592 Pijnlijk (gedicht)
Versie 05-03 2018
Blog 591 Machten der duisternis (boekbespreking)
Versie 01-03-2018
Blog 590 Zwaan (gedicht)
Versie 25-02-2018
Blog 589 Wachtkamer-blues (gedicht)
Versie 22-02-2018
Blog 588 Op een scheve schaats (gedicht)
Versie 19-02-2018
Blog 587 Opgeruimd-codicil (gedicht)
Versie 15-02-2018
Blog 586 Jong en misleid (gedicht)
Versie 12-02-2018
De tijd walst (gedicht)
Versie 08-02-2018
Blog 584 Jaren 40 (gedicht)
Versie 05-02-2018
Blog 583 Doe normaal (gedicht)
Versie 01-02-2018
Blog 582 Verraad (gedicht)
Versie 28-01-2018
Blog 581 Kussen-gevecht (gedicht)
Versie 24-01-2018
Blog 580 De wereld slaat door (gedicht)
Versie 21-01-2018
Blog 579 Hemelpoort (gedicht)
Versie 18-01-2018
Blog 578 Bubbel-foon (gedicht)
Versie 15-01-2018
Blog 577 Stil is (gedicht)
Versie 11-01-2018
Blog 576 Wie plat (gedicht)
Versie 08-01-2018
Blog 575 Heropstanding (gedicht)
Versie 04-01-2018
Blog 574 In 2018 (gedicht)
Versie 02-01-2018
In 2018 (gedicht)
In 2018 verlos ons
van de populisten,
de narcisten,
de leugenaars,
de kwaadsprekers,
de huichelaars,
de oplichters,
de brandstichters,
de dieven,
de moordenaars,
de oorlogszuchtigen,
de geldwolven,
de gluiperds,
de wraakzuchtigen,
de veinzers,
de draken,
de monsters.
Maar wie zal ons verlossen,
wie heeft ze (zo) geschapen?
Leo Besouw
(N.a.l.v. “Het kwaad aankijken”
de Volkskrant 30-12-2017,
Sir Edmund pagina 79)
2017 Web blogs
2017 van Web (02-12-2019
Blog 573 Kind op schoot (gedicht)
Versie 28-12-2017
Kind op schoot (gedicht)
Kind op schoot:
het slaapt, nu is het klein,
maar “overmorgen” groot,
zijn ademhaling beweegt
zijn buikje: hij rust uit
in volledige overgave,
wat zal er gaan gebeuren
jaar in jaar uit?
Klein handje op jouw hand,
de andere op je pols;
zijn voetjes, waar
zullen ze treden
door gans 't land
en ver daarbuiten?
Zijn ogen gesloten,
maar dromend wellicht
over veilig spelen met de groten;
zijn oren wat zullen ze allemaal
gaan horen, zijn lippen:
wie zullen ze kussen,
wat zal zijn stem fluisteren
of roepen voor mogelijk vele oren?
Zo ademend, zo heel,
welk lot zal zijn zijn deel
van morgen en overmorgen,
lange jaren in 't verschiet;
hopen doen we op vreugde,
voorspoed, geluk, wie niet?
Leo Besouw
Blog 572 Engelen (gedicht)
Versie 23-12-2017
Engelen (gedicht)
Engelen en profeten
laten het met Kerst afweten:
een geelkuifkakatoe
tekent een wet:
Zalig de armen
want er zullen
meer kruimels
van de rijke tafels vallen;
Zalig zij die hongeren
naar geneeskundige zorg
want zij zullen
zonder verzekering
worden geholpen
door fantastische vrijwiligers;
Zalig de vredestichters,
want hun onvermoeibaar
streven zal oneindige inzet
vergen zowel in Betlehem
als Jeruzalem;
Zalig zij die zich
inzetten voor waarheid,
want het ongebreidelde nepnieuws
zal hen bezighouden
tot in lengte van dagen.
Leo Besouw
Blog 571 Onzin (gedicht)
Versie 20-12-2017
Onzin (gedicht)
Onzin kramen we uit,
vloeken doen we
op het Wekeromse Zand,
opinies laten we gelden
in het hele land, in de krant
en ook op TV, ook “sociale media”
doen mee, en zo belanden we
in een zee van meningen
en uitingen van emotie
en verzet, en wie niet oplet,
wordt knettergek van al die
wisselende en weersprekende
opinies die de linies
van 't gezonde verstand
trachten te overspoelen,
terwijl ze 't allemaal
goed lijken te bedoelen.
Maar mens, let op uw zaak
en blijf toch nuchter
in dit mooie land,
waar hopelijk begrip
en liefde alles netjes
uitkamt tot een draaglijke
maatschappij zonder
oorlog of andere razernij!
Leo Besouw
P.S. De bond tegen vloeken
organiseert een winterwandeling
over het Wekeromse Zand
op 28 december 2017,
(waarbij niét gevloekt mag worden!)
Pokerface (gedicht)
Ik zag een pokerface
waarachter het bees(t)
zijn angst verborg
dit keer te verliezen:
wat moet dat dan,
waar laat ik dan mijn biezen?
Zo gaat dat met de valse
schijn, die zekerheid verkoopt,
maar onverhoeds bezwijkt
in katzwijm en hangend
aan een bellekoord
zijn zekerheid dan eindelijk
voorgoed heeft gesmoord.
Is dit alles nu een parabel
of eerder een fabel
of een wensdroom van
een tegenstander, die
als geen ander denkt te weten
wat de onvermijdelijke
regels zijn, die snoodaards
achterlaten als bescheten?
Leo Besouw
Blog 569 Superstil (gedicht)
Versie 13-12-2017
Superstil (gedicht)
't Is superstil
en dat is aangenaam;
ik staar door 't raam,
zie sneeuwvlokken vallen
zo wit als eeuwen her,
een witte meeuw
die komt van ver,
een roodborst hipt
door het bewit struweel,
het lot van nu:
het is mijn deel
van het bestaan.
Ik leef, al is het stil,
en hoop op voortgaan
op 't besneeuwde pad,
straks laarzen aan,
wie doet me wat;
zo droom ik voort:
“home sweet home”,
zoals het ook al
eeuwen scoort...
Leo Besouw
Blog 568 Laat je (gedicht)
Versie 10-12-2017
Laat je (gedicht)
Laat je bladen vallen,
laat het vuurwerk knallen,
laat het jaar vergaan:
nu komt het op de toekomst aan!
Zijn je wortels diep genoeg,
is je ziel als land
waarin de ploeg
zijn voren trok
en wintervorst je klei
weer openbrak
voor weer een nieuwe lente?
Zijn je sappen nog
zo stevig dat je knoppen
straks weer hevig
ontspringen aan je bestaan,
laat het nieuwe licht
je straks weer opengaan?
Bouw een nieuwe stad:
de oude heeft 't gehad,
een nieuw plantsoen,
met bomen die alleen nog
van de toekomst dromen!
Leo Besouw
Blog 567 Sinterklaas viel (gedicht)
Versie 06-12-2017
Sinterklaas viel (gedicht)
Sinterklaas viel van het dak,
zijn paard trapte in de prak
die die zojuist gescheten had
in het moeras van leugens
waar Sint met geveinsde smart
zo graag een eind aan gemaakt had.
En zo geschiedde in die dagen
dat zijn vijanden in hinderlagen
van gebleekte leugens,
wat zij eens voorzagen
nu konden klagen:
geen kind o Sint
is nog blij met uw vleierij,
ga toch opzij voor al
uw veile zuchten,
hou op met leugens
en met kluchten,
vervang uw mijter
door de rode pet
en voel u eindelijk
op uw plaats gezet
in uw onverkwikkelijke sprookje.
Als 't niet waar is
sla ik u met een pookje
en pak ik de roe van uw knechtje
en doe uw boek echt toe.
Leo Besouw
Blog 566 Speculaties (gedicht)
Versie 03-12-2017
Speculaties (gedicht)
Ik geloof niet meer
in Sinterklaas en Zwarte Piet:
't zijn slechts speculaties
en meer is 't niet:
hij met zijn kromstaf:
is 't niet een verborgen zwaard
en die regenboogpieten
zijn ze wel mannelijk
of verborgen vrouw,
en al dragen ze een roe
of een zak, volgens mij
is 't niet pluis en zetten
ze ons een hak van list
en schone schijn.
Wie betaalt die zak,
volgens mij is 't het venijn
van die kapitalist
die beslist: belastingen
omlaag; maar in die
witte kraag zit een rups,
die plukt je kaal,
al is 't traag,
en laag bij de grond:
zo gaan nep-verhalen
al eeuwen de wereld rond...
Leo Besouw
Blog 565 Nieuwe receptuur (gedicht)
Versie 30-11-2017
Nieuwe receptuur (gedicht)
Nieuwe receptuur vanuit
het Forum-partijbestuur
moet onze beschaving redden
uit de netten van de elite:
niet kijken naar 't Oosten
of 't Westen, nee, wij
redden onszelf wel
uit de nesten
en maken pret
met onze hyper-intelligente
Baudet tot we
-door de werkelijkheid-
op ons nummer
worden gezet, of niet,
maar wie weet nou beter
dan onze held
hoeveel dagen er nog
voor ons zijn uitgeteld?
Framen en flemen
is onze urgentie,
wie dat durft
tegen te werpen
heeft geen potentie
of niet soms, of zeg ik
nu iets heel stoms,
en zie ik er met
dat vergiet op mijn hoofd
er wat meewarig uit
en lichtelijk verdoofd?
Leo Besouw
Blog 564 Uit de lucht (gedicht)
Versie 27-11-2017
Uit de lucht (gedicht)
Uit de lucht gegrepen,
op de mouw gespeld,
uit de duim gezogen,
had ik u dat niet verteld?
Digital Shadows
zette me aan
tot 't verspreiden van
nep-berichten naar de maan
en andere planeten door
middel van tools
van CloneZone:
geschikt voor valse smoels.
Dan werd ik ook nog
geholpen de The Fake News
Headline Generator,
to Get the latest fake NEWS
on my phone, en zie daar
mijn kloon voor trol en bot:
de hele wereld gaat
aan het rondpompen kapot.
Een welgemeend advies:
doe You Tube en Instagram
niet morgen, maar vandaag
nog voorgoed in de ban!
Leo Besouw
P.S. n.a.l.v. “Zo gemakkelijk...”
de Volkskrant 21-11-2017,
pagina 14.
Blog 563 Jij ook al? (gedicht)
Versie 23-11 2017
Jij ook al? (gedicht)
Jij ook al,
vroeg ik verwonderd,
jij ook al bedonderd
met leugens en valse
beloften; die schoften!
Ik kamde m'n haar
en staarde ontzet
naar m'n lotgenoot,
was hij liever dood
dan bedrogen en gebruikt?
Besmuikt vroeg ik
maar niet door,
want rood was mijn oor
van woede en teloor-
gang van wezenlijke
waarden waarin we
ooit, groen als gras,
hoopten te aarden...
Leo Besouw
Blog 562 Briesje (gedicht)
Versie 19-11-2017
Briesje (gedicht)
Een gestadig briesje
blaast over 't water
voor nu en ook later;
een enkele waterlelie
steekt zijn kopje
nog even erboven uit:
't is herfst en gele
bla'ren valen neer,
de zomer voorbij,
de storm komt weer
en winter zal ons
in de kladden grijpen
zonder genâ een aanval
op lange pijpen en jassen,
bevroren plassen zullen
hun lot willen delen
met verkouden en schorre kelen.
Maar keert ook weer
terug de warme zomer,
bedenkt de dromer,
wiens lijf voelt als de herfst,
zijn huid reeds geplooid
en gerimpeld, zijn haar
wellicht geverfd, zullen
de maanden me zijn gegeven
of ga ik net als de natuur,
eens geverfd door de tijd,
een keer onverhoeds door
naar onbekende eeuwigheid?
Leo Besouw
Blog 561 Bot (gedicht)
Versie 16-11-2017
Bot (gedicht)
Ik ben geen bot;
ik schrok me rot
over die vraag
al bleef het vaag
wat het verschil was
met een trol
die uit zijn hol
slechts fake-nieuws browt,
maar een bot,
is die alleen maar stout?
Zoeken dus op NOS
bij Ben Nimmo
en Henk van Es
en Rudy Bouma,
ook van zessen klaar
op dit thema, allegaar.
Nu: een bot zit in een net
en pleegt vermenigvuldiging,
zet na zet
van trol-berichten
op het internet,
als bot pleeg je juist
géén verzet
tegen leugens,
maar heb je pret
in het vermenigvuldigen
van nep en ik heb juist
een klere-hekel
aan kletsen uit mijn nek.
Conclusie: ik ben hier
waarachtig niet aan zet!
Leo Besouw
P.S. Zie NOS.nl ,
Nieuwsuur 07-11-17, 13:21
Blog 560 Grensoverschrijdend (gedicht)
Versie 13-11-2017
Grensoverschrijdend (gedicht)
Hoe klinkt die zuigzoen
in de oren,
laat de hoogste A
maar horen
van sopraan Luna:
in het Metropolitan,
na de hoogste C
laat zij zien en horen
“wat ze in huis heeft”
voor bovenmatig gulzige
oren die grensoverschrijdend
willen genieten en horen...
Leo Besouw
P.S. Zie nrc.next 09-11,
pagina 2.
Blog 559 Schiegen (gedicht)
Versie 09-11-2017
Schiegen (gedicht)
Schiegen, schag, geschogen,
liegen, lag, gelogen
belasting verlagen,
niet verhogen
het had van hem
gemogen.
Beloven is mogen
zo leek hij te betogen,
de media die logen
er volgens hem op los
nu is het volk de klos.
Waar blijven nu
de dromen
waarvoor velen waren
gekomen naar deze
proleet die zo graag
uit kiezers handen eet?
Leo Besouw
Blog 558 Trekduiven (gedicht)
Versie 07-11-2017
Trekduiven (gedicht)
Als miljoenen trekduiven
ons (weer) overvliegen
hoeft Trump niet meer
te liegen,
kan Putin met pensioen,
mag Rutte het nòg
een keer overdoen.
Alle bloemen springen
dan in de winter open,
niemand die nog
bezopen taal uitslaat,
de wolharige mammoet
wordt onze toeverlaat
en allen tellen we
in wijsheid onze knopen!
Leo Besouw
P.S. Zie (evt.) Wikipedia
Blog 557 Geluidloos (gedicht)
Versie 03-11-2017
Geluidloos (gedicht)
Geluidloos gleed de kist
in het donker graf,
het leven was af
zo bepaalde het lot,
kommer en kwel
waren een hel.
Maar nu is 't gedaan,
een eind aan vermaan
en zuchten, niets meer
te duchten, al wat was
is gedaan en voorbij.
Nog één keer te gaan
langs het gapende gat
en ver weg en dichtbij
een voorlaatste traan:
het leven voltooid
en voorgoed ontdaan.
Leo Besouw
Blog 556 Afvalbak (gedicht)
Versie 30-10-2017
Afvalbak (gedicht)
Afvalbak als huisgenoot:
ik heb er een broertje
aan dood;
woon je alleen of bij elkaar
je bent de sigaar door
't verplichtende scheiden
van kaaskorsten, kauwgom,
koffiedik en papier,
ijzerwaren, lange haren,
kartonnen en plastic,
potgrond en misbaksels,
het lijkt meer een slapstick,
en maar lopen en bukken
naar deksels van
allerlei kleuren,
niet zeuren maar doen:
't is oranje of zwart
of 't is bruin dan wel groen.
Dit alles tot slechting
der afvalberg in keurige
hopen, helpt dat nou
echt of lijkt 't bezopen?
Al deze actie vermindert
een fractie van 't
onomstotelijk leed
dat hier in ons Nederland
afval(scheiding) heet...
Leo Besouw
Blog 555 Alles zweeft weg (gedicht)
Versie 26-10-2017
Alles zweeft weg (gedicht)
Alles zweeft weg
op den duur,
uur na uur
nadert je einde,
je houdt je vast
aan je boekenkast
en aan lectuur
en krant bij de hand,
maar toch komt de nacht
waarop je niet wacht
en waarop niet jij
maar het lot besluit:
het is uit met je kruid,
het wast niet meer,
gedaan met het zoeken
naar eer en houvast,
nu komt de kast
van zes planken eraan,
die tot slot jou bekruipt
in het licht van de maan:
niemand zal je ooit nog
zien staan, alleen het licht
van jouw vergaan bedekt
de waan van de dag.
Leo Besouw
Blog 554 Wij zijn stekjes (gedicht)
Versie 23-10-2017
Wij zijn stekjes (gedicht)
Wij zijn stekjes van God,
maar de duivel lacht zich
somtijds kapot
zou je denken: al het mooie
opgebouwd wordt soms ongenadig
weggedouwd in vernietigingsdrang
door bommen en granaten tot pulver,
en gelaten zien wij de foto's aan:
een droom van vrede en goodwill
naar de maan.
Het “juiste” geloof en
de “juiste” macht
eisen hun recht op
en maken korte metten
met andermans zetten
en verklonteren 's Heren wil
tot een duivelse pil
in de ogen van die geloven:
al het goede komt
van boven, en van ons
gelijk laten wij ons niet
beroven nu en in
der eeuwigheid...
Leo Besouw
Blog 553 Houdt opa (gedicht)
Versie 19-10-2017
Houdt opa (gedicht)
Houdt opa in bedwang:
hij wil weer op de fiets
met stang en al drinkt
hij niet: het is niet helder
zoals hij het ziet:
't is met hem zoals
met Nero: hij kan niet
tegen zero, en al heeft
hij torens in vastgoed,
't is niet zoals 't moet
met hem: zijn rem
is zoek, dus hou hem
in bedwang zo lang
en goed als 't maar kan...
Leo Besouw
Blog 552 En toen (gedicht)
Versie 16-10-2017
En toen (gedicht)
En toen lichtte
hij de boel op,
en toen loog hij
voor de zevende keer,
en toen kraaide
de haan,
en toen poetste ik
de plaat
en verloor mijn geloof
in hem.
Leo Besouw
Blog 551 Hartverzakking (gedicht)
Versie 12-10 2017
Hartverzakking (gedicht)
Ik kreeg een hartverzakking
toen ik las dat … ,
maar dat kon dus niet
en is fysiek een
waarheid als een biet.
Maar wie kan nu voor mij
zorgen dat de stresshormonen
mij niet worgen
door de angst
voor het verdwijnen
van de mensheid
op onze planeet,
wie weet een recept
dat ons redt van
een alomvattend vergaan
door thermonucleaire waan
wat met ongekende flitsen
een eind maakt
aan al de menselijke twisten,
maar tevens een eind
aan 't menselijk bestaan?
Leo Besouw
Blog 550 Bullshit (gedicht)
Versie 08-10-2017
Bullshit (gedicht)
Bullshit als ik weet
wat in zijn kop zit:
de prijs van een half
miljoen doden zonder
schoen of kleed en
voetstoots neergeknald;
dan drukt ie 'm
zonder moeite op afstand
in en weg x levens.
Lands eigen lood slaat
even hard dood,
maar telt lijkt 't
stukken lichter
dan een dichter
ook maar kan bevroeden...
Leo Besouw
Blog 549 Het leven is (gedicht)
Versie 05-10-2017
Het leven is (gedicht)
Het leven is
een dubbeltje
op z'n kant:
wie weet van
de hoed en de rand,
weet ook dat verstand
te vaak wordt overvleugeld
door gemoed,
wat er dan
-kennelijk- meer
toe doet en agressie
en angst aanzet
tot daden die eerder
het beest in de mens
lieten ontaarden...
Leo Besouw
Blog 548 Slakken, vlooien, vliegen (gedicht)
Versie 01-10-2017
Slakken, vlooien, vliegen (gedicht)
Slakken, vlooien, vliegen,
vermenigvuldigen
willen ze allemaal,
eieren, zaden, spermatozoïden,
ze zoeken verhaal
en schieten wortel,
de wereld blijft niet kaal,
wortelen zullen ze
om te overleven
en voortgang te geven
aan het onnoemlijk
krioelen, wat overleven zal,
wat vroegtijdig zal
snoeien of raspen
het anderwezens bestaan;
het prikken en priemen
zal eindeloos doorgaan
tot een vuurbol verhit
het einde van al die
welluidende en
kortstondige shit,
of niet?
Leo Besouw
Blog 547 Leven in het lied (boekbespreking)
Versie 28-09-2017
Leven in het lied (boekbespreking)
Ik las (en luisterde) “Leven in het lied” van Mylou Frencken (Luitingh-Sijthof, 2017, 384 blz., + CD). Het is een zoektocht in gesprekken van Mylou met schrijvers ( meestal tevens de zangers) van (de) liedteksten, over “kleinkunst” tot aan liedteksten in musicals.
Ze begint met de vragen: weet je wel wat je schrijft, waarom, en waar komt het vandaan? Ze concludeert dat het “iets magisch is” en opent met haar eigen gedicht (en muziek) “Wegwaaien”.
Dan volgt een inleiding dor Jacques Klöters, met de stelling: “Eerst was er het lied” (Pag. 13-18). Daar komt de link met gedichten, ook van vroeger, en de opkomst van (meer) betaalbare muziekinstrumenten en liedjes, van de muziek-industrie, het theater en de zich ontwikkelende media beknopt aan de orde.
Vervolgens heet hoofdbestanddeel: verslag van de gesprekken met 24 tekstschrijvers/ -zangers, van Paul van Vliet tot Laurens Joensen, aan de hand van telkens één gedicht-lied van hen en hun opvattingen over kleinkunst en “leven in het lied” en het ontstaan en de motivaties.
Aan het eind korte “Biografieën” van de geïnterviewden (Van Niek Barendsen tot Yentl en de Boer, pag. 374-380). Tot slot de “Credits muziek”: 21 liedjes op de ingevoegde CD.
Wat deed het boek en de CD me nu? Ik concludeerde, voelde, “een monument voor het leven en de dood, voor het vers en het lied, voor de geschiedenis en de toekomst van de “kleinkunst”. In het bijzonder de persoonlijke geschiedenis van Milou, het veel te vroege verlies van haar man Bert, en de bijzondere manier waarop haar lied “Wegwaaien” ontstond en hiermee verbonden werd, wijst onontkoombaar naar de essenties van ons bestaan. Liefde, leven en verlies, en alles wat daarin een rol speelt krijgt in het gedicht en het lied een meer dan betekenisvolle rol.
Een aanrader voor de liefhebbers en allen die zich realiseren: geniet van het goede zo lang en als het kan, en mogelijk: “express yourself” op een gevoelvolle en kunstige manier!
Leo Besouw
Blog 546 Wie een paraplu heeft (gedicht)
Versie 25-09-2017
Wie een paraplu heeft (gedicht)
Wie een paraplu heeft
hoeft niet te zwemmen
in zijn eigen stront,
die bedenkt slechts
wat de ander overkomt
als hij zijn zaakje
laat knallen over
de andere gek zijn kop,
tegen zijn bommen
kan niemand op.
Zo lijken leiders
heden ten dage
zich te laten schragen
door de atoom-paraplu:
van de regen in de drop,
hun kop denkt:
kom maar op,
het drekkig sop
is alleen voor
jouw stomme kop,
ik kom er zelf wèl
bovenop, mijn paraplu
is op en top, maar
onderzoek van eigen kop
blijft in grijzig' mist
een topper-de-flop
en kost wellicht
miljoenen onschuldigen
hun kop...
Leo Besouw
Blog 545 Een schipper (gedicht)
Versie 21-09-2017
Een schipper (gedicht)
Een schipper aan het roer
totdat hij niet meer kan,
zware wolken aan de lucht,
maar geen gezwam;
wel woorden die verbinden
in de storm voor
vijanden en vrinden,
voeten geworteld
in stavast, zonder zwenking
naar valse ballast,
grip op het roer
tot het laatst, totdat
ten leste, zelfs hij
de adem uitblaast
en alleen beklijft
hoe hij was, het
lichaam dan verstijfd
in forse eeuwigheid.
Leo Besouw
Blog 544 Hoe gaat het? (gedicht)
Versie 18-09-2017
Hoe gaat het? (gedicht)
Hoe gaat het met
je koeien, je varkens, je vee,
met je vrouw, je kinderen,
kleinkinderen: zijn ze tevree,
hebben ze geen zorgen
voor morgen of vandaag,
genoeg energie en elan
om te doen wat (nog) kan,
of stormt Irma nog na,
ligt de boel in puin
en weten ze zich geen raad?
Hopen dan maar op
vrijgevigheid en hulp
van wie niet uit zijn schulp
hoefde bij het geweld
en niet is uitgeteld
bij de pech-hebbers,
misschien door dominee,
pastoor of pers aangemeld
van ver over zee...
Leo Besouw
Blog 543 Theo-loog (gedicht)
Versie 14-09-2017
Theo-loog (gedicht)
Een theoloog,
die liegt toch niet,
is zijn waarheid
een vergiet van Boven
naar beneden,
dan is iedereen tevreden,
maar als hij beweert:
“het spreken over Boven
komt van beneden”,
wat is dan de reden
dat hij verheven
woorden spreekt
op de katheder
van het geloof,
wie is er doof
voor zo'n bewering,
of wie wil luisteren
naar zijn bezwering
van menselijk gefrummel
met een boodschap
van zover verheven?
Leo Besouw
P.S. Ter nagedachtenis
aan Harry Kuitert 1924-2017,
NRC 17-09, pag. 9
Blog 542 Naaktslakken (gedicht)
Versie 11-09-2017
Naaktslakken (gedicht)
Naaktslakken: ze vreten
alles op; ik splijt ze
– herhaaldelijk – de onzichtbare kop,
toch komen ze – gelijk onkruid –
telkens weer op.
Wie heeft dat geslacht
toch bedacht, of is het
als waarheid en leugen:
het kwade wil nooit deugen,
maar wortelt en zaait
zijn geslacht even volop
als het goede, het is een geheim
dat God uitbroedde,
gelijk de appel in het paradijs:
de mens bleek niet wijs
genoeg en God sloeg met
het kwaad terug wie
niet luisterde naar Zijn gebod.
Zou het zo zijn en nou
eenmaal niet anders wezen
voor allen die dit lezen?
Leo Besouw
Blog 541 De bijl (gedicht)
Versie 07-09-2017
De bijl (gedicht)
De bijl aan de wortel,
de zaag in de stam,
dat komt er nou van
als je groot wordt
met een lange stam:
door de mens wordt
je omgebracht, vermaakt
tot palen die de grootte
van een stad kunnen halen,
of je wordt vermaakt tot bidstoel
of bankstel, je zijtakken
verbrand in de hel der
stadsverwarming of vermalen
als snippers in een ander bestel.
Ja, boom, als jij er niet was,
dan wisten we niet hoe
we ooit onze mijnen stutten,
of hoe Amsterdam werd gebouwd
zonder weg te zakken
in 't veen, dan bleven we
wrakken in kleien hutjes
bedekt met wat gras,
dan wisten we niet
wat ontwikkeling was
en leefden we nog
steeds – zonder molens -
in een zompig moeras...
Leo Besouw
Blog 540 Hoe oud?
(gedicht)
Versie 04-09-2017
Hoe oud? (gedicht)
Hoe oud worden onze kaken,
hoeveel jaren kunnen ze raken
voor we onze waffel
zullen houden en
ophouden met dreigen:
“we zullen jullie krijgen”?
En als 't misgaat
op 't slot, staan
jullie dan op het schavot
der geschiedenis dat beveelt
wie de grootste leugenaar is
en derhalve moet vallen
met supersonische knallen
en toe zal voegen
't gruwelijk lot wie
niet wilde geloven
in enig gebod...?
Leo Besouw
Blog 539 Het geluid (gedicht)
Versie 31-08-2017
Het geluid (gedicht)
Het geluid van
vallende eikels
herbergt in zich
de ecologische herfst
en winter, en hoe
Jan Splinter daar door
komt is ongewis,
als de strijd tussen
vuur en water,
tussen links en rechts,
tussen leven en dood,
tussen keuzes verkeerd
begroot of de leiding
van een zeer grote Malloot,
denk ik...
Leo Besouw
Blog 538 De letterbak (gedicht)
Versie 28-08-2017
De letterbak (gedicht)
Met de letterbak
hebben we het
nu wel gehad;
het drukwerk
kan aan de kant,
we leven nu
in digi-land.
Van telefoon
tot tablet
van computer
tot -nerd,
de nullen en enen
nemen ons
bij de benen
en leiden ons
misschien wel
naar 't ravijn,
want als de stroom
uitvalt waar zullen we
dan wel of niet zijn?
Leo Besouw
Blog 537 Als ze hun kopjes (gedicht)
Versie 24-08-2017
Als ze hun kopjes (gedicht)
Als ze hun kopjes
laten hangen is het gedaan,
het feest voorbij
of 't gat dichtgegaan,
hun fleur en kleur
geworden flets,
hun stevig' rug
niet meer gerecht,
het is voorbij
't jolig leven,
misschien ook 't lijden
aan onvolkomenheden,
aan ziekte of tekort:
eerst buigt de bloem,
dan gaat hij op de stort
en schuifelen vermoeide voeten
langs resten die niet meer
hoeven boeten,
of kunnen hopen,
tenzij zij door 't hiernamaals
het aardse lot ontlopen...
Leo Besouw
Blog 536 Hoofdluis (gedicht)
Versie 21-08-2017
Hoofdluis (gedicht)
Hoofdluis en schaamhaar
doen het niet
in het openbaar:
het wroeten en kroelen
verbergt zich achter
vriend'lijke smoelen.
De waarheid komt
moeilijk aan 't licht,
schaamte is onvermijdelijk
gesticht en bedekt
het on-fatsoen:
slaat men aan het kammen
dan moet je 't
tien keer overdoen.
Of je gebruikt sterk water
om de fatsoensleugen
te laten bloeien
en de oude koeien
van eer en heldendom
opnieuw te zien groeien
in oost of west,
in noord of zuid,
opgepoetste eer lijkt
altijd 't besluit...
Leo Besouw
Blog 535 Hier ben ik (boekbespreking)
Versie 15-08-2017
Hier ben ik (boekbespreking)
Ik las “Hier ben ik” van Jonathan Safran Foer ( Ambo/Anthos, Amesterdam, 2016, 637 pagina's).
De roman vervat (een deel van) de maalstroom van het leven: in een Joods gezin in Washington D.C. vinden vele verwikkelingen plaats: de kinderen Benjy, Max en Sam beleven het uiteenvallende huwelijk van Jacob en Julia.
Door een van de kinderen en hun moeder ontdekte verzwegen telefoon, komt een affaire van Jacob aan het licht, waarin geile berichten het beginpunt vormen van een geleidelijke afbraak van het huwelijk.
Daarnaast vormt één papiertje met onbetamelijke praat van zoon Sam aanleiding tot conflicten omtrent geloofwaardigheid en vertrouwen. Dit alles in het geheel van Joodse tradities, geloof en lotsbestemming. De bar mitswa van Sam gaat uiteindelijk toch door, maar ook min of meer bezwaard door een aardbeving en militair geweld in en rond Israël.
Grootvader Irv en grootmoeder Deborah en overgrootvader Isaac spelen in de Washingtonse omgeving een bijrol, evenals de broer van Jacob die wél in Israël gaat meevechten. De huishond Argus speelt de belangrijkste bijrol, zeker aan het eind.
Kortom een familiegeschiedenis in hedendaags Washington, in de Joodse sferen, met uitlopers naar de recente geschiedenis van Israël, verpakt in een aardbevingsfictie, die militaire strijd faciliteert. Op enkele plaatsen gegrondvest op de woorden van Abraham die tegen God op diens vraag geantwoord zou hebben: “Hier ben ik”, vandaar de titel.
Het boek leest vlot, maar toch is de pil van 637 bladzijden een wat lang te verteren verhaal. Het verscheiden van Argus, aan het eind van het boek verheldert m.i. de bedoeling en strekking van het geheel: “We leven in deze wereld” (pag. 633), en daar moeten we het mee doen. Een zoeken naar levenslessen, waarvan de points soms dubbele betekenissen omvatten in bijvoorbeeld hoofdstuk VII, De bijbel.
Leo Besouw
Blog 534 De zucht (gedicht)
Versie 12-08-2017
De zucht (gedicht)
De zucht van de Leider
is geen klucht:
het is raketporno,
dat zie je zo:
de trots van de natie
is een plaatsie
op het wereldtoneel
ieder krijgt – op z'n tijd –
een deel van het geheel
van raketten met stijve koppen
die een vermeende vijand
moeten kloppen.
Voor zachte krachten
is geen plaats,
flauw geklets
gezien als melaats,
nee, harde woorden
die als raketpunten
het vlies des vijands
zouden doorboren
beloven het heftigst orgasme,
gezien zonder enig sarcasme...
Leo Besouw
(Met dank aan de Volkskrant,
12-08, Zaterdag, pag.13)
Blog 533 Wat gaat er om? (gedicht)
Versie 09-08-2017
Wat gaat er om?
Wat gaat er om
in de kern van de koppen
van Donald en van Kim:
wie krijgt zijn zin
als Grote Leider
van de mensheid
of een stukje kleiner,
wie is Lakei voor wie,
wie krijgt de ander
op de knie,
hoe groot zijn die Koppen
of hoe klein de noppen
onder hun schoen,
wie moet voor wie onderdoen?
Is het de leugen
die regeert en angst,
wie is voor wie het bangst,
of is het machtsvertoon:
simpel wie trekt
het langste lootje
en laat de wereld
achter in een zootje?
Leo Besouw
Blog 532 Die vlieger (gedicht)
Versie 07-08-2017
Die vlieger (gedicht)
Die vlieger gaat niet op,
zonder touw wordt het een strop:
houdt hem in de wind
als een kind zo blij,
zonder touw sneuvelt hij
bij de eerste opsteek in de lucht.
Volwassenen die weten
dit wordt een slechte klucht,
al staat de wind nou nog zo sterk,
die vlieger klimt niet in het zwerk
maar stort – helaas –
zeer spoedig neer;
nog een geluk als het
het kind niet doet
een beetje (heel erg) zeer...
Leo Besouw
Blog 531 Er gebeurt meer (gedicht)
Versie 04-08-2017
Er gebeurt meer (gedicht)
Er gebeurt meer
dan er verteld kan worden,
al zijn er horden journalisten,
met of zonder listen,
of schrijvers die het niet
kunnen laten hun pen
te steken in eigen
of andermans zaken,
of dichters die als stichters
van geroerd gemoed
hun best doen met het zuur
en zoet van het zompig leven:
niemand weet van 't zekere zeven,
van wat denderend maakt
ons lot, alleen een god
weet van 't slot.
De rest die stuntelt maar
zolang het haar is gegund,
totdat zij plaatsen
hun allerlaatste punt.
Leo Besouw
Blog 530 Dichter (gedicht)
Versie 31-07-2017
Dichter (gedicht)
Dichter dicht
doorgaans door
totdat de deksel
van het brein
toe moet vanwege
de ondoordringbare
dramatische opstand
van de tijd,
die elke deksel
dichtdoet mettertijd...
Leo Besouw
Blog 529 De ziekte(gedicht)
Versie 29-07-2017
De ziekte (gedicht)
De ziekte van Pfeijffer:
zie toch hoe ijffer
hij dicht, ik zwicht
voor zijn Idyllen;
laat de wereld gillen,
maar wel gericht
op diepten die ons
wezen aangaan:
geen gevlucht naar maan
of andere planeten,
neen, het kapitaal heeft ons
al te veel bescheten,
muren die ons verzuren,
wortels rukken
heel ons erfgoed
aan stukken.
In Duizend en enige gedichten
die ons opnieuw willen stichten
vinden we het zaad waarvan we
niet meer wisten: alleen
zij overwinnen de listen
van het onkruid, waaraan
velen hun tijd verkwisten
tot de tand des tijds
blootlegt wat sommigen
al eerder wisten...
Leo Besouw
Blog 528 Vlinderen (gedicht)
Versie 22-07-2017
Vlinderen (gedicht)
Twee bruine vlinders
vlinderen hoog in de lucht,
tegen de blauwe hemel
vieren zij hun zucht
naar zomerse waarden
en paren zonder klucht
maar naar hun aard
in de lucht van
het zomerse staren
van die aardse mens
die verzucht: was ik maar
zo vrij in de hoogte:
de liefde is ijl
als de lucht, voor je 't weet
is er een eind aan
't liefdevol gezucht...
Leo Besouw
Blog 527 Watermeloenen (gedicht)
Versie 17-07-2017
Watermeloenen (gedicht)
Watermeloenen: ik krijg ze
niet uit mijn hoofd,
groot en groen zijn ze,
mijn brein verdoofd
door de aanblik in een
boodschappenkar en
al ben ik geen nar,
wat doe ik/ zij ermee,
groen en rond en rood
van binnen, bruine pitten,
hoe kun je 't verzinnen:
het mes erin en duivels
rode plakken betasten
de tong en monden smakken
van de waterige vrucht,
maar drie tegelijk
in één wagentje:
is dat nou echt geen klucht?
Leo Besouw
Blog 526 Bestaan er wonderen? (gedicht)
Versie 14-07-2017
Bestaan er wonderen? (gedicht)
Bestaan er wonderen,
het zou me verbazen,
maar je weet het nooit,
misschien lees ik ooit:
“sijkwijf valt mee”
“leugenaar heeft spijt”
“dief geeft buit terug”
“oplichter bekeerd”.
Ik hoop dat het waar is,
en bedenk wat gunst is
van mensen of goden
die niet langer doden
de wortels van liefde
of zelfs van goede wil;
ik hoop op een pil
of minstens een wonder
zodat er een eind komt
aan heilloos gedonder
van verkeerde demonen:
een begin van mijn dromen...
Leo Besouw
Blog 525 Sprakeloos (boekbespreking)
Versie 10-07-2017
Sprakeloos (boekbespreking)
“Sprakeloos”, het boek van Tom Lanoye (Prometheus, Amsterdam, 2009/2017, 360 bladzijden) voerde me mee in de geschiedenis van het gezin waarin hij opgroeide, in het Belgische Sint-Niklaas, van de jaren '70 – '80 tot het verscheiden van zijn ouders in het begin van de huidige eeuw.
Het is een roman, maar ook een familiegeschiedenis, zich uitstrekkend van grootouders vanuit de Eerste Wereldoorlog, via de ouders in de Tweede Wereldoorlog, naar de kinderen ervan in de huidige tijd, inclusief de geschiedenis van de coming out als homo in de na-oorlogse tijd van de schrijver zelf, en de worsteling van zijn moeder met het plotselinge verlies van een te jonge zoon.
De motivatie tot dit boek lijkt me de gedrevenheid om nog vast te leggen van wat was, en vooral de geschiedenis van zijn moeder, die aan het eind van haar leven getroffen wordt door beroertes die haar uiteindelijk geheel sprakeloos maken.
De zorg voor zijn moeder (en vader) wordt fijnzinnig en eerlijk beschreven. De worsteling met aftakeling en verlies van vermogens wordt indringend weergegeven met hier en daar een herinnering en teruggrijpen in de geschiedenis.
Het is een vlot te lezen boek, al duurt het op gang komen van de verwachte geschiedenis wat lang: ongeveer bij pagina 190 kreeg ik het gevoel: het komt nu echt in beweging. Het is ook een worsteling van de schrijver zelf, zo blijkt. Daarna volgt het verhaal over aftakeling snel, en de ijdele hoop tussendoor op herstel. Als voorbeeld, na de eerste beroerte, de tocht in de auto, met de tas voor de ogen van zijn moeder, een tweede terugkeer (toen de vader nog leefde) mislukt met tragische afloop.
Het is de weg van alle vlees, maar de expressieve Lanoye legt het als het ware genadeloos op het ooit zo trotse hakblok van zijn ouders' slagerij, wars van ieder minimalisme.
Afscheid neemt hij in het laatste deel “ik” (pagina 346-360), nadat “hij” (pagina 12-71) en “zij” (pagina 74-343) zijn gepasseerd. Allemaal zijn we passanten, uiteindelijk sprakeloos, en leven we mogelijk voort door de monden van verder levenden. Een kleine troost, een goed boek!
Leo Besouw
Blog 524 Fopspeen (gedicht)
Versie 07-07-2017
Fopspeen (gedicht)
De hele wereld
aan de fopspeen:
waar moet dat heen,
knippen en plakken,
je zet iedereen te kakken,
fotoshoppen en je
misbruikt alle koppen,
waarheid delen
wordt misschien
leugens stelen.
De moraal van dit verhaal:
ga op de tast van
je geweten,
en vertrouw (misschien)
slechts die ogen
die je niet al eerder
eens hebben bedrogen.
Leo Besouw
Blog 523 Liefhebben (gedicht)
Versie 04-07-2017
Liefhebben (gedicht)
Liefhebben is beter
dan lullen en smeren,
mensen naar de mond praten
en slechts je portemonnee eren.
Liefhebben doe je op de tast
van de stem van je hart;
smeren en lullen is
minder dan een kwart
van je menselijke potentie.
Schiet niet uit de heup,
maar met de pijlen
van je hart en tart
de wereld met die intentie!
Leo Besouw
Blog 522 Krekelgezang (gedicht)
Versie 01-07-2017
Krekelgezang (gedicht)
Krekelgezang:
je wordt er vrolijk van,
de olijfbomen
laten je dromen
van een wereld zonder zorgen,
van vandaag, niet morgen,
van zonovergoten struweel,
niets is teveel
gevraagd aan de goden:
slechts blije levenden,
geen doden door rampspoed,
slechts voortgaan
in 't verlost gemoed
dat doet een mens goed
op een Grieks eiland
of waar dan ook
waar de krekel
het fantastisch doet...
Leo Besouw
Blog 521 Zee (gedicht)
Versie 26-06-2017
Zee (gedicht)
Wordt de zee niet moe
van al dat klotsen
tegen de rotsen,
tegen het gesteente,
aarde's gebeente?
Wordt de wind niet moe
van de zee, die maar
wil golven, wordt het zand
van het land niet moe
van het rollende water?
Worden de wolken niet moe
van de wind die ze
voortjaagt, wordt de zon
niet moe om telkens
weer te schijnen
op die elementen?
Worden de nachten niet moe
om telkens hun plaats
af te staan aan de dagen?
Worden we zelf niet moe
om al dit telkens weer
te beleven en gade te slaan,
om telkens weer
te wortelen in een nieuwe dag?
Leo Besouw
Blog 520 Het geheim (gedicht)
Versie 14-06-2017
Het geheim (gedicht)
Het geheim van de pijpen
is dat ze ten hemel reiken:
ze schreien al het verdriet,
maar bulderen ook
van de hoop die je niet ziet:
het orgel in de kerk
doet zijn werk
door hand en voet
van de mens,
maar verlangt te gaan
over de grens van
wat niet is te bevatten:
dood en nieuw leven,
weggaan en -geven,
voltooid verleden tijd
en groeiend heden,
dood of hoop
en de oproep
te geven
al wat er in je is
met verlangen naar
nieuw leven.
Leo Besouw
Blog 519 Vlieg (gedicht)
Versie 09-06-2017
Vlieg (gedicht)
Vlieg arm,
vlieg been
waar ga je heen?
Je bent in trance
en danst
in ongeloof'lijk licht,
je gewicht telt niet,
het is fluïde
wat ik zie.
Je partner
grijpt je aan
en laat je gaan
in 't lichtst gewicht,
totdat de betovering
volledig uitgelicht
is opgelost en je gezicht
verzaligd zwicht
aan 't eind van
't “muzikaal gedicht”.
Leo Besouw
(In dank aan
Agnès Letestu,
Mezzo, 08-06)
Blog 518 Klein geluk (gedicht)
Versie 04-06-2017
Klein geluk (gedicht)
Een klein geluk
ontstaat wanneer je stil
ziet naar een orchidee
en denkt “jeminee” ze
steekt haar tong uit
naar deez' dwaas;
terstond speelt in het oog
de achterliggende viool,
die baas met heftig blauw
en priemend hart
wat d'ogen tart.
Zo kleuren bloemen
het bestaan: gebroken
hartjes zie ik staan,
wat lof dat ik kan zien
de schoonheid van
de rode roos bovendien,
al weet mijn verstand,
geen roos is zonder
doornige hand,
ik heb toch lief
de kleuren van al
dat moois dat tuin
en weide tooit:
mijn leven leent ook zin
eraan en voelt zich
allerminst vergooid.
Leo Besouw
Blog 517 Pas op! (gedicht)
Versie 01-06-2017
Pas op! (gedicht)
Pas op voor
de grote jongens:
het zijn vaak geen heren,
het lot van de kleinen
kan ze weinig deren:
als hun molen
maar draait volgens
hun power en kracht:
de kleintjes veracht
en zwiepen eraf,
weg van het wereldtoneel,
alleen dikke vrienden
grijpen ze niet bij de keel.
Hun eigen vaart
bepaalt de wereldkaart
en borst vooruit
vegen zij aan de kant
wie niet past in hun visie
van liefde voor 't vaderland...
Leo Besouw
Blog 516 Theezakje soppen (gedicht)
Versie 27-05-2017
Theezakje soppen (gedicht)
In NRC stond het vermeld,
een theezakje soppen telt:
op en neer minuutje lang
tegen even stil als het behang:
soppen geeft echt veel
meer kleur en geur.
Onderzoekers van Unilever
testten het ook
met een theezakjes-sopper,
een “tea bag dunker”,
zes minuten lang,
25 sopbewegingen, en
vergeleken het met
een bewegingsloze zak:
de gesopte was een wrak,
maar 't resultaat
vier keer zo sterk!
Kijk, dat is nou eens werk,
en je vraagt je af
( 't is niet eens komkommertijd)
of misschien ook straks
wordt onderzocht
of 'n komkommer
ook moet gesopt...
Leo Besouw
P.S. Geput uit www.nrc.nl,
23 mei 2017 om 16:53
Blog 515 Rolprent (gedicht)
Versie 25-05-2017
Rolprent (gedicht)
Als je leven
een rolprent wordt
zijn de tranen
voorgoed verdroogd,
wordt je lach
slechts minzaam gedoogd,
is je wijsheid echt op z'n end,
zijn je fouten
door ieder herkend,
is het uit met het hopen
op beter of best,
is het slechts herinnering
dat rest bij degenen
die jou aanbaden
of die je verguisden:
slechts werk voor de maden...
Leo Besouw
Blog 514 Telefoonhond (gedicht)
Versie 22-05-2017
Telefoonhond (gedicht)
Een telefoonhond
ruikt ieder beetje stront
aan de knikker, ongeacht
's mensen stand of land,
ongeacht zijn rijkdom
of intelligente domheid,
ongeacht zijn al of niet
betrouwbaar lijkende face.
Hij snuffelt (de hond)
in het rond
tot hij beet heeft,
en de dader, rood als een kreeft,
's honds tanden in kuit
en handen beleeft.
Leo Besouw
Blog 513 Speelkwartier (gedicht)
Versie 18-05-2017
Speelkwartier (gedicht)
Speelkwartier en losloopgebied
betere plekken bestaan er niet:
voor kinderen en voor honden,
voor mensen met teveel wonden
of zorgen aan hun kop:
kom op, speel je vrij,
wacht niet langer in de rij
van verplichtingen en zuchten,
vermaak je met dolle kluchten
of diep drama:
bevrijd je ziel
van het moment
van verstarring,
blijf niet haken in verwarring,
maar speel je vrij
en laat jezelf los
op een speelplaats of de hei...
Leo Besouw
Blog 512 Het klokkenspel (gedicht)
Versie 13-05-2017
Het klokkenspel (gedicht)
Het klokkenspel
speelt Vera Lynn:
w'll meet again
and it will never rain;
ontsla de speler niet,
dat leidt tot groot verdriet,
misrekening zal 't zijn:
in 't zwijgen ligt venijn.
Zonder klokkenluiders
geen duiders van 't vals bedrijf,
zonder liederen verstiert
't land met slechte mensenhand
en nog slechter geweten.
Vereer de vlag
met klokkenspel
en maak gewag
van ontmaskering
en deugd, tot ieder
landgenoot's vreugd!
Leo Besouw
Blog 511 Rituelen (gedicht)
Versie 10-05-2017
Rituelen (gedicht)
Rituelen kunnen kelen
maar ook helen:
rituelen hebben functie
om te smeden
maar ook afvalligen
te kelen.
Kielhalen is niet slechts
een straf,
maar ook een methodiek
om koren te scheiden
van het kaf;
heksenverbranding is ketters,
maar ook duiveluitdrijving
van (vermeende) etters;
boeken op de brandstapel
is een eind aan (vermeend)
vals gekakel.
Maar neem nou
een ritueel feest,
bij geboorte of huwelijk
of een bereikte mijlpaal:
het is doorgaans een offer
aan een feestmaal.
En bij droefenis,
bij dood en verlies
is het ritueel een pleister
op een wonde
die 't lichter maakt
te dragen wat niet
is te mijden door
het vergaan der dagen.
Leo Besouw
Blog 510 Vrij en blij (gedicht)
Versie 06-05-2017
Vrij en blij (gedicht)
Vrij en blij
liggen wij
zij aan zij
in de wei
te staren naar
de hemel,
ver weg
van elk gezemel
en voelen ons verbonden
met allen die volstonden
met in dankbaarheid gedenken
de vrijheid die ons ten deel viel
na de strijd met zo veel nijd
en onverwachte doden
en velen die vielen
en nu rampzalig onder zoden.
Waaraan hebben wij 't verdiend
hier vrij te mogen liggen
in de wei, zij aan zij,
met wie ons lief is?
Leo Besouw
Blog 509 Gedenk mens (gedicht)
Versie 03-05-2017
Gedenk mens (gedicht)
Gedenk mens
dat gij stof zijt
en tot stof zult wederkeren,
door oorlog of geweld,
door verkeer of ziekte,
door verraad of onachtzaamheid.
Uw voorvaderen gingen u voor
in strijd, ongeluk of ouderdom,
het leven nu te gedenken
met uw voorgangers in gedachten,
verdienen vooral zij die niet
konden kiezen voor hun lot,
die in opdracht van de vrijheid
hun leven terug moesten geven
aan een ondoorgrondelijke God.
Leo Besouw
Blog 508 Er zíjn mensen (gedicht)
Versie 01-05-2017
Er zíjn mensen (gedicht)
Er zíjn mensen
die niet wíllen deugen,
die door leugens
loeren draaien,
die als jaloerse kraaien
waarheid uit de ogen pikken,
die zonder snikken
anderen ruïneren,
goedgelovigheid exploiteren
tot eigen gewin,
die hun zin slechts ontlenen
door het leugenachtig staan
op andermans tenen,
hen verwijten het onheil
dat zij zelf – tot eigen
gewin – stiekum schijten...
Leo Besouw
Blog 507 Trump (boekbespreking)
Versie 26-04-2017
Trump (boekbespreking)
Ik las “Trump, De waarheid achter zijn ambitie, ego, geld en macht”. Michael Kranish en Marc Fisher van de Washington Post leverden, met medewerking van veel andere verslaggevers van de Post, en zelfs met medewerking van Trump zelf, het uitermate gedegen boek af (495 pagina's, waarvan op het eind bijna 100 pagina's Noten, ter verantwoording van bronnen, en een uitgebreid Register.
De Nederlandse uitgave is van Karakter Uitgevers BV, Uithoorn, 2017. Waarom wilde ik dit boek? Om deze buitengewone man beter te begrijpen. Is hij een psychopaat of narcist, is hij “gewoon”een leugenaar die ieder met zijn waarheid (en belang) naar zijn hand probeert te zetten, of is hij “gewoon” een bijzonder handige bespeler van “de markt” van vastgoed en kapitaal, waar de naïeven nu eenmaal altijd het onderspit delven?
Het boek biedt (voor de doorzetter) een uniek overzicht van de daden van deze man tot en met zijn verkiezing als president van de VS. Onthullend. In het Nawoord (pagina 379-397), een terugblik op de laatste stappen naar het Witte Huis. Uit de aantekeningen gemaakt door mij in de kantlijn: “Sla terug op anderen”, “overdrijving (door hem)”, “Ik ben er voor jullie (hoe dan?)”, “(oneindig) flexibel (met de “waarheid” en beloftes)” ,”leugens-fabric”, “vals, vals”, “omdraaien van feiten, posities en rollen door hem)”, “Ik ga het gewoon doen, zei hij =?”.
Wat is mijn voorlopig eindoordeel, na lezing van dit boek (en de eerste 100 dagen van hem als president, gevolgd via de media)? Schort het aan moraal, gezondheid, inzicht? Of is het een (wellicht wat getemde) overdaad aan wilskracht, grote mond, manipulatief vermogen? Is hij de (zoveelste) valse profeet die door onrealistische beloften de massa onrustigen, achtergestelden, wist en weet te paaien?
Ik denk dat het een mix is van al het voornoemde is, waarbij het “fabuleren”, het creëren van een waarheid die vooral het eigen belang beoogt, het ego en de eigen eer voorop . Gelukkig is er in de VS ook nog een “horde” goede verslaggevers en zijn er democratische instituties die een dergelijke “explosie” aan zelfexprressie redelijk kunnen beteugelen ( blijf ik hopen)!
Voor de geïnteresseerden: een degelijk stuk huiswerk, soms amusant, soms onthullend, soms wat taai, maar we zijn er om dóór te zetten (nietwaar)?
Leo Besouw
Blog 506 Levert de aanslag (gedicht)
Versie 23-04-2017
Levert de aanslag (gedicht)
Levert de aanslag een uitslag op
in de belangen die elkaar bestrijden,
in de strijd van ideologieën
die elkaar benijden;
wat is het saldo-effect,
wat wordt bereikt
of is het dat 't slechts nekt
een wellicht verloren strijd,
die wel het nieuws bereikt
maar de beoogde doelen ondermijnt?
Leo Besouw
Blog 505 De gelukkige lach (gedicht)
Versie 19-04-2017
De gelukkige lach (gedicht)
De gelukkige lach van een kind
is (meestens) ieders vrind,
alleen het pad dat het zal gaan
plaatst ons voor vragen:
wat zijn de genen
en wortelt de liefde
tot stevige benen
in een tijd die wrikt aan
zijn lot, aan mede-genoten
al of niet zonder God,
wat is zijn kapitaal
en karakter, is dat bestand
tegen stormen, of zeilt hij
erop voort, wind in de rug,
zonder dat 't anderen stoort?
Weet hij bergen te beklimmen,
maar ook te dwalen in dalen
van betekenis en zin,
hoe gaat hij om met gewin,
weet hij ook te delen
en harten te stelen,
hoe zal hij te boek staan
in dit leven, zich
een plaats verwerven
in de dreven van toeval
en tijd, worstelen met
het heden in der dagen
hem gegeven?
Leo Besouw
Blog 504 Verraad belicht (gedicht)
Versie 15-04-2017
Verraad belicht (gedicht)
Verraad werd Jezus' dood,
maar onverzettelijke hoop
opende het graf
dat onverwachte kansen gaf.
Het Laatste Avondmaal
werd een verhaal
dat leven kreeg:
het brood en wijn
vermenigvuldigde zich.
De dromen van een Redder
die er voor iedereen wilde zijn,
kregen met het opstaan
en het later voortgaan
van Zijn volgelingen
een toekomst: nog eeuwen
zouden zij zingen van Gods lof
dat door een drama
hele mensenmassa's trof...
Leo Besouw.
Blog 503 Lijden (gedicht)
Versie 12-04-2017
Lijden (gedicht)
Lijden is een last
die niemand past.
Jezus deed het,
niet voor de pret,
maar voor de zonden
en velen met wonden.
Alleen het gebed
lijkt zonder eind,
aangezien veler mens
Zijn doel ondermijnt...
Leo Besouw
Blog 502 Hou de wereld (gedicht)
Versie 09-04-2017
Hou de wereld (gedicht)
Hou de wereld
onder schot,
beheers het plot,
graaf in het diepe
van de ziel,
ontdek Achilles' hiel.
Draaf je weg
door waarheid
en leugen
te scheiden
in je geheugen,
leer van toen
ze zich lieten leiden
door gespoelde hersens
om fictief onheil
te vermijden.
Val op je knieën,
doorleef je gevoel,
laat je raden waarop
je je leven stoelt
en trek je conclusie,
gebaseerd op goed gevoel
dat is wat ik bedoel...
Leo Besouw
Blog 501 Bloeiende narcissen (gedicht)
Versie 05-04-2017
Bloeiende narcissen (gedicht)
Bloeiende narcissen
slissen ons het voorjaar in,
bloeiende krentenbomen
laten ons dromen
van een paradijs zonder zonde,
van een Adam en Eva
die in hun naaktheid
zonder schromen
wandelden tussen de appelbomen,
die nu nog niet bloeien, maar later.
Eerst de violen en de hyacinten
de “tulpbomen” die nu al hinten
naar het paradijs zonder grenzen.
Helaas zal 't blijken:
alles van korte duur,
na 't bevruchten
worden de druiven soms zuur,
om van de appel
maar niet te spreken:
in de kerken – voor zover
nog bezocht – zal men
erover blijven preken,
denk ik, maar geniet
er nu van: het bloeiende
leven duurt niet
oneindig lang...
Leo Besouw
Blog 500 500 morgen (gedicht)
Versie 03-04-2017
500 morgen (gedicht)
Als ik 500 morgen
land had georven,
was ik nu een grote boer
met wel 500 koeien
die mij melk en geld
leverden om mee te stoeien,
bouwde ik wolkenkrabbers
sky high zonder zuchten,
werd ik president
zonder onnodige kluchten,
liet ik mij een praalgraf
bouwen, opdat mijn
getrouwen mij nooit
zouden vergeten nadat
mijn ziel en lijf zijn versleten:
sky high vond ik
dan eeuwig mijn draai...
Leo Besouw
Blog 499 Vallen en opstaan (gedicht)
Vesie 29-03-2017
Vallen en opstaan (gedicht)
Vallen en opstaan
is als een reis
naar de maan:
de kleuter in het heelal
kent, denkt hij, alles al
en waagt de gok
te staan voor zijn maan
die hem toelacht
en op hem wacht.
Maar de kracht
in zijn beentjes
is niet wat hij dacht,
en plots verliest hij
de macht over z'n evenwicht
en valt hij ter aarde
door de werkelijkheid gestrikt.
Leo Besouw
Blog 498 Ontkenningen (gedicht)
Versie 27-03-2017
Ontkenningen (gedicht)
Ontkenningen en hyperbolen:
daar ligt de waarheid
in verscholen:
huur een pr-bureau
om schijnbaar onverholen
jouw waarheid te laten
lekken, want die “gekken”
van de pers en media
lopen je maar wat graag achterna,
verzot als ze zijn
op nog onbewezen venijn
wat jouw belangen raakt
en smaakt naar
verborgen gewin voor jou
en je gezin en je hele kliek
die profiteert van
je sluwheid en retoriek.
Voorbeelden genoeg in
het Westen: Paul Manafort,
Trump en meer van die,
maar ook het Oosten
kan zich troosten met
Vladimir en Janoekovitsch
en Deripaska:
't is wat ik zeg: ontken-
ningen en hyperbolen:
lap ze aan je zolen,
en basta!
Leo Besouw
(P.S. Zie nrc 23-03, p. 20
en de Volkskrant 23-03, p. 9 )
Blog 497 Muren spreken niet (gedicht)
Versie 23-03-2017
Muren spreken niet (gedicht)
Muren spreken niet,
je loopt er tegenop.
Muren verzuren je plannen,
ze dammen ze in,
ze wijken niet, zonder gat erin.
Muren vernauwen de blik
tot het eigen ik, en zeggen
“stik” tegen de andere kant.
Muren zaaien verdeling
tussen bezitters en die
beschuldigd worden van heling.
Muren kennen het liefst
geen poorten of hoogstens
ophaalbruggen voor
andere “soorten” die slechts
als ze “benut” kunnen worden,
zich even mogen openen,
vooral niet teveel.
Want aan dat andere “meel”
willen wij liefst niet
zo wennen, het beeld
van verdorven krengen
willen we aan ònze kant
graag opluisteren
met muurbloemen
die onze superioriteit
tijdeloos lijken te roemen...
Leo Besouw
Blog 496 Bromfietsgrijs (gedicht)
Versie 20-03-2017
Bromfietsgrijs (gedicht)
Bromfietsgrijs op reis
op d'vroege zaterdag,
het paar net achter elkaar
met grijzend haar
goed ingepakt op weg,
naar kleinkind, eindje weg,
of wie zal 't zeggen,
misschien naar moeder Nel
want oud is die een beetje wel,
of naar 't naaktstrand
van weleer,
of naar de Apenheul
of 't Uddelermeer,
wie zal 't zeggen.
Wat kilometers meer of minder:
't staat in de al verbleekte sterren
of de verbleekte maan,
zij snorren voort tot aan
hun bestemming, ingepakt
en wel, zonderling grijs,
'n tikje eenzaam,
misschien dat wel?
Leo Besouw
Blog 495 Blazen (gedicht)
Versie 16-03-2017
Blazen (gedicht)
Een blaasfluit zonder zak
is als een peuter in een wak:
het ijs dat betrouwbaar leek
liet hem plotsklaps in de steek;
het schreeuwt nu moord en brand,
geen voeten meer op betrouwbaar land,
wie geeft de helpende hand
zodat zijn leven niet voortijdig strandt?
Geef die doedel maar de zak:
het land weer strak in 't pak,
de peuter uit 't wak
is u dankbaar voor uw zwak.
Leo Besouw
Blog 494 Voorjaarsgeluid (gedicht)
Versie 13-03-2017
Voorjaarsgeluid (gedicht)
Voorjaarsgeluid – kikkergekwaak,
maar vogelgefluit is toch
wat me 't meest raakt
in de vroege ochtend
bij 't ontwaken
wordt het kwaken
der kikkers
toch luid overstemd
door het vogelgefluit,
wat geen einde kent,
in tegenstelling tot
het kikkergekwaak,
als 't beest
uit luiheid verzaakt
dóór te kwaken
tot 't me echt raakt...
Leo Besouw
Blog 493 Vuurproef (gedicht)
Versie 09-03-2017
Vuurproef (gedicht)
Als de vuurproef
is afgelegd,
het laatste woord
met omfloerste trom gezegd
is er slechts stof dat rest
de ziel vervlochten
met de sterren
die niet meer kunnen zeggen
wie je was,
geen leven meer,
er blijft slechts as.
Alleen een ons onbekende Heer
neemt misschien je ziel
in zijn onbekende heir.
Leo Besouw
Blog 492 Hoeveel? (gedicht)
Versie 06-03-2017
Hoeveel? (gedicht)
Hoeveel beeldhouwwerken
moet je maken,
voor je de hemel
kunt raken;
hoeveel schilderijen
moet je creëren
voor de mensen je eren;
hoeveel boeken
moet je schrijven
om in 's mensen
gedachtenis te blijven;
hoeveel torens te bouwen,
dat de mensen van je houen?
Wie het antwoord weet
mag het niet zeggen,
want het is dreggen
naar het onzegbare
dat geen mens ooit weet.
Leo Besouw
Blog 491 Satan 2 (gedicht)
Versie 02-03-2017
Satan 2 (gedicht)
Satan 2
wie gaat ermee
in zee:
de Russen die denken
de vrede te kunnen kussen
met vernietigingskracht
van tien ton vracht
aan nucleaire macht,
die in één klap
een land als Frankrijk
of Texas verkracht,
2000 keer sterker
dan die op Hiroshima,
dat vinden de Russen
een prima ontwerp.
In 2018 kan het ding
op scherp en zijn
we gewaarschuwd
voor de kernkop
die geen vaste koers volgt,
maar ter afschrikking
zomaar ( of per ongeluk)
kan worden gedropt...
Leo Besouw
(Bron: www.ad.nl
27-10-2016, 12:02)
Blog 490 Wanhoop (gedicht)
Versie 27-02-2017
Wanhoop (gedicht)
Wanhoop niet
en ge zult hoopvol
wòrden.
Het zaad lijkt
van geen gewicht,
maar hele gezinnen
zijn ermee gesticht.
Laat uw zegen
wortelen in het ongekende:
tijd doet de rest
en 't wordt gewis
geen bende vermits
u hoedt wat u gegeven is...
Leo Besouw
Blog 489 (W)aardig ouder (gedicht)
Versie 23-02-2017
(W)aardig ouder (gedicht)
(W)aardig ouder worden:
wandelen hand in hand,
kromme pijp
rustig in de brand
door 't moderne land
en stad, wàt je ook had.
Nu de hand van je eega
stevig omklemd
al jaren gewend
aan die partner,
bleek omklemd
als een echte vent:
ze vertrouwt op je
zoals je was
en nu nog steeds bent
van 't begin
tot 't onvermijdelijke end...
Leo Besouw
Blog 488 Zwanemeer (gedicht)
Versie 20-02-2017
Zwanenmeer (gedicht)
Zwanenmeer:
meer zwanen
minder zwanen,
witte zwanen
zwarte zwanen.
Dansende zwanen
in het theater-meer
van meer en minder
zwarte hinderkracht
dansend in de nacht.
Witte zwaan gekaapt
na veel gedans,
het goed verzaakt:
rest slechts het applaus
in het theater,
't gordijn schuift dicht:
nu is het later, later,
en rest ons weer de plicht.
Leo Besouw
Blog 487Genade-brood (gedicht)
Versie 17-02-2017
Genade-brood (gedicht)
(Klein-)kind op schoot,
het eet genade-brood
op het perron
wachtend in de zon
tot de trein er komt,
die bron van verbinding
tussen menselijke bevinding
van groei naar groter,
van brood en boter
en grotere stappen
met nieuwe happen
uit het beweeglijk leven:
eens wordt vier zeven
en zo verder, als 't
genade-brood met regelmaat
en liefde wordt gegeven...
Leo Besouw
Blog 486 Dansen (gedicht)
Versie 14-02-2017
Dansen (gedicht)
Dansen (op het ijs)
is onwijs prachtig:
even voel je je machtig
en zonder gewicht
of plicht tot zaken
die je wereld raken,
kom je los van 't gewicht
van je lot, waartoe gesticht
en leef je even
als met vleugels
die geen wetten kennen
en geen teugels.
Maar komt er dooi:
je valt erin, het gat
waar 't eerst niet was,
in het begin:
al krakend ga je erin,
kopje onder, de hoop
is slechts een vlonder
waarvan een touw
je toegeworpen een
laatste hoop op redding
geeft en anders toch
gesneefd: je dans is toch
het leven waard geweest...
Leo Besouw
Blog 485 Kwaadschiks (boekbespreking) A.F.Th. van der Heijden
Versie 09-02-2017
Kwaadschiks (boekbespreking) A.F.Th. van der Heijden
Het boek “Kwaadschiks” van A.F.Fh. van der Heijden, 1283 pagina's (2016, De Bezige Bij, Amsterdam) is als een reuze-reis door het leven, in hoofdzaak te Amsterdam van 2008-2015.
De hoofdpersoon, NicoDorlas, is een psychopaat (volgens een rapport van het Pieter Baan Centrum) en raakt verkleefd met Desy Harthoorn en haar zoon Hemmo. Hij, Dorlas, heeft een vriend-advocaat, Ernst Quispel. Voorts speelt politieagente Elbarte een hoofdrol bij de gebeurtenissen die in een ruim etmaal plaatsvinden: moord, gijzeling, explosie.
Behalve in dat etmaal wordt ook teruggegaan op Nico's jeugd en -trauma. Psychologie en fictie, in mooie spannende verhalen over persoonlijke levensgeschiedenissen gebracht, spannend tot het einde toe.
Enkele aanvullende indrukken: bij pagina 173: “...doodgaan is een reusachtig karwei. ...Ook voor degene die er getuige van is.” Niet alleen in dat fragment. Ik zie ook A.F.Th. voor me... Bij pagina 380: Een beschouwing over het doel van het leven en de dood. Wat een zat-dronken man (en de schrijver) er aan levenservaring en “wijsheid” in kwijt kunnen: verlatingsangst en Doodsbezwering, met zwarte humor gebracht...
Bij pagina 708: Hemel en Hel – Stilteparadijs en Geluidsdump: Nico en Desy gedacht door Nico, in hun mogelijke eindbestemming: Desy in de Stilte, hij (mogelijk) in de Geluidsdump met zijn hatelijke vuilbekkerij? Pagina 1005: ...rapport Pieter Baan Centrum... symptomen... “theatrale persoonlijkheidsstructuur. Ik Narcissus... egocentrische... toeneigingen, chronisch.” Dorlas' relaas over zichzelf...
A.F.Th. Van der Heijden : als literair schrijver: dit is (m.i.) zijn Magnum Opus, zó spannend, de innerlijke dialogen van de psychopaat Dorlas... zó goed! Ook de politie-scènes zo goed beschreven, mét politiehumor eerste klas... een waar leesgenot! Tot het einde toe spannend. Pagina 1277: De strijd tussen moraal en juridische logica ten top. Erotiek èn liefde als beschavingsfactor èn als demon bij een psychopaat. Fantàstisch, zeer zorgvuldig en met relativerende humor beschreven. Een thriller die romantisch zindert en een blik biedt op alle hoeken van de ziel en diep-doorvoeld drama!
Leo Besouw
Blog 484 Wie maakt (gedicht)
Versie 06-02-2017
Wie maakt (gedicht)
Wie maakt de meeste kans
in de paringsdans
tussen politiek en publiek:
die hoog tipt in lyriek
of brute kracht belooft,
die woorden smeert
als olie op 't verhitte hoofd,
die veel belooft en meer
en meer vereende kracht,
die met de duvel speelt
als bron van macht
en list, die belooft
naar wat men gist?
Ik wou dat ik het wist...
Leo Besouw
Blog 483 Gouden kalf (gedicht)
Versie 02-02-2017
Gouden kalf (gedicht)
Hij die het gouden kalf aanbidt
eindigt aan het spit
der wereldgeschiedenis:
in een bunker door een kogel
of in een zelfgemaakte
strop van leugens, of
door een gifpil uit
de mand der wanhoop.
In een verpletterende
waan van onvervuld
verlangen naar groot,
groter, 't grootste kalf,
van “maangoud” zonder
de zalf van medemense-
lijkheid en begrip
van eindigheid zal
hij verwaaien in de tijd.
Leo Besouw
Blog 482 Als slechts (gedicht)
Versie 29-01-2017
Als slechts (gedicht)
Als slechts bidden rest
en zielen geluidloos schreeuwen,
bloemenkransen niet ècht kunnen helen,
herdenkingswoorden
de vermoorden halen
voor de geest,
bedrijven wij de meest
grondige inspectie
van wat de mens
in waardigheid nog restte.
Leo Besouw
(Bij de Holocaust-herdenking,
Amsterdam 29-01-2017.)
Blog 481 Nep-nieuws (gedicht)
Versie 26-01-2017
Nep-nieuws (gedicht)
Obama slaapt zonder pyjama;
Trump heeft een pot
onder zijn bed
omdat hij zijn woede
niet kan ophouden;
Putin en Trump berijden
samen een ezel
in Groot-Anatolië;
de koning weet van de prins
geen kwaad en steekt
(per ongeluk)zijn haar
in brand: het stond
allemaal op Facebook
en Twitter (dacht ik):
de lucht schoont niet (erg) op
en smaakt wat bitter.
Genoeg gesmoesd over
dat en meer, ik sla
een vlieg weg
en verman me weer.
Leo Besouw
Blog 480 Fictie (gedicht)
Versie 23-01-2017
Fictie (gedicht)
Sinds 20-01 is het
tijdperk van fictie aangebroken,
ik was niet eens bezopen
en ben toch ondergedoken
in een grot der waarheid
waar ik mij vermei
met een spelletje Risk:
wie gaat er het eerst
naar de maan of blijft
op Mars om de fictie
te ontvluchten
uit W D C
of andere droeve kluchten?
Leo Besouw
Blog 479 Er zat een korfslak (gedicht)
Versie 19-01-2017
Er zat een korfslak (gedicht)
Er zat een korfslak
in m'n hole
en “Doonbeg”was
mij idool:
een magnificent resort
voor golfers,
maar door de nauwe
korfslak in ellende gestort:
milieutrucs van een paar Ieren
kwamen mijn plannen verstieren.
Wacht maar tot
ik president ben:
als een machtige vent
zal ik ze krijgen:
ik zal die korfslak
aan mijn degen rijgen!
Maar ach, die Europese trucs:
het kan wel jaren duren,
laat maar zitten die holes,
laat die Ieren maar verzuren...
(Vgl. column 18-01-2017
van Sheila Sitalsing, pag. 2,
in de Volkskrant)
Blog 478 Hoe zwaar (gedicht)
Versie 16-01-2017
Hoe zwaar (gedicht)
Hoe zwaar ligt een eed
dat ik mijn hoed opeet,
mijn land ga dienen,
niemand nodeloos laat grienen,
eerlijk handel zal drijven,
niet zal doen aan veel-wijven,
de waarheid zal spreken,
geen beloftes zal breken,
voor God en volk zal zweren
dat men mij later ook nog
als een eerlijk man zal eren?
Leo Besouw
Blog 477 Zang, (gedicht)
Versie 13-01-2017
Zang, (gedicht)
Zang, muziek en dans
geven het leven
een krans van zin en tijd
die niet verslijt,
maar een glimp
van eeuwigheid
die je even doet zweven...
Leo Besouw
Blog 476 M'n (gedicht)
Versie 09-01-2017
M'n (gedicht)
M'n ziel plakt aan mijn binnenste.
M'n mond krult zijn lippen
om niet langer te zwijgen.
M'n ogen zuigen begeerlijke beelden.
M'n voeten dragen een on-bestemming.
M'n oren horen sirenen en zuchten.
M'n armen zwaaien een welkom of afweer.
M'n geest is een onbekend beest.
M'n hart plakt zich vast aan m'n lief.
M'n knie buigt zicht teder.
M'n ziel knijpt zich weder
tot een telkens nieuw ik
in de maalstroom van
tijd en dingen die
goden steeds weer verzinnen
tot m'n licht wordt gedoofd...
Leo Besouw
Blog 475 Wat een kerel (gedicht)
Versie 05-01-2017
Wat een kerel (gedicht)
Wat een kerel
is die merel
zonder soldij
is hij ied're dag
van de partij
in z'n zwarte pak
hoog op 't dak
zingt hij zijn lied
“vergeet mij niet”
want mooi wil hij zijn
voor zijn aanstaande
om zij aan zij
te kroelen en te paren
omdat de jaren
het kroost zullen vragen
zijn eigen einde
lichter te dragen.
Leo Besouw
Blog 474 De zon (gedicht)
Versie 01-01-2017
De zon (gedicht)
De zon slaat
iedere dag een brug
naar de toekomst:
hij staat op vanaf
de zee of vanachter
een berg, rijst steiler
en steiler ten top,
glanst in het sop
van de hemel
en glijdt langzaam
ter neder in de zee
of achter de andere berg,
weder in 't onderaardse,
waar stilletjes de
nieuwe dag of 't nieuwe jaar
wordt uitgebroed en wij
opnieuw beginnen
tot ook wij in donkerte
verdwijnen of misschien wel
als nieuwe sterren zullen
schijnen... misschien...